Αξέχαστοι Overclocking-friendly επεξεργαστές

Μερικοί από τους πιο overclocking-frienldy επεξεργαστές που είδαμε ποτέ, μαζεμένοι σε ένα άρθρο! Μερικοί από τους πιο overclocking-frienldy επεξεργαστές που είδαμε ποτέ, μαζεμένοι σε ένα άρθρο!

Μέσα στα χρόνια της σχετικά σύντομης ιστορίας του overclocking, αλλά και των υπολογιστών ως σύνολο, δεν είναι λίγα εκείνα τα μοντέλα επεξεργαστών που κατάφεραν να ξεχωρίσουν για αυτήν ακριβώς την ικανότητα. Με αφορμή τη συγκεκριμένη ιδέα, το Techspot συγκέντρωσε τους καλύτερους overclocking-frienldy επεξεργαστές όλων των εποχών σε μια λίστα που φέρνει στο νου αναμνήσεις από την τότε εποχή, ενώ η χαοτική διαφορά με τα σημερινά δεδομένα θα μας κάνει να χαμογελάσουμε, ελαφρά! Ακολουθούν λοιπόν επιλεκτικά, μερικοί από τους επεξεργαστές που σημάδεψαν την ιστορία του overclocking.

Από την πρόσφατη ιστορία των επεξεργαστών δε θα μπορούσε να λείπει ο Intel Celeron 300A. Ο εν λόγω επεξεργαστής ήρθε στην αγορά τον Αύγουστο του 1998 και διέθετε ταχύτητα που άγγιζε τα 300MHz (σσ. μάλιστα!). Το overclocking στις παλιότερες πλατφόρμες δεν γινόταν (πάντα) από την άνεση του BIOS αλλά μέσω ειδικών βραχυκυκλωτήρων (jumpers) που βρίσκονταν διάσπαρτοι στη μητρική ρυθμίζοντας κυρίως τις τάσεις, αλλά το bus speed. Ο συγκεκριμένος λοιπόν με την αλλαγή του bus (BIOS) σε μια υποστηριζόμενη μητρική από 66MHz σε 103MHz έδινε 464MHz, ενώ αυξάνοντας το bus στα 112MHz και με μια μικρή αύξηση της τάσης έφτανε περίπου 55% πάνω από την εργοστασιακή συχνότητα δηλαδή 504MHz!

Ένα χρόνο περίπου νωρίτερα, ο Intel Pentium MMX (166) κάνει την εμφάνισή του. Πρόκειται για ένα μονοπύρηνο chip με συχνότητα λειτουργίας 166MHz και από τα value κομμάτια της εποχής, μιας και ένας overclocker θα πήγαινε στον κατά πολύ ακριβότερο MXX 233 ο οποίος είχε αυξημένο bus speed. Βέβαια το φθηνότερο chip δεν είχε καμία αντίρρηση να δουλέψει στα 266MHz με bus 75MHz.

Κατά το 2007, η Intel αποφασίζει να εισάγει τον Intel Core 2 Quad Q6600. Η G0 Revision του που έφτασε μερικούς μήνες μετά την επίσημη κυκλοφορία της B0 έκδοσης διέθετε χαμηλότερη κατανάλωση κάτι που σήμαινε, αυξημένο overclocking potential. Από τα 2.4GHz λοιπόν, με μερικά κλικ, ο επεξεργαστής μπορούσε να αγγίξει μέχρι και τα 3.6GHz αρκετά εύκολα. Ειδικά με την είσοδο της προσιτής τότε P35 πλατφόρμας, τα συγκεκριμένα chip έγιναν ανάρπαστα.

Οι δύο AMD Athlon 700 (Thunderbird) / Duron 600 (Spitfire) χρονίζονταν στα 700MHz / 600MHz και στην ουσία είναι ο προάγγελος της αδυσώπητης κόντρας μεταξύ Intel και AMD εν έτη 2000. Οι παραπάνω K7 επεξεργαστές, είχαν τα πάντα κλειδωμένα, όμως χρησιμοποιώντας ως έμπνευση την παροιμία "το καλό το παλικάρι.." με ένα απλό pencil mod, μπορούσαμε να αλλάξουμε την τάση αλλά και το bus για να τρέξουμε σε υψηλότερες συχνότητες, όπως 900MHz για τον Thunderbird και 1GHz για τον Duron.

Όταν επί εποχής 2009 μαθεύτηκε ότι η Intel πρόκειται να κλειδώσει το bus στην επερχόμενη νέα γενιά επεξεργαστών Sandy Bridge, αρκετοί πίστευαν πως το overclocking θα εξαφανιστεί. Τα πράγματα όμως δεν ήταν και τόσο άσχημα, αφού οι Core i7 2500K και 2600K είχαν ξεκλείδωτο πολλαπλασιαστή και σχεδόν "άπειρο" overclockability που άγγιζε μέχρι και το 50% πάνω από την εργοστασιακή συχνότητα (5GHz από τα 3.4GHz/3.8GHz Turbo) χωρίς την ανάγκη για extreme ψύξη.

Callisto και Deneb έχει το μενού στη συνέχεια και στην ουσία πρόκειται για δύο από τους κορυφαίους mainstream επεξεργαστές που λάνσαρε η AMD το 2009. Παράλληλα από τύχη, ανακαλύφθηκε πως οι δύο πυρήνες του X2 550 Black Edition μπορούσαν εύκολα να.. διπλασιαστούν μέσω firmware. Η προσιτότητα του συγκεκριμένου επεξεργαστή δεν σταματούσε μόνο εκεί καθώς αποδείχθηκε ικανός overclocker. Με μόνο αντίπαλο την πλατφόρμα LGA 1366 της Intel, ο X2 550 BE μπορούσε να χρονιστεί και 22% υψηλότερα, αγγίζοντας και τα 3.9 - 4GHz σε πολλές περιπτώσεις.

Για να δείτε όλα τα CPU του αρχικού άρθρου, όπως Conroe, Nehalem, Barton, Northwood και άλλους πατήστε εδώ.