MSI ΜΟΑ World Wide Finals 2011: H Eλλάδα στην 2η θέση παγκοσμίως!
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω . . . Θα προσπαθήσω να σας διηγηθώ όσο πιο απλά και ζώντανα πως περάσαμε στα τελικά του MSI MOA World Wide Finals 2011. Για του λόγου το αληθές το ταξίδι μας ήταν αρχικά προγραμματισμένο στις 05/10 (Τετάρτη) καθώς τα εισητήρια είχαν κρατηθεί από την MSI μία εβδομάδα πιο πριν για να μην έχουμε προβλήματα με τις ώρες αναχώρησης και άφιξης από Αθήνα - Tαιβάν. Επειδή όμως όπως γνωρίζετε είμαστε πολίτες της Ελλάδας η οποία αυτή τη στιγμή "καίγεται" από την οικονομική κρίση, πολλά σωματεία οργανισμών απεργούν διεκδικόντας τα δικαιώματά τους. Έτσι από την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου ακουγόταν πως στις απεργειακές κινητοποιήσεις θα συμετείχαν και και οι EEK ( Eλεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας). Βέβαια το αεροδρόμιο και οι εταιρείες δεν είχαν λάβει ΝΟΤΑΜ (Επισημη ανακοινωση από την ΥΠΑ) oπότε κάθε φορά που τηλεφωνούσαμε για να ρωτήσουμε τι θα γίνει τελικά μας έλεγαν ότι: "οι πτήσεις στις 05/10 θα πραγματοποιηθούν κανονικα". Από που να αρχίσω και που να τελειώσω . . . Θα προσπαθήσω να σας διηγηθώ όσο πιο απλά και ζώντανα πως περάσαμε στα τελικά του MSI MOA World Wide Finals 2011. Για του λόγου το αληθές το ταξίδι μας ήταν αρχικά προγραμματισμένο στις 05/10 (Τετάρτη) καθώς τα εισητήρια είχαν κρατηθεί από την MSI μία εβδομάδα πιο πριν για να μην έχουμε προβλήματα με τις ώρες αναχώρησης και άφιξης από Αθήνα - Tαιβάν. Επειδή όμως όπως γνωρίζετε είμαστε πολίτες της Ελλάδας η οποία αυτή τη στιγμή "καίγεται" από την οικονομική κρίση, πολλά σωματεία οργανισμών απεργούν διεκδικόντας τα δικαιώματά τους. Έτσι από την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου ακουγόταν πως στις απεργειακές κινητοποιήσεις θα συμετείχαν και και οι EEK ( Eλεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας). Βέβαια το αεροδρόμιο και οι εταιρείες δεν είχαν λάβει ΝΟΤΑΜ (Επισημη ανακοινωση από την ΥΠΑ) oπότε κάθε φορά που τηλεφωνούσαμε για να ρωτήσουμε τι θα γίνει τελικά μας έλεγαν ότι: "οι πτήσεις στις 05/10 θα πραγματοποιηθούν κανονικα".
Για να μην σας τα πολυλογώ το ίδιο τροπάριο συνεχίστηκε μέχρι και την Δευτέρα όπου εστείλα email στην ΜSI ενημερώνοντας την πως έχει η κατάσταση, ότι δηλαδή η απεργία θα πραγματοποιηθεί αλλά δεν έχει βγει επίσημη ανακοίνωση και ζητώντας να μας αλλάξουν τα εισητήρια για την Τρίτη 04/10 για να προλάβουμε να φύγουμε και να μην χάσουμε τον διαγωνισμό. Για περίπου πέντε ώρες δεν είχα λάβει κάποια απάντηση με αποτέλεσμα να έχω χάσει κάθε ελπίδα για το ταξίδι. Μέχρι που, περίπου στις 14:00 η ώρα, έιδα ότι είχα email από την MSI το οποίο ανέφερε ότι έγινε αλλάγη στα εισητήρια και ημέρα αναχώρησης ήταν η Tρίτη 04/10 και ώρα 13:25. To ταξίδι αποτελούταν από τις εξής πτήσεις: Aθήνα-Μοσχα-Πεκινο-Ταιπει με συνολική διάρκεια περίπου 17 ώρες.
Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011
Στο αεροδρόμιο έπρεπε να είμαστε περίπου στις 10:30 προκειμένου να δώσουμε τις βαλίτσες για check in και να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα προέκυπτε με τα διαθέσιμα κιλά. Έτσι λοιπόν αφού συνάντησα τον Στέλιο και τον Αριστείδη έξω στον Γρηγόρη κατευθυνθήκαμε προς το check in. Δώσαμε κανονικα διαβατήρια για να βρεθούν στο σύστημα τα εισητήρια, όμως καθώς ο υπάλληλος είδε ότι έχουμε ενδιάμεσο την Ρωσία και το Πεκίνο μας έιπε ότι δεν εχουμε βγάλει VISA προκειμένου να ταξιδέψουμε προς Ρωσία-Πεκινο. Από την πλευρά μας του αναφέραμε ότι δεν έχουμε βγάλει καθώς θα βρισκόμασταν σε International Transfer Zone (Ζώνη στην οποία μπορείς να κινηθείς χωρίς να εχεις VISA).
Έτσι μετά από όλα αυτά ο υπάλληλος μας είπε να τοποθετήσουμε πάνω στην κυλιόμενη ζυγαρία μία-μία τις αποσκευές για να γίνει ο έλεγχος των κιλών. Πρώτη από όλες τοποθετήσαμε την αποσκευή με το Hardware η οποία ζύγιζε 32 κιλά. Ο υπάλλήλος μας ενημέρωσε ότι η πολιτική της Aeroflot (Aθηνα-Μοσχα) έχει αλλάξει και δεν συμψηφίζει τα κιλά ανά κράτηση αλλά δίνει το περιθώριο των 23 κιλών ανα επιβάτη για μία μόνο αποσκευή. Αυτό που έμενε να κάνουμε ήταν να ανοίξουμε τις βαλίτσες μας και να μοιράσουμε τα κιλά προκείμενου και οι τρεις αποσκευές να έχουν βάρος κάτω από 23 κιλά. Αφού τακτοποιήσαμε όλα τα πράγματα σωστά περάσαμε όλες τις βαλίτσες (3) στο check in και ο υπάλληλος μας έδωσε την κάρτα επιβιβασης. Έτσι κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στην Πύλη για να επιβιβαστούμε στο αεροσκάφος. Μετά από λίγα λεπτά το αεροσκάφος άρχισε να τροχοδρομέι προς τον διάδρομο απογείωσης όπου ο πιλότος περίμενε μέχρι να ακούσει το "Clear to take off".
Έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα οι κινητήρες άρχισαν να λειτουργούν στο 100% προκειμένου να απογειωθούμε. Μέσα σε 50 δευτερόλεπτα απογειώθήκαμε και πέρναμε ύψος. Έτσι λοιπόν το μεγάλος μας ταξίδι για την Ασιατική Ήπειρο άρχισε. Οι Ρωσίδες αεροσυνοδοί άρχισαν να μας μοιράζουν το μεσημεριανό φαγητό καθώς η πτήση θα είχε διάρκεια 3 ώρες και 25 λεπτα και όσο να 'ναι μέσα στο αεροπλάνο σε πιάνει μια λυγούρα. Κάποια στιγμή ακούω το Στέλιο να λέει οχχχχ αρχίσαμε τα ωραία. Προφανώς εννοούσε τα ξένα φαγητά τα οποία θα μας έδιναν οι αεροσυνοδοί. Πήραμε τον δίσκο μας ο καθένας με το φαγητό με την απορία τι περιείχε το αλουμινένιο κεσεδάκι. Το ανοίξαμε λοιπόν και καταλάβαμε ότι μάλλον θα πεινάσουμε και τις 6 μέρες που θα είμασταν στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό είχαμε κοτόπουλο σε μορφή σούπας με σάλτσες και ρύζι (τι παράξενο). Βέβαια μπορώ να πώ ότι η γεύση του ήταν πολύ ωραία. Εγώ και ο Αριστείδης το φάγαμε όλο, ο Στέλιος έφαγε μόνο το ψωμάκι με το ρύζι. Ύστερα από 3.5 ώρες περίπου προσγειωθήκαμε στην παγωμένη Μόσχα (10C).
Βγήκαμε από το αεροσκάφος και περάσαμε ξανά από σωματικό έλεγχο και έλεγχο χειραποσκευών. Μετέπειτα μία πολύ ευγενέστατη Ρωσίδα υπάλληλος του αεροδρομίου μας πήγε παρακαλώ προς το σχετικό γραφείο για να μας δώσει κάρτες επιβίβασης για την πτήση Μόσχα-Πεκίνο διάρκειας 7 ωρών. Λάβαμε τα Boarding Pass μας και επιβηβαστήκαμε στο αεροπλάνο. Από την πρώτη στιγμή που καθίσαμε απογοητευτήκαμε καθώς δεν υπήρχε το γνωστό σύστημα ψυχαγωγίας με τις οθόνες πίσω από κάθε κάθισμα, προκειμένου να περάσουν εύκολα οι 7 ώρες. Μετά από λίγο απογειωθήκαμε για ακόμα μια φορά με προορισμό το Πεκίνο, με το φαγητό να είναι άθλιο (κινεζικο). Τα λεπτά κυλούσαν σαν ώρες και οι ώρες σαν μέρες. Συνολικά πρέπει να κοιμηθήκαμε περίπου δύο ώρες ο καθένας. Επειδή ταξιδεύαμε με κατεύθυνση προς την Ανατολή μετα από 5-6 ώρες άρχισε να ξημερώνει ώσπου μπήκαμε σε διαδικασία προσγείωσης. Aφού αποβιβαστήκαμε από το αεροσκάφος κατευθυνθήκαμε προς την International Transfer Zone για ακόμα μια φορά και τον έλεγχο χειραποσκευών και διαβατηρίων. Μπροστά μας είχαμε περίπου 2 ώρες αναμονής στην πύλη προκειμένου να επιβιβαστούμε για τρίτη και τελευταία φορά στο τρίτο κατά σειρά αεροσκάφος το οποίο θα πετούσε για ακόμα μέχρι 3 ώρες μέχρι την Ταιπει.
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011
Επιτέλους φτάσαμε στην Ταιπέι και στον τελικό μας προορισμό. Στην έξοδο μας περίμενε ένας ταξιτζής με ένα χαρτόνι το οποίο είχε γραμμένα τα ονοματά μας και την εταιρεία ΜSI. Mε τα περίπου 90 κιλά αποσκευών μπήκαμε στο ταξί και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχειο το οποίο απείχε περίπου 40km (30 λεπτα). Οι δρόμοι πολύ μεγάλοι, κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον καθώς η Ταιπει αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα στην κίνηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει περίπου 8.200.000 κατόικους και στο σύνολος της η Ταιβαν έχει πληθυσμό 22.974.347. Aφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο, ανεβήκαμε στην resception, ο Στέλιος διαπιστώνει ότι ξέχασε το κινητό του μέσα στο Ταξί. Ευτυχώς το κινητό βρέθηκε μετά από περίπου 2.5 ώρες στο ταξί και ο ίδιος ο ταξιτζής το επέστρεψε αφού πρώτα το είχε απενεργοποιήσει ^^. Σε συνεργασία με τους πολύ ευγενικούς πραγματικά υπαλλήλους του ξενοδοχείου, τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας. Έγω επειδή ήμουν VIP :hehe: είχα δικό μου δωμάτιο, ενώ ο Στέλιος και ο Αριστείδης είχαν ένα δίκλινο με δύο κρεβάτια.
Το πρόβλημα όμως που είχαμε και οι τρεις μας ήταν ότι πηγαίναμε σαν βάρκες επηρεασμένοι απο το jetlag, με αποτέλεσμα να θέλουμε να κοιμηθούμε κάτι όμως που δεν έπρεπε να κάνουμε γιατι θα υποφέραμε τις υπόλοιπες ημέρες. Για αυτό λοιπόν αρχίσαμε να στήνουμε το setup, με τα απολύτως βασικά για να περάσει η ώρα. Αφού πέρασαν περίπου 3 ώρες μ' αυτά και μ' αυτά, σαν γνήσιοι Έλληνες πινάγαμε και πήγαμε για φαγητό. Γνωρίζοντας από την αρχή τι εστί κινέζικο φαγητό (ψαρια, ζουμιά, σούπες, χόρτα, μακαρόνια μέσα σε νεροζούμια κλπ.) προτιμήσαμε την γνωστή παραδοσιακή συνταγή η οποία μας είναι σύντροφος σε όλα τα ταξίδία και δεν είναι άλλη από τα MC Donald's. Ύστερα από το ολιγόλεπτο βραδινό (20.00) επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο καθώς ήταν η ώρα για ύπνο.
Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011
Μετά από ένα τεράστιο βράδυ (εμένα έτσι μου φάνηκε) σηκωθήκαμε εμφανώς ανανεωμένοι και πήγαμε να πάρουμε το όμορφο πρωινό μας, το οποίο περιελάμβανε όμορφες κινέζικες λυχουδιές αλλά και ορισμένα αλλάντικα και μαρμελάδες. Έπειτα από το πρωινό επειδή είχαμε μία ολόκληρη μέρα μπροστά μας χωρίς να έχουμε κάποια υποχρέωση, αποφασίσαμε να πάμε στο γνωστό κτήριο 101 το οποίο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε όλο τον κόσμο. Παρακάτω θα δείτε φωτογραφίες με την απέραντη θέα που έχει κανείς κοιτάζοντας από τον 89ο όροφο, όπως επίσης και βίνετο με το γνωστό ταχύτατο ασανσέρ. Στο κάτω μέρος του κτηρίου λειτουργεί μεγάλο shopping mall με γνωστές μάρκες ενδυμάτων αλλά και (οι τιμές είναι ίδιες με την Ελλαδα στα επώνυμα) αλλά και με είδη τεχνολογίας όπως κινητά, laptops, προιόντα Apple αλλά και τηλεοράσεις.
Ύστερα από τρεις με τέσσερις ώρες τουρισμού περπατήσαμε περίπου 5-6 τετράγωνα για να δούμε λίγο την πόλη, η οποία γύρω από τον 101 είναι πολύ καθαρή με δρόμους σαν την εθνική μας οδό. Καθώς περπατούσαμε είδαμε μπροστά μας τα TGI Friday's και είπαμε δεν πάμε να απολάυσουμε λίγο αμερικάνικο φαγητό, έτσι πήγαμε να χαλαρώσουμε μετά από τόσες ώρες ορθοστασίας. Το μείζον θέμα συζήτησης ήταν ότι είμασταν στην Ταιβάν και δεν είχαμε συναντήσει καποιο Hardware Μall. Kατόπιν συννενόησης με τον σερβιτόρο στα Αγγλικά μας έγραψε σε ένα χαρτάκι το όνομα του Mall στα Kινέζικα προκειμένου να το δώσουμε στον ταξιτζή για να μας μεταφέρει μέχρι εκεί. Ένα σας λέω ενα πενταόροφο κτήριο γεμάτο hardware και ηλεκτρονικά κάθε λογής, ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, ότι λέμε εμείς εδώ στην Ελλάδα κινεζιά υπήρχε μέσα σε αυτό το πολυκατάστημα. Μετά από 4 ώρες περιήγησης στο συγκεκριμένο Mall πήραμε πάλι ταξί με κατεύθυνση πίσω πρός το ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011
Ο λόγος που ταξιδέψαμε ήταν η συγκεκριμένη μέρα η 7η του Οκτωβρίου. Μας έκατσε λίγο περιέργα το θέμα ότι είχαμε εγερτήριο στις 06:00 και αναχώρηση από το ξενοδοχείο στις 08:00. Ο χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού ήταν ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο με την ονομασία NTU Sports Center. Αφού συγκεντρωθήκαμε όλοι έξω από την είσοδο του ΝΤU Sports Center, παραταχθήκαμε σε μία γραμμή σε ζευγάρια των δύο ατόμων προκειμένου να μπούμε στην Arena του διαγωνισμού. Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά και οι υπεύθυνοι από το Staff της MSI μας έδωσαν το σήμα να ξεκινήσουμε κατευθύνοντας μας προς την Arena. To συναίσθημα κατά την είσοδο μας μεσα στην τεράστια αίθουσα απίστευτο και από τα ηχεία να ακούγεται το γνωστό τραγούδι Santorini του Υanni. Αφού κάναμε τον κύκλο της αίθουσας γύρω από κάθε πάγκο, βρήκαμε ότι ο δικός μας πάγκος είναι στην είσοδο. Το περίεργο σε όλη την υπόθεση ήταν ότι είμασταν ακριβως δίπλα στους Ρουμάνους (Monstru, matose) και στην Team Expendables από την Σουηδία (Elmor, ME4ME).
Tα πρώτο μισάωρο πέρασε πάρα πολύ γρήγορα με όλους διαγωνιζόμενους να τοποθετούν το setup πάνω στο δικό τους πάγκο ετοιμάζοντας μερικά βασικά πράγματα τα οποία θα ήταν σημαντικά για την συνέχεια. Κάποι στιγμή μετά από μισή ώρα περίπου από την εισοδό μας ακούγεται ο βασικός παρυσιαστής (μέλος του HQ της ΜSI) να φωνάζει το όνομα του Giorgioprimo (επικεφαλής των judge) προκειμένου να δώσει ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες για τον διαγωνισμό κάνοντας όμως και την κλήρωση η οποία θα ήταν καθοριστική για το ποιο CPU, VGA και Μotherboard θα πάρει η κάθε ομάδα. Αρμόδιος για αυτά τα θέματα μετά την Κωσταντινούπολη ήταν ο Stelaras καθώς χαρης την τύχη του είχαμε το τρίτο καλύτερο CPU στα EMEA Finals. Αυτή τη φορά το χαρτάκι έγραφε τον αριθμό 11. Η αγωνία ήταν τεράστια μέχρι να κουμπώσουν τα παιδιά τον CPU και να αρχίσουν να τον παγώνουν. Μετά από μισή ώρα περίπου ο Aristidis άρχισε να ρίχνει άζωτο μέσα στο κάνιστρο ώστε η θερμοκρασία να φτάσει κοντά στους -40C για να είχαμε μία πρώτη εικόνα για το πώς πάει ο πρώτος από τους CPU μας.
Στο πληκτρολόγιο βρισκόταν ο Stelaras δοκιμάζοντας για αρχή τους πολλαπλασιαστές. Ο πρώτος multiplier που δοκιμάστηκε ήταν ο 54, κατευθείαν τα παιδία έιδαν ότι boot-αρει και συνέχισαν με τον επομενο, ο οποίος και αυτός μας έδωσε σήμα στην οθόνη. Το περίεργο σε όλη την υπόθεση ήταν πως o Stelaras από τις προηγούμενες μέρες είχε ένα προαίσθημα ότι το CPU μας θα είναι πολύ καλό. Κ' όμως δεν έπεσε έξω, το CPU έφτασε να Boot-αρει μέχρι και με 58 multiplier πράγμα το οποίο μας έκανε να πετάμε από την χαρά μας, όταν τα υπόλοιπα CPUs boot-άραν με 54-57 multiplier. Έπειτα ο Giorgioprimo έδωσε το έναυσμα για να αρχίσουν οι ομάδες να διαγωνίζονται. Τα Benchmarks τα οποία θα έπρεπε να τρέξουν όλες οι ομάδες με τη σειρά ήταν SuperPi 32M, 3DMark11 και 3DMark01. Το χρονικό περιθώριο που είχαν για τa Βenchmarks ήταν δύο ώρες για το SuperPi 32M, δύομισι ώρες για το 3DMark 11 και τρις ώρες για το 3DMark01.
Έτσι λοιπόν πρώτος στόχος ήταν να πάρουμε την πρωτιά στο SuperPi 32M υπολογίζοντας στο ότι είχαμε ένα από τα καλύτερα CPU του διαγωνισμού. Για να σας δώσω λίγο το κλίμα της ομάδας, ο Stelaras ανέλαβε το SuperPi 32M και ο Αristidis το 3DMark01. Πιστέψτε με δεν ξεχωρίζω κανεναν από τους δύο αλλά ο καθένας τους είναι απίστευτος στα benchmarks που σας ανέφερα. Για αρχή λοιπό έπρεπε ο Stelaras να φτίαξει και να συμαζέψει το λειτουργικό καθώς ήταν καθαρή εγκάτάσταση Windows XP κόβοντας ορισμένα Services. Δεν πέρασαν ούτε 30 λεπτά και το λειτουργικό ήταν ήδη έτοιμο να αποδώσει τα καλύτερα αποτελέσματα στο SuperPi 32M. Οι κανόνες του διαγωνισμού έλεγαν πως η κάθε ομάδα ξεχωριστά έπρεπε να τρέξει το SuperPi 32M με σταθερό πολλαπλασιαστή 50x και απροσδιόριστο BCLK. Για καλή μας τύχη το CPU είχε και multiplier όπως αρχικά δοκιμάστηκε αλλά και BCLK κάτι το οποίο θα μας βοηθούσε να σκαρφαλώσουμε στην πρώτη θέση στο SuperPi 32M. To CPU αρχικά ήταν χρονισμένο στα 50 x 108.2 Bclk δίνοντας μας την πρώτη θέση με χρόνο 5m 11.094s
Μετά από πολλά run φτάσαμε στο όριο του επεξεργαστή το οποίο ήταν 50 x 109.3 Βclk το οποίο απέφερε το αποτέλεσμα των 5.11.094 όντας και το πρώτο score στην κατάταξη του SuperPi 32M. Δεν είχε μείνει παραπάνω από 15 λεπτά μέχρι την λήξη του SuperPi 32M και ο Αριστείδης με τον Στέλιο άρχισαν να δοκιμάζουν την MSI GTX 580 Lightning για το 3DMark11. Τα πράγματα σε αυτό το σημείο άρχισαν να δυσκολεύουν καθώς για να τερματίσει κάποια ομάδα πρώτη στο 3DMark 11 έπρεπε να έχει πολύ καλή κάρτα γραφικών και όχι CPU καθώς όπως είναι γνωστό το CPU δεν δίνει κάποιο advantage στο score. Με το πέρασμα του χρόνου, τα thermos είχαν πάρει φωτιά καθώς γέμιζαν συνέχεια με τον Αριστείδη να δοκιμάζει να τρέξει σε ορισμένες συχνότητες την κάρτα. Μετά από μία ώρα ψάξιμο αντιμετωπίζοντας πάρα πολλά προβλήματα με την κάρτα και με δύο διακοπές του ρεύμτος στην γραμμη μας τα παιδιά κατάφεραν να πετύχουν score 11248 Marks (1480MHz @ GPU Core) το οποίο μας έφερε στην 8η θέση για το 3DMark11 και στην 6η θέση στην γενική κατάταξη.
Αφού τελείωσε και ο χρόνος για το 3DMark11, τα παιδιά είχαν λίγο χρόνο για τα άκρως απαραίτητα :D αλλά και να προετοιμάσουν το έδαφος για το 3DMark01 στο οποίο δεν υπήρχε κάποιο όριο στη συχνότητα του CPU, με λίγα λόγια είχαμε τους ίδιους κανονες με το 3DMark11. Όπως έγραψα και παραπάνω ο χρόνος που είχαν τα παιδιά για το 3DMark01 ήταν 3 ώρες ακριβώς. Στην γενική κατάταξη είμασταν 6οι με αποτέλεσμα να πρέπει να βγάλουμε ένα Score το οποίο θα ήταν το πρώτο αλλά και πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με τα υπόλοιπα για να μπόυμε στην 5αδα και γιατι όχι να παλέψουμε για μία καλύτερη θέση. Τα όργανα άρχισαν με τον Αριστείδη να δοκιμάζει για αρχή τον επεξεργαστή προκειμένου να καταλαβουμε ποιο ήταν το όριο σε BCLK με 58 multiplier. Μετά από ορισμένες δοκιμές τα παιδιά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα τρέξουν το 3DMark01 στην συχνότητα των 5800MHz καθώς εκεί ήταν σταθερός ο CPU μας άσχετα αν boot-αρε με παραπάνω MHz. H αγωνία ήταν τεράστια καθώς θέλαμε την πρώτη θέση αλλά δεν είχαμε μόνο τους Ρουμάνους αντίπαλους αλλά και τους Σουηδούς από τους οποίους είχαμε ελάχιστη διαφορά σε ποσοστό επί τις εκατό. Αρχίσαμε πάρα μα πάρα πολύ καλά, γρήγορα γρήγορα με τον Αριστείδη στο πληκτρολόγιο και τον Στέλιο στην διαχείριση των θερμοκρασίων στο setup βγάλαμε ένα run το οποίο μας έφερε κατευθείαν στην πρώτη θέση στην γενική κατάταξη. Βέβαια η χαρά, μας έφυγε μετα από λίγα λεπτά, καθώς ο Monstru και ο Matose, έβγαλαν και αυτοί ένα σκορ, προσέξτε όμως σε αυτό το σημέιο τι συνέβη, το σκορ των Ρουμάνων ήταν χειρότερο από το δικό μας, αλλα ήταν ένα σκορ το οποίο τους έφερε πρώτους στην Γενική κατάταξη. Θα μου πείτε βέβαια, πως γίνεται αυτό αφού τερματίσαμε πρώτοι και στο SuperPi 32M και χάσαμε μόνο το 3DMark11. Ο λόγος είναι απλός, τα αποτελέσματα που δίνει το 3DMark11 σαn Βenchmark ήταν κοντά στα 11000 Marks σύμφωνα με τις συχνότητες που έτρεχαν οι περισσότεροι στον διαγωνισμό αλλά η διαφορά των ομάδων μεταξύ τους στα αποτελέσματα ήταν μικρή αλλά ταυτόχρονα τεράστια γιατι το 3DMark11 σε σχέση με το 3DMark01 που βγάζει πολύ μεγαλύτερα νούμερα ως αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν οι Ρουμάνοι πέρασαν στην πρώτη θέση μετα το πέρας της πρώτης ώρας από τις τρις που είχαμε διαθέσιμες. Το κακό όμως ήταν ότι δεχόμασταν και την πίεση των Σουηδών (Elmor, ME4ME) καθώς όπως σας είπα είχαμε ελάχιστη διαφορά. Αν εξαιρέσουμε τις δύο ακόμα διακοπές ρεύματος στην γραμμή μας, μετά από λίγη ώρα τα παιδιά όλο και ανέβαζαν τον δείκτη του score μέχρι που έφτασαν στα 130253 marks, με τους Elmor και ME4ME να έρχονται δεύτεροι στο 3DMark01. Δυστυχώς για να περάσουμε στην πρώτη θέση χρειαζόμασταν περίπου 2000 marks ακόμα, κάτι το οποίο δεν ήταν εφικτό με την συχνότητα του CPU να είναι στα 5800ΜΗz. Ύστερα από μερικά λεπτά το χρονόμετρο έδειχνε 00:00:00 έχοντας κατακτήσει την δεύτερη θέση. Μετέπειτα ακολούθησε η απονομή όπου δεν έλειψαν και κάποιοι μικροπανηγυρισμοί.
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
Μετά την προηγούμενη μέρα και τον διαγωνισμό η MSI μας είχε μια μεγάλη έκπληξη σχετική πάντα με το Overclocking. Όλες οι ομάδες πήγαμε στο LazerTreks Activity Center το οποίο είναι μία αίθουσα στην οποία διαγωνίζονται δύο ομάδες με ειδικά γιλέκα τα οποία δέχονται lazer από συγκεκριμένα όπλα. Στοχος της κάθε ομάδας είναι να πετύχει τους περισσότερους πότνους στοχεύοντας σε ορισμένο σημείο πάνω στο γιλέκο του αντιπάλου. Το όλο όμως παιχνίδι δεν είχε καμία σχέση με την έκπληξη που μας επιφηλασε MSI. Για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό, κατευθυνθήκαμε σε μία αίθουσα η οποία είχε τέσσερις πάγκους με τέσσερα setup ξεχωριστά τα οποία αποτελούνταν από Μητρική Sample της MSI με x79 Chipset και LGA-2011, Ιntel Core i7 Sandy Bridge-E 3960Χ. Από ότι καταλαβαίνετε σε όλα τα πρόσωπα έβλεπες το χαμόγελο καθώς οι περισσότεροι δεν είχαν δοκιμάσει καθόλου την νέα πλατφόρμα και τους νέους Sandy Bridge-E. Έτσι λοιπόν οι περισσότεροι άρχισαν να κλοκάρουν και να τρέχουν Vantage και Wprime 32M-1024M, δύο Benchmarks στα οποία φαίνεται η δύναμη των νέων επεξεργαστών σε σχέση με τους απλούς Sandy Bridge. Η ΜSI βέβαια είχε φροντίσει και για το φαγητό το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είχε ευρωπαικά στοιχεία, καταλαβαίνετε λοιπόν τι δυσκολίες αντιμετωπίζαμε όλες αυτές τις μέρες από άποψη φαγητού. Μετά από απο όλα αυτά και την πρώτη γεύση που αποκτήσαμε από τους νέους Sandy Bridge-E κατευθυνθήκαμε πίσω στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Το βράδυ το πρόγραμμα έλεγε Θαλασσινό φαγητό σε ένα εστιατόρειο στο κέντρο της πόλης. Ο Stelaras προτίμησε να κάτσει στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστεί περισσότερο και εγω με τον Αριστείδη πήγαμε με τις υπόλοιπες ομάδες στο εστιατόρειο. Ένα μπορώ να σας πω, ότι το φαγητό ήταν εξαιρετικό με απίστευτες γεύσεις. Σε αυτό το σημείο θα ηθέλα να σημειώσω ότι οι Ταιβανέζοι παρα το ότι τρώνε παρα πολύ θαλασσινό φαγητό δεν έχουν ιδέα το πως καθαρίζεται ένα ψαρι.
Κυριακή/Δευτέρα 9-10 Οκτωβρίου 2011
To ταξίδι βασεί της MSI τελείωσε στις 09/10 η οποία ήταν η ημέρα αναχώρησης σχεδόν όλων των ομάδων που διαγωνίστηκαν. Μερικοί όμως θέλησαν να κανουν μία μικρή εξερεύνηση της υπόλοιπης Taiwan. To ίδιο πράξαμε και εμείς, μένοντας για 2,5 ημέρες παραπάνω προκειμένου να μάθουμε περισσότερα μυστικά της πόλης και να έχουμε μία πλήρη εικόνα της ζωής στην Ανατολικότερη ασιατική χώρα. Παρακάτω θα σας παρουσιάσω όσο περισσότερες φωτογραφίες απο αξιοσημείωτα κτήρια και αξιοθέατα που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον στην πόλη της Ταιπέι.
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011
H 11η του Οκτώβρη ήταν η ημέρα της επιστροφής στα πάτρια εδάφη. Με την δεύτερη θέση στα χέρια και τα βραβεία στις βαλίτσες τι μπορεί να περιμένει κανείς? Όλα ήταν απίστευτα, τα συναισθήματα, οι άνθρωποι, η χώρα , η πόλη, το ταξίδι, η παρέα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι από όλα αυτά. Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω το HwBox που μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψω με τους Stelaras και Aristidis, για το MSI MOA World Wide Finals 2011 αλλά και τα ίδια τα παιδιά τον Στέλιο και τον Αριστείδη για την παρέα.
Για να μην σας τα πολυλογώ το ίδιο τροπάριο συνεχίστηκε μέχρι και την Δευτέρα όπου εστείλα email στην ΜSI ενημερώνοντας την πως έχει η κατάσταση, ότι δηλαδή η απεργία θα πραγματοποιηθεί αλλά δεν έχει βγει επίσημη ανακοίνωση και ζητώντας να μας αλλάξουν τα εισητήρια για την Τρίτη 04/10 για να προλάβουμε να φύγουμε και να μην χάσουμε τον διαγωνισμό. Για περίπου πέντε ώρες δεν είχα λάβει κάποια απάντηση με αποτέλεσμα να έχω χάσει κάθε ελπίδα για το ταξίδι. Μέχρι που, περίπου στις 14:00 η ώρα, έιδα ότι είχα email από την MSI το οποίο ανέφερε ότι έγινε αλλάγη στα εισητήρια και ημέρα αναχώρησης ήταν η Tρίτη 04/10 και ώρα 13:25. To ταξίδι αποτελούταν από τις εξής πτήσεις: Aθήνα-Μοσχα-Πεκινο-Ταιπει με συνολική διάρκεια περίπου 17 ώρες.
Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011
Στο αεροδρόμιο έπρεπε να είμαστε περίπου στις 10:30 προκειμένου να δώσουμε τις βαλίτσες για check in και να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα προέκυπτε με τα διαθέσιμα κιλά. Έτσι λοιπόν αφού συνάντησα τον Στέλιο και τον Αριστείδη έξω στον Γρηγόρη κατευθυνθήκαμε προς το check in. Δώσαμε κανονικα διαβατήρια για να βρεθούν στο σύστημα τα εισητήρια, όμως καθώς ο υπάλληλος είδε ότι έχουμε ενδιάμεσο την Ρωσία και το Πεκίνο μας έιπε ότι δεν εχουμε βγάλει VISA προκειμένου να ταξιδέψουμε προς Ρωσία-Πεκινο. Από την πλευρά μας του αναφέραμε ότι δεν έχουμε βγάλει καθώς θα βρισκόμασταν σε International Transfer Zone (Ζώνη στην οποία μπορείς να κινηθείς χωρίς να εχεις VISA).
Έτσι μετά από όλα αυτά ο υπάλληλος μας είπε να τοποθετήσουμε πάνω στην κυλιόμενη ζυγαρία μία-μία τις αποσκευές για να γίνει ο έλεγχος των κιλών. Πρώτη από όλες τοποθετήσαμε την αποσκευή με το Hardware η οποία ζύγιζε 32 κιλά. Ο υπάλλήλος μας ενημέρωσε ότι η πολιτική της Aeroflot (Aθηνα-Μοσχα) έχει αλλάξει και δεν συμψηφίζει τα κιλά ανά κράτηση αλλά δίνει το περιθώριο των 23 κιλών ανα επιβάτη για μία μόνο αποσκευή. Αυτό που έμενε να κάνουμε ήταν να ανοίξουμε τις βαλίτσες μας και να μοιράσουμε τα κιλά προκείμενου και οι τρεις αποσκευές να έχουν βάρος κάτω από 23 κιλά. Αφού τακτοποιήσαμε όλα τα πράγματα σωστά περάσαμε όλες τις βαλίτσες (3) στο check in και ο υπάλληλος μας έδωσε την κάρτα επιβιβασης. Έτσι κατευθυνθήκαμε κατευθείαν στην Πύλη για να επιβιβαστούμε στο αεροσκάφος. Μετά από λίγα λεπτά το αεροσκάφος άρχισε να τροχοδρομέι προς τον διάδρομο απογείωσης όπου ο πιλότος περίμενε μέχρι να ακούσει το "Clear to take off".
Έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα οι κινητήρες άρχισαν να λειτουργούν στο 100% προκειμένου να απογειωθούμε. Μέσα σε 50 δευτερόλεπτα απογειώθήκαμε και πέρναμε ύψος. Έτσι λοιπόν το μεγάλος μας ταξίδι για την Ασιατική Ήπειρο άρχισε. Οι Ρωσίδες αεροσυνοδοί άρχισαν να μας μοιράζουν το μεσημεριανό φαγητό καθώς η πτήση θα είχε διάρκεια 3 ώρες και 25 λεπτα και όσο να 'ναι μέσα στο αεροπλάνο σε πιάνει μια λυγούρα. Κάποια στιγμή ακούω το Στέλιο να λέει οχχχχ αρχίσαμε τα ωραία. Προφανώς εννοούσε τα ξένα φαγητά τα οποία θα μας έδιναν οι αεροσυνοδοί. Πήραμε τον δίσκο μας ο καθένας με το φαγητό με την απορία τι περιείχε το αλουμινένιο κεσεδάκι. Το ανοίξαμε λοιπόν και καταλάβαμε ότι μάλλον θα πεινάσουμε και τις 6 μέρες που θα είμασταν στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό είχαμε κοτόπουλο σε μορφή σούπας με σάλτσες και ρύζι (τι παράξενο). Βέβαια μπορώ να πώ ότι η γεύση του ήταν πολύ ωραία. Εγώ και ο Αριστείδης το φάγαμε όλο, ο Στέλιος έφαγε μόνο το ψωμάκι με το ρύζι. Ύστερα από 3.5 ώρες περίπου προσγειωθήκαμε στην παγωμένη Μόσχα (10C).
Βγήκαμε από το αεροσκάφος και περάσαμε ξανά από σωματικό έλεγχο και έλεγχο χειραποσκευών. Μετέπειτα μία πολύ ευγενέστατη Ρωσίδα υπάλληλος του αεροδρομίου μας πήγε παρακαλώ προς το σχετικό γραφείο για να μας δώσει κάρτες επιβίβασης για την πτήση Μόσχα-Πεκίνο διάρκειας 7 ωρών. Λάβαμε τα Boarding Pass μας και επιβηβαστήκαμε στο αεροπλάνο. Από την πρώτη στιγμή που καθίσαμε απογοητευτήκαμε καθώς δεν υπήρχε το γνωστό σύστημα ψυχαγωγίας με τις οθόνες πίσω από κάθε κάθισμα, προκειμένου να περάσουν εύκολα οι 7 ώρες. Μετά από λίγο απογειωθήκαμε για ακόμα μια φορά με προορισμό το Πεκίνο, με το φαγητό να είναι άθλιο (κινεζικο). Τα λεπτά κυλούσαν σαν ώρες και οι ώρες σαν μέρες. Συνολικά πρέπει να κοιμηθήκαμε περίπου δύο ώρες ο καθένας. Επειδή ταξιδεύαμε με κατεύθυνση προς την Ανατολή μετα από 5-6 ώρες άρχισε να ξημερώνει ώσπου μπήκαμε σε διαδικασία προσγείωσης. Aφού αποβιβαστήκαμε από το αεροσκάφος κατευθυνθήκαμε προς την International Transfer Zone για ακόμα μια φορά και τον έλεγχο χειραποσκευών και διαβατηρίων. Μπροστά μας είχαμε περίπου 2 ώρες αναμονής στην πύλη προκειμένου να επιβιβαστούμε για τρίτη και τελευταία φορά στο τρίτο κατά σειρά αεροσκάφος το οποίο θα πετούσε για ακόμα μέχρι 3 ώρες μέχρι την Ταιπει.
Aερδοδρόμιο Ρωσίας
Αεροδρόμιο Κίνας-Πεκίνο
Αεροδρόμιο Κίνας-Πεκίνο
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011
Επιτέλους φτάσαμε στην Ταιπέι και στον τελικό μας προορισμό. Στην έξοδο μας περίμενε ένας ταξιτζής με ένα χαρτόνι το οποίο είχε γραμμένα τα ονοματά μας και την εταιρεία ΜSI. Mε τα περίπου 90 κιλά αποσκευών μπήκαμε στο ταξί και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχειο το οποίο απείχε περίπου 40km (30 λεπτα). Οι δρόμοι πολύ μεγάλοι, κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον καθώς η Ταιπει αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα στην κίνηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει περίπου 8.200.000 κατόικους και στο σύνολος της η Ταιβαν έχει πληθυσμό 22.974.347. Aφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο, ανεβήκαμε στην resception, ο Στέλιος διαπιστώνει ότι ξέχασε το κινητό του μέσα στο Ταξί. Ευτυχώς το κινητό βρέθηκε μετά από περίπου 2.5 ώρες στο ταξί και ο ίδιος ο ταξιτζής το επέστρεψε αφού πρώτα το είχε απενεργοποιήσει ^^. Σε συνεργασία με τους πολύ ευγενικούς πραγματικά υπαλλήλους του ξενοδοχείου, τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας. Έγω επειδή ήμουν VIP :hehe: είχα δικό μου δωμάτιο, ενώ ο Στέλιος και ο Αριστείδης είχαν ένα δίκλινο με δύο κρεβάτια.
Το πρόβλημα όμως που είχαμε και οι τρεις μας ήταν ότι πηγαίναμε σαν βάρκες επηρεασμένοι απο το jetlag, με αποτέλεσμα να θέλουμε να κοιμηθούμε κάτι όμως που δεν έπρεπε να κάνουμε γιατι θα υποφέραμε τις υπόλοιπες ημέρες. Για αυτό λοιπόν αρχίσαμε να στήνουμε το setup, με τα απολύτως βασικά για να περάσει η ώρα. Αφού πέρασαν περίπου 3 ώρες μ' αυτά και μ' αυτά, σαν γνήσιοι Έλληνες πινάγαμε και πήγαμε για φαγητό. Γνωρίζοντας από την αρχή τι εστί κινέζικο φαγητό (ψαρια, ζουμιά, σούπες, χόρτα, μακαρόνια μέσα σε νεροζούμια κλπ.) προτιμήσαμε την γνωστή παραδοσιακή συνταγή η οποία μας είναι σύντροφος σε όλα τα ταξίδία και δεν είναι άλλη από τα MC Donald's. Ύστερα από το ολιγόλεπτο βραδινό (20.00) επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο καθώς ήταν η ώρα για ύπνο.
Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011
Μετά από ένα τεράστιο βράδυ (εμένα έτσι μου φάνηκε) σηκωθήκαμε εμφανώς ανανεωμένοι και πήγαμε να πάρουμε το όμορφο πρωινό μας, το οποίο περιελάμβανε όμορφες κινέζικες λυχουδιές αλλά και ορισμένα αλλάντικα και μαρμελάδες. Έπειτα από το πρωινό επειδή είχαμε μία ολόκληρη μέρα μπροστά μας χωρίς να έχουμε κάποια υποχρέωση, αποφασίσαμε να πάμε στο γνωστό κτήριο 101 το οποίο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε όλο τον κόσμο. Παρακάτω θα δείτε φωτογραφίες με την απέραντη θέα που έχει κανείς κοιτάζοντας από τον 89ο όροφο, όπως επίσης και βίνετο με το γνωστό ταχύτατο ασανσέρ. Στο κάτω μέρος του κτηρίου λειτουργεί μεγάλο shopping mall με γνωστές μάρκες ενδυμάτων αλλά και (οι τιμές είναι ίδιες με την Ελλαδα στα επώνυμα) αλλά και με είδη τεχνολογίας όπως κινητά, laptops, προιόντα Apple αλλά και τηλεοράσεις.
Ύστερα από τρεις με τέσσερις ώρες τουρισμού περπατήσαμε περίπου 5-6 τετράγωνα για να δούμε λίγο την πόλη, η οποία γύρω από τον 101 είναι πολύ καθαρή με δρόμους σαν την εθνική μας οδό. Καθώς περπατούσαμε είδαμε μπροστά μας τα TGI Friday's και είπαμε δεν πάμε να απολάυσουμε λίγο αμερικάνικο φαγητό, έτσι πήγαμε να χαλαρώσουμε μετά από τόσες ώρες ορθοστασίας. Το μείζον θέμα συζήτησης ήταν ότι είμασταν στην Ταιβάν και δεν είχαμε συναντήσει καποιο Hardware Μall. Kατόπιν συννενόησης με τον σερβιτόρο στα Αγγλικά μας έγραψε σε ένα χαρτάκι το όνομα του Mall στα Kινέζικα προκειμένου να το δώσουμε στον ταξιτζή για να μας μεταφέρει μέχρι εκεί. Ένα σας λέω ενα πενταόροφο κτήριο γεμάτο hardware και ηλεκτρονικά κάθε λογής, ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, ότι λέμε εμείς εδώ στην Ελλάδα κινεζιά υπήρχε μέσα σε αυτό το πολυκατάστημα. Μετά από 4 ώρες περιήγησης στο συγκεκριμένο Mall πήραμε πάλι ταξί με κατεύθυνση πίσω πρός το ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011
Ο λόγος που ταξιδέψαμε ήταν η συγκεκριμένη μέρα η 7η του Οκτωβρίου. Μας έκατσε λίγο περιέργα το θέμα ότι είχαμε εγερτήριο στις 06:00 και αναχώρηση από το ξενοδοχείο στις 08:00. Ο χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού ήταν ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο με την ονομασία NTU Sports Center. Αφού συγκεντρωθήκαμε όλοι έξω από την είσοδο του ΝΤU Sports Center, παραταχθήκαμε σε μία γραμμή σε ζευγάρια των δύο ατόμων προκειμένου να μπούμε στην Arena του διαγωνισμού. Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά και οι υπεύθυνοι από το Staff της MSI μας έδωσαν το σήμα να ξεκινήσουμε κατευθύνοντας μας προς την Arena. To συναίσθημα κατά την είσοδο μας μεσα στην τεράστια αίθουσα απίστευτο και από τα ηχεία να ακούγεται το γνωστό τραγούδι Santorini του Υanni. Αφού κάναμε τον κύκλο της αίθουσας γύρω από κάθε πάγκο, βρήκαμε ότι ο δικός μας πάγκος είναι στην είσοδο. Το περίεργο σε όλη την υπόθεση ήταν ότι είμασταν ακριβως δίπλα στους Ρουμάνους (Monstru, matose) και στην Team Expendables από την Σουηδία (Elmor, ME4ME).
Tα πρώτο μισάωρο πέρασε πάρα πολύ γρήγορα με όλους διαγωνιζόμενους να τοποθετούν το setup πάνω στο δικό τους πάγκο ετοιμάζοντας μερικά βασικά πράγματα τα οποία θα ήταν σημαντικά για την συνέχεια. Κάποι στιγμή μετά από μισή ώρα περίπου από την εισοδό μας ακούγεται ο βασικός παρυσιαστής (μέλος του HQ της ΜSI) να φωνάζει το όνομα του Giorgioprimo (επικεφαλής των judge) προκειμένου να δώσει ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες για τον διαγωνισμό κάνοντας όμως και την κλήρωση η οποία θα ήταν καθοριστική για το ποιο CPU, VGA και Μotherboard θα πάρει η κάθε ομάδα. Αρμόδιος για αυτά τα θέματα μετά την Κωσταντινούπολη ήταν ο Stelaras καθώς χαρης την τύχη του είχαμε το τρίτο καλύτερο CPU στα EMEA Finals. Αυτή τη φορά το χαρτάκι έγραφε τον αριθμό 11. Η αγωνία ήταν τεράστια μέχρι να κουμπώσουν τα παιδιά τον CPU και να αρχίσουν να τον παγώνουν. Μετά από μισή ώρα περίπου ο Aristidis άρχισε να ρίχνει άζωτο μέσα στο κάνιστρο ώστε η θερμοκρασία να φτάσει κοντά στους -40C για να είχαμε μία πρώτη εικόνα για το πώς πάει ο πρώτος από τους CPU μας.
Στο πληκτρολόγιο βρισκόταν ο Stelaras δοκιμάζοντας για αρχή τους πολλαπλασιαστές. Ο πρώτος multiplier που δοκιμάστηκε ήταν ο 54, κατευθείαν τα παιδία έιδαν ότι boot-αρει και συνέχισαν με τον επομενο, ο οποίος και αυτός μας έδωσε σήμα στην οθόνη. Το περίεργο σε όλη την υπόθεση ήταν πως o Stelaras από τις προηγούμενες μέρες είχε ένα προαίσθημα ότι το CPU μας θα είναι πολύ καλό. Κ' όμως δεν έπεσε έξω, το CPU έφτασε να Boot-αρει μέχρι και με 58 multiplier πράγμα το οποίο μας έκανε να πετάμε από την χαρά μας, όταν τα υπόλοιπα CPUs boot-άραν με 54-57 multiplier. Έπειτα ο Giorgioprimo έδωσε το έναυσμα για να αρχίσουν οι ομάδες να διαγωνίζονται. Τα Benchmarks τα οποία θα έπρεπε να τρέξουν όλες οι ομάδες με τη σειρά ήταν SuperPi 32M, 3DMark11 και 3DMark01. Το χρονικό περιθώριο που είχαν για τa Βenchmarks ήταν δύο ώρες για το SuperPi 32M, δύομισι ώρες για το 3DMark 11 και τρις ώρες για το 3DMark01.
Έτσι λοιπόν πρώτος στόχος ήταν να πάρουμε την πρωτιά στο SuperPi 32M υπολογίζοντας στο ότι είχαμε ένα από τα καλύτερα CPU του διαγωνισμού. Για να σας δώσω λίγο το κλίμα της ομάδας, ο Stelaras ανέλαβε το SuperPi 32M και ο Αristidis το 3DMark01. Πιστέψτε με δεν ξεχωρίζω κανεναν από τους δύο αλλά ο καθένας τους είναι απίστευτος στα benchmarks που σας ανέφερα. Για αρχή λοιπό έπρεπε ο Stelaras να φτίαξει και να συμαζέψει το λειτουργικό καθώς ήταν καθαρή εγκάτάσταση Windows XP κόβοντας ορισμένα Services. Δεν πέρασαν ούτε 30 λεπτά και το λειτουργικό ήταν ήδη έτοιμο να αποδώσει τα καλύτερα αποτελέσματα στο SuperPi 32M. Οι κανόνες του διαγωνισμού έλεγαν πως η κάθε ομάδα ξεχωριστά έπρεπε να τρέξει το SuperPi 32M με σταθερό πολλαπλασιαστή 50x και απροσδιόριστο BCLK. Για καλή μας τύχη το CPU είχε και multiplier όπως αρχικά δοκιμάστηκε αλλά και BCLK κάτι το οποίο θα μας βοηθούσε να σκαρφαλώσουμε στην πρώτη θέση στο SuperPi 32M. To CPU αρχικά ήταν χρονισμένο στα 50 x 108.2 Bclk δίνοντας μας την πρώτη θέση με χρόνο 5m 11.094s
Μετά από πολλά run φτάσαμε στο όριο του επεξεργαστή το οποίο ήταν 50 x 109.3 Βclk το οποίο απέφερε το αποτέλεσμα των 5.11.094 όντας και το πρώτο score στην κατάταξη του SuperPi 32M. Δεν είχε μείνει παραπάνω από 15 λεπτά μέχρι την λήξη του SuperPi 32M και ο Αριστείδης με τον Στέλιο άρχισαν να δοκιμάζουν την MSI GTX 580 Lightning για το 3DMark11. Τα πράγματα σε αυτό το σημείο άρχισαν να δυσκολεύουν καθώς για να τερματίσει κάποια ομάδα πρώτη στο 3DMark 11 έπρεπε να έχει πολύ καλή κάρτα γραφικών και όχι CPU καθώς όπως είναι γνωστό το CPU δεν δίνει κάποιο advantage στο score. Με το πέρασμα του χρόνου, τα thermos είχαν πάρει φωτιά καθώς γέμιζαν συνέχεια με τον Αριστείδη να δοκιμάζει να τρέξει σε ορισμένες συχνότητες την κάρτα. Μετά από μία ώρα ψάξιμο αντιμετωπίζοντας πάρα πολλά προβλήματα με την κάρτα και με δύο διακοπές του ρεύμτος στην γραμμη μας τα παιδιά κατάφεραν να πετύχουν score 11248 Marks (1480MHz @ GPU Core) το οποίο μας έφερε στην 8η θέση για το 3DMark11 και στην 6η θέση στην γενική κατάταξη.
Αφού τελείωσε και ο χρόνος για το 3DMark11, τα παιδιά είχαν λίγο χρόνο για τα άκρως απαραίτητα :D αλλά και να προετοιμάσουν το έδαφος για το 3DMark01 στο οποίο δεν υπήρχε κάποιο όριο στη συχνότητα του CPU, με λίγα λόγια είχαμε τους ίδιους κανονες με το 3DMark11. Όπως έγραψα και παραπάνω ο χρόνος που είχαν τα παιδιά για το 3DMark01 ήταν 3 ώρες ακριβώς. Στην γενική κατάταξη είμασταν 6οι με αποτέλεσμα να πρέπει να βγάλουμε ένα Score το οποίο θα ήταν το πρώτο αλλά και πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με τα υπόλοιπα για να μπόυμε στην 5αδα και γιατι όχι να παλέψουμε για μία καλύτερη θέση. Τα όργανα άρχισαν με τον Αριστείδη να δοκιμάζει για αρχή τον επεξεργαστή προκειμένου να καταλαβουμε ποιο ήταν το όριο σε BCLK με 58 multiplier. Μετά από ορισμένες δοκιμές τα παιδιά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα τρέξουν το 3DMark01 στην συχνότητα των 5800MHz καθώς εκεί ήταν σταθερός ο CPU μας άσχετα αν boot-αρε με παραπάνω MHz. H αγωνία ήταν τεράστια καθώς θέλαμε την πρώτη θέση αλλά δεν είχαμε μόνο τους Ρουμάνους αντίπαλους αλλά και τους Σουηδούς από τους οποίους είχαμε ελάχιστη διαφορά σε ποσοστό επί τις εκατό. Αρχίσαμε πάρα μα πάρα πολύ καλά, γρήγορα γρήγορα με τον Αριστείδη στο πληκτρολόγιο και τον Στέλιο στην διαχείριση των θερμοκρασίων στο setup βγάλαμε ένα run το οποίο μας έφερε κατευθείαν στην πρώτη θέση στην γενική κατάταξη. Βέβαια η χαρά, μας έφυγε μετα από λίγα λεπτά, καθώς ο Monstru και ο Matose, έβγαλαν και αυτοί ένα σκορ, προσέξτε όμως σε αυτό το σημέιο τι συνέβη, το σκορ των Ρουμάνων ήταν χειρότερο από το δικό μας, αλλα ήταν ένα σκορ το οποίο τους έφερε πρώτους στην Γενική κατάταξη. Θα μου πείτε βέβαια, πως γίνεται αυτό αφού τερματίσαμε πρώτοι και στο SuperPi 32M και χάσαμε μόνο το 3DMark11. Ο λόγος είναι απλός, τα αποτελέσματα που δίνει το 3DMark11 σαn Βenchmark ήταν κοντά στα 11000 Marks σύμφωνα με τις συχνότητες που έτρεχαν οι περισσότεροι στον διαγωνισμό αλλά η διαφορά των ομάδων μεταξύ τους στα αποτελέσματα ήταν μικρή αλλά ταυτόχρονα τεράστια γιατι το 3DMark11 σε σχέση με το 3DMark01 που βγάζει πολύ μεγαλύτερα νούμερα ως αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν οι Ρουμάνοι πέρασαν στην πρώτη θέση μετα το πέρας της πρώτης ώρας από τις τρις που είχαμε διαθέσιμες. Το κακό όμως ήταν ότι δεχόμασταν και την πίεση των Σουηδών (Elmor, ME4ME) καθώς όπως σας είπα είχαμε ελάχιστη διαφορά. Αν εξαιρέσουμε τις δύο ακόμα διακοπές ρεύματος στην γραμμή μας, μετά από λίγη ώρα τα παιδιά όλο και ανέβαζαν τον δείκτη του score μέχρι που έφτασαν στα 130253 marks, με τους Elmor και ME4ME να έρχονται δεύτεροι στο 3DMark01. Δυστυχώς για να περάσουμε στην πρώτη θέση χρειαζόμασταν περίπου 2000 marks ακόμα, κάτι το οποίο δεν ήταν εφικτό με την συχνότητα του CPU να είναι στα 5800ΜΗz. Ύστερα από μερικά λεπτά το χρονόμετρο έδειχνε 00:00:00 έχοντας κατακτήσει την δεύτερη θέση. Μετέπειτα ακολούθησε η απονομή όπου δεν έλειψαν και κάποιοι μικροπανηγυρισμοί.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=-9tjebtBT34[/youtube]
Stelaras & Aristidis
Planet & Gunslinger
Gautam & GHZ
Patch & Denthlord
Romdominance & Splave
Iris & Coldest
Audigy & Zolkorn
Cal930-Fredyama-Gyrock
Cal930
Elmor
ME4ME
Elmor & ME4ME
Monstru
Smoke-Kingpin
Fredyama
Perica Barii
Monstru
Plane - Giorgioprimo - Gunslinger
Kingpin- Stelaras
Stelaras - Kingpin - Aristidis
Micutzu
Monstru - matose
MSI Senior Vice President- Mr. Lu
Audigy - Zolkorn
Stelaras & Aristidis
Planet & Gunslinger
Gautam & GHZ
Patch & Denthlord
Romdominance & Splave
Iris & Coldest
Audigy & Zolkorn
Cal930-Fredyama-Gyrock
Cal930
Elmor
ME4ME
Elmor & ME4ME
Monstru
Smoke-Kingpin
Fredyama
Perica Barii
Monstru
Plane - Giorgioprimo - Gunslinger
Kingpin- Stelaras
Stelaras - Kingpin - Aristidis
Micutzu
Monstru - matose
MSI Senior Vice President- Mr. Lu
Audigy - Zolkorn
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
Μετά την προηγούμενη μέρα και τον διαγωνισμό η MSI μας είχε μια μεγάλη έκπληξη σχετική πάντα με το Overclocking. Όλες οι ομάδες πήγαμε στο LazerTreks Activity Center το οποίο είναι μία αίθουσα στην οποία διαγωνίζονται δύο ομάδες με ειδικά γιλέκα τα οποία δέχονται lazer από συγκεκριμένα όπλα. Στοχος της κάθε ομάδας είναι να πετύχει τους περισσότερους πότνους στοχεύοντας σε ορισμένο σημείο πάνω στο γιλέκο του αντιπάλου. Το όλο όμως παιχνίδι δεν είχε καμία σχέση με την έκπληξη που μας επιφηλασε MSI. Για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό, κατευθυνθήκαμε σε μία αίθουσα η οποία είχε τέσσερις πάγκους με τέσσερα setup ξεχωριστά τα οποία αποτελούνταν από Μητρική Sample της MSI με x79 Chipset και LGA-2011, Ιntel Core i7 Sandy Bridge-E 3960Χ. Από ότι καταλαβαίνετε σε όλα τα πρόσωπα έβλεπες το χαμόγελο καθώς οι περισσότεροι δεν είχαν δοκιμάσει καθόλου την νέα πλατφόρμα και τους νέους Sandy Bridge-E. Έτσι λοιπόν οι περισσότεροι άρχισαν να κλοκάρουν και να τρέχουν Vantage και Wprime 32M-1024M, δύο Benchmarks στα οποία φαίνεται η δύναμη των νέων επεξεργαστών σε σχέση με τους απλούς Sandy Bridge. Η ΜSI βέβαια είχε φροντίσει και για το φαγητό το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είχε ευρωπαικά στοιχεία, καταλαβαίνετε λοιπόν τι δυσκολίες αντιμετωπίζαμε όλες αυτές τις μέρες από άποψη φαγητού. Μετά από απο όλα αυτά και την πρώτη γεύση που αποκτήσαμε από τους νέους Sandy Bridge-E κατευθυνθήκαμε πίσω στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Το βράδυ το πρόγραμμα έλεγε Θαλασσινό φαγητό σε ένα εστιατόρειο στο κέντρο της πόλης. Ο Stelaras προτίμησε να κάτσει στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστεί περισσότερο και εγω με τον Αριστείδη πήγαμε με τις υπόλοιπες ομάδες στο εστιατόρειο. Ένα μπορώ να σας πω, ότι το φαγητό ήταν εξαιρετικό με απίστευτες γεύσεις. Σε αυτό το σημείο θα ηθέλα να σημειώσω ότι οι Ταιβανέζοι παρα το ότι τρώνε παρα πολύ θαλασσινό φαγητό δεν έχουν ιδέα το πως καθαρίζεται ένα ψαρι.
Κυριακή/Δευτέρα 9-10 Οκτωβρίου 2011
To ταξίδι βασεί της MSI τελείωσε στις 09/10 η οποία ήταν η ημέρα αναχώρησης σχεδόν όλων των ομάδων που διαγωνίστηκαν. Μερικοί όμως θέλησαν να κανουν μία μικρή εξερεύνηση της υπόλοιπης Taiwan. To ίδιο πράξαμε και εμείς, μένοντας για 2,5 ημέρες παραπάνω προκειμένου να μάθουμε περισσότερα μυστικά της πόλης και να έχουμε μία πλήρη εικόνα της ζωής στην Ανατολικότερη ασιατική χώρα. Παρακάτω θα σας παρουσιάσω όσο περισσότερες φωτογραφίες απο αξιοσημείωτα κτήρια και αξιοθέατα που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον στην πόλη της Ταιπέι.
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011
H 11η του Οκτώβρη ήταν η ημέρα της επιστροφής στα πάτρια εδάφη. Με την δεύτερη θέση στα χέρια και τα βραβεία στις βαλίτσες τι μπορεί να περιμένει κανείς? Όλα ήταν απίστευτα, τα συναισθήματα, οι άνθρωποι, η χώρα , η πόλη, το ταξίδι, η παρέα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι από όλα αυτά. Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω το HwBox που μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψω με τους Stelaras και Aristidis, για το MSI MOA World Wide Finals 2011 αλλά και τα ίδια τα παιδιά τον Στέλιο και τον Αριστείδη για την παρέα.
