Intel Core i7 4770K Review: It's all about efficiency

• Review Link

Welcome aboard fellow HwBoxers, σε ένα Review που αν μη τι άλλο το περιμέναμε όλοι πως και πως. Και για να είμαστε ακριβείς, 1 χρόνος και 1 μήνας πέρασε από το λανσάρισμα αλλά και από την πρώτη μας επαφή με τους Ivy Bridge επεξεργαστές της Intel, οι οποίοι κατάφεραν να ανεβάσουν και άλλο το ante των επιδόσεων, τόσο στην desktop όσο και στην laptop πλατφόρμα της εταιρείας. Και λέμε πως το περιμέναμε με ανυπομονησία, διότι οι Ivy Bridge ήταν ουσιαστικά το tick από πλευράς διαδικασίας κατασκευής (aka manufacturing process), με την οποία ήρθε η πολυαναμενόμενη μετάβαση στην κλίμακα ολοκλήρωσης των 22nm. Φυσικά, όπως είναι και λογικό, μετά το tick έρχεται και αντίστοιχο tock, γνωστό και ως Haswell! Αυτό, σύμφωνα με την πολιτική της Intel τροποποιεί και βελτιστοποιεί την αρχιτεκτονική του επεξεργαστή, προσφέροντας χαμηλότερη κατανάλωση και φυσικά υψηλότερες επιδόσεις. Welcome aboard fellow HwBoxers, σε ένα Review που αν μη τι άλλο το περιμέναμε όλοι πως και πως. Και για να είμαστε ακριβείς, 1 χρόνος και 1 μήνας πέρασε από το λανσάρισμα αλλά και από την πρώτη μας επαφή με τους Ivy Bridge επεξεργαστές της Intel, οι οποίοι κατάφεραν να ανεβάσουν και άλλο το ante των επιδόσεων, τόσο στην desktop όσο και στην laptop πλατφόρμα της εταιρείας. Και λέμε πως το περιμέναμε με ανυπομονησία, διότι οι Ivy Bridge ήταν ουσιαστικά το tick από πλευράς διαδικασίας κατασκευής (aka manufacturing process), με την οποία ήρθε η πολυαναμενόμενη μετάβαση στην κλίμακα ολοκλήρωσης των 22nm. Φυσικά, όπως είναι και λογικό, μετά το tick έρχεται και αντίστοιχο tock, γνωστό και ως Haswell! Αυτό, σύμφωνα με την πολιτική της Intel τροποποιεί και βελτιστοποιεί την αρχιτεκτονική του επεξεργαστή, προσφέροντας χαμηλότερη κατανάλωση και φυσικά υψηλότερες επιδόσεις.

Το σημερινό tock λοιπόν που θα μας απασχολήσει στο παρόν review, αποτελεί μία σημαντική προσπάθεια από πλευράς Intel, ώστε να καταφέρει αφενός να βελτιώσει την παρούσα τοποθέτησή της στην αγορά των σταθερών αλλά και των φορητών υπολογιστικών συστημάτων, και αφετέρου όμως, να κάνει αισθητή την παρουσία της σε μία mobile/smartphone αγορά, η οποία κατακλύζεται από ARM based System on Chips, αποτελώντας ταυτόχρονα καλώς ή κακώς το επερχόμενο μέλλον. Με τους Haswell λοιπόν, ο στόχος της Intel θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μέσα από μία πρόταση: «More Efficient Power!». Δηλαδή χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας, ιδίως όταν το σύστημα δεν χρειάζεται την επεξεργαστική ισχύ, μεγαλύτερη εκμετάλλευση της ενσωματωμένης GPU, και υψηλότερες επιδόσεις σε σχέση με την προηγούμενη γενιά, ακόμη και εάν αυτό είναι σε βάρος της κατανάλωσης, όταν το οι διεργασίες το απαιτούν. Ας μην επεκταθούμε περισσότερο όμως σε αυτό, μιας και στην συνέχεια θα δούμε το συγκεκριμένο θέμα διεξοδικά.

Εξειδικεύοντας λίγο το μεγάλο αυτό θέμα ονόματι Haswell, θα ήταν σκόπιμο να επικεντρώσουμε αρχικά την προσοχή μας στις Desktop υλοποιήσεις αυτών. Εκεί συναντάμε διάφορους επεξεργαστές ποικίλου βεληνεκούς, εκ των οποίων αμέσως αμέσως ξεχωρίζει η ναυαρχίδα του νέου lineup της Intel, γνωστός και ως Core I7 4770K. Όπως συνέβει παλαιότερα, έτσι και σήμερα οι νέοι Haswell επεξεργαστές ακολουθούν και αυτοί μία γνωστή σε αρκετούς πολιτική της Intel, όσον αφορά τον συνδυασμό τους με τα διάφορα socket. Haswell λοιπόν και Z87 @s1150 η συνταγή της επιτυχίας για το tock της Intel, με το συγκεκριμένο chipset να αποτελεί τόσο την high end υλοποίηση της εταιρείας, όσο και την πλατφόρμα των σημερινών μας δοκιμών.

Επιστρατεύσαμε λοιπόν τον πολυαναμενόμενο Core i7 4770K, μαζί με τρεις μητρικές για να σας παρουσιάσουμε τόσο τις stock, όσο και τις overclocked δυνατότητές του. Πριν συνεχίσουμε θεωρούμε απαραίτητο να αναφέρουμε ότι οι τρεις μητρικές που είχαμε στην διάθεσή μας ήταν η Intel DH87MC (ES), και δύο από τις high end Z87 μητρικές της Gigabyte, ονόματι G1 Sniper 5 και Z87X-OC, για τις οποίες θα κάνουμε ξεχωριστά reviews στο κοντινό μέλλον.

Πάμε να ξεκινήσουμε; Ετοιμάστε καφέ, την ψυχολογίας σας, ή ότι άλλο κρίνετε απαραίτητο, γιατί ο 4770K δίνει εξετάσεις στο HwBox και δεν σκοπεύουμε να τον διευκολύνουμε πουθενά!





Πριν ασχοληθούμε με τις επιδόσεις του CPU, καλό θα ήταν να πούμε μερικά πράγματα τόσο για την αρχιτεκτονική του, όσο και για τα features που ενσωματώνει. Για ρίξτε μια ματιά ξανά στον τίτλο του review. It's all about efficiency. Αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος της Intel με τους νέους Haswell. Λέγοντας efficiency δεν εννοούμε μόνο την ωμή απόδοση του επεξεργαστή, αλλά και την χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση, η οποία και αποτελούσε έναν από τους πρωταρχικούς στόχους της Intel στο επερχόμενο tock.

Ουσιαστικά η Intel εφάρμοσε τρεις διαφορετικές "τεχνικές" προκειμένου να μειώσει την κατανάλωση. Το πρώτο που έκανε ήταν να επικεντρωθεί σε στοιχεία της μητρικής και να βελτιώσει την ενεργειακή συμπεριφορά τους (πχ third party controllers, voltage regulation κ.τ.λ). Το δεύτερο ήταν η προσθήκη power gating αλλά και low power modes, πράγμα παραδοσιακό μεν, αποδοτικό δε. Το έξτρα power gating δίνει την δυνατότητα στο power control unit (pcu) να απενεργοποιεί ευκολότερα τα μέρη του πυρήνα που δεν χρησιμοποιούνται. Επιπλέον, η μετάβαση των Haswell μεταξύ διαφορετικών power states πραγματοποιείται 25% γρηγορότερα από ότι στους Ivy Bridge, πράγμα που απελευθερώνει λίγο το pcu και το κάνει αρκετά πιο επιθετικό στην εναλλαγή power states. Να το πούμε πιο πρακτικά; Όταν κάποιοι πυρήνες του επεξεργαστή μπαίνουν σε sleep mode, δεν απαιτούν ρεύμα. Παρόλο που το φαινόμενο αυτό συμβαίνει στιγμιαία (μιλάμε για milliseconds), εν τέλει η ενεργειακή κατανάλωση μειώνεται! Η τρίτη κίνηση του μπλε στρατοπέδου έχει να κάνει με την λιθογραφική μέθοδο των 22nm. Μην ξεχνάτε ότι κάθε Tick είναι μια καινούρια λιθογραφική μέθοδος και κάθε Tock, μια καινούρια αρχιτεκτονική στους επεξεργαστές. Εφόσον τώρα βρισκόμαστε στο Tock, οι Haswell αποτελούν την δεύτερη μιρκο-αρχιτεκτονική που εκμεταλλεύεται τα πλεονεκτήματα των 22nm tri-gate transistors. Τα συγκεκριμένα, εκτός του ότι πλεονεκτούν σε "διαστάσεις", πλεονεκτούν και λόγω σχεδιασμού, ερχόμενα με σαφώς μικρότερο leakage σε σχέση με τα παλιότερα 2D planar και και με μεγαλύτερο Gate Delay.





Ας εστιάσουμε τώρα λίγο περισσότερο στην αρχιτεκτονική του Haswell και πιο συγκεκριμένα στο front end. Οι Conroe ήταν οι πρώτοι επεξεργαστές με 4-wide front end, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούσαν να καλέσουν και να αποκωδικοποιήσουν παράλληλα μέχρι 4 instructions. Στην περίπτωση των Haswell, το front end παραμένει 4-wide, με την διαφορά ότι φέρει βελτιωμένο branch predictor και hardware prefetcher, βελτιώνοντας έτσι το efficiency. Το stage pipeline έχει παραμείνει 14-19 όπως και στους Sandy Bridge, το ίδιο και οι L1/L2 cache latencies. Επιπλέον και οι Haswell με τη σειρά τους υποστηρίζουν 2-way SMT/Hyper Threading. Αυτά εν ολίγοις για το front end του pipeline. Τι γίνεται όμως με το back end;

Το Out of Οrder Window Buffer Size, από 168 στους Sandy Bridge πλέον έφτασε τα 192. Έτσι τα execution units δύναται να εξάγουν παράλληλα περισσότερες εντολές, με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση του single threaded performance.

Από τους Conroe μέχρι και τους Ivy Bridge, η μικροαρχιτεκτονική της Intel υποστήριζε την παράλληλη εκτέλεση μέχρι και έξι micro-ops. Παρόλο που μες στο σύστημα υπάρχουν περισσότερα από έξι execution units, υπάρχουν μόνο έξι ports (port 0 - port 5). Οι τρεις από αυτές τις θύρες χρησιμοποιούνται για memory operations και οι άλλες τρεις για μαθηματικούς υπολογισμούς. Οι Sandy Bridge ήταν οι πρώτοι επεξεργαστές με 256-bit AVX operations (το περίφημο AVX), πράγμα που σήμαινε ότι προσέθεταν επιπλέον execution units, παραμένοντας πάντα όμως σε 6 port αρχιτεκτονική. Επιτέλους αυτό αλλάζει με τους Haswell οι οποίοι και φέρουν δύο ακόμα ports, μία για integer math & branches (port 6) και μία για store address calculation (port 7).





Η άλλη μεγάλη προσθήκη που έγινε στους Haswell, είναι η υποστήριξη Intel AVX2 instructions! Αυτό τι σημαίνει; Περισσότερα SP & DP FLOPs per cycle, προσθήκη του FMA (Fused Multiply-Add), εκ νέου σχεδιασμένα 256-bit FMA units και νέα integer instructions (indexing & hashing, cryptography & endian conversion). Πρακτικά μιλάμε για καλύτερες επιδόσεις σε high performance computing, παιχνίδια και διεργασίες audio/video.

Τι παρατηρούμε από τα παραπάνω; Η Intel αύξησε κατά πολύ την "ιπποδύναμη" των Haswell χωρίς όμως να επιβαρύνει τους νέους επεξεργαστές στον τομέα της κατανάλωσης. Όλα τα νέα units απενεργοποιούνται αυτόματα όταν δεν χρησιμοποιούνται. Με λίγα λόγια: Αν δεν κάνετε δουλειά, το σύστημα δεν καταναλώνει ενέργεια.

Συνεχίζουμε να εμβαθύνουμε περισσότερο στην αρχιτεκτονική των Haswell, κάνοντας μια σύντομη αναφορά και στο Cache Bandwidth, το οποίο και διπλασιάστηκε! Για ποιο λόγο όμως; Εφόσον το peak FP throughput διπλασιάστηκε, η Intel έπρεπε να εξασφαλίσει ότι τα execution units έχουν επαρκές bandwidth στις caches, ώστε οι επιδόσεις να παραμείνουν σε υψηλό επίπεδο. Έτσι λοιπόν έχουμε διπλασιασμό του L1 bandwidth, και του interface μεταξύ των L1 και L2 caches.

Μία από τις μεγαλύτερες διαφορές των Haswell με τις προηγούμενες γενιές επεξεργαστών, είναι η "αποσύνδεση" της L3 Cache. Για να καταλάβετε τι εννοούμε, πάρτε σαν παράδειγμα τους Nehalem. Περιείχαν δύο ξεχωριστά clock domains για την CPU (core + uncore) και ένα off-die intergrated graphics core. Το core clock είχε να κάνει με την συχνότητα λειτουργίας των πυρήνων του επεξεργαστή, ενώ το uncore clock έλεγχε την ταχύτητα της L3 Cache. Με τους Sandy Bridge, η Intel εφάρμοσε ένα καινούριο σκεπτικό. Τα CPU Cores και η L3 Cache έτρεχαν στην ίδια συχνότητα. Απλά τα πράγματα. Το πρόβλημα που υπήρχε τότε, ήταν: Τι θα συνέβαινε αν η GPU χρειαζόταν πρόσβαση στην L3 Cache, όταν το CPU (και κατ' επέκταση η L3 Cache) βρισκόταν σε low frequency state; Η λύση ήταν είτε η CPU και η L3 Cache να αναγκάζοταν να τρέξουν σε μεγαλύτερη ταχύτητα, ή να παραμείνει η L3 Cache σε χαμηλή συχνότητα για να μην ενεργοποιήσει χωρίς λόγο επιπλέον CPU cores. Η τελική λύση στο πρόβλημα αυτό ήρθε με τους Ivy Bridge όπου έφεραν μια μικρή graphics L3 cache, η οποία είχε ανεξάρτητη πρόσβαση στην κύρια L3 cache χωρίς να αυξάνει την ενεργειακή κατανάλωση.






Στην περίπτωση των Haswell λοιπόν, τα τρία clock domains βρίσκονται στο ίδιο die. Όλα τα CPU cores τρέχουν στην ίδια συχνότητα, η on-die GPU τρέχει σε ξεχωριστή συχνότητα και η L3 cache μαζί με το ring bus βρίσκονται σε ανεξάρτητο frequency domain. Έτσι προέκυψε η λεγόμενη "αποσύνδεση" της L3 Cache. Ως συνέπεια των προηγουμένων, στους Haswell, αν η GPU θέτει σε λειτουργία το ring bus για να δώσει/πάρει δεδομένα, δεν αυξάνει ταυτόχρονα και την συχνότητα λειτουργίας του επεξεργαστή. Επιπλέον, το power control unit (pcu) των Haswell έχει την δυνατότητα να κατανέμει δυναμικά το budget όταν είναι power-limited. Όλα λοιπόν έχουν δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εστιάζουν στην μείωση της κατανάλωσης!

Οι TSX instructions αποτελούν ακόμη μία καλοδεχούμενη προσθήκη στο Haswell package. Επιτρέπουν στον developer να μετατοπίσει την περιπλοκότητα των managing locks στον επεξεργαστή. Σε συνδυασμό με το νέο Hardware Lock Elision (XAQUIRE/XRELEASE instructions), οι haswell developers μπορούν να επισημάνουν ένα τμήμα κώδικα στον επεξεργαστή για transactional execution. Κατόπιν ο Haswell θα εκτελέσει τον κώδικα σαν να μην υπήρχαν hardware locks και αν η διαδικασία ολοκληρωθεί απροβλημάτιστα, το CPU θα πραγματοποιήσει τις απαραίτητες εγγραφές στην μνήμη και ο χρήστης θα απολαύσει βελτιωμένο performance. Βελτιώσεις έχουμε και στον τομέα του virtualization, όπου τα guest/host transition times έχουν μειωθεί αισθητά.

Μην αμελήσουμε να αναφέρουμε και την βελτίωση του ενσωματωμένου memory controller (βελτιωμένο write throughput to DRAM). Περισσότερα για αυτό στην σελίδα του overclocking.





Κλείνοντας, δεν θα μπορούσαμε να μην πούμε δυο λόγια και για την ενσωματωμένη GPU των Haswell. Ουσιαστικά βασίζεται στην GPU αρχιτεκτονική των Ivy Bridge, φέρει όμως κάποιες βελτιώσεις σε ουσιαστικά σημεία. Όσοι περίμεναν μεγαλεία μάλλον θα απογοητευτούν, μιας και η μεγάλη αλλαγή στο GPU κομμάτι αναμένεται κάπου μες στο 2014 με το λανσάρισμα των Broadwell.

Η Haswell GPU θα γίνει διαθέσιμη σε τρία διαφορετικά configurations, γνωστά με τις ονομασίες GT1, GT2 και GT3. Οι GT3 έρχονται με 40 EUs (execution units), ενώ οι GT2 με 20. Όλες οι εκδόσεις υποστηρίζουν DirectX 11.1, OpenCL 1.2 και OpenGL 4.0. Προς το παρόν, όλοι οι Haswell που θα κυκλοφορήσουν έρχονται με GT2 GPU, όμως στο μέλλον αναμένονται και μοντέλα με GT3 graphics engine, δεν γνωρίζουμε όμως και πολλά πάνω στο θέμα αυτό. Οι πληροφορίες που έχουμε στα χέρια μας την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι κάπως περιορισμένες, όμως θα σας ενημερώσουμε σίγουρα με κάποια σχετική είδηση όταν μάθουμε περισσότερα.

Βελτιώσεις συναντάμε και στον τομέα του QuickSync. Hardware support για τον SVC (Scalable Video Coding) codec, hardware motion JPEG decoder, MPEG2 hardware encoder και υποστήριξη 4K video playback!





Αναφορικά με το νέο Z87 chipset, καλό θα ήταν να αναφέρουμε έστω και επιγραμματικά τα νέα του features. Έξι θύρες SATA 6.0 Gbps, 6 x USB 3.0 ports, 8 x USB 2.0 ports και θύρες επικοινωνίας PCI-Express 3.0 x16. Το μέγεθος του chipset είναι αρκετά μικρότερο σε σχέση με τους προκατόχους του (23x22 χιλιοστά αντί για 27x27), πράγμα που συμβαίνει λόγω του ότι πάρα πολλές από τις μέχρι τώρα δυνατότητές του, έχουν ενσωματωθεί στον επεξεργαστή. Για παράδειγμα, ο επεξεργαστής παλιότερα ήταν υπεύθυνος για τον DisplayPort controller και τα VGA, LVDS, digital display interfaces, ενώ ο ήχος ήταν εξολοκλήρου ευθύνη του chipset. Τώρα, οι haswell ελέγχουν τρία digital ports μαζί με τον ήχο και την embedded DisplayPort. Περισσότερα για το νέο Z87 chipset θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε στα επερχόμενα HwBox reviews των Gigabyte G1 Sniper 5 και Z87X-OC. Στο παρόν review επικεντρωνόμαστε στον i7-4770K.

Για ρίξτε μια ματιά στο πινακάκι που ακολουθεί. Περιλαμβάνει όλα τα desktop Haswell μοντέλα που θα κυκλοφορήσουν μαζί με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που πρέπει να γνωρίζετε.





Φωτογραφίες του CPU θα βρείτε διάφορες διασκορπισμένες στο review - είμαστε σίγουροι ότι δεν χρειάζονται κι άλλες. Θεωρούμε προτιμότερο να ρίξετε μια ματιά στις photos της Intel DH87MC, που χρησιμοποιήσαμε για τις stock μετρήσεις του επεξεργαστή. Επίσης παραθέτουμε και έξι teaser photos των Gigabyte G1.Sniper 5 & Z87X-OC. Οι υπόλοιπες στα αναλυτικά reviews τους. Photos by Jason.






Σκοπός μας σε αυτή την παρουσίαση ήταν να δοκιμάσουμε τον Haswell Core i7-4770K σε όσο περισσότερες εφαρμογές και μετροπρογράμματα μπορούμε. Εκτός από το AIDA64 λοιπόν, χρησιμοποιήσαμε το SiSoftware Sandra για να δούμε πως τα πηγαίνει σε εργασίες multi-media, στην κρυπτογραφία, αλλά και πόσο παραγωγικοί και power efficient είναι οι 4 πυρήνες του. Με το ίδιο πρόγραμμα δοκιμάσαμε την HD 4600 GPU, που φιλοξενεί ο Haswell στα ενδότερά του, σε δοκιμασίες GP Processing και GP Cryptography. Έπειτα έρχονται τα κλασικά πλέον SuperPi και wPrime που χρησιμοποιούμε σε κάθε review γιατί έχουμε το benchmarking μικρόβιο μέσα μας. Βέβαια εδώ και καιρό τα έχουμε εμπλουτίσει με το y-Cruncher, το οποίο και υποβάλαμε στην καταμέτρηση 32 εκατομμυρίων ψηφίων μετά την υποδιαστολή του π. Συνεπώς μπορείτε να μάθετε από πρώτο χέρι για ποιο λόγο το SuperPi 32M θεωρείται παρωχημένο benchmark, ενώ το y-Cruncher γίνεται ολοένα και πιο διάσημο, αφού εκμεταλλεύεται τα τελευταία instruction sets και τους έξτρα πυρήνες επεξεργασίας.

Συνεχίζοντας το διάβασμα του review σας δίνεται η ευκαιρία να μάθετε πως τα πηγαίνει ο 4770K στα Cinebench R11.5, x264 Encode, Mathematica 8 Benchmark, UCBench 2011 και Photoshop Bench, που είναι πιο αντιπροσωπευτικά των δυνατοτήτων του Haswell σε πραγματικές συνθήκες φόρτου. Λόγω του ότι benchάραμε όλα τα προγράμματα σε τρεις διαφορετικές συχνότητες, θα δούμε πόσο είναι το scaling του i7 4770K όταν overclockάρεται και εν τέλει αν αξίζει το overclocking ή όχι. Αναφορικά με το WinRAR, 7-Zip και το PCMark7 δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι. Το WinRAR και το 7-Zip είναι δύο από τα πιο γνωστά προγράμματα συμπίεσης/αποσυμπίεσης. Το PCMark7 αναλαμβάνει να δοκιμάσει το σύστημά μας σε ποικίλες διεργασίες όπως video playback & transcoding, Image Manipulation, Web browsing & decrypting, Graphics, Windows Defender, importing pictures και gaming, ώστε να σχηματίσουμε μια overall άποψη για τους Haswell. Προσθέστε στα παραπάνω τα 3DMark Vantage, 3DMark 11 και Excel Benchmark and we are good to go!

Το καλύτερο απ' όλα είναι ότι σε όλα τα παραπάνω benchmarks/προγράμματα παραθέτουμε και αποτελέσματα από τον προγενέστερο 3570K Ivy Bridge ώστε να δείτε από πρώτο χέρι τις διαφορές του tick και του tock. Σημείωση: Γνωρίζουμε ότι ο 3570K θα έπρεπε κανονικά να συγκριθεί με τον 4670K για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, όμως ο 3770K δεν έχει εντυπωσιακές διαφορές με τον μικρότερο αδερφό του, πέρα από κάποια multi-threaded προγράμματα.

Να περάσουμε τώρα στο σύστημα που χρησιμοποιήσαμε και τις συχνότητες που επιλέξαμε.








- Memory Latency, Read, Write, Copy

Το AIDA64 (Downloads | AIDA64) κατασκευάστηκε για να κάνει ευκολότερη την ζωή των home users αφού αποτελεί ένα διαγνωστικό πρόγραμμα με πλούσια σουίτα benchmarks. Η Extreme έκδοσή του περιλαμβάνει μεγάλη γκάμα features που αδιαμφισβήτητα θα βοηθήσουν στο overclocking, την διάγνωση τυχόν λαθών, τον βασανιστικό και συνάμα ενδελεχή έλεγχο σταθερότητας όπως επίσης και το monitoring θερμοκρασιών, memory bandwidth, memory timings και πολλά ακόμα! Ανά πάσα στιγμή θα μπορείτε να γνωρίζετε όλες τις πληροφορίες γύρω από τον επεξεργαστή, την μνήμη του συστήματος και τους σκληρούς δίσκους, ενώ παράλληλα είναι πλήρως συμβατό με 32-bit και 64-bit Microsoft Windows 7/Server 2008 R2 λειτουργικά συστήματα.

Αναφορικά με τα 64-bit benchmarks, να πούμε ότι εν ολίγοις μετράνε το πόσο καλά αποδίδει ο υπολογιστής στην επεξεργασία δεδομένων και στους μαθηματικούς υπολογισμούς. Τα Memory & Cache Benchmarks αναλύουν το εύρος μνήμης και το latency. Τα Processor Benchmarks χρησιμοποιούν τις εντολές MMX, 3DNow! και SSE, με το scaling να ανεβαίνει ασταμάτητα, ακόμα και με 32 πυρήνες επεξεργασίας. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι το benchmarking suite του AIDA64 αντιπροσωπεύει μια από τις καλύτερες λύσεις για να καταλάβουμε πόσο επαναστατική είναι η δεύτερη γενιά Core επεξεργαστών της Intel.

Ξεκινάμε με τα Memory Bandwidth Benchmarks, δηλαδή τα Memory Read, Memory Write, Memory Copy και Latency. Ο κώδικας των εν λόγω benchmarks έχει γραφθεί με σωστή μεθοδολογία ώστε να εκμεταλλεύεται τις κατάλληλες x86, MMX, 3DNow!, SSE, SSE3 ή SSE4.1 instructions. Το Latency από την άλλη μετράει την χρονική καθυστέρηση που έχουμε όταν ο επεξεργαστής διαβάζει δεδομένα από την μνήμη του συστήματος. Δηλαδή το χρόνο από την εντολή Read, μέχρι να φτάσουν οι πληροφορίες στις εσωτερικές registers του CPU.

Το γεγονός ότι ο 2500K βγάζει καλύτερα νούμερα από τους υπόλοιπους επεξεργαστές στο Read έχει να κάνει πρώτον με το BIOS της μητρικής (στην περίπτωση και των Ivy και των Haswell τώρα όταν έγιναν οι μετρήσεις τα BIOS ήταν πρώιμα). Στα Write και Copy ο Haswell δίνει ρεσιτάλ με τα score του @ 4.5GHz να είναι σχεδόν 3k+ πάνω από τους υπόλοιπους επεξεργαστές. Η ίδια ιστορία συνεχίζεται και στο Latency με την διαφορά ότι εδώ ο Ivy βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον Haswell.










- Advanced Encryption Standard

Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει την επίδοση του CPU χρησιμοποιώντας τη μέθοδο κρυπτογράφησης δεδομένων AES (γνωστή και ως Rijndael). Χρησιμοποιεί τον C κώδικα σε ECB Mode των Vincent Rijmen, Antoon Bosselaers και Paulo Barreto (http://www.esat.kuleuven.ac.be/~rijm...el-fst-3.0.zip).

Το CPU AES test χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές x86 εντολές και είναι hardware-accelerated πάνω στη μηχανή VIA PadLock Security Engine με τους επεξεργαστές VIA C3 και VIA C7. Το τεστ καταναλώνει 48 ΜΒ μνήμης και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP).

Όχι δεν πρόκειται για λάθος. Και εδώ και στο CPU PhotoWorxx για κάποιο λόγο τα score του Haswell ήταν απογοητευτικά. Το πιο πιθανόν είναι λόγω του ότι δεν έγινε επίσημο Haswell update ακόμα στο AIDA64, να βγαίνουν εντελώς λανθασμένα νούμερα.




- Αλγόριθμος SHA1

To CPU Hash Benchmark μετράει τις επιδόσεις του επεξεργαστή χρησιμοποιώντας τον διάσημο αλγόριθμο SHA1. Ο κώδικας της μεθόδου αυτής γράφτηκε με γλώσσα προγραμματισμού Assembly και είναι άρτια παραμετροποιημένος για οποιοδήποτε AMD, Intel ή VIA επεξεργαστή. Φυσικά διαχειρίζεται και εκμεταλλεύεται όπως πρέπει τις MMX, MMX+/SSE, SSE2, SSSE3 και AVX instructions.

Τo X79 δείχνει τα δόντια του στο SHA1 test. Ακολουθούν ο Haswell, o Ivy και τέλος ο Sandy Bridge.




- Digital Photo Editing

Το CPU PhotoWorxx κάνει αυτόματα τις τυπικές διεργασίες που θα έκανε ένας επαγγελματίας φωτογράφος κατά την διαδικασία επεξεργασίας των ψηφιακών του φωτογραφιών. Παίρνει λοιπόν μια πολύ μεγάλη RGB εικόνα και κάνει τα εξής: Fill, Flip, Rotate 90 Degrees CW, Rotate 90 Degress CCW, Fill the image with random coloured pixels, Colour to black & white conversion, difference, crop. Εκτός από τον επεξεργαστή, το PhotoWorxx είναι μια καλή ευκαιρία στεσαρίσματος και των μνημών σας. Μοναδικό αρνητικό του είναι το γεγονός ότι επειδή αυξάνει απίστευτα πολύ το ρυθμό ανάγνωσης/εγγραφής δεδομένων στην μνήμη RAM, οι πολυπύρηνοι επεξεργαστές "τρώνε" bottleneck και συμπεριφέρονται σαν διπύρηνοι ή τετραπύρηνοι.

Διαβάστε τι σας είπαμε παραπάνω για το AES και το PhotoWorxx test. Τα νούμερα του Haswell είναι προφανώς λανθασμένα, κάτι που σίγουρα θα διορθωθεί με νεότερη έκδοση του προγράμματος και πιο ώριμα BIOSes.








- Queens Problem

Το CPU Queen test μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Βρίσκει λύσεις για το κλασικό "Queens problem" σε μια σκακιέρα 10 x 10. Να ξεκαθαρίσουμε ότι στο CPU Queen Test σε συγκρίσεις clock-per-clock έχουν πλεονέκτημα οι επεξεργαστές με μικρότερα pipeline. Για παράδειγμά ένας Pentium 4 Northwood με 20-step pipeline αποδίδει καλύτερα από έναν Pentium 4 Prescott με 31-step pipeline

Παρατηρείστε την κατακόρυφη αύξηση των επιδόσεων clockάροντας τον i7 3930k. Αυτό δεν είναι, όμως, κάτι που μπορούμε να πούμε ούτε για τον i5 2500k ούτε και για τον i5 3570k. Αρχίζει να φαίνεται ξεκάθαρα η υπεροχή του s2011 στα Aida64 Tests!




- ZLib Compression Library

Συνδυάζοντας επεξεργαστή και μνήμες RAM, το Zlib benchmark του AIDA64 χρησιμοποιεί την public ZLib compression library. Υποστηρίζει κανονικά και με το νόμο HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP).

Το ZLib όπως είχαμε επιβεβαιώσει και παλιότερα δεν επηρεάζεται από το overclocking στις μνήμες. Ωστόσο το scaling συνεχίζει να γίνεται τρομερά αντιληπτό. Κάποιος μίλησε για HyperThreading, για ακόμα μια φορά το s2011 δικαιολογεί την τιμολογιακή του διαφορά από τους άλλους τρεις επεξεργαστές.




- FPU Julia, FPU Mandel, FPU SinJulia & FPU VP8

Ανάμεσα στα διάφορα benchmarks του AIDA64 συναντά κανείς και το FPU Julia. Το συγκεκριμένο μετράει με ακρίβεια το 32-bit floating-point performance μέσα από σειρά frames του γνωστού Julia fractal. Έπειτα έχουμε το FPU Mandel Benchmark που μετράει με ακρίβεια το 64-bit floating-point performance μέσα από μια σειρά frames του γνωστού Mandelbrot fractal. Τρίτο κατά σειρά έρχεται το FPU SinJulia που μετράει το extended precision (80-bit) floating-point performance ενός μονού frame του Julia fractal. Όλα τα προαναφερθέντα tests είναι παραμετροποιημένα κατάλληλα τόσο για Intel όσο και για AMD επεξεργαστές και επίσης χρησιμοποιούν τις κατάλληλες MMX, MMX+/SSE, SSE2, SSE3 και AVX instructions.

Τελευταίο benchmark του AIDΑ64 suite είναι το FPU V8 που μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τις δυνατότητες που έχει ο Sandy Bridge στην συμπίεση βίντεο. Χρησιμοποιεί τον ευρέως διαδεδομένο Google VP8 (WebM) video codec v0.9.5 προκειμένου να κάνει encode ενός 1280 x 720 HD video σε 1-pass mode @ 8192 Kbps bitrate (βέλτιστη ποιότητα).

Σε κανένα από τα τέσσερα παραπάνω υπο-tests του Aida64 δεν βλέπουμε κατακόρυφη αύξηση των επιδόσεων. Τo scaling στα συγκεκριμένα tests είναι ελάχιστο. Φυσικά, για ακόμα μια φορά το X79 στέφεται νικητής, εκτός από το VP8 test που για κάποιο λόγο ο Haswell περνά μπροστά με 2.000 πόντους διαφορά από τον 3930K!














- Processor Arithmetic & Multimedia

Το Sandra της SiSoftware (SiSoftware Zone) αποτελεί εδώ και χρόνια ένα από τα πιο έγκυρα διαγνωστικά προγράμματα, που ταυτόχρονα προσφέρουν και πληροφορίες για τον ηλεκτρονικό σας υπολογιστή. Μπορείτε να μάθετε ό,τι θέλετε για το hardware, το software και όλες τις υπόλοιπες συσκευές - ένα χέρι βοηθείας με λίγα λόγια. Sandra σημαίνει System Analyser, Diganostic and Reporting Assistant. Οι δημιουργοί του εμπνεύστηκαν την ονομασία από το Ελληνικό γυναικείο όνομα Σάντρα που σημαίνει υπερασπίστρια, βοηθός των ανθρώπων. Ταιριάζει έτσι; Μπορεί να προσφέρει πάνω κάτω τις ίδιες πληροφορίες με άλλα προγράμματα όπως το AIDA64 ή το Tune Up Utilities, όμως είναι πολύ πιο λεπτομερές. Σε κανένα άλλο πρόγραμμα δεν θα βρείτε τα ακριβή χαρακτηριστικά components όπως CPU, chipset, VGA, ports, printers, sound card, memory, network, Windows internals, AGP, PCI, PCI-X, PCIe, database, USB, USB 2.0, USB 3.0, 1394/Firewire κ.τ.λ. Συνεργάζεται άψογα με όλα τα λειτουργικά συστήματα της Microsoft (XP/Vista/7/Server 2003/Server 2008) και υποστηρίζει όλες τις μεγάλες τεχνολογίες όπως: Multiprocessor, MultiCore, HyperThreading, GPGPU, DirectX, OpenGL, NUMA, AMD64/EM64T/x64 και MMX, SSE, SSE2, SSE3, SSSE3, SSE 4.1, SSE 4.2, AVX & FMA.

Εμείς επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε benchmarks και για τον επεξεργαστή αλλά και για την ενσωματωμένη κάρτα γραφικών του: Processor Arithmetic, Processor Multimedia, Cryptography, Multi-Core Efficiency, Power Management Efficiency, GP (GPU/CPU/APU) Processing, GP (GPU/CPU/APU) Cryptography και GP (GPU/CPU/APU) Bandwidth.

Το Sandra Processor Arithmetic ζορίζει τα ALU και FPU units του επεξεργαστή. Δείχνει πως ο επεξεργαστής τα βγάζει πέρα με αριθμητικές και floating point εντολές σε σύγκριση με άλλους επεξεργαστές. Υποστηρίζει επεξεργαστές που έχουν μέχρι 32 ή και 64 πυρήνες, οπότε είναι ένα δυνατό test για οποιονδήποτε πολυπύρηνο επεξεργαστή. Από τα αποτελέσματα που βγάζει μας ενδιαφέρουν τα Dhrystone MIPS που προκύπτουν από ALU/SSE(4) εντολές - όσο πιο ψηλά είναι τα MIPS τόσο πιο πολλούς ακέραιους αριθμούς μπορεί να καταμετρά ο επεξεργαστής μας ανά δευτερόλεπτο.

Το processor multi-media benchmark testάρει τα SIMD units του επεξεργαστή. Δείχνει αν αντέχει ο επεξεργαστής να διαχειρίζεται σωστά εντολές και δεδομένα multi-media. Σε πραγματικές συνθήκες, τα SIMD units ενός επεξεργαστή υποβάλλονται σε δοκιμασίες όταν επεξεργαζόμαστε εικόνες, κάνουμε μετατροπή video και παίζουμε παιχνίδια. Για αυτό έχει μεγάλη σημασία να αποδίδει σωστά στο εν λόγω test.

Σε αντίθεση με τον Ivy Bridge, ο 4770Κ δείχνει να έχει πολύ καλύτερο scaling, αφήνοντας πολύ πίσω τον μικρό. Αυτό βέβαια σχετίζεται και με το γεγονός ότι ο 3570K δεν έχει HyperThreading. Στο Multimedia Test απ' την άλλη, ο Haswell φτάνει τις επιδόσεις του 3930K, ενός επεξεργαστή που ακόμα και σήμερα φαντάζει όνειρο απατηλό για τους περισσότερους αγοραστές.






- Cryptography

Κρυπτογράφηση, αποκρυπτογράφηση και κατακερματισμός. Αυτές είναι οι δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ένας επεξεργαστής που υποβάλλεται στο Cryptography test του Sandra. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται στις δύο πρώτες περιπτώσεις είναι η γνωστή AES256, ενώ στην περίπτωση του κατακερματισμού χρησιμοποιείται ο διάσημος αλγόριθμος SHA. Το αποτέλεσμα που προκύπτει μετριέται σε MB/s, όσα περισσότερα, τόσο το καλύτερο.

Το σενάριο επαναλαμβάνεται και στο Cryptography test. Η διαφορά μεταξύ Sandy Bridge, Ivy Bridge και Haswell είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, ειδικά στα 4.5GHz, ενώ για ακόμα μια φορά ο Haswell φτάνει τον SandyBridge-E!!




- Multicore Efficiency

Ένα από τα πιο πρωτότυπα tests του Sandra είναι το Multicore efficiency. Έχετε αναρωτηθεί πόσο αποδοτικοί είναι οι πυρήνες και οι εσωτερικές διασυνδέσεις του επεξεργαστή σας; Η ικανότητα των πυρήνων να επεξεργάζονται blocks δεδομένων και κατόπιν να τα μεταφέρουν σε άλλον πυρήνα για την τελική επεξεργασία είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, οπότε πρέπει να καταμετρήσουμε διαφορετικά μεγέθη data blocks. Εκτός όμως από το efficiency του κάθε πυρήνα, στο Multicore test μετράει και ο αριθμός των πυρήνων ενός επεξεργαστή. Όσο περισσότεροι τόσο περισσότερα είναι και τα data buffers που δύναται να επεξεργαστούν ταυτόχρονα (in flight mode). Οι πραγματικά πολυπύρηνοι επεξεργαστές διαμοιράζονται L2/L3 Cache - συνεπώς αποδίδουν πολύ καλύτερα από τους απλούς επεξεργαστές που έχουν ξεχωριστές Cache οι οποίες συνδέονται με το παραδοσιακό FSB.

Πολυπύρηνο benchmark οπότε δεν περιμέναμε το X79 να μην πάρει τα ηνία και μάλιστα με μεγάλη διαφορά. Παρατηρήστε ότι ο 2500K βρίσκεται στα ίδια περίπου με τον 3570K, ενώ ο 4770K χάρη στο HT "βγάζει" τρεις φορές περισσότερα GB/s.




- Power Management Efficiency

Ακόμα ένα τεστ που παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον. Το Power Management Efficiency λαμβάνει ουσιαστικά υπόψη του το λόγο κατανάλωσης/απόδοσης ενός επεξεργαστή και βαθμολογεί ανάλογα. Η ικανότητα των σημερινών επεξεργαστών να αυξομειώνουν την τάση και συχνότητα λειτουργίας αναλόγως το φορτίο δύναται πλέον να μετρηθεί και μάλιστα με ακρίβεια. Το Sandra ζορίζει τον επεξεργαστή με συγκεκριμένο workload - όσο πιο πολύ κατέβει σε frequency και voltage ο επεξεργαστής, τόσο πιο καλό είναι το score. Έπειτα το workload αυξάνεται γραμμικά και το test σταματάει όταν πλέον δεν αντέχει ο επεξεργαστής και έχει πιάσει το 100%, δηλαδή το μέγιστο δυνατό efficiency. Η επεξεργαστική ισχύς δεν παίζει μεγάλο ρόλο εδώ - το ΜΟΝΟ που μετράει είναι η προσαρμογή του CPU σε διαφορετικά φορτία και το πόσο αποδοτικός είναι σε κάθε ένα από αυτά. Πρόκειται για ένα αρκετά ζόρικο test. Φανταστείτε ότι ένας Pentium 4 χρειάζεται σχεδόν 5 λεπτά για να το φέρει εις πέρας. Το score που προκύπτει είναι συναρτήσει των Dhrystone MIPS και των Whetstone MFLOPS.

Το σενάριο επαναλαμβάνεται και στο Power Management Efficiency, όπου ο i7 3930K δείχνει να ανταποκρίνεται καλύτερα στις αυξομειώσεις των συχνοτήτων και να φέρνει εις πέρας πιο εύκολα μεγάλα φορτία.




- GP (GPU/CPU/APU) Processing

GP Processing - Ένα από τα καλύτερα test που έχουμε πετύχει μέχρι στιγμής για το benchmarking ενσωματωμένων καρτών γραφικών. Οι λειτουργίες που υποβάλλει το APU μοιάζουν αρκετά με τις real life που χρειάζονται σε επιστημονικά προγράμματα, προγράμματα επεξεργασίας εικόνας, video encoders και παιχνίδια. Υποστηρίζει multi-graphics επεξεργαστές που διαθέτουν μέχρι και 8 GP (GPU/CPU/APU). Αν η κάρτα σας δεν υποστηρίζει NVIDIA CUDA 4.x, OpenCL 1.x ή DirectX 11 δεν μπορεί να τρέξει. Για ακόμα μία φορά, επιστρατεύονται τα Mandelbrot Set fractals που χρησιμοποιούνται για αν περιγράψουν ή να δημιουργήσουν βουνά και σύννεφα. Τέτοιες εντολές υπάρχουν συνήθως σε διεργασίες audio/video encoding/decoding και παιχνίδια.




- GP (GPU/CPU/APU) Cryptography

Δείτε πως αποδίδει η κάρτα γραφικών σας σε διαδικασίες κρυπτογράφησης, αποκρυπτογράφησης και κατακερματισμού αρχείων με το GpCryptoBench του Sandra. Ένα test όχι και τόσο συνηθισμένο, μιας και τα προγράμματα που προφυλάσσουν σημαντικά αρχεία με την βοήθεια καρτών γραφικών δεν είναι ευρέως διαδεδομένα ακόμα και στους high-end χρήστες. Το αποτέλεσμα που προκύπτει μετριέται σε GB/s, όσα περισσότερα, τόσο το καλύτερο. Προκύπτει από δύο ξεχωριστά benchmarks στην ουσία - το AES128-AES256 Encryption/Decryption Benchmark και το SHA1-SHA256 Block Hashing Benchmark.



Στο Cryptography test της ενσωματωμένης GPU, η HD 4600 δείχνει να βρίσκεται αρκετά πίσω πράγμα αφύσικο. Επαναλαμβάνουμε ότι τέτοια φαινόμενα συναντούνται συχνά σε ES επεξεργαστές, μητρικές με beta BIOSes και προγράμματα που υποστηρίζουν πλήρως τα νέα CPU. Αρκεί μόνο να δείτε την διαφορά της τάξεως των 12 MPix/s στο GPU Processing για να καταλάβετε τι εννοώ. Για όσους έχουν περιέργεια, η HD 4600 δεν πλησιάζει ούτε κατά διάνοια τις επιδόσεις των AMD APUs. Και δεν αναφέρομαι σε Trinity, αλλά σε Llano...*




- WinRAR

Η πλειοψηφία των χρηστών το έχει εγκατεστημένο και το χρησιμοποιεί, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν για το ενσωματωμένο benchmark το οποίο διαθέτει. Ο λόγος για το WinRAR, το δημοφιλέστατο πρόγραμμα συμπίεσης αρχείων, το οποίο ξεχώρισε χάρη στην ευκολία χρήσης και τις επιδόσεις του, ενώ μας δίνει και έναν πολύ καλό τρόπο για να συγκρίνουμε τις επιδόσεις των επεξεργαστών μας, εφόσον το benchmark που περιλαμβάνει, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ισχύ των σύγχρονων CPU και των πολλαπλών πυρήνων τους. Το Benchmark & Hardware Test του WinRAR μετράει πόσα είναι τα μέγιστα KB/s που μπορεί να συμπιέσει ο υπολογιστής μας. Για να προσαρμόσουμε το WinRAR σε πιο real life συνθήκες, μαζέψαμε φωτογραφίες συνολικής χωρητικότητας 1GB και τις συμπιέσαμε χρησιμοποιώντας το Best compression method - χρονομετρώντας πόσο χρόνο χρειάστηκε το PC.

Η WinRAR 4.2 έκδοση δίνει πολύ μεγάλο boost σε σχέση με την προηγούμενη, οπότε το double score απλά προσπεράστε το. Οι πραγματικές επιδόσεις του Haswell είναι παρόμοιες με αυτές του 3930K.






- 7-Zip

Πρόκειται για ένα από τα πιο ξακουστά και διαδεδομένα προγράμματα συμπίεσης. Κατά πολλούς είναι καλύτερο και πιο αξιόπιστο από το WinRAR και το WinZip λόγω της υψηλής αναλογίας συμπίεσης σε μορφή αρχείων 7z, με την βοήθεια των αλγόριθμων LZMA και LZMA2. Συγκρίνοντάς το αριθμητικά με τα αντίπαλα προγράμματα, δύναται να προσφέρει έως και 10% καλύτερη συμπίεση! Όπως θα ήταν φυσικό, συνοδεύεται από πληθώρα features και ένα benchmark. Διατίθεται δωρεάν και μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

Στο 7zip απ' την άλλη το σκηνικό αλλάζει, με το X79 να περνά μπροστά με μεγάλη διαφορά. Ακολουθεί ο Haswell και μετά ο Ivy Bridge.






- UCBench

Το UCBench 2011 είναι ένα σχετικά καινούριο benchmark που χαρακτηρίζεται κυρίως από δύο πράγματα: Ταχύτητα και Multi-threading υποστήριξη! Κατασκευασμένο από τον anrieff, ουσιαστικά αποτελεί μια προσομοίωση του πως θα εντόπιζε ο επεξεργαστής έναν κωδικό archive, αποτελούμενο από 6 χαρακτήρες. Εκμεταλλεύεται πλήρως όλους τους διαθέσιμους πυρήνες, υποστηρίζει τις AVX instructions που πρωτοεμφανίστηκαν με τους Intel Sandy Bridge, όπως επίσης και τις SSE2/SSE3/SSE4.1. Μπορεί με την πρώτη ματιά να μοιάζει εύκολο σαν benchmark, όμως στην πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα βαρύ και "γονατίζει" ακόμα και τους καλύτερους επεξεργαστές. Λόγω της σταθερότητάς του αλλά και των άμεσα συγκρίσιμων αποτελεσμάτων, το UCBench συμπεριλαμβάνεται εδώ και μερικούς μήνες στα official benchmarks του HWBOT.

Τελικά το UC Bench το είχε παρεξηγήσει η κοινότητα. Τα αποτελέσματά του είναι πάντα παρόμοια - πρόκειται δηλαδή για ένα αξιόπιστο και consistent benchmark. Εντύπωση μας κάνει που ο 3570K βρίσκεται τόσο κοντά στον 4770K. Δείτε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά μεταξύ 2500K και 3570K. Αξίζει άραγε η μετάβαση σε Haswell; Χμμμ...








- SuperPi

Το SuperPi (http://www.xtremesystems.com/pi/) είναι ένα πρόγραμμα που μετρά π (pi) μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό ψηφίων μετά την υποδιαστολή. Ο μέγιστος αριθμός π (pi) που δύναται να μετρήσει αγγίζει τα 32 εκατομμύρια. Όπου π εννοούμε φυσικά τον γνωστό αριθμό 3.141592653589793238462643383279502884197169399375 10 (συνεχίζεται επ' άπειρον) ο οποίος προκύπτει αν διαιρέσουμε την περιφέρεια ενός κύκλου με την διάμετρό του. Σύμφωνα με τον Αρχιμήδη και επειδή ακριβώς το π δεν τελειώνει ποτέ, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ουσιαστικά το όριο του πηλίκου Πν/δ όταν το ν πλησιάζει στο άπειρο (όπου Π = Περίμετρος του κύκλου και δ = διάμετρος του κύκλου).

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρησιμοποιείται στις μέρες μας από πολλούς overclockers, προκειμένου να test-άρεις τις επιδόσεις και την σταθερότητα του υπολογιστικού συστήματος. Στην ευρύτερη κοινότητα των overclockers, το SuperPi είναι ένα μέσον επίδειξης των δυνατοτήτων του κάθε overclocker, αφού ο ένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον χρόνο του άλλου. Όπως όμως προαναφέραμε, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα large tests του SuperPi (16M, 32M) για να δει αν το σύστημά του είναι αρκετά σταθερό σε μία συγκεκριμένη συχνότητα του επεξεργαστή. Αν ο υπολογιστής καταφέρει να μετρήσει επιτυχώς τα π στο τριακοστό δεύτερο εκατομμυριοστό ψηφίο μετά την υποδιαστολή (32M) τότε το σύστημα θεωρείται ότι είναι σταθερό όχι μόνο αναφορικά με τον επεξεργαστή, αλλά και την μνήμη RAM. Εμείς εδώ στο hwbox, επιλέξαμε να το χρησιμοποιήσουμε μιας και πρόκειται από τα διασημότερα προγράμματα (αν όχι το διασημότερο) στην κοινότητα των overclockers.

Στο SuperPi 1M οι διαφορές δεν είναι και τόσο αισθητές, μην ξεχνάτε όμως ότι μιλάμε για benchmark που ολοκληρώνεται σε μόλις 8 δευτερόλεπτα και δεν αξιοποιεί ούτε το 1/5 της επεξεργαστικής ισχύς μιας CPU. Στο 32Μ από την άλλη, είναι εμφανές το βελτιωμένο single threaded performance των Haswell έναντι στους Ivy Bridge.








- wPrime

Φτάσαμε στο multi-threaded wPrime (Measure Computer Performance | wPrime Multithreaded Benchmark) σιγά-σιγά. Εδώ τα πράγματα γίνονται αρκετά περίπλοκα. Το wPrime χρησιμοποιεί μία παρόμοια προσέγγιση με την μέθοδο του Νεύτωνα προκειμένου να υπολογίζει συναρτήσεις. Έτσι έχουμε την f(x) = x^2 - k (όπου k είναι ο αριθμός που τετραγωνίζουμε), μέχρι η Sgn[f(x)-f'(x)] να μην επαναλαμβάνεται πια, ξεκινώντας ξανά τον υπολογισμό της συνάρτησης με το k/2. Από 'κει και πέρα το πρόγραμμα επικαλείται ξανά την επανάληψη της ίδιας μεθόδου για ένα συγκεκριμένο αριθμό επαναλήψεων έτσι ώστε να αυξηθεί στο μέγιστο η ακρίβεια του τελικού αποτελέσματος (μία εναλλακτική μέθοδος επαλήθευσης). Στο τελικό στάδιο πράξεων, το πρόγραμμα επιβεβαιώνει ότι ισχύει η ισότητα n(k)^2 = k έτσι ώστε να είναι 100% σίγουρο για το αποτέλεσμα. Η διαδικασία αυτή επαληθεύεται ανάλογα με το νήμα που θα επιλέξει ο χρήστης. Στην overclocking community όταν πρόκειται ο overclocker να τρέξει το 32M Test επιλέγει σαν αριθμό threads το 2, ενώ στο 1024M Test το 4.

Όχι μην μπερδεύεστε, δεν έχουν τόσο μεγάλη διαφορά οι Haswell από τους Ivy Bridge στο wPrime. Απλά ο 3570K δεν έχει HT, οπότε είναι λογικό να μένει πίσω. Πάντως και 3770K να είχε απέναντί του, ο 4770Κ και πάλι θα κέρδιζε για λίγο στο συγκεκριμένο bench.








- y-Cruncher

Το y-Cruncher δημιουργήθηκε τον Μάρτη του 2009 από τον poke349, μέλος του XtremeSystems Forums. Είναι μακράν το καλύτερο multi-threaded Pi Benchmark για πολυπύρηνα συστήματα. Ο λόγος ύπαρξης του εν λόγω προγράμματος βασίζεται στο ότι το SuperPi είναι πλέον ξεπερασμένο και δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές επιδόσεις ενός πολυπύρηνου επεξεργαστή. Αναλογιστείτε μονάχα ότι το SuperPi γράφτηκε το 1995, ενώ το y-Crucher το 2009. Στην καταμέτρηση 32 εκατομμυρίων ψηφίων μετά την υποδιαστολή του π, είναι 60x πιο γρήγορο από το SuperPi 32M με Intel Core i7 επεξεργαστή και 5x πιο γρήγορο από το PiFast (10 εκατομμύρια ψηφία). Η τελευταία του έκδοση είναι πλήρως παραμετροποιημένη για να υποστηρίζει τις νεότερες AVX εφαρμογές, οπότε δουλεύει σωστά τόσο σε SandyBridge όσο και σε Bulldozer επεξεργαστές. Ταυτόχρονα, είναι backwards compatible με x64 SSE4.1, x64 SSE3, x86 SSE3 και x85 instructions.

Εμείς βάλαμε στο y-Cruncher να καταμετρήσει 32.000.000 ψηφία μετά την υποδιαστολή του π (3,14...) και πραγματικά μείναμε άναυδοι. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα tests, εδώ παρατηρούμε μια αναλογική βελτίωση των scores σε σχέση με την συχνότητα του επεξεργαστή, την συχνότητα και τα timings των μνημών. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί το y-cruncher χρησιμοποιεί όλους τους πυρήνες του επεξεργαστή.







- Cinebench R11.5

Το CINEBENCH είναι μία σειρά real-world tests τα οποία υπολογίζουν συγκεντρωτικά τις επιδόσεις του υπολογιστή σας. Βασίζεται στo animation software CINEMA 4D (σχεδιασμένο από την award-winning MAXON), που χρησιμοποιείται εκτεταμένα από studios και εταιρείες παραγωγής παγκοσμίως για να δημιουργείται περιεχόμενο 3D. Προγράμματα της MAXON συμμετείχαν στην προσπάθεια δημιουργίας κινηματογραφικών ταινιών που έσπασαν τα ταμία όπως τα: Spider Man, Star Wars, The Chronicles of Narnia και πολλά άλλα. Καταλαβαίνεται λοιπόν το κύρος που έχει σαν πρόγραμμα το CINEBNECH.

Ο επεξεργαστής και η κάρτα γραφικών παίζουν καθοριστικό ρόλο στο τελικό score που θα πάρετε. Είναι από τα λίγα benchmarks που δύναται να χρησιμοποιήσουν μέχρι και 64 processor threads, προκειμένου να μετρήσουν τα 2.000 αντικείμενα και 300.000 συνολικά πολύγωνα του CPU test scene. Τα εφέ που στρατολογήθηκαν για να κάνουν τον επεξεργαστή σας να υποφέρει στο test αυτό περιλαμβάνουν sharp και blurred reflections, area lights και shadows, procedural shaders, antialising και πολλά ακόμα.

To CineBench αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα πολυπύρηνα benchmarks και μάλιστα εκμεταλλεύται στο έπακρον τεχνολογίες όπως το HT της Intel. Τα νούμερα που βγάζει ο 3930K είναι κατά πολύ μεγαλύτερα σε σχέση με τους 4πύρηνους τους συγκριτικού μας.






- x264 HD Encode

Αυτό το πρόγραμμα μπορείτε να το βρείτε εδώ και διαθέτει ένα default αρχείο το οποίο το περνάει από δύο περάσματα, κάνοντάς το εκείνη την ώρα encode σε 720p video. Ο λόγος για τον οποίο εκτελεί δύο περάσματα, είναι επειδή δίνουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα σε ποιότητα, εφόσον το πρώτο σκανάρει την ταινία για να κάνει μια ανάλυση, ώστε το δεύτερο πέρασμα να βρει τα σημεία που χρειάζονται περισσότερη προσοχή στη λεπτομέρεια και το αρχείο μας τελικά να έχει τη μέγιστη δυνατή ποιότητα, για τη συμπίεση που επιλέξαμε.

Οι μετατροπές video ήταν ανέκαθεν μια "βαριά" εργασία για κάθε υπολογιστή. Στο παρόν review δεν συμπεριλάβαμε τα αποτελέσματα των υπόλοιπων επεξεργαστών λόγω του ότι το πρόγραμμα αναβαθμίστηκε και αντί για 720p encoding, κάνει 1080p encoding. Μαζί με το PCMark7 αποτελούν τα πιο βαριά benchmarks του review. Φανταστείτε ότι ακόμη και με τον 4770K @ 4.5GHz το δεύτερο pass δεν βγάζει πάνω από 20FPS... Αφήστε που για να ολοκληρωθεί χρειάζεται πάνω από 20-25 λεπτά!






- Photoshop Bench V3

Για πολλά χρόνια, οι απανταχού enthusiasts σύγκριναν τις επιδόσεις των συστημάτων τους χρησιμοποιώντας 2D & 3D μετροπρογράμματα όπως το SuperPi, το PiFast και τα επιτυχημένα 3DMark της Futuremark. Τι γίνεται όμως με τις επιδόσεις των συστημάτων σε πραγματικές εφαρμογές; Προγράμματα που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα και ζορίζουν το σύστημά μας. Βοηθά άραγε το overclocking σε αυτά; Η απάντηση είναι φυσικά και ναι. Επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε το Photoshop Bench V3 του HardwareHeaven.com. Το script του είναι πλήρως συμβατό με όλες τις πλατφόρμες, συμπεριλαμβανομένων των Apple Macintosh. Το 11.8MB ZIP αρχείο περιλαμβάνει ένα action ATN file που περνάμε στο photoshop και μία φωτογραφία μεγέθους 12.3MB και ανάλυσης 7000 x 5443 pixels. Η φωτογραφία περνά από διάφορα κύματα μέχρι να τελειώσει το action: Texturizer, CMYK Color Conversion, RGB Color Conversion, Ink Outlines, Dust & Stratches, Watercolor, Texturizer, Stained Glass, Lightning, Mosiac, Extrude, Smart Bluer, Underpainting, Palette και Sponge. Νικητής θα είναι ο επεξεργαστής ή το CPU Frequency με τον μικρότερο συνολικό χρόνο - όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο.

Το μόνο που αλλάξαμε στις Performance ρυθμίσεις του Photoshop CS5, ήταν το πόσο μνήμη μπορεί να χρησιμοποιεί. Αυξήσαμε το ποσοστό από 60% σε 65%, για να είμαστε σίγουροι. Ευχάριστη έκπληξη ο Haswell στο Photoshop, αποδεικνύοντας έτσι ότι το PS Bench δεν επηρεάζεται τόσο από τους πυρήνες, όσο από τις γενικότερες επιδόσεις του επεξεργαστή.







- PCMark7

Το PCMark7 (Windows 7 Benchmark test) είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεστε για να μετρήσετε εύκολα και με μεγάλη ακρίβεια την απόδοση του υπολογιστή σας, να δείτε τα αδύνατα και τα δυνατά σημεία του. Με το σύνθετο αυτό μετροπρόγραμμα και αφού δείτε τα αποτελέσματα του κάθε test που τρέχετε, έχετε τη δυνατότητα αφού μάθετε που υστερεί το σύστημα να προβείτε σε κατάλληλες αναβαθμίσεις ή ακόμα και σε εντελώς νέο υπολογιστή, αν δείτε ότι το σύστημα που χρησιμοποιείται δεν ικανοποιεί όλες σας τις ανάγκες. Μέσω του PCMark7 suite βλέπετε τις επιδόσεις του συστήματός σας στα εξής tests: Video playback & transcoding, Image manipulation, Web browsing & decryption, Graphics - DirectX 9, Windows Defender, Importing Pictures και Gaming.

Στο PCMark7 η μεγάλη διαφορά του Haswell οφείλεται όχι μόνο στο ότι χρησιμοποιήσαμε HD 7970 για τις μετρήσεις του, αλλά και το ότι επιλέξαμε ισχυρότερο SSD για τις μετρήσεις μας από 'δω και στο εξής.






- PowerDirector 11

Το PowerDirector 11 της Cyberlink είναι ένα από τα γρηγορότερα video editing προγράμματα που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή. Εκμεταλλευόμενο τα πλεονεκτήματα της TrueVelocity rendering engine δεύτερης γενιάς, υπόσχεται γρήγορη επεξεργασία video και αποθήκευσή του σε οποιοδήποτε format. Υποστηρίζει GPU Acceleration οπότε συνεργάζεται με ενσωματωμένες κάρτες γραφικών AMD, αναλύει αυτόματα το όλο project και επιλέγει το ιδανικό output profile χάρη στην λειτουργία Intelligent Rendering, προσφέρει πολλά έτοιμα effects τα οποία δύναται να παραμετροποιήσετε για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, ισχυρά core tools για να αποκόπτετε εντελώς όποιο κομμάτι του video θέλετε, να τα περιστρέφετε και κατόπιν να επιλέγετε το footage που επιθυμείτε (τεχνολογία Zoom-in Cut), όπως επίσης και αυτόματη διόρθωση φωτισμού και artifacts.

Χρησιμοποιήσαμε τον Full Editor του προγράμματος για να επεξεργαστούμε το HD trailer της ταινίας Avatar - 244MB H.264 AVC 1920 x 800 video. Προσθέσαμε τα εξής εφφέ: 3D Sepia, GPU Fireworks, TV Wall, Old Movie, Oil Painting και Water Flow. Τρία από αυτά υποστηρίζουν την τεχνολογία AMD Accelerated Parallel Processing. Αφού περάσαμε τα effects, κάναμε produce το video σε Apple iPod/iPhone HD Quality Video (H.264) Format. Εννοείται ότι η λειτουργία Hardware video encoder ήταν εγκατεστημένη. Παρακάτω παραθέτουμε τους χρόνους που χρειάστηκαν οι τρεις πλατφόρμες για να κάνουν produce το video.






- Mathematica 8

Οι αριθμοί βρίσκονται παντού γύρω μας. Από την δημιουργία ενός hedge fund ιστότοπου συναλλαγών μέχρι την δημοσίευση διαδραστικών βιβλίων μηχανικής και την ανάπτυξη ενσωματωμένων αλγορίθμων αναγνώρισης εικόνας ή τη διδασκαλία μαθηματικών με την χρήση υπολογιστή. Οτιδήποτε project, οποιαδήποτε διεργασία ή δραστηριότητα της καθημερινότητας, έχει ανάγκη από Μαθηματικά. Δεν έχει σημασία αν μιλάμε για απλές αριθμητικές πράξεις ή τερατώδεις παραστάσεις με δεκάδες μεταβλητές. Εκεί ακριβώς έγκειται το ενδιαφέρον του Mathematica. Αδιαμφισβήτητα θεωρείται παγκοσμίως η καλύτερη εφαρμογή για μαθηματικούς υπολογισμούς. Ακόμα πιο σημαντικό δε θεωρείται το γεγονός ότι το Mathematica μπορεί να βοηθήσει ένα υπολογιστικό project από την αρχή μέχρι το τέλος - από την σύλληψη της αρχικής ιδέας μέχρι την ενσωμάτωσή της σε εφαρμογές ιδιωτών ή προγράμματα για επιχειρήσεις. Οι Core Algorithms, Numerical Computing, Application Areas, Data Sources & Analysis, Graphics & Visualization, είναι μονάχα μερικές από τις βασικές λειτουργίες του. Εκτός αυτών όμως, περιλαμβάνει και ένα benchmark!

Χρησιμοποιεί ένα σύνολο τυπικών υπολογισμών προκειμένου να καθορίσει αν ένας υπολογιστής έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατότητες του προγράμματος στην πλήρη έκτασή τους. Το τελικό αποτέλεσμα προκύπτει από την καταμέτρηση του γεωμετρικού μέσου όρου της αμοιβαιότητας των επιμέρους timings, αφού πρώτα εξομαλυνθούν σε σχέση με ένα reference σύστημα. Τα timings για κάθε ξεχωριστό υπολογισμό μετρούνται με το AbsoluteTiming, που επιστρέφει σαν αποτέλεσμα το λεγόμενο wall-clock time. Εκτός όμως από την ακρίβεια με την οποία εκτελούνται όλα τα παραπάνω, το Mathematica Benchmark έχει εξαιρετικό scaling όσο αυξάνεται η συχνότητα ενός επεξεργαστή, πράγμα που μας βοηθά να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα.

Ο Haswell σταθερά μπροστά σε όλα τα MHz settings. Αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο το X79 δεν αποδίδει τόσο καλά στο Mathematica, αφού το περνά ακόμα και ο μικρός Ivy Bridge.







- 3DMark Vantage

Τα χρόνια πέρασαν και μπήκαμε στην εποχή του DirectX 10 και του PhysX. Η Futuremark έπρεπε κάποια στιγμή να ανανεώσει τα benchmark της με κάτι νέο, το οποίο θα ήταν όχι μόνο DX10 compatible, αλλά θα έδειχνε και ξεκάθαρα πλέον τις διαφορές με τη χρήση πολλαπλών καρτών. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το 3DMark Vantage, που κατάφερε να ξεσηκώσει και μια θύελλα συζητήσεων γύρω από την ενσωμάτωση του PhysX στα CPU Tests.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή - το τεστ έχει 3 διαφορετικά Presets: Το Performance, το High και το Extreme. Στο hwbot.org αυτό που μετράει είναι το Performance, όμως αρκετοί είναι αυτοί που τα τρέχουν όλα για να κάνουν ακόμα καλύτερη επίδειξη των δυνατοτήτων του hardware τους. Τι συνέβη λοιπόν με το PhysX? Μετά από πιέσεις της nVIDIA, η Futuremark επέτρεψε τη χρήση του PhysX ως GPU Accelerator στο τελευταίο CPU τεστ, που έδινε μια τεράστια ώθηση στο τελικό σκορ, κάτι που φυσικά, καθότι δεν είχαν οι κάρτες της ATi σαν δυνατότητα, δε μέτρησε σαν έγκυρο στο hwbot.org.

Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτές οι διαφωνίες για το Vantage - αρκετοί αμφισβήτησαν την ποιότητα των γραφικών του, τα οποία όντως φαίνονται ξεπερασμένα στο 1ο τεστ, αλλά μας αποζημίωσε και με το παραπάνω με το εντυπωσιακότατο 2ο τεστ, το οποίο αξίζει κάποιος να το τρέξει μόνο και μόνο για να ζήσει "χολιγουντιανές" στιγμές στο PC του.

Δεν υπήρχε λόγος να συγκρίνουμε Overall Scores λόγω του ότι χρησιμοποιήσαμε HD 7970 αυτή τη φορά. Μας κάνει όμως εντύπωση που το CPU Score του Haswell είναι σχεδόν 2.500 μεγαλύτερο από αυτό του Ivy. Παίζει ρόλο και το HT, αλλά αν συγκρίνετε με 3770K θα δείτε ότι και πάλι οι Ivy μένουν πίσω, πράγμα θετικό.






- 3DMark 11

To 3DMark11 είναι η τελευταία έκδοση της πασίγνωστης Futuremark 3DMark suite. Επηρεάζεται κατά συντριπτικό ποσοστό από την κάρτα γραφικών και εκμεταλλεύεται features τελευταίας τεχνολογίας όπως DirectX 11, tesselation, compute shaders και multi-threading. Τα Graphics Test περιλαμβάνουν πολυάριθμες αντανακλάσεις, έξυπνο φωτισμό με πληθώρα shadow casting lights, βαρύ tesselations και physics simulation με πολλά αντικείμενα. Αντιπροσωπεύει μία σίγουρη λύση για να δοκιμάσετε αν αντέχει η κάρτα γραφικών σας στις overclocked συχνότητες που καταλήξατε, καθώς μπορεί να μην φτάνει σε load το Furmark ή το MSI Kombustor, αλλά στο Extreme Preset είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Έπειτα έχετε κατά νου ότι το load των Furmark και MSI Kombustor είναι απλησίαστο ακόμα και στα πιο βαριά games, οπότε είναι αμαρτία να ζορίζετε την VGA σας χωρίς λόγο.

Στο 3DMark 11 Physics Test ο Haswell σε σχέση πάντα με τα χρήματα που ζητάει, βγάζει εντυπωσιακά FPS, αγγίζοντας τα ~12.500 Points στα 4.5GHz. Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν μπει στο άζωτο. Έχουν να πέσουν πολλά παγκόσμια ρεκόρ.










Για να κάνουμε μια ανακεφαλαίωση του τι διαβάσαμε στην σελίδα της αρχιτεκτονικής και των features των Haswell. Μέσα στο die του επεξεργαστή συναντάμε τους πυρήνες, τις L1/L2/L3 Cache, το Ring bus, τον System Agent, τον integrated memory controller, την ενσωματωμένη GPU και το ξεχωριστό on package eDram die. To Ring bus είναι ο δίαυλος μέσω του οποίου επικοινωνούν όλα τα μέρη του επεξεργαστή μεταξύ τους, όπως γίνεται και με τους τωρινούς επεξεργαστές. Οι L1 και L2 cache είναι αποκλειστικές μόνο για τους πυρήνες, ενώ η μεγάλη L3 cache μοιράζεται μεταξύ των πυρήνων και της ενσωματωμένης κάρτας γραφικών. Μία μεγάλη αλλαγή στην νέα αυτή αρχιτεκτονική είναι η ξεχωριστή cache που υπάρχει για να βελτιώσει τις επιδόσεις των ενσωματωμένων γραφικών προσφέροντας μεγαλύτερο bandwidth και μικρότερο latency σε σχέση με την DDR3 μνήμη του συστήματος, αλλά θα είναι διαθέσιμη μόνο στην δυνατότερη GT3 υλοποίηση των ενσωματωμένων γραφικών.

Πάμε τώρα στο overclocking αυτό καθ' αυτό. Σχετικά με την συχνότητα των πυρήνων η Intel αποφάσισε να αυξήσει τον μέγιστο πολλαπλασιαστή φτάνοντας το 80x, με την συχνότητα του Base Clock (BCLK) να μένει στα 100MHz και τα ρεύματα του επεξεργαστή να ρυθμίζονται από το iVR όπως θα δούμε παρακάτω. Σχετικά με την συχνότητα του Base Clock, στους Haswell εμφανίζονται τα BCLK gear ratios όπως τα αναφέρει η Intel που τα είχαμε πρωτοδεί στο X79 chipset. Τα λεγόμενα αυτά gear ratios έρχονται με τρεις επιλογές 5:5 (x1,00), 5:4 (x1,25), 5:3 (x1,67) δίνοντας την δυνατότητα στο BCLK να λειτουργήσει στα 100MHz, 125MHz ή 167MHz ενώ ταυτόχρονα να λειτουργεί και η λειτουργία S3 sleep state. Εν ολίγοις λοιπόν, με τους Haswell έρχονται ξανά στο προσκήνιο τα παλιά καλά straps. Αν για παράδειγμα θέλετε να παίξετε το bclk στα 135MHz, μπαίνετε BIOS, επιλέγετε το 125MHz strap και αφού το σύστημα bootάρει, μπαίνετε πάλι στο BIOS και ανεβάζετε το bclk στα 135MHz. Αναλόγως την μητρική και το CPU που έχετε στην διάθεσή σας, τα αποτελέσματα μπορεί να διαφέρουν. Κάποια golden κομμάτια προφανώς και θα έχουν δυνατότητα να παίξουν με ακόμα μεγαλύτερα bclk. Για παράδειγμα ο γνωστός overclocker coolaler έχει ήδη ανεβάσει αποτελέσματα με 197MHz bclk!





Θα μου πείτε, ποιος ο λόγος να αυξήσω το bclk εφόσον ο πολλαπλασιαστής στα K μοντέλα είναι ξεκλείδωτος μέχρι και 80x; Οι πεπειραμένοι overclockers σίγουρα γνωρίζουν την απάντηση. Μα φυσικά για να εκτοξεύσετε τα DRAM MHz. Σίγουρα θα έχετε διαβάσει την είδησή μας σχετικά με το νέο DDR3 παγκόσμιο ρεκόρ, όπου επιτέλους έσπασε το φράγμα των 4GHz. Ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να επιλεχτεί ο 1:11 διαιρέτης μνημών μέσα από το BIOS και κατόπιν το bclk να εκτοξευθεί στον Θεό. Αρκεί μόνο να αναφέρουμε ότι ο μέγιστος DRAM διαιρέτης μέσω BIOS είναι ο DDR3-2933MHz.

Μία νέα δυνατότητα που εμφανίζεται με τους Haswell είναι το overclocking της συχνότητας του Ring Bus, που θα μπορούσαμε να την περιγράψουμε, όχι πολύ σωστά βέβαια, σαν την αντίστοιχη της παλιότερης “uncore συχνότητας”. Ο μέγιστος πολλαπλασιαστής φτάνει και εδώ το 80x, αν και η Intel αναφέρει ότι δεν υπάρχει μεγάλη αύξηση στις επιδόσεις από το Ring Bus, αν και μπορεί να επηρεάζει την σταθερότητα του συστήματος. Τέλος υπάρχει και η επιλογή του IGP clock overclocking με μέγιστο πολλαπλασιαστή τον 60x και βήματα των 50MHz, δίνοντας μέγιστη συχνότητα για τα ενσωματωμένα γραφικά τα 3GHz.

Φτάνουν όμως τα θεωρητικά. Να περάσουμε σε πιο πρακτικά πράγματα. Ποια ήταν η μέγιστη συχνότητα που φτάσαμε με το Corsair H100; Πόσο ρεύμα χρειάστηκε το CPU; Είναι όντως εύκολο το overclocking των μνημών; Που πρέπει να έχω το uncore όταν κάνω overclocking; Τι θερμοκρασίες είχε το CPU; Γενικά ήταν ζεστό ή δεν χαμπάριαζε; Όλες αυτές τις ερωτήσεις θα επιχειρήσουμε να τις απαντήσουμε παρακάτω.

Για τις μετρήσεις στα 4GHz και τα 4.5GHz επιλέξαμε την Gigabyte Z87X-OC που έδειχνε πιο ολοκληρωμένη όσον αφορά το overclocking, τόσο σε σχέση με την G1.Sniper 5 όσο και σε σχέση με την Intel ES motherboard. Το CPU ήταν ES και τα BIOSes των μητρικών βρίσκονταν σε beta στάδιο όταν κάναμε τις μετρήσεις. Οπότε ήταν φυσικό να αντιμετωπίσουμε κάποια προβλήματα στην αρχή. Παραδείγματος χάρη και με την G1.Sniper 5 και με την Z87X-OC, με το F3 beta BIOS το CPU έμπαινε από μόνο του στα 3690MHz, παρόλο που στο BIOS είχαμε κλειστές οποιεσδήποτε Turbo ρυθμίσεις και είχαμε θέσει manually 35 x 100. Ευτυχώς το πρόβλημα αυτό λύθηκε με το F5B Bios.

Από 'κει και πέρα, το overclocking ήταν πραγματικά παιχνιδάκι. Κλείσαμε όλες τις EIST, Power Saving και C3/C5/C6 ρυθμίσεις ώστε να μην μας παρεμποδίσουν, όπως επίσης και τα Spread Spectrum. Πολλαπλασιαστής 45x, bclk 100MHz, CPU Vcore 1.15V (μόλις), Ring Bus voltage 1.15V, PCH 1.1V, μνήμες στα 2133MHz και πολλαπλασιαστής uncore στα 40x. Γενικά να έχετε κατά νου ότι το uncore πρέπει να είναι περίπου 2x το DRAM Frequency. Αν οι μνήμες λοιπόν "παίζουν" στα 2133MHz, το uncore πρέπει να είναι γύρω στα 4GHz, εξού και το 40x multi. Οτιδήποτε ρεύματα είχαν να κάνουν με VRM, 3D Power Control κ.τ.λ τα αφήσαμε στο Auto. Δεν είχαμε χρόνο να δοκιμάσουμε αν το Ring Bus Voltage έπρεπε να είναι μικρότερο, όμως με 1.15V δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Όλα έτρεχαν smooth - καμία μπλε οθόνη, κανένα κόλλημα. Οι θερμοκρασίες του 4770K @ 4.5GHz με 1.15V σε full load άγγιζαν τους 70*C+ με το Corsair H100, όμως μην πανικοβάλλεστε. Πρόκειται για ES κομμάτι που ως γνωστόν έχουν πάντα θέματα με την θερμοκρασία. Έπειτα δοκιμάσαμε να μπούμε με τον 2400 διαιρέτη μνημών, απευθείας στα 2400MHz. Μπήκαμε BIOS, επιλέξαμε τον divider, βάλαμε χειροκίνητα τα timings των G.Skill μας και τσουπ, 2400MHz straight boot up στα windows χωρίς το παραμικρό κιχ.

Όλα μέχρι εδώ καλά, απολύτως ευχαριστημένοι και από την ευκολία του overclocking και από το smooth feeling του συστήματος και από τις τρομερές επιδόσεις. Μέχρι που είπαμε να μπούμε στα 5GHz με 1.25V... Το σύστημα δυστυχώς δεν μπήκε ποτέ στα 5GHz και ο λόγος ήταν οι θερμοκρασίες. Με Corsair H100 πάνω και 1.25Vcore, το CPU χτυπούσε 60*C+ σε idle... Επαναλαμβάνουμε όμως, πρόκειται για ES CPU τα οποία συνήθως έχουν θέματα με τις θερμοκρασίες λόγω του ότι είναι παλιότερα revision. Ήδη έχουμε ακούσει από έγκυρες πηγές ότι τα 5GHz είναι σχετικά εύκολα σε retail CPUs, με αρκετά μικρότερο Vcore.

Δυστυχώς λόγω του ότι είχαμε το CPU στην διάθεσή μας για σύντομο χρονικό διάστημα, δεν μπορέσαμε να κάνουμε LN2 δοκιμές, αλλά για να λέμε την αλήθεια, με αυτό το CPU δεν άξιζε να μπούμε στον κόπο.






Astalavista says:

Συνηθίζω να τονίζω αρκετά συχνά στα reviews μου, πως οι αριθμοί δεν λένε πάντα την απόλυτη αλήθεια. Στην περίπτωση όμως του 4770Κ υπάρχει μια μικρή αλλά ουσιώδης διαφορά.

Ο Intel Core i7 4770K σαφώς και είναι ταχύτερος σε σχέση με τον προκάτοχό του, δεν χωράει κάποια αμφιβολία σε αυτό. Το πόσο ακριβώς όμως είναι η ποσοστιαία διαφορά δείχνει να μην παίζει και ιδιαίτερο ρόλο! Προφανώς μιλάμε για ακόμα ένα CPU από μεριάς Intel που ως κύριο στόχο έχει αρκετά καλύτερη αναλογία απόδοσης / watt - και το καταφέρνει ιδιαιτέρως καλά. Όμως τι σημαίνει αυτό για τον οικιακό χρήστη;

Ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο ήρεμα. Η αρχιτεκτονική Haswell είναι ακόμα ένα βήμα προόδου, και δεν αφορά μόνο το καθαρά desktop κομμάτι της αγοράς, αλλά εξίσου και υπόλοιπους της "οικογένειας" Haswell επεξεργαστές, από τους Ultra Low-Voltage (ULV) που θα δούμε στα νέα ultrabook και θα κατακλύσουν την αγορά αμέσως μετά από την φετινή Computex, αλλά ακόμα περισσότερο όλες τις mobile πλατφόρμες όπου είναι η... "καυτή πατάτα" της αγοράς σήμερα. Αν έχετε αμφιβολίες περί αυτού, σύμφωνα με τις τελευταίες αναλύσεις των τάσεων της αγοράς, αναμένεται μέχρι το 2016 τα tablets και οι φορητές συσκευές να ξεπεράσουν σε πωλήσεις τα desktop PC.

Ας αφήσουμε όμως τις εκτιμήσεις και ας επιστρέψουμε σε αυτό που έχουμε σήμερα. "Evolution or revolution?" Σε αυτή την τόσο κλισέ ερώτηση, μονίμως τα τελευταία χρόνια η απάντηση είναι πάντα η πρώτη - Δεν πρόκειται για κάτι επαναστατικό, αλλά κάτι περισσότερο αποδοτικό σε σχέση με πριν. Όπως ήταν οι Ivy Bridge σε σχέση με τους Sandy Bridge κ.ο.κ. Και παρόλο τις ταχύτερες επιδόσεις, η ουσία είναι πως δεν βρίσκω λόγο να αναβαθμίσω από τον 2500Κ μου σε Haswell. Πιθανότατα, για εσάς, για καθημερινή χρήση, ακόμα και ο Q6600 σας να είναι μια χαρά.

Υπάρχουν όμως και άτομα που όντως θα αναβαθμίσουν. Όπως επίσης μην ξεχνάμε, πως οποιοσδήποτε χτίζει καινούριο σύστημα από την αρχή, η μόνη επιλογή είναι να πάει σε Haswell.

To αν αξίζει τα λεφτά του θα κριθεί από το πόσο καλά αισθάνεται κάποιος με τα λεφτά που βγαίνουν από την τσέπη του σε σχέση με τα κέρδη, είτε είναι στο καθαρό performance, ή ακόμα και ψυχολογικά κέρδη. Όπως και να έχει, αυτή η μερίδα καλό θα ήταν να εκμεταλλευτεί τον 4770Κ στο πλήρες των δυνατοτήτων του - γιατί όντως υπήρχαν και αποτελέσματα που μας εντυπωσίασαν.

Η ουσία είναι πως ο 4770Κ είναι άλλος ένας mainstream - high end quadcore του 300άρικου, ίσως και δικαιολογημένα - αυτή την στιγμή δεν υπάρχει απάντηση, και πιθανότερα ούτε πρόκειται από μεριάς AMD, η οποία επισήμως έχει "πετάξει λευκή πετσέτα" στο ρινγκ των απόλυτων επιδόσεων, και εστιάζει στις κατώτερες κατηγορίες και άλλα τμήματα της αγοράς, αφήνοντας την Intel μόνη της να πιέζει τις εξελίξεις και την πρόοδο.

Όπως και να έχει, o Intel Core i7 4770K είναι ένας καταπληκτικός επεξεργαστής, με άψογες επιδόσεις. Είναι ένα ακόμα βήμα προόδου που μόνο η Intel μπορεί να παραδώσει! Για τους μη ενθουσιώδεις, υπομονή μέχρι τα 14nm, του χρόνου περίπου τέτοια εποχή...


George_o/c says:

Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Ανέβηκα Αθήνα για δουλειά και αποφάσισα να κάτσω τρεις μέρες παραπάνω για να δω όλη την παρέα από το box. Ο κύριος Astalavista όμως είχε άλλα σχέδια. Μόλις έφτασα σπίτι του nord, είδα το Haswell σύστημα να μου χαμογελά πονηρά. Έτοιμο, στο benchtable πάνω, με την Corsair H100 να δεσπόζει επιβλητικά. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, οπότε το βραδάκι ξεκίνησα δοκιμές στα 4GHz και στα 4.5GHz, βλέποντας παράλληλα τα νούμερα του Ivy Bridge. Σαν κλασικός πυροβολημένος overclocker, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω τα SuperPi και wPrime. Ίδια MHz με τον Ivy Bridge, ο Haswell έβγαζε 0.2-0.3sec κάτω στο SPi 1M. Για το 32M ούτε συζήτηση, αιώνες μπροστά. Συνεχίζω με το wPrime, τα ίδια κι εκεί. Τρέχω 3DMark 11 Physics Test, 2500 πόντοι διαφορά ο Haswell! Photoshop επίσης πολύ πολύ μπροστά. Mathematica τα ίδια, Excel τα ίδια. Ε σε αυτό το σημείο καταλαβαίνει κανείς εύκολα πια ότι ο 4770Κ είναι πολύ πιο αποδοτικός σε οτιδήποτε από τον Ivy Bridge. Αν λοιπόν είστε overclocker, εννοείται ότι πάτε σε Haswell.

Αξίζει όμως η αλλαγή για έναν καθημερινό χρήστη; Τι να σας πω. Εδώ και καιρό είμαι με i7-3770K @ 4.5GHz 24/7 μαζί με έναν αξιοπρεπέστατο Samsung 830 SSD και το μηχάνημα δεν έχει δυσκολευτεί σε οτιδήποτε κι αν κάνω - gaming, photoshop, browsing, office. Μιλάμε για διεργασίες που πιστεύω εκτελεί ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων κάθε μέρα. Ο μόνος λόγος λοιπόν που θα πρότεινα σε κάποιον να αναβαθμίσει από Ivy Bridge σε Haswell είναι αν κυνηγά τις απόλυτες επιδόσεις.

Πάμε τώρα και στην περίπτωση της αγοράς νέου all-around gaming συστήματος. Εκεί ναι, προτείνω Haswell με κλειστά τα μάτια, λόγω του ότι είναι efficient με όλη την σημασία της λέξεως. Δεν είναι ανάγκη να πάτε σε i7-4770K. Υπάρχουν και φθηνότερα Haswell μοντέλα που προσφέρουν ακριβώς τις ίδιες επιδόσεις, απλά δεν έχουν ξεκλείδωτο πολλαπλασιαστή. Αν όμως σκοπεύετε να ασχοληθείτε έστω και λίγο με το overclocking, it's a done deal. 4670K ή 4770K δαγκωτό. Εγώ πάντως ήδη απαλλάχτηκα από τον 3770K και περιμένω τον 4770K με ανοιχτές αγκάλες.






Ευχαριστούμε θερμά την Intel και την Gigabyte για την παραχώρηση των δειγμάτων!