Corsair Carbide 300R Review: A compact gaming philosophy
Οι κουρσάροι ήταν ιδιώτες, που προσλαμβάνονταν από τον Βασιλιά της Γαλλίας για να επιτίθενται και να ¨κουρσεύουν¨ (λαφυραγωγούν, ή μάλλον πλιατσικολογούν) πλοία εχθρικών κρατών- ή καλύτερα διατυπωμένο, μή φιλικά προσκείμενων- στη Γαλλία του Μεσαίωνα και των πρώτων αιώνων της σύγχρονης εποχής. Δεν χρειαζόταν δέ να φοβούνται για οποιαδήποτε τιμωρία από τη Γαλλία, μια που λάμβαναν ειδική χάρτα (Lettre de Marque ή Lettre de Course), ένα έγγραφο που ουσιαστικά νομιμοποιούσε τις πράξεις τους στο Γαλλικό σύστημα δικαιοσύνης και το οποίο ήλπιζαν να τους έδινε ιδιότητα "αιχμαλώτου πολέμου" σε περίπτωση σύλληψής τους. Οι κουρσάροι ήταν ιδιώτες, που προσλαμβάνονταν από τον Βασιλιά της Γαλλίας για να επιτίθενται και να ¨κουρσεύουν¨ (λαφυραγωγούν, ή μάλλον πλιατσικολογούν) πλοία εχθρικών κρατών- ή καλύτερα διατυπωμένο, μή φιλικά προσκείμενων- στη Γαλλία του Μεσαίωνα και των πρώτων αιώνων της σύγχρονης εποχής. Δεν χρειαζόταν δέ να φοβούνται για οποιαδήποτε τιμωρία από τη Γαλλία, μια που λάμβαναν ειδική χάρτα (Lettre de Marque ή Lettre de Course), ένα έγγραφο που ουσιαστικά νομιμοποιούσε τις πράξεις τους στο Γαλλικό σύστημα δικαιοσύνης και το οποίο ήλπιζαν να τους έδινε ιδιότητα "αιχμαλώτου πολέμου" σε περίπτωση σύλληψής τους.
Ο κουρσάρος είχε διαταγές να επιτίθεται μόνο σε πλοία εχθρικών χωρών και -θεωρητικά πάντα- να σέβεται τους "ουδέτερους" και τα πλοία της χώρας του. Εάν δεν τηρούσε αυτό τον απλό κανόνα, πολύ απλά στοχοποιούταν σαν πειρατής και σε περίπτωση αιχμαλωσίας, θανατωνόταν διά απαγχονισμού. Οι δραστηριότητες του κουρσάρου, ουσιαστικά αποτελούσαν πηγή εσόδων για το Γάλλο βασιλιά, μια που στους όρους της άδειας που του δινόταν ξεκαθαριζόταν ότι συγκεκριμένο ποσοστό των "επιχειρηματικών" τους "δραστηριοτήτων" παρακρατούνταν από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο.
Οι "κουρσάρικες" δραστηριότητες ξεκίνησαν τον Μεσαίωνα και κύριος στόχος τους ήταν η αντιστάθμιση των οικονομικών προβλημάτων σε πολεμικές περιόδους. Μάλιστα όλες αυτές οι δραστηριότητες ήταν τόσο επικερδής, που ο Υπουργός Ναυτιλίας της Γαλλίας χρησιμοποιούσε κανονικότατα τους κουρσάρους προκειμένου να αποφέρουν κέρδη στον Κυβέρνηση. Ίσως προκαλεί έκπληξη πόσο "διαπλεκόμενο" ήταν το όλο σύστημα. Ο ίδιος ο βασιλιάς συνήθιζε να ιδιοποιείται από 25% έως και 35% των λαφύρων.Το μέτρο απέδωσε συνολικά τεράστια κέρδη στα βασιλικά ταμεία, αποδυνάμωσε τους εχθρούς της Γαλλίας, με κύριο στόχο κυρίως το αγγλικό εμπόριο, ιδιαίτερα την περίοδο 1688 έως και 1717.
Όπως ήταν λογικό, κάποια στιγμή η σχέση των δύο εταίρων άρχισαν να φθίνουν, καθώς ο κρατικός μηχανισμός αναλάμβανε όλο και μεγαλύτερο έλεγχο του συστήματος και οι απαιτήσεις του όλο και μεγάλωναν. Στα τέλη του 18ου αιώνα ο θεσμός άρχισε να ξεθωριάζει, έως τον επίσημο "θάνατό" του, το 1856, κατά τη διάρκεια του Κογκρέσσου της Βιέννης, όπου επίσημα, όλες οι "κύριες" χώρες, πλην Ισπανίας, Μεξικό και ΗΠΑ κήρυξαν επίσημα της απέχθειά τους στο θεσμό και τον ανακήρυξαν επίσημα παράνομη και εγκληματική δραστηριότητα.
Μετά τη σύντομη ιστορική αναδρομή περί του ονόματος της εταιρείας το προϊόν της οποίας καλούμαστε να εξετάσουμε, μπορούμε να φορέσουμε σιγά σιγά τη μαύρη μας κουκούλα και να σας "καταδώσουμε" στεγνά έναν σύγχρονο κουρσάρο, το τελευταίο δημιούργημα της Corsair στον τομέα των PC cases, το Corsair Carbide 300R black, το οποίο αιχμαλωτίσαμε μόνο για εσάς, το γδύσαμε, το βασανίσαμε, το διαμελίσαμε και σας το παραδίδουμε έτοιμη τροφή στο πιάτο, αφού αναγκάστηκε μετά από τόσο βάναυση μεταχείριση να μας "ξεράσει" όλα τα μυστικά του.
Αυτό που πρέπει να σίγουρα να συγκρατήσουμε από την αρχή στην άκρη του μυαλού μας είναι η ποιότητα που χαρακτηρίζει τα προϊόντα της συγκεκριμένης εταιρείας, οι διεθνείς διακρίσεις και οι θετικές εντυπώσεις που έχουν αφήσει όλα τα μέχρι τώρα pc cases (μια που ένα τέτοιο καλούμαστε να εξετάσουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση) που έχουν μέχρι στιγμής διοχετευτεί στο καταναλωτικό κοινό και για τα οποία πλέον έχουν βγει τα συμπεράσματα εφʼ όλης της ύλης.
Μετά λοιπόν το «μεγάλο» 500R και το «μεσαίο» 400R, έφτασε στα χέρια μας (τελευταίο και καταϊδρωμένο που λένε) και ο «Βενιαμίν» της σειράς, το 300R, το οποίο σε γενικές γραμμές μπορεί να σταθεί επάξια στο πλευρό των δύο μεγαλύτερων αδερφών του, με τη λογική ότι πρόκειται για ένα φθηνότερο pc case. Σε αυτό το κουτί υλοποιείται κυριολεκτικά και απόλυτα η φιλοσοφία της σειράς Carbide: «Everything you need, nothing you donʼt». Πραγματικά, μετά από πλήρη, λεπτομερή και τελείως αντικειμενική μελέτη όλων των στοιχείων που προέκυψαν των σημείων, χαρακτηριστικών και δυνατοτήτων του προϊόντος που εξετάζουμε στο συγκεκριμένο review, πιστεύω ότι δεν θα του ταίριαζε άλλη φράση περισσότερο, με όλα τα θετικά ή αρνητικά που μπορεί να συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
Το 300R σε σχέση με τα υπόλοιπα pc cases της σειράς Carbide, μόνο μία θέση μπορεί να έχει: του μικρού, του ''χαϊδεμένου''! Απόλυτα λογικό, μια που έχοντας δίπλα δίπλα τα 300, 400 και 500R, βλέπουμε όντως 3 αδέρφια, ναι μεν διαφορετικά στην όψη και στις διαστάσεις, αλλά με αρκετά κοινά χαρακτηριστικά σε τέτοιο βαθμό που καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για άμεσα συγγενικά πρόσωπα.
Συγκρίνοντάς το με τα μεγαλύτερα "αδερφάκια" του είναι από την αρχή άδικο, μια που η Corsair ναι μεν έχει χρησιμοποίησει την ίδια συνταγή, μαζί όμως με τις διαστάσεις, ''έκοψε'' και διάφορα άλλα καλούδια, τα οποία προσωπικά πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχουν, μια που η παρουσία τους σε καμία περίπτωση δε θα έριχνε ''έξω'' το budget . Είναι αυτό που λέμε οι πλέον "καθημερινές", μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Επειδή βέβαια εγώ είμαι πολύ απαιτητικός, ψείρας και ίσως δίνω σημασία σε λεπτομέρειες στις οποίες κάποιος άλλος πιθανώς δεν θα ασχολούταν καν, θα παρακαλούσα να μην παίρνετε τοις μετρητοίς τα διάσπαρτα -μέσα στο review- σχόλια ενός γερο-περίεργου. Ας προχωρήσουμε παρακάτω, ώστε να μπορέσει ο αναγνώστης να σχηματίσει μόνος του την άποψή του.
Στον παρακάτω πίνακα μπορούμε να δούμε συγκεντρωτικά όλα τα κύρια στοιχεία του Corsair 300R, ώστε να διαμορφώσουμε μια πρώτη άποψη και να βγάλουμε τα πρώτα μας συμπεράσματα.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζουμε με το που πιάνουμε τη συσκευασία στα χέρια μας είναι ότι όλη η σειρά -από άποψη "εξωφύλλου" τουλάχιστον- κινείται περίπου στα ίδια επίπεδα: Συναντάμε ξανά την eco-friendly συσκευασία που είδαμε και στο 500R, και τα ίδια επίπεδα προστασίας του προϊόντος (νάυλον προστατευτική μεμβράνη και συγκράτηση του κουτιού με φελιζόλ στο κέντρο της συσκευασίας). Αφού τα βγάλουμε όλα (τα προστατευτικά φυσικά), -αυτό ακούστηκε λίγο πρόστυχο, ή μου φάνηκε;- και ακονίσουμε τα εργαλεία μας, τα οποία καταπώς φαίνεται δεν θα χρειαστούν μια που ακολουθείται η γνωστή πια tool-free φιλοσοφία, είμαστε έτοιμοι για μια πιο λεπτομερή εξερεύνηση.
Τι είχε μέσα η συσκευασία ;
• Το κουτάκι.
• Συλλογή εγκατάστασης αποτελούμενη από τα αναγκαία σετ βιδών και δεματικών.
• Έναν δισέλιδο Quick Start quide.
Αν μπορούσα να ονομάσω κάπως αλλιώς το συγκεκριμένο κουτί αποκλειστικά από σχεδιαστικής άποψης της εξωτερικής του εμφάνισης, θα το ονόμαζα «Ο Σπαρτιάτης». Απλό, λιτότατο, τετράγωνο, μαύρο κι άραχλο, δεν έχει να επιδείξει πραγματικά τίποτα το ιδιαίτερο. Αποκλειστικά προσωπική άποψη βέβαια, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να κερδίσει σε διαγωνισμό εμφάνισης.
Από την άλλη βέβαια, από τη στιγμή που θα αρχίσουμε να το κοιτάμε από κατασκευαστικής άποψης, τα πράγματα γίνονται αρκετά πιο ενδιαφέροντα. Κινείται στα ίδια επίπεδα που μας έχει κακομάθει μέχρι τώρα η Corsair: Ατσάλι, με φορμαρισμένα κομμάτια πλαστικού ABS (Acrylonitrile Butadiene Styrene). Το αριστερό panel διαθέτει δύο διάτρητες υποδοχές ανεμιστήρων 120 χιλιοστών. Στα πλαϊνά panel δεν εμφανίζεται η κυρτότητα προς τα έξω που είχαμε δει στο 500R, παρόλʼ αυτά σε γενικές γραμμές δεν δημιουργείται κάποιο πρόβλημα με τον εσωτερικό χώρο και τη διαχείριση καλωδίων, παρόλο που πιθανώς να δυσκολευτεί ο μέσος χρήστης στο κλείσιμο του πλαϊνού δεξιού καλύμματος (αυτού που καλύπτει το πίσω μέρος της μητρικής και τα καλώδια) σε περίπτωση που έχει τροφοδοτικό με μή αφαιρούμενα καλώδια τροφοδοσίας και θελήσει να εγκαταστήσει κάμποσες συσκευές παραπάνω.
Το εμπρόσθιο μέρος αποτελείται σε ποσοστό περίπου 60% από μαύρη σήτα και το υπόλοιπο είναι ABS πλαστικό αρίστης ποιότητας, παρόλο που εκ πρώτης όψεως μοιάζει με μέταλλο. Στο πάνω μέρος της πρόσοψης, από τα αριστερά προς τα δεξιά, διακρίνουμε το κουμπί Power, το κουμπί Reset, δύο υποδοχές για ακουστικά και μικρόφωνο και τέλος δύο υποδοχές USB 3.0.
Κάτω από το front panel υπάρχουν τρεις υποδοχές για συσκευές 5,25ʼʼ, στη συνέχεια κενό (το οποίο προδιαθέτει για χρήση καρτών 452 χιλιοστών χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση).
Το καρέ συμπληρώνει ένα non removable HDD cage με τέσσερις ποιοτικότατες tool-free υποδοχές δίσκων.
Εσωτερικά από το πλέγμα, ανάμεσα στις υποδοχές των 5,25ʼʼ συσκευών και του HDD cage, βρίσκεται τοποθετημένος ένας ανεμιστήρας 140 χιλιοστών, υπεύθυνος για την εισαγωγή αέρα στο κουτί. Το όλο πακέτο του μπροστινού panel ολοκληρώνεται με την ύπαρξη εσωτερικά ενός φίλτρου, για να κρατάει τη σκόνη εκτός κουτιού. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε την ύπαρξη μεταλλικών clip για το κούμπωμα του panel στο υπόλοιπο κουτί.
Το πάνω μέρος αποτελείται και αυτό, αλλά σε μεγαλύτερο ποσοστό (περίπου 80%) από τη γνωστή μαύρη σήτα, η οποία αποτελεί σε αυτό το κουτί αυτούσιο μέρος του «σασί». Δεν αφαιρείται, δεν υπάρχει εσωτερικά οδηγός για τοποθέτηση ψυγείου ή ανεμιστήρων, ότι θελήσει ο κάτοχος να τοποθετήσει, βιδώνεται κατευθείαν πάνω στις αντίστοιχες υποδοχές του mesh (δυνατότητα για δύο 120άρηδες, ή 140άρηδες ανεμιστήρες, ή ένα ψυγείο υδρόψυξης 240χιλιοστών, π.χ. Corsair H100).
Στο πίσω μέρος υπάρχουν η υποδοχή για το Ι/Ο panel της μητρικής, ένας ανεμιστήρας 120 χιλιοστών υπεύθυνος για την εξαγωγή του αέρα από το κουτί και τρεις στρογγυλές οπές με καλύμματα (grommets) για σωλήνες υδρόψυξης ή διάφoρα καλώδια.
Κινούμενοι με τη φορά της βαρύτητας, συναντάμε επτά υποδοχές για κάρτες επέκτασης (pci expansion slots) στο χρώμα του κουτιού, οι οποίες ασφαλίζουν με μαύρες χειρόβιδες. Παρακάτω βρίσκεται η θέση όπου τοποθετείται το τροφοδοτικό.
Τα πλαϊνά side panels ασφαλίζουν στο κυρίως κουτί με χειρόβιδες, χωρίς όμως το μηχανισμό συγκράτησης που είχαμε συναντήσει στο 500R.
Τέλος, στο κάτω μέρος υπάρχουν τέσσερα λαστιχένια αντιολισθητικά pads στα οποία στηρίζεται το κουτί. To HDD Cage δεν είναι αφαιρούμενο, ενώ εξωτερικά τοποθετημένο, συναντάμε φίλτρο για την αποφυγή εισροής σκόνης στο case.
Αφαιρώντας τα πλαϊνά panel, διαπιστώνουμε ότι η Corsair συνεχίζει να ακολουθεί τη γνωστή γραμμή που συναντήσαμε και στα 400 και 500R. Ποιοτική κατασκευή, μαύρο -ηλεκτροστατικά βαμμένο- εσωτερικό, στιβαρότητα στον σκελετό, στρατηγικά τοποθετημένα καλούδια, χωρίς βέβαια να υπάρχει τίποτα απολύτως extra! Είναι λες και πέρασε η Τρόικα από την Corsair και την έβαλε να υπογράψει ένα μνημόνιο λιτότητας για το συγκεκριμένο κουτί. Από την άλλη βέβαια, αν περιείχε ότι και τα μεγάλα αδερφάκια του, δε θα είχε λόγο ύπαρξης, αλλά πραγματικά, πιστεύω -και είναι αποκλειστικά προσωπική άποψη- ότι το συγκεκριμένο case δεν θα έλειπε και από κανέναν αν δεν είχε καν κυκλοφορήσει (έχοντας στο μυαλό μας ότι ήδη τα 400 και 500R καλύπτουν το 100% των χρηστών, και τα δύο στην κατηγορία midi case).
Παρακάτω παρατίθενται επιγραμματικά τα κύρια χαρακτηριστικά του εσωτερικού του προϊόντος, τα οποία σε συνδυασμό με το παρακάτω σχεδιάγραμμα, αναλύουν πλήρως κάθε πτυχή του εσωτερικού του case, προκειμένου ο υποψήφιος αγοραστής να σχηματίσει μία όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα:
1. Δυνατότητα φιλοξενίας ATX και Micro-ATX μητρικών, με ιδιαίτερα κατατοπιστικές ενδείξεις τοποθέτησης των βάσεων μητρικής, αναλόγως του τύπου μητρικής πλακέτας που εγκαθίσταται, ανά περίπτωση.
2. Διάκενα τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία χωρίς grommets βέβαια, τα οποία έχουν σαν αποστολή να καλύψουν οποιαδήποτε «παραφωνία» καλωδίου στο εσωτερικό.
3. Βάση για το τροφοδοτικό στο κάτω μέρος, χωρίς βέβαια καμία πρόβλεψη αντικραδασμικότητας. Ευτυχώς, δεν ισχύει το ίδιο και για τις υποδοχές ανεμιστήρων ή ψυγείου υδρόψυξης στο πάνω μέρος του κουτιού.
4. Επτά θύρες επέκτασης (PCI expansion slots) βαμένες στο ίδιο χρώμα με το εσωτερικό του κουτιού, που ασφαλίζουν με χειρόβιδες και ακριβώς από πάνω τρεις υποδοχές (με grommets) για σωλήνες υδρόψυξης, ή για καλωδιώσεις που πιθανώς να χρειάζονται κάποια είσοδο ή έξοδο από το κουτί.
5. Screwless και tool-free εγκατάσταση τεσσάρων συνολικά σκληρών δίσκων, με πλήρη αντικραδασμικότητα και συμβατότητα τόσο με συσκευές 3,5ʼʼ, όσο και με 2,5ʼʼ.
6. Screwless και tool-free εγκατάσταση τριών συσκευών 5,25ʼʼ, με αρκετά ποιοτικό «κούμπωμα» των συσκευών.
7. Ένας 140άρης και ένας 120άρης ανεμιστήρας της ίδιας της εταιρείας (εισαγωγή στο εμπρόσθιο και εξαγωγή στο οπίσθιο μέρος αντίστοιχα), αναλαμβάνουν την αποτελεσματική ροή αέρα (airflow) στο εσωτερικό του κουτιού. Οι ανεμιστήρες σε αυτό το κουτί δεν έχουν κάποιο λευκό φωτισμό, όπως είχαμε συναντήσει στα άλλα κουτιά της συγκεκριμένης σειράς.
8. Συνολικά υποδοχές για εφτά ανεμιστήρες, που καθιστούν την ψύξη οποιουδήποτε συστήματος φιλεξενηθεί στο case ιδανική.
9. Φίλτρα αέρα στο κάτω και στο εμπρόσθιο μέρος του κουτιού.
10. Κενό στο tray της μητρικής στο ύψος της CPU, που καθιστά την αλλαγή βάσης στήριξης της ψύκτρας της CPU μετά την εγκατάσταση, παιχνιδάκι. Φαίνεται ότι το συγκεκριμένο καλούδι έχει υιοθετηθεί σε όλη τη σειρά Carbide.
Τέλος, στα θετικά λογίζεται και το γεγονός ότι η όλη καλωδίωση του front panel, αλλά και των ανεμιστήρων είναι ιδίου χρώματος με το κυρίαρχο στο υπόψιν προϊόν (μαύρο δηλαδή), ώστε να μην παρατηρείται καμία χρωματική «παραφωνία» στο εσωτερικό του case.
Επειδή καλά τα λόγια και οι περιγραφές, αλλά ισχύει πάντα αυτό που λέει ο λαός, ότι άλλο να το φαντάζεσαι, και άλλο να το βλέπεις, μία φωτογραφική περιήγηση πιστεύω ότι είναι επιβεβλημένη.
Η εγκατάσταση του hardware βρίσκεται στα γνωστά επίπεδα που μας έχει κακομάθει η Corsair. Η εγκατάσταση της μητρικής ήταν τελείως απροβλημάτιστη και γρήγορη. Ακόμα και ο αρχάριος χρήστης δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτα, χάρη στους οδηγούς-ενδείκτες (mATX και ΑΤΧ) πάνω στο tray που κουμπώνει η μητρική.
Και εδώ (μόνο για δοκιμή και όχι για χρήση με το σύστημα) δοκιμάστηκε εγκατάσταση ψυγείου υδρόψυξης στο πάνω μέρος του κουτιού. Σε περίπτωση δέ που ο κάτοχος θελήσει να εγκαταστήσει μία μικρότερη κλειστού τύπου υδρόψυξη (π.χ. Η50), υπάρχει και η επιλογή εγκατάστασης του ψυγείου στην θέση όπου βρίσκεται ο 120mm ανεμιστήρας εξαγωγής του αέρα από το κουτί του review. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν υπάρχει δυνατότητα εγκατάστασης μίας υδρόψυξης (κατά προτίμηση) κλειστού τύπου στυλ Corsair H50 ή Η60, με το ψυγείο να τοποθετείται εκεί όπου είναι προεγκατεστημένος ο ανεμιστήρας 120χιλ που σπρώχνει τον αέρα εκτός κουτιού, και άλλης μίας με ψυγείο έως 240χιλ. που τοποθετείται στην οροφή. Θα πρέπει βέβαια σε οποιαδήποτε τέτοια περίπτωση να γίνει ιδιαίτερα προσεκτική επιλογή τόσο της μητρικής, όσο και του ψυγείου που θα τοποθετηθεί στην οροφή, αλλά και των ανεμιστήρων που θα χρησιμοποιηθούν για την ψύξη του, σε τρόπο τέτοιον ώστε να μην ''βρίσκει'' το σύστημα ψυγείο-ανεμιστήρες πάνω στη μητρική ή στις μνήμες, μια που τα χωροταξικά περιθώρια του κουτιού είναι πραγματικά πολυ στενά! Αυτό όμως δεν είναι κατά τη γνώμη μου ιδιαίτερο πρόβλημα. Το κύριο θέμα που προσωπικά μου έκανε άσχημη εντύπωση είναι ότι η όλη εγκατάσταση δεν άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις, από άποψη σταθερότητας. Το ψυγείο βιδώνει απευθείας πάνω στο πλέγμα, χωρίς χρήση κάποιου οδηγού, σκελετού, ή οτιδήποτε άλλο, με αποτέλεσμα -πιστεύω- αφενός την σταδιακή παραμόρφωση της σήτας σε βάθος χρόνου και αφετέρου τη δημιουργία επιπλέον θορύβου, λόγω πιθανού συντονισμού.
Η αλλαγή της βάσης της ψύκτρας του επεξεργαστή στη μητρική για την προσαρμογή της Η100 στην CPU ήταν τελείως απροβλημάτιστη.
Εύκολη ήταν και η εγκατάσταση της κάρτας γραφικών, η οποία ολοκληρώθηκε με τρεις κινήσεις: ξεβίδωμα των χειροβιδών, «κούμπωμα» της κάρτας και ασφάλισή της, που υλοποιείται με το σφίξιμο των χειροβιδών.
Εγκατάσταση σκληρού δίσκου: αφαίρεση του πλαστικού tray από το HDD Cage, τοποθέτηση και ασφάλιση του δίσκου στους οδηγούς του tray και συρταρωτή τοποθέτησή του στην αρχική του θέση. Ευχάριστη δέ έκπληξη αποτελεί η ύπαρξη μεταλλικών συγκρατητήρων των σκληρών δίσκων.
Σε περίπτωση εγκατάστασης συσκευής 2,5'', η προσαρμογή στα υπάρχοντα trays γίνεται με τη χρήση ειδικών βιδών που εμπεριέχονται στη συσκευασία για τέτοιες ακριβώς περιπτώσεις.
Εγκατάσταση συσκευής 5,25ʼʼ: Ακόμα πιο εύκολη. Αφαίρεση της πρόσοψης της συσκευής και σπρώξιμο του DVD-RW στην υποδοχή, μέχρι να ακουστεί το χαρακτηριστικό «κλικ», οπότε και έχει ασφαλίσει.
Συνέχεια έχει το τροφοδοτικό, που τοποθετήθηκε στο κάτω μέρος του κουτιού. Ξεκάθαρη η θέση του PSU, ακρίβεια στην ασφάλισή του, χωρίς όμως χρήση οποιουδήποτε σετ αντικραδασμικών pads.
Για το τέλος φυσικά αφήσαμε την σύνδεση και διαχείριση των καλωδίων, η οποία ήταν πραγματικά υποδειγματική, χάρη στις τέσσερις συνολικά οπές καλωδίων σε θέσεις «κλειδιά», που ανέλαβαν να οδηγήσουν όλα τα ενοχλητικά στο μάτι καλώδια πίσω από το motherboard tray.
Ίσως να το παράκανα με το σύστημα που εγκατέστησα, αλλά επειδή θεωρώ ότι ο αναγνώστης –και υποψήφιος αγοραστής ίσως- δικαιούται μία σφαιρική και πλήρη άποψη για το «τί μέλλει γενέσθαι», πιστεύω ότι οι μετρήσεις με τον τρόπο που πραγματοποιήθηκαν ρίχνουν φως και στα πιο σκοτεινά σημεία. Χρησιμοποιήθηκε μία ATX μητρική, η stock ψύκτρα του επεξεργαστή, αρχικά μία και στη συνέχεια δύο κάρτες γραφικών σε crossfire καθώς και αρχικά ένας και σταδιακά δύο σκληροί δίσκοι σε Raid 0, προκειμένου να έχουμε μία ολοκληρωμένη άποψη για το κουτάκι με χρήση ενός απλού και ενός σχετικά extreme συστήματος, προκειμένου να διαπιστώσουμε αν αξίζει ή όχι τα χρήματά του. Ήταν στα σχέδια να πραγματοποιηθούν μετρήσεις και με μία τρίτη επιλογή στις κάρτες γραφικών, μία διπύρηνη Nvidia 295GTX, αλλά το τροφοδοτικό που χρησιμοποιήθηκε δεν είχε δυνατότητες τροφοδοσίας 8-pin για την κάρτα γραφικών, ούτε βρισκόταν στη διάθεσή μου κάποιος αντίστοιχος αντάπτορας και έτσι η πρόθεσή μου ναυάγησε...
Τα χαρακτηριστικά του συστήματος δοκιμών παρατίθενται στον παρακάτω πίνακα και ακολουθεί μικρή φωτογραφική επισκόπηση.
Όλες οι καταγεγραμμένες τιμές που φαίνονται παρακάτω είναι αποτελέσματα του μέσου όρου τριών συνολικά μετρήσεων. Η θερμοκρασία δωματίου μετρήθηκε στους 20°C, ενώ ο θόρυβος περίπου στα 30dbA. Το εργαλείο μέτρησης θορύβου βρισκόταν σε τρίποδο τοποθετημένο αρχικά στα 20 και στη συνέχεια στα 70 cm περίπου από τις πλαϊνές και μπροστινή πλευρά του κουτιού, οπότε και αποτυπώθηκε ο τελικός μέσος όρος. Στο τέλος τοποθετήθηκε και στο εσωτερικό του κουτιού, ακριβώς στο κέντρο του ''πατώματός'' του.
Για το στρεσάρισμα όλων των υποσυστημάτων του συστήματος δούλευαν ταυτόχρονα και για ένα μισάωρο κάθε φορά τα εξής προγράμματα: Prime95, Heavyload, Y-cruncher, Furmark με όλα τα φίλτρα ενεργοποιημένα, καθώς και το Bartʼs Stuff Test 5, με ταυτόχρονη εγγραφή στους δίσκους από εξωτερική πηγή 3 bluray αρχείων χωρητικότητας 15Gb περίπου έκαστο. Θερμοκρασίες πάρθηκαν και με software προγράμματα, όπως το GPU-z (2 ανοιχτά, σε περίπτωση Crossfire), το GPU-shark, το HID Temper και τέλος τα Realtemp και Coretemp.
Το γενικό airflow εντός του κουτιού, χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση (χωρίς προσθήκες επιπλέον ανεμιστήρων, fan controllers, κ.λ.π.) μετρήθηκε και βρέθηκε σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα, συγκεκριμένα στα 1,8m/s, δηλαδή περίπου στα 30,9 ft3/min (CFM).
Οι μετρήσεις μας έγιναν σε δυο στάδια, αρχικά σε idle κατάσταση και στη συνέχεια σε full load (ιδιαίτερα το τελευταίο πιστεύω ότι επετεύχθη και με το παραπάνω!). Αρχικά καταγράφηκαν οι μετρήσεις της εκλυόμενης θερμοκρασίας ανά περίπτωση, και στη συνέχεια πειραματιστήκαμε με το τί πραγματικά ακούει ο χρήστης σε μια απόσταση των 20 cm (πολύ τραβηγμένο, κατά τη γνώμη μου), αλλά και των 70 cm (λογική απόσταση του χρήστη από το PC του) από το κουτί. Για να μετρήσουμε τις θερμοκρασίες στα διάφορα μέρη του συστήματός μας, χρησιμοποιήσαμε διάφορα μετρητικά εργαλεία που αναλύονται στον παρακάτω τομέα, καθώς και τα software tools που προαναφέρθηκαν.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι τον περισσότερο θόρυβο στο σύστημα τον δημιουργούσαν -όπως ήταν αναμενόμενο- οι κάρτες γραφικών.
Παρακάτω παραθέτουμε χαρακτηριστικά και φωτογραφίες των οργάνων που χρησιμοποιήθηκαν για τις μετρήσεις θορύβου, θερμοκρασιών και airflow στο εσωτερικό του κουτιού με τους εργοστασιακά εγκατεστημένους ανεμιστήρες,πράγματα δηλαδή που θα επιθυμούσε να γνωρίζει ο μέσος χρήστης, προκειμένου να καταλήξει για το αν το προϊόν πληροί ή όχι τις απαιτήσεις του.
Τα όργανα που φαίνονται στις παραπάνω εικόνες και χρησιμοποιήθηκαν για την καταγραφή των αποτελεσμάτων είναι τα εξής:
- Θερμόμετρο laser (Non-Contact Digital LCD IR Infrared Temperature Temp Thermometer Gun GM300) δυνατότητας μετρήσεων από -50°C έως 380°C
- Θερμόμετρο αφής υψηλής ακρίβειας USB σύνδεσης με Η/Υ και εύρος από -40 έως 120°C
- Ψηφιακό Ανεμόμετρο-Θερμόμετρο (Digital Anemometer Wind Speed Weather Meter Measurement) δυνατότητας μετρήσεων από 0 έως 45 μ/δευτ. για μετρήσεις ταχύτητας ανέμου και από -20 έως +60°C για μετρήσεις θερμοκρασίας του ανέμου.
- Ψηφιακός μετρητής ήχου (Mini Digital LCD Audio Sound Noise Level Meter Decibel Monitor Pressure Tester) δυνατότητας μετρήσεων από 30 έως 130 db.
Όπως είναι λογικό, κάθε προϊόν έχει τα δυνατά, αλλά και τα μελανά σημεία του, τα οποία παραθέτουμε συγκεντρωτικά σε αυτό το σημείο του review, έτσι ώστε να εξάγει ο αναγνώστης το τελικό του συμπέρασμα, για το αν το προϊόν που αναλύθηκε του ''κάνει κλικ'', ή όχι.
1. Στιβαρότητα και ποιότητα κατασκευής.
2. Tool-free εγκατάσταση σχεδόν όλου του hardware.
3. Δυνατότητα φιλοξενίας σχεδόν οπoιουδήποτε high-end συστήματος, συμπεριλαμβανομένης και υδρόψυξης με ψυγείο έως 240 χιλιοστών, με ιδιαίτερη επιφύλαξη και προσοχή βέβαια, στην επιλογή των εμπλεκομένων υποσυστημάτων.
4. Ύπαρξη ανεμιστήρων σε στρατηγικές θέσεις (είσοδος-έξοδος για δημιουργία αποτελεσματικού airflow) και δυνατότητα εμπλουτισμού του συστήματος airflow με συνολικά ακόμα πέντε fans.
5. Ύπαρξη φίλτρων αέρα στο εμπρόσθιο και κάτω μέρος του κουτιού.
6. Εξαιρετική διαχείριση καλωδίων.
7. Χρήση σήτας (mesh) σε πολύ μεγάλο ποσοστό της επιφάνειας του case, γεγονός το οποίο λειτουργεί ενισχυτικά ως προς την ψύξη ακόμη και high-end εγκατεστημένου Η/Υ.
8. Ύπαρξη grommets για χρήση με σωλήνες συστήματος υδρόψυξης, ή είσοδο-έξοδο τυχόν καλωδίων.
9. Εύκολη πρόσβαση για εγκατάσταση βάσης ψύκτρας CPU, μέσω οπής στο mοtherboard tray.
10. Στο δισέλιδο που συνοδεύει το προϊόν αναφέρονται αναλυτικά τα είδη των βιδών που εμπεριέχονται καθώς και πού ακριβώς χρησιμοποιείται το κάθε είδος.
11. Εγκατάσταση κάρτας ή καρτών γραφικών έως και 452 χιλιοστών, χωρίς καμία άλλη παρέμβαση.
12. Ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι η Corsair για το κούμπωμα της πρόσοψης στο κυρίως κουτί δεν χρησιμοποίησε πλαστικά κουμπώματα, αλλά μεταλλικά. Συνεπώς, ο κίνδυνος να σπάσει κάποιο από αυτά κατά την αφαίρεση της πρόσοψης, μειώνεται στο ελάχιστο.
1. Απουσία φίλτρων συγκράτησης της σκόνης στις θέσεις-σήτες των πλαϊνών ανεμιστήρων, στον πίσω ανεμιστήρα καθώς και στο πάνω μέρος του κουτιού, το οποίο συνεπάγεται πολύ συχνή φασίνα στο εσωτερικό του κουτιού, λόγω αθρόας εισροής σκόνης.
2. Απουσία αντάπτορα για χρησιμοποίηση των USB 3.0 θυρών της πρόσοψης σε παλαιότερες μητρικές που δεν διαθέτουν αντίστοιχες θύρες, αλλά έχουν USB 2.0.
3. Δυσάρεστη έκπληξη το -θα έλεγα- κοντό καλώδιο HD Audio από το front panel στην μητρική. Το μικρό μήκος του συνεπάγεται ότι το "πέρασμα" δεν θα γίνει από την πίσω μεριά μαζί με τα υπόλοιπα καλώδια, αλλά κατευθείαν από το εσωτερικό μέρος του κουτιού.
4. Το διάκενο ανάμεσα στο δεξί side panel και στον κυρίως σκελετό δεν είναι τόσο μεγάλο, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα καλώδια τύπου Sata για τη διαμεταγωγή των δεδομένων από τους εγκατεστημένους δίσκους να "ζορίζονται" (προσωπικά ένα μου έσπασε κατά την εγκατάσταση). Το προβληματάκι αυτό λύνεται βέβαια, με χρήση γωνιακών καλωδίων Sata.
5. Ο καθαρισμός του φίλτρου σκόνης των εμπρόσθιων ανεμιστήρων μπορεί να καταλήξει σε επικίνδυνη αποστολή, καθώς για την αφαίρεσή του δεν υπάρχουν οδηγίες και κάποιος όχι τόσο εξοικειωμένος με το «άθλημα», πιθανώς να καταλήξει να ξηλώσει όλη την εμπρόσθια πρόσοψη. Προτείνεται η χρήση δυνατής ηλεκτρικής σκούπας για τον απευθείας καθαρισμό του φίλτρου της πρόσοψης.
6. Ελλιπής σχεδιασμός από μέρους της εταιρείας όσον αφορά τη σταθερότητα, σε περίπτωση εγκατάστασης ψυγείου υδρόψυξης στο πάνω μέρος του κουτιού: το ψυγείο βιδώνεται απευθείας πάνω στη σήτα (mesh).
6. Εννοείται ότι δεν υπάρχει hot swap bay για απ'ευθείας σύνδεση εσωτερικού σκληρού δίσκου 2,5'' ή 3,5'', κάτι το οποίο ήταν απόλυτα λογικό. H εταιρεία δεν μερίμνησε να βάλει ούτε στο "πολύ" 500R, θα μεριμνούσε για το "μικρό" της σειράς;
7. Απουσία grommets στις οπές διαχείρισης των καλωδίων.
8. Απουσία αναλυτικών οδηγιών χρήσης. Και το εννοώ! Εκτός από το σχεδιάγραμμα με τα κύρια χαρακτηριστικά, δεν εμπεριέχεται κανενός είδους user's manual.
Από άποψη αποκλειστικά εμφάνισης, όπως προανέφερα, το 300R δεν έχει να διεκδικήσει δάφνες ομορφιάς, κάτι βέβαια το οποίο είναι θέμα τελείως υποκειμενικό... O υποψήφιος αγοραστής του 300R δέ, έχει να επιλέξει ανάμεσα σε "πλήθος" χρωματικών επιλογών: μαύρο, μαύρο ή μαύρο, γεγονός που σίγουρα έχει αρνητική επίδραση στη βαθμολογία.
Σημαντική επίσης παράλειψη αποτελεί κατά τη γνώμη μου η ''θωράκιση'' του 300R έναντι της σκόνης από όλες τις πιθανές εισόδους. Το γεγονός βέβαια αυτό δεν πρέπει να αποτελέσει τροχοπέδη για την αγορά του εν λόγω pc case, μια που κάτι τέτοιο ξεπερνιέται εύκολα, με την προμήθεια extra φίλτρων και τοποθέτησή τους στα σημεία που ''πάσχουν'' (πλαϊνό και άνω μέρος και οπίσθιο ανεμιστήρα).
Η ποιότητα βαφής (ηλεκτροστατική) κυμαίνεται σε υψηλότατα επίπεδα και μαρτυρά ιδιαίτερα λεπτομερή δουλειά, προσεγμένη, χωρίς την παραμικρή ατέλεια, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει η Corsair τόσα χρόνια. Συνοδεύεται από εγγύηση 2 ετών.
Η τιμή που το συναντάμε στην Ελλάδα κυμαίνεται από 80 έως και 115 ευρώ -και εδώ λέμε Ελλάς, το μεγαλείο σου- τη στιγμή που με τα ίδια χρήματα αγοράζουμε το μεγαλύτερο "αδερφάκι" του, το 400R! Το αναφέρω απλά γιατί πιστεύω πως όταν στοχεύουμε σε extreme συστήματα και καταστάσεις, θα πρέπει να προσανατολιζόμαστε σε μεγαλύτερη κατηγορία PC cases και ιδιαίτερα όταν εμπλέκεται και το θέμα της τιμής, δε βλέπω το λόγο για να μην προμηθευτεί κάποιος το 400R, παρά μόνο αν τίθεται θέμα περιορισμού των διαστάσεων του case (κάποιο συγκεκριμένο τύπο γραφείου που δεν μπορεί να δεχτεί το 400, αλλά "σηκώνει'' το 300R, για παράδειγμα). Nα μην αναφερθώ δέ στο γεγονός ότι στην ίδια -ή παραπλήσια- τιμή μπορεί ο υποψήφιος αγοραστής να επιλέξει ανάμεσα σε δεκάδες άλλα (και κατά τη γνώμη μου με αρκετά περισσότερα "καλούδια'') cases (ίσως κάποια από αυτά να υστερούν στο θέμα της ποιότητας-κάποια άλλα όμως σίγουρα όχι). Δεν αναλύω εταιρείες και μοντέλα σκοπίμως, και η παραπάνω άποψη είναι απολύτως προσωπική παρατήρηση και γνώμη του γράφοντος. 'Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα', δεν λέει ο λαός; Για τους παραπάνω λόγους και η σχετική αυστηρότητα της βαθμολογίας στον τομέα της τιμής.
Θ'αναρωτηθεί κάποιος: "Και τότε, γιατί να το επιλέξω;" Η απάντηση είναι απλή: Διότι ναι μεν πρόκειται για το μικρό midi case της σειράς Carbide, σε γενικές γραμμές όμως δεν έχει να ζηλέψει σχεδόν τίποτα από τα «μεγάλα» αδέρφια του (Carbide 400R & Carbide 500R), μια που οι δυνατότητες και οι ευκολίες που προσφέρει για τον μέσο, ή έστω advanced χρήστη, δεν υπολείπονται -στα βασικά τουλάχιστον- σχεδόν σε τίποτε από αυτές κουτιών της μεγαλύτερης κατηγορίας. Αποτελεί μία από τις καλύτερες προτάσεις για gaming σύστημα με σχετικά αυξημένες δυνατότητες (πολλαπλές κάρτες γραφικών, συγκεκριμένες λύσεις υδρόψυξης ή εγκατάσταση "βαρέων βαρών" αερόψυξης, κ.ά.). Στο συγκεκριμένο κουτάκι, παρά τις διαστάσεις του (συγκρινόμενο με άλλα midi cases) καταλήξαμε ότι μπορεί να φιλοξενηθεί άνετα και extreme σύστημα, με περιορισμούς βέβαια σε θέματα υδρόψυξης (π.χ. ), τους οποίους και αναλύσαμε στον τομέα "Εγκατάσταση Συστήματος".
Για να καταλήξω, το βασικό ''ατού'' του (που πιστεύω ότι είναι και πρέπει να είναι ο κύριος και δυσκολότερος στόχος κάθε κουτιού), είναι το γεγονός ότι εκτέλεσε άριστα την αποστολή που του ανατέθηκε, η οποία δεδομένων των περιορισμένων διαστάσεών του, του ''ενισχυμένου'' configuration-συστήματος που φιλοξένησε και του όγκου εργασίας που του δόθηκε, δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου εύκολη. Στην περίπτωσή μας νομίζω ισχύει το γνωμικό που λέει ότι: ''τα καλά και ακριβά αρώματα τα βρίσκεις πάντα σε μικρά μπουκαλάκια!'' Οι τόσο καλές επιδόσεις πιστεύω -κατά την κρίση μου- ότι οφείλονται σε δύο κυρίως παράγοντες: Στους προεγκατεστημένους ανεμιστήρες που, τοποθετημένοι σε σημεία-κλειδιά ανταπεξήλθαν βοηθητικά στο ομολογουμένως δύσκολο έργο που τους ανατέθηκε με πλήρη επιτυχία, τόσο από άποψης θορύβου, όσο και από άποψης airflow, αλλά κυρίως στην όλη κατασκευή του κουτιού, σχεδόν διάτρητο από παντού, έτσι ώστε να εξάγεται η εκλυόμενη από τα υποσυστήματα θερμότητα προς όλες τις κατευθύνσεις και να μην εγκλωβίζεται στο εσωτερικό του. Θα μπορούσε, μια και είναι διάτρητο σχεδόν από όλες τις πλευρές, να βαφτιστεί ''το φαινόμενο της σήτας (mesh-effect)''.
Για οποιονδήποτε είναι χαμένος στον κυκεώνα της αναζήτησης για αγορά νέου pc case, το συγκεκριμένο αποτελεί μία πάρα πολύ καλή επιλογή ιδιαίτερα από άποψη απόδοσης, δεδομένου ότι φέρει τη σφραγίδα της Corsair, μιας εταιρείας που πλέον με αποδείξεις και ντοκουμέντα έχει καταξιωθεί και στον τομέα των pc cases (όπως και σε τόσες άλλες κατηγορίες προϊόντων hardware), παρόλο που η τιμολογιακή της πολιτική ιδιαίτερα στη χώρα μας θα μπορούσε να βαδίζει σε πολύ πιο στρωτά μονοπάτια.
Ο κουρσάρος είχε διαταγές να επιτίθεται μόνο σε πλοία εχθρικών χωρών και -θεωρητικά πάντα- να σέβεται τους "ουδέτερους" και τα πλοία της χώρας του. Εάν δεν τηρούσε αυτό τον απλό κανόνα, πολύ απλά στοχοποιούταν σαν πειρατής και σε περίπτωση αιχμαλωσίας, θανατωνόταν διά απαγχονισμού. Οι δραστηριότητες του κουρσάρου, ουσιαστικά αποτελούσαν πηγή εσόδων για το Γάλλο βασιλιά, μια που στους όρους της άδειας που του δινόταν ξεκαθαριζόταν ότι συγκεκριμένο ποσοστό των "επιχειρηματικών" τους "δραστηριοτήτων" παρακρατούνταν από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο.
Οι "κουρσάρικες" δραστηριότητες ξεκίνησαν τον Μεσαίωνα και κύριος στόχος τους ήταν η αντιστάθμιση των οικονομικών προβλημάτων σε πολεμικές περιόδους. Μάλιστα όλες αυτές οι δραστηριότητες ήταν τόσο επικερδής, που ο Υπουργός Ναυτιλίας της Γαλλίας χρησιμοποιούσε κανονικότατα τους κουρσάρους προκειμένου να αποφέρουν κέρδη στον Κυβέρνηση. Ίσως προκαλεί έκπληξη πόσο "διαπλεκόμενο" ήταν το όλο σύστημα. Ο ίδιος ο βασιλιάς συνήθιζε να ιδιοποιείται από 25% έως και 35% των λαφύρων.Το μέτρο απέδωσε συνολικά τεράστια κέρδη στα βασιλικά ταμεία, αποδυνάμωσε τους εχθρούς της Γαλλίας, με κύριο στόχο κυρίως το αγγλικό εμπόριο, ιδιαίτερα την περίοδο 1688 έως και 1717.
Όπως ήταν λογικό, κάποια στιγμή η σχέση των δύο εταίρων άρχισαν να φθίνουν, καθώς ο κρατικός μηχανισμός αναλάμβανε όλο και μεγαλύτερο έλεγχο του συστήματος και οι απαιτήσεις του όλο και μεγάλωναν. Στα τέλη του 18ου αιώνα ο θεσμός άρχισε να ξεθωριάζει, έως τον επίσημο "θάνατό" του, το 1856, κατά τη διάρκεια του Κογκρέσσου της Βιέννης, όπου επίσημα, όλες οι "κύριες" χώρες, πλην Ισπανίας, Μεξικό και ΗΠΑ κήρυξαν επίσημα της απέχθειά τους στο θεσμό και τον ανακήρυξαν επίσημα παράνομη και εγκληματική δραστηριότητα.
Μετά τη σύντομη ιστορική αναδρομή περί του ονόματος της εταιρείας το προϊόν της οποίας καλούμαστε να εξετάσουμε, μπορούμε να φορέσουμε σιγά σιγά τη μαύρη μας κουκούλα και να σας "καταδώσουμε" στεγνά έναν σύγχρονο κουρσάρο, το τελευταίο δημιούργημα της Corsair στον τομέα των PC cases, το Corsair Carbide 300R black, το οποίο αιχμαλωτίσαμε μόνο για εσάς, το γδύσαμε, το βασανίσαμε, το διαμελίσαμε και σας το παραδίδουμε έτοιμη τροφή στο πιάτο, αφού αναγκάστηκε μετά από τόσο βάναυση μεταχείριση να μας "ξεράσει" όλα τα μυστικά του.
Αυτό που πρέπει να σίγουρα να συγκρατήσουμε από την αρχή στην άκρη του μυαλού μας είναι η ποιότητα που χαρακτηρίζει τα προϊόντα της συγκεκριμένης εταιρείας, οι διεθνείς διακρίσεις και οι θετικές εντυπώσεις που έχουν αφήσει όλα τα μέχρι τώρα pc cases (μια που ένα τέτοιο καλούμαστε να εξετάσουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση) που έχουν μέχρι στιγμής διοχετευτεί στο καταναλωτικό κοινό και για τα οποία πλέον έχουν βγει τα συμπεράσματα εφʼ όλης της ύλης.
Μετά λοιπόν το «μεγάλο» 500R και το «μεσαίο» 400R, έφτασε στα χέρια μας (τελευταίο και καταϊδρωμένο που λένε) και ο «Βενιαμίν» της σειράς, το 300R, το οποίο σε γενικές γραμμές μπορεί να σταθεί επάξια στο πλευρό των δύο μεγαλύτερων αδερφών του, με τη λογική ότι πρόκειται για ένα φθηνότερο pc case. Σε αυτό το κουτί υλοποιείται κυριολεκτικά και απόλυτα η φιλοσοφία της σειράς Carbide: «Everything you need, nothing you donʼt». Πραγματικά, μετά από πλήρη, λεπτομερή και τελείως αντικειμενική μελέτη όλων των στοιχείων που προέκυψαν των σημείων, χαρακτηριστικών και δυνατοτήτων του προϊόντος που εξετάζουμε στο συγκεκριμένο review, πιστεύω ότι δεν θα του ταίριαζε άλλη φράση περισσότερο, με όλα τα θετικά ή αρνητικά που μπορεί να συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
Το 300R σε σχέση με τα υπόλοιπα pc cases της σειράς Carbide, μόνο μία θέση μπορεί να έχει: του μικρού, του ''χαϊδεμένου''! Απόλυτα λογικό, μια που έχοντας δίπλα δίπλα τα 300, 400 και 500R, βλέπουμε όντως 3 αδέρφια, ναι μεν διαφορετικά στην όψη και στις διαστάσεις, αλλά με αρκετά κοινά χαρακτηριστικά σε τέτοιο βαθμό που καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για άμεσα συγγενικά πρόσωπα.
Συγκρίνοντάς το με τα μεγαλύτερα "αδερφάκια" του είναι από την αρχή άδικο, μια που η Corsair ναι μεν έχει χρησιμοποίησει την ίδια συνταγή, μαζί όμως με τις διαστάσεις, ''έκοψε'' και διάφορα άλλα καλούδια, τα οποία προσωπικά πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχουν, μια που η παρουσία τους σε καμία περίπτωση δε θα έριχνε ''έξω'' το budget . Είναι αυτό που λέμε οι πλέον "καθημερινές", μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Επειδή βέβαια εγώ είμαι πολύ απαιτητικός, ψείρας και ίσως δίνω σημασία σε λεπτομέρειες στις οποίες κάποιος άλλος πιθανώς δεν θα ασχολούταν καν, θα παρακαλούσα να μην παίρνετε τοις μετρητοίς τα διάσπαρτα -μέσα στο review- σχόλια ενός γερο-περίεργου. Ας προχωρήσουμε παρακάτω, ώστε να μπορέσει ο αναγνώστης να σχηματίσει μόνος του την άποψή του.
Στον παρακάτω πίνακα μπορούμε να δούμε συγκεντρωτικά όλα τα κύρια στοιχεία του Corsair 300R, ώστε να διαμορφώσουμε μια πρώτη άποψη και να βγάλουμε τα πρώτα μας συμπεράσματα.
| Όνομα προϊόντος | Corsair Carbide 300R midi case | ||||
| Χρώμα | Μαύρο | ||||
| Υλικό | Ατσάλι, πλαστικό ABS | ||||
| Διαστάσεις | 210 x (H) 485 x (D) 449 mm (W) 8.26 x (H) 19.1 x (D) 17.7 inch | ||||
| Βάρος | 7.2 Kg / 15.9 lbs | ||||
| Τύποι μητρικής | Micro-ATX, ATX | ||||
| 5.25" Υποδοχές | 3 | ||||
| 3.5'' Υποδοχές | 4 | ||||
| 2.5'' Υποδοχές | 4 (προσαρμόζονται στις υποδοχές 3.5'') | ||||
| Ψύξη |
| ||||
| Expansion Slots | 7 | ||||
| I/O Panel | USB 3.0 x 2 (internal), Audio In and Out ( Supports HD audio) | ||||
| Power Supply Type | Standard ATX | ||||
| Maximum Compatibility | CPU cooler height: 186 mm / 7.3 in GPU card length: 452 mm / 17.7 in | ||||
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζουμε με το που πιάνουμε τη συσκευασία στα χέρια μας είναι ότι όλη η σειρά -από άποψη "εξωφύλλου" τουλάχιστον- κινείται περίπου στα ίδια επίπεδα: Συναντάμε ξανά την eco-friendly συσκευασία που είδαμε και στο 500R, και τα ίδια επίπεδα προστασίας του προϊόντος (νάυλον προστατευτική μεμβράνη και συγκράτηση του κουτιού με φελιζόλ στο κέντρο της συσκευασίας). Αφού τα βγάλουμε όλα (τα προστατευτικά φυσικά), -αυτό ακούστηκε λίγο πρόστυχο, ή μου φάνηκε;- και ακονίσουμε τα εργαλεία μας, τα οποία καταπώς φαίνεται δεν θα χρειαστούν μια που ακολουθείται η γνωστή πια tool-free φιλοσοφία, είμαστε έτοιμοι για μια πιο λεπτομερή εξερεύνηση.
Τι είχε μέσα η συσκευασία ;
• Το κουτάκι.
• Συλλογή εγκατάστασης αποτελούμενη από τα αναγκαία σετ βιδών και δεματικών.
• Έναν δισέλιδο Quick Start quide.
 | |||
 |  |  |  |
Images shot by [I][COLOR="DarkOrange"]Jason with sony DSC-H9[/COLOR][/I]
Αν μπορούσα να ονομάσω κάπως αλλιώς το συγκεκριμένο κουτί αποκλειστικά από σχεδιαστικής άποψης της εξωτερικής του εμφάνισης, θα το ονόμαζα «Ο Σπαρτιάτης». Απλό, λιτότατο, τετράγωνο, μαύρο κι άραχλο, δεν έχει να επιδείξει πραγματικά τίποτα το ιδιαίτερο. Αποκλειστικά προσωπική άποψη βέβαια, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να κερδίσει σε διαγωνισμό εμφάνισης.
Από την άλλη βέβαια, από τη στιγμή που θα αρχίσουμε να το κοιτάμε από κατασκευαστικής άποψης, τα πράγματα γίνονται αρκετά πιο ενδιαφέροντα. Κινείται στα ίδια επίπεδα που μας έχει κακομάθει μέχρι τώρα η Corsair: Ατσάλι, με φορμαρισμένα κομμάτια πλαστικού ABS (Acrylonitrile Butadiene Styrene). Το αριστερό panel διαθέτει δύο διάτρητες υποδοχές ανεμιστήρων 120 χιλιοστών. Στα πλαϊνά panel δεν εμφανίζεται η κυρτότητα προς τα έξω που είχαμε δει στο 500R, παρόλʼ αυτά σε γενικές γραμμές δεν δημιουργείται κάποιο πρόβλημα με τον εσωτερικό χώρο και τη διαχείριση καλωδίων, παρόλο που πιθανώς να δυσκολευτεί ο μέσος χρήστης στο κλείσιμο του πλαϊνού δεξιού καλύμματος (αυτού που καλύπτει το πίσω μέρος της μητρικής και τα καλώδια) σε περίπτωση που έχει τροφοδοτικό με μή αφαιρούμενα καλώδια τροφοδοσίας και θελήσει να εγκαταστήσει κάμποσες συσκευές παραπάνω.
Το εμπρόσθιο μέρος αποτελείται σε ποσοστό περίπου 60% από μαύρη σήτα και το υπόλοιπο είναι ABS πλαστικό αρίστης ποιότητας, παρόλο που εκ πρώτης όψεως μοιάζει με μέταλλο. Στο πάνω μέρος της πρόσοψης, από τα αριστερά προς τα δεξιά, διακρίνουμε το κουμπί Power, το κουμπί Reset, δύο υποδοχές για ακουστικά και μικρόφωνο και τέλος δύο υποδοχές USB 3.0.
Κάτω από το front panel υπάρχουν τρεις υποδοχές για συσκευές 5,25ʼʼ, στη συνέχεια κενό (το οποίο προδιαθέτει για χρήση καρτών 452 χιλιοστών χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση).
Το καρέ συμπληρώνει ένα non removable HDD cage με τέσσερις ποιοτικότατες tool-free υποδοχές δίσκων.
Εσωτερικά από το πλέγμα, ανάμεσα στις υποδοχές των 5,25ʼʼ συσκευών και του HDD cage, βρίσκεται τοποθετημένος ένας ανεμιστήρας 140 χιλιοστών, υπεύθυνος για την εισαγωγή αέρα στο κουτί. Το όλο πακέτο του μπροστινού panel ολοκληρώνεται με την ύπαρξη εσωτερικά ενός φίλτρου, για να κρατάει τη σκόνη εκτός κουτιού. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε την ύπαρξη μεταλλικών clip για το κούμπωμα του panel στο υπόλοιπο κουτί.
Το πάνω μέρος αποτελείται και αυτό, αλλά σε μεγαλύτερο ποσοστό (περίπου 80%) από τη γνωστή μαύρη σήτα, η οποία αποτελεί σε αυτό το κουτί αυτούσιο μέρος του «σασί». Δεν αφαιρείται, δεν υπάρχει εσωτερικά οδηγός για τοποθέτηση ψυγείου ή ανεμιστήρων, ότι θελήσει ο κάτοχος να τοποθετήσει, βιδώνεται κατευθείαν πάνω στις αντίστοιχες υποδοχές του mesh (δυνατότητα για δύο 120άρηδες, ή 140άρηδες ανεμιστήρες, ή ένα ψυγείο υδρόψυξης 240χιλιοστών, π.χ. Corsair H100).
Στο πίσω μέρος υπάρχουν η υποδοχή για το Ι/Ο panel της μητρικής, ένας ανεμιστήρας 120 χιλιοστών υπεύθυνος για την εξαγωγή του αέρα από το κουτί και τρεις στρογγυλές οπές με καλύμματα (grommets) για σωλήνες υδρόψυξης ή διάφoρα καλώδια.
Κινούμενοι με τη φορά της βαρύτητας, συναντάμε επτά υποδοχές για κάρτες επέκτασης (pci expansion slots) στο χρώμα του κουτιού, οι οποίες ασφαλίζουν με μαύρες χειρόβιδες. Παρακάτω βρίσκεται η θέση όπου τοποθετείται το τροφοδοτικό.
Τα πλαϊνά side panels ασφαλίζουν στο κυρίως κουτί με χειρόβιδες, χωρίς όμως το μηχανισμό συγκράτησης που είχαμε συναντήσει στο 500R.
Τέλος, στο κάτω μέρος υπάρχουν τέσσερα λαστιχένια αντιολισθητικά pads στα οποία στηρίζεται το κουτί. To HDD Cage δεν είναι αφαιρούμενο, ενώ εξωτερικά τοποθετημένο, συναντάμε φίλτρο για την αποφυγή εισροής σκόνης στο case.
Αφαιρώντας τα πλαϊνά panel, διαπιστώνουμε ότι η Corsair συνεχίζει να ακολουθεί τη γνωστή γραμμή που συναντήσαμε και στα 400 και 500R. Ποιοτική κατασκευή, μαύρο -ηλεκτροστατικά βαμμένο- εσωτερικό, στιβαρότητα στον σκελετό, στρατηγικά τοποθετημένα καλούδια, χωρίς βέβαια να υπάρχει τίποτα απολύτως extra! Είναι λες και πέρασε η Τρόικα από την Corsair και την έβαλε να υπογράψει ένα μνημόνιο λιτότητας για το συγκεκριμένο κουτί. Από την άλλη βέβαια, αν περιείχε ότι και τα μεγάλα αδερφάκια του, δε θα είχε λόγο ύπαρξης, αλλά πραγματικά, πιστεύω -και είναι αποκλειστικά προσωπική άποψη- ότι το συγκεκριμένο case δεν θα έλειπε και από κανέναν αν δεν είχε καν κυκλοφορήσει (έχοντας στο μυαλό μας ότι ήδη τα 400 και 500R καλύπτουν το 100% των χρηστών, και τα δύο στην κατηγορία midi case).
Παρακάτω παρατίθενται επιγραμματικά τα κύρια χαρακτηριστικά του εσωτερικού του προϊόντος, τα οποία σε συνδυασμό με το παρακάτω σχεδιάγραμμα, αναλύουν πλήρως κάθε πτυχή του εσωτερικού του case, προκειμένου ο υποψήφιος αγοραστής να σχηματίσει μία όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα:
1. Δυνατότητα φιλοξενίας ATX και Micro-ATX μητρικών, με ιδιαίτερα κατατοπιστικές ενδείξεις τοποθέτησης των βάσεων μητρικής, αναλόγως του τύπου μητρικής πλακέτας που εγκαθίσταται, ανά περίπτωση.
2. Διάκενα τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία χωρίς grommets βέβαια, τα οποία έχουν σαν αποστολή να καλύψουν οποιαδήποτε «παραφωνία» καλωδίου στο εσωτερικό.
3. Βάση για το τροφοδοτικό στο κάτω μέρος, χωρίς βέβαια καμία πρόβλεψη αντικραδασμικότητας. Ευτυχώς, δεν ισχύει το ίδιο και για τις υποδοχές ανεμιστήρων ή ψυγείου υδρόψυξης στο πάνω μέρος του κουτιού.
4. Επτά θύρες επέκτασης (PCI expansion slots) βαμένες στο ίδιο χρώμα με το εσωτερικό του κουτιού, που ασφαλίζουν με χειρόβιδες και ακριβώς από πάνω τρεις υποδοχές (με grommets) για σωλήνες υδρόψυξης, ή για καλωδιώσεις που πιθανώς να χρειάζονται κάποια είσοδο ή έξοδο από το κουτί.
5. Screwless και tool-free εγκατάσταση τεσσάρων συνολικά σκληρών δίσκων, με πλήρη αντικραδασμικότητα και συμβατότητα τόσο με συσκευές 3,5ʼʼ, όσο και με 2,5ʼʼ.
6. Screwless και tool-free εγκατάσταση τριών συσκευών 5,25ʼʼ, με αρκετά ποιοτικό «κούμπωμα» των συσκευών.
7. Ένας 140άρης και ένας 120άρης ανεμιστήρας της ίδιας της εταιρείας (εισαγωγή στο εμπρόσθιο και εξαγωγή στο οπίσθιο μέρος αντίστοιχα), αναλαμβάνουν την αποτελεσματική ροή αέρα (airflow) στο εσωτερικό του κουτιού. Οι ανεμιστήρες σε αυτό το κουτί δεν έχουν κάποιο λευκό φωτισμό, όπως είχαμε συναντήσει στα άλλα κουτιά της συγκεκριμένης σειράς.
8. Συνολικά υποδοχές για εφτά ανεμιστήρες, που καθιστούν την ψύξη οποιουδήποτε συστήματος φιλεξενηθεί στο case ιδανική.
9. Φίλτρα αέρα στο κάτω και στο εμπρόσθιο μέρος του κουτιού.
10. Κενό στο tray της μητρικής στο ύψος της CPU, που καθιστά την αλλαγή βάσης στήριξης της ψύκτρας της CPU μετά την εγκατάσταση, παιχνιδάκι. Φαίνεται ότι το συγκεκριμένο καλούδι έχει υιοθετηθεί σε όλη τη σειρά Carbide.
Τέλος, στα θετικά λογίζεται και το γεγονός ότι η όλη καλωδίωση του front panel, αλλά και των ανεμιστήρων είναι ιδίου χρώματος με το κυρίαρχο στο υπόψιν προϊόν (μαύρο δηλαδή), ώστε να μην παρατηρείται καμία χρωματική «παραφωνία» στο εσωτερικό του case.
Επειδή καλά τα λόγια και οι περιγραφές, αλλά ισχύει πάντα αυτό που λέει ο λαός, ότι άλλο να το φαντάζεσαι, και άλλο να το βλέπεις, μία φωτογραφική περιήγηση πιστεύω ότι είναι επιβεβλημένη.
Corsair Carbide 300R Review | ||||
 |  |  |  | |
 |  |  |  | |
 | |||
 |  |  | |
 | |||
 |  |  |  |
 | |||
 |  |  |  |
Images shot by [I][COLOR="DarkOrange"]Jason with sony DSC-H9[/COLOR][/I]
Η εγκατάσταση του hardware βρίσκεται στα γνωστά επίπεδα που μας έχει κακομάθει η Corsair. Η εγκατάσταση της μητρικής ήταν τελείως απροβλημάτιστη και γρήγορη. Ακόμα και ο αρχάριος χρήστης δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτα, χάρη στους οδηγούς-ενδείκτες (mATX και ΑΤΧ) πάνω στο tray που κουμπώνει η μητρική.
Και εδώ (μόνο για δοκιμή και όχι για χρήση με το σύστημα) δοκιμάστηκε εγκατάσταση ψυγείου υδρόψυξης στο πάνω μέρος του κουτιού. Σε περίπτωση δέ που ο κάτοχος θελήσει να εγκαταστήσει μία μικρότερη κλειστού τύπου υδρόψυξη (π.χ. Η50), υπάρχει και η επιλογή εγκατάστασης του ψυγείου στην θέση όπου βρίσκεται ο 120mm ανεμιστήρας εξαγωγής του αέρα από το κουτί του review. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν υπάρχει δυνατότητα εγκατάστασης μίας υδρόψυξης (κατά προτίμηση) κλειστού τύπου στυλ Corsair H50 ή Η60, με το ψυγείο να τοποθετείται εκεί όπου είναι προεγκατεστημένος ο ανεμιστήρας 120χιλ που σπρώχνει τον αέρα εκτός κουτιού, και άλλης μίας με ψυγείο έως 240χιλ. που τοποθετείται στην οροφή. Θα πρέπει βέβαια σε οποιαδήποτε τέτοια περίπτωση να γίνει ιδιαίτερα προσεκτική επιλογή τόσο της μητρικής, όσο και του ψυγείου που θα τοποθετηθεί στην οροφή, αλλά και των ανεμιστήρων που θα χρησιμοποιηθούν για την ψύξη του, σε τρόπο τέτοιον ώστε να μην ''βρίσκει'' το σύστημα ψυγείο-ανεμιστήρες πάνω στη μητρική ή στις μνήμες, μια που τα χωροταξικά περιθώρια του κουτιού είναι πραγματικά πολυ στενά! Αυτό όμως δεν είναι κατά τη γνώμη μου ιδιαίτερο πρόβλημα. Το κύριο θέμα που προσωπικά μου έκανε άσχημη εντύπωση είναι ότι η όλη εγκατάσταση δεν άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις, από άποψη σταθερότητας. Το ψυγείο βιδώνει απευθείας πάνω στο πλέγμα, χωρίς χρήση κάποιου οδηγού, σκελετού, ή οτιδήποτε άλλο, με αποτέλεσμα -πιστεύω- αφενός την σταδιακή παραμόρφωση της σήτας σε βάθος χρόνου και αφετέρου τη δημιουργία επιπλέον θορύβου, λόγω πιθανού συντονισμού.
Η αλλαγή της βάσης της ψύκτρας του επεξεργαστή στη μητρική για την προσαρμογή της Η100 στην CPU ήταν τελείως απροβλημάτιστη.
Εύκολη ήταν και η εγκατάσταση της κάρτας γραφικών, η οποία ολοκληρώθηκε με τρεις κινήσεις: ξεβίδωμα των χειροβιδών, «κούμπωμα» της κάρτας και ασφάλισή της, που υλοποιείται με το σφίξιμο των χειροβιδών.
Εγκατάσταση σκληρού δίσκου: αφαίρεση του πλαστικού tray από το HDD Cage, τοποθέτηση και ασφάλιση του δίσκου στους οδηγούς του tray και συρταρωτή τοποθέτησή του στην αρχική του θέση. Ευχάριστη δέ έκπληξη αποτελεί η ύπαρξη μεταλλικών συγκρατητήρων των σκληρών δίσκων.
Σε περίπτωση εγκατάστασης συσκευής 2,5'', η προσαρμογή στα υπάρχοντα trays γίνεται με τη χρήση ειδικών βιδών που εμπεριέχονται στη συσκευασία για τέτοιες ακριβώς περιπτώσεις.
Εγκατάσταση συσκευής 5,25ʼʼ: Ακόμα πιο εύκολη. Αφαίρεση της πρόσοψης της συσκευής και σπρώξιμο του DVD-RW στην υποδοχή, μέχρι να ακουστεί το χαρακτηριστικό «κλικ», οπότε και έχει ασφαλίσει.
Συνέχεια έχει το τροφοδοτικό, που τοποθετήθηκε στο κάτω μέρος του κουτιού. Ξεκάθαρη η θέση του PSU, ακρίβεια στην ασφάλισή του, χωρίς όμως χρήση οποιουδήποτε σετ αντικραδασμικών pads.
Για το τέλος φυσικά αφήσαμε την σύνδεση και διαχείριση των καλωδίων, η οποία ήταν πραγματικά υποδειγματική, χάρη στις τέσσερις συνολικά οπές καλωδίων σε θέσεις «κλειδιά», που ανέλαβαν να οδηγήσουν όλα τα ενοχλητικά στο μάτι καλώδια πίσω από το motherboard tray.
Ίσως να το παράκανα με το σύστημα που εγκατέστησα, αλλά επειδή θεωρώ ότι ο αναγνώστης –και υποψήφιος αγοραστής ίσως- δικαιούται μία σφαιρική και πλήρη άποψη για το «τί μέλλει γενέσθαι», πιστεύω ότι οι μετρήσεις με τον τρόπο που πραγματοποιήθηκαν ρίχνουν φως και στα πιο σκοτεινά σημεία. Χρησιμοποιήθηκε μία ATX μητρική, η stock ψύκτρα του επεξεργαστή, αρχικά μία και στη συνέχεια δύο κάρτες γραφικών σε crossfire καθώς και αρχικά ένας και σταδιακά δύο σκληροί δίσκοι σε Raid 0, προκειμένου να έχουμε μία ολοκληρωμένη άποψη για το κουτάκι με χρήση ενός απλού και ενός σχετικά extreme συστήματος, προκειμένου να διαπιστώσουμε αν αξίζει ή όχι τα χρήματά του. Ήταν στα σχέδια να πραγματοποιηθούν μετρήσεις και με μία τρίτη επιλογή στις κάρτες γραφικών, μία διπύρηνη Nvidia 295GTX, αλλά το τροφοδοτικό που χρησιμοποιήθηκε δεν είχε δυνατότητες τροφοδοσίας 8-pin για την κάρτα γραφικών, ούτε βρισκόταν στη διάθεσή μου κάποιος αντίστοιχος αντάπτορας και έτσι η πρόθεσή μου ναυάγησε...
Τα χαρακτηριστικά του συστήματος δοκιμών παρατίθενται στον παρακάτω πίνακα και ακολουθεί μικρή φωτογραφική επισκόπηση.
Σύστημα Δοκιμών |
Hardware | |
Motherboard : | Gigabyte GA-Z68X-UD5-B3 |
CPU : | Intel i7 2600k |
RAM : | SuperTalent WS220UX4G8 2x2GB 2200MHz CL8 |
GPU : | 1X&2XAMD Radeon HD 5850 |
HDD : | 2X Seagate Barracuda 7200.11 500GB |
PSU : | Lamtech ATX-700W |
OS : | Windows 7 Ultimate 64bit SP1 |
CPU Cooler : | Intel Stock CPU Cooler |
Case : | Corsair Carbide 300R midi case |
 |  |  |
 |  |  |
Images shot by [I][COLOR="DarkOrange"]elhariz with sony Sony HDR-SR11 & Olympus SP-810UZ[/COLOR][/I]
Όλες οι καταγεγραμμένες τιμές που φαίνονται παρακάτω είναι αποτελέσματα του μέσου όρου τριών συνολικά μετρήσεων. Η θερμοκρασία δωματίου μετρήθηκε στους 20°C, ενώ ο θόρυβος περίπου στα 30dbA. Το εργαλείο μέτρησης θορύβου βρισκόταν σε τρίποδο τοποθετημένο αρχικά στα 20 και στη συνέχεια στα 70 cm περίπου από τις πλαϊνές και μπροστινή πλευρά του κουτιού, οπότε και αποτυπώθηκε ο τελικός μέσος όρος. Στο τέλος τοποθετήθηκε και στο εσωτερικό του κουτιού, ακριβώς στο κέντρο του ''πατώματός'' του.
Για το στρεσάρισμα όλων των υποσυστημάτων του συστήματος δούλευαν ταυτόχρονα και για ένα μισάωρο κάθε φορά τα εξής προγράμματα: Prime95, Heavyload, Y-cruncher, Furmark με όλα τα φίλτρα ενεργοποιημένα, καθώς και το Bartʼs Stuff Test 5, με ταυτόχρονη εγγραφή στους δίσκους από εξωτερική πηγή 3 bluray αρχείων χωρητικότητας 15Gb περίπου έκαστο. Θερμοκρασίες πάρθηκαν και με software προγράμματα, όπως το GPU-z (2 ανοιχτά, σε περίπτωση Crossfire), το GPU-shark, το HID Temper και τέλος τα Realtemp και Coretemp.
Το γενικό airflow εντός του κουτιού, χωρίς καμία απολύτως παρέμβαση (χωρίς προσθήκες επιπλέον ανεμιστήρων, fan controllers, κ.λ.π.) μετρήθηκε και βρέθηκε σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα, συγκεκριμένα στα 1,8m/s, δηλαδή περίπου στα 30,9 ft3/min (CFM).
Οι μετρήσεις μας έγιναν σε δυο στάδια, αρχικά σε idle κατάσταση και στη συνέχεια σε full load (ιδιαίτερα το τελευταίο πιστεύω ότι επετεύχθη και με το παραπάνω!). Αρχικά καταγράφηκαν οι μετρήσεις της εκλυόμενης θερμοκρασίας ανά περίπτωση, και στη συνέχεια πειραματιστήκαμε με το τί πραγματικά ακούει ο χρήστης σε μια απόσταση των 20 cm (πολύ τραβηγμένο, κατά τη γνώμη μου), αλλά και των 70 cm (λογική απόσταση του χρήστη από το PC του) από το κουτί. Για να μετρήσουμε τις θερμοκρασίες στα διάφορα μέρη του συστήματός μας, χρησιμοποιήσαμε διάφορα μετρητικά εργαλεία που αναλύονται στον παρακάτω τομέα, καθώς και τα software tools που προαναφέρθηκαν.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι τον περισσότερο θόρυβο στο σύστημα τον δημιουργούσαν -όπως ήταν αναμενόμενο- οι κάρτες γραφικών.
Παρακάτω παραθέτουμε χαρακτηριστικά και φωτογραφίες των οργάνων που χρησιμοποιήθηκαν για τις μετρήσεις θορύβου, θερμοκρασιών και airflow στο εσωτερικό του κουτιού με τους εργοστασιακά εγκατεστημένους ανεμιστήρες,πράγματα δηλαδή που θα επιθυμούσε να γνωρίζει ο μέσος χρήστης, προκειμένου να καταλήξει για το αν το προϊόν πληροί ή όχι τις απαιτήσεις του.
 |  |
 |  |
Images shot by [I][COLOR="DarkOrange"]elhariz with sony Sony HDR-SR11 & Olympus SP-810UZ[/COLOR][/I]
Τα όργανα που φαίνονται στις παραπάνω εικόνες και χρησιμοποιήθηκαν για την καταγραφή των αποτελεσμάτων είναι τα εξής:
- Θερμόμετρο laser (Non-Contact Digital LCD IR Infrared Temperature Temp Thermometer Gun GM300) δυνατότητας μετρήσεων από -50°C έως 380°C
- Θερμόμετρο αφής υψηλής ακρίβειας USB σύνδεσης με Η/Υ και εύρος από -40 έως 120°C
- Ψηφιακό Ανεμόμετρο-Θερμόμετρο (Digital Anemometer Wind Speed Weather Meter Measurement) δυνατότητας μετρήσεων από 0 έως 45 μ/δευτ. για μετρήσεις ταχύτητας ανέμου και από -20 έως +60°C για μετρήσεις θερμοκρασίας του ανέμου.
- Ψηφιακός μετρητής ήχου (Mini Digital LCD Audio Sound Noise Level Meter Decibel Monitor Pressure Tester) δυνατότητας μετρήσεων από 30 έως 130 db.
Όπως είναι λογικό, κάθε προϊόν έχει τα δυνατά, αλλά και τα μελανά σημεία του, τα οποία παραθέτουμε συγκεντρωτικά σε αυτό το σημείο του review, έτσι ώστε να εξάγει ο αναγνώστης το τελικό του συμπέρασμα, για το αν το προϊόν που αναλύθηκε του ''κάνει κλικ'', ή όχι.
1. Στιβαρότητα και ποιότητα κατασκευής.
2. Tool-free εγκατάσταση σχεδόν όλου του hardware.
3. Δυνατότητα φιλοξενίας σχεδόν οπoιουδήποτε high-end συστήματος, συμπεριλαμβανομένης και υδρόψυξης με ψυγείο έως 240 χιλιοστών, με ιδιαίτερη επιφύλαξη και προσοχή βέβαια, στην επιλογή των εμπλεκομένων υποσυστημάτων.
4. Ύπαρξη ανεμιστήρων σε στρατηγικές θέσεις (είσοδος-έξοδος για δημιουργία αποτελεσματικού airflow) και δυνατότητα εμπλουτισμού του συστήματος airflow με συνολικά ακόμα πέντε fans.
5. Ύπαρξη φίλτρων αέρα στο εμπρόσθιο και κάτω μέρος του κουτιού.
6. Εξαιρετική διαχείριση καλωδίων.
7. Χρήση σήτας (mesh) σε πολύ μεγάλο ποσοστό της επιφάνειας του case, γεγονός το οποίο λειτουργεί ενισχυτικά ως προς την ψύξη ακόμη και high-end εγκατεστημένου Η/Υ.
8. Ύπαρξη grommets για χρήση με σωλήνες συστήματος υδρόψυξης, ή είσοδο-έξοδο τυχόν καλωδίων.
9. Εύκολη πρόσβαση για εγκατάσταση βάσης ψύκτρας CPU, μέσω οπής στο mοtherboard tray.
10. Στο δισέλιδο που συνοδεύει το προϊόν αναφέρονται αναλυτικά τα είδη των βιδών που εμπεριέχονται καθώς και πού ακριβώς χρησιμοποιείται το κάθε είδος.
11. Εγκατάσταση κάρτας ή καρτών γραφικών έως και 452 χιλιοστών, χωρίς καμία άλλη παρέμβαση.
12. Ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι η Corsair για το κούμπωμα της πρόσοψης στο κυρίως κουτί δεν χρησιμοποίησε πλαστικά κουμπώματα, αλλά μεταλλικά. Συνεπώς, ο κίνδυνος να σπάσει κάποιο από αυτά κατά την αφαίρεση της πρόσοψης, μειώνεται στο ελάχιστο.
1. Απουσία φίλτρων συγκράτησης της σκόνης στις θέσεις-σήτες των πλαϊνών ανεμιστήρων, στον πίσω ανεμιστήρα καθώς και στο πάνω μέρος του κουτιού, το οποίο συνεπάγεται πολύ συχνή φασίνα στο εσωτερικό του κουτιού, λόγω αθρόας εισροής σκόνης.
2. Απουσία αντάπτορα για χρησιμοποίηση των USB 3.0 θυρών της πρόσοψης σε παλαιότερες μητρικές που δεν διαθέτουν αντίστοιχες θύρες, αλλά έχουν USB 2.0.
3. Δυσάρεστη έκπληξη το -θα έλεγα- κοντό καλώδιο HD Audio από το front panel στην μητρική. Το μικρό μήκος του συνεπάγεται ότι το "πέρασμα" δεν θα γίνει από την πίσω μεριά μαζί με τα υπόλοιπα καλώδια, αλλά κατευθείαν από το εσωτερικό μέρος του κουτιού.
4. Το διάκενο ανάμεσα στο δεξί side panel και στον κυρίως σκελετό δεν είναι τόσο μεγάλο, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα καλώδια τύπου Sata για τη διαμεταγωγή των δεδομένων από τους εγκατεστημένους δίσκους να "ζορίζονται" (προσωπικά ένα μου έσπασε κατά την εγκατάσταση). Το προβληματάκι αυτό λύνεται βέβαια, με χρήση γωνιακών καλωδίων Sata.
5. Ο καθαρισμός του φίλτρου σκόνης των εμπρόσθιων ανεμιστήρων μπορεί να καταλήξει σε επικίνδυνη αποστολή, καθώς για την αφαίρεσή του δεν υπάρχουν οδηγίες και κάποιος όχι τόσο εξοικειωμένος με το «άθλημα», πιθανώς να καταλήξει να ξηλώσει όλη την εμπρόσθια πρόσοψη. Προτείνεται η χρήση δυνατής ηλεκτρικής σκούπας για τον απευθείας καθαρισμό του φίλτρου της πρόσοψης.
6. Ελλιπής σχεδιασμός από μέρους της εταιρείας όσον αφορά τη σταθερότητα, σε περίπτωση εγκατάστασης ψυγείου υδρόψυξης στο πάνω μέρος του κουτιού: το ψυγείο βιδώνεται απευθείας πάνω στη σήτα (mesh).
6. Εννοείται ότι δεν υπάρχει hot swap bay για απ'ευθείας σύνδεση εσωτερικού σκληρού δίσκου 2,5'' ή 3,5'', κάτι το οποίο ήταν απόλυτα λογικό. H εταιρεία δεν μερίμνησε να βάλει ούτε στο "πολύ" 500R, θα μεριμνούσε για το "μικρό" της σειράς;
7. Απουσία grommets στις οπές διαχείρισης των καλωδίων.
8. Απουσία αναλυτικών οδηγιών χρήσης. Και το εννοώ! Εκτός από το σχεδιάγραμμα με τα κύρια χαρακτηριστικά, δεν εμπεριέχεται κανενός είδους user's manual.
Από άποψη αποκλειστικά εμφάνισης, όπως προανέφερα, το 300R δεν έχει να διεκδικήσει δάφνες ομορφιάς, κάτι βέβαια το οποίο είναι θέμα τελείως υποκειμενικό... O υποψήφιος αγοραστής του 300R δέ, έχει να επιλέξει ανάμεσα σε "πλήθος" χρωματικών επιλογών: μαύρο, μαύρο ή μαύρο, γεγονός που σίγουρα έχει αρνητική επίδραση στη βαθμολογία.
Σημαντική επίσης παράλειψη αποτελεί κατά τη γνώμη μου η ''θωράκιση'' του 300R έναντι της σκόνης από όλες τις πιθανές εισόδους. Το γεγονός βέβαια αυτό δεν πρέπει να αποτελέσει τροχοπέδη για την αγορά του εν λόγω pc case, μια που κάτι τέτοιο ξεπερνιέται εύκολα, με την προμήθεια extra φίλτρων και τοποθέτησή τους στα σημεία που ''πάσχουν'' (πλαϊνό και άνω μέρος και οπίσθιο ανεμιστήρα).
Η ποιότητα βαφής (ηλεκτροστατική) κυμαίνεται σε υψηλότατα επίπεδα και μαρτυρά ιδιαίτερα λεπτομερή δουλειά, προσεγμένη, χωρίς την παραμικρή ατέλεια, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει η Corsair τόσα χρόνια. Συνοδεύεται από εγγύηση 2 ετών.
Η τιμή που το συναντάμε στην Ελλάδα κυμαίνεται από 80 έως και 115 ευρώ -και εδώ λέμε Ελλάς, το μεγαλείο σου- τη στιγμή που με τα ίδια χρήματα αγοράζουμε το μεγαλύτερο "αδερφάκι" του, το 400R! Το αναφέρω απλά γιατί πιστεύω πως όταν στοχεύουμε σε extreme συστήματα και καταστάσεις, θα πρέπει να προσανατολιζόμαστε σε μεγαλύτερη κατηγορία PC cases και ιδιαίτερα όταν εμπλέκεται και το θέμα της τιμής, δε βλέπω το λόγο για να μην προμηθευτεί κάποιος το 400R, παρά μόνο αν τίθεται θέμα περιορισμού των διαστάσεων του case (κάποιο συγκεκριμένο τύπο γραφείου που δεν μπορεί να δεχτεί το 400, αλλά "σηκώνει'' το 300R, για παράδειγμα). Nα μην αναφερθώ δέ στο γεγονός ότι στην ίδια -ή παραπλήσια- τιμή μπορεί ο υποψήφιος αγοραστής να επιλέξει ανάμεσα σε δεκάδες άλλα (και κατά τη γνώμη μου με αρκετά περισσότερα "καλούδια'') cases (ίσως κάποια από αυτά να υστερούν στο θέμα της ποιότητας-κάποια άλλα όμως σίγουρα όχι). Δεν αναλύω εταιρείες και μοντέλα σκοπίμως, και η παραπάνω άποψη είναι απολύτως προσωπική παρατήρηση και γνώμη του γράφοντος. 'Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα', δεν λέει ο λαός; Για τους παραπάνω λόγους και η σχετική αυστηρότητα της βαθμολογίας στον τομέα της τιμής.
Θ'αναρωτηθεί κάποιος: "Και τότε, γιατί να το επιλέξω;" Η απάντηση είναι απλή: Διότι ναι μεν πρόκειται για το μικρό midi case της σειράς Carbide, σε γενικές γραμμές όμως δεν έχει να ζηλέψει σχεδόν τίποτα από τα «μεγάλα» αδέρφια του (Carbide 400R & Carbide 500R), μια που οι δυνατότητες και οι ευκολίες που προσφέρει για τον μέσο, ή έστω advanced χρήστη, δεν υπολείπονται -στα βασικά τουλάχιστον- σχεδόν σε τίποτε από αυτές κουτιών της μεγαλύτερης κατηγορίας. Αποτελεί μία από τις καλύτερες προτάσεις για gaming σύστημα με σχετικά αυξημένες δυνατότητες (πολλαπλές κάρτες γραφικών, συγκεκριμένες λύσεις υδρόψυξης ή εγκατάσταση "βαρέων βαρών" αερόψυξης, κ.ά.). Στο συγκεκριμένο κουτάκι, παρά τις διαστάσεις του (συγκρινόμενο με άλλα midi cases) καταλήξαμε ότι μπορεί να φιλοξενηθεί άνετα και extreme σύστημα, με περιορισμούς βέβαια σε θέματα υδρόψυξης (π.χ. ), τους οποίους και αναλύσαμε στον τομέα "Εγκατάσταση Συστήματος".
Για να καταλήξω, το βασικό ''ατού'' του (που πιστεύω ότι είναι και πρέπει να είναι ο κύριος και δυσκολότερος στόχος κάθε κουτιού), είναι το γεγονός ότι εκτέλεσε άριστα την αποστολή που του ανατέθηκε, η οποία δεδομένων των περιορισμένων διαστάσεών του, του ''ενισχυμένου'' configuration-συστήματος που φιλοξένησε και του όγκου εργασίας που του δόθηκε, δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου εύκολη. Στην περίπτωσή μας νομίζω ισχύει το γνωμικό που λέει ότι: ''τα καλά και ακριβά αρώματα τα βρίσκεις πάντα σε μικρά μπουκαλάκια!'' Οι τόσο καλές επιδόσεις πιστεύω -κατά την κρίση μου- ότι οφείλονται σε δύο κυρίως παράγοντες: Στους προεγκατεστημένους ανεμιστήρες που, τοποθετημένοι σε σημεία-κλειδιά ανταπεξήλθαν βοηθητικά στο ομολογουμένως δύσκολο έργο που τους ανατέθηκε με πλήρη επιτυχία, τόσο από άποψης θορύβου, όσο και από άποψης airflow, αλλά κυρίως στην όλη κατασκευή του κουτιού, σχεδόν διάτρητο από παντού, έτσι ώστε να εξάγεται η εκλυόμενη από τα υποσυστήματα θερμότητα προς όλες τις κατευθύνσεις και να μην εγκλωβίζεται στο εσωτερικό του. Θα μπορούσε, μια και είναι διάτρητο σχεδόν από όλες τις πλευρές, να βαφτιστεί ''το φαινόμενο της σήτας (mesh-effect)''.
Για οποιονδήποτε είναι χαμένος στον κυκεώνα της αναζήτησης για αγορά νέου pc case, το συγκεκριμένο αποτελεί μία πάρα πολύ καλή επιλογή ιδιαίτερα από άποψη απόδοσης, δεδομένου ότι φέρει τη σφραγίδα της Corsair, μιας εταιρείας που πλέον με αποδείξεις και ντοκουμέντα έχει καταξιωθεί και στον τομέα των pc cases (όπως και σε τόσες άλλες κατηγορίες προϊόντων hardware), παρόλο που η τιμολογιακή της πολιτική ιδιαίτερα στη χώρα μας θα μπορούσε να βαδίζει σε πολύ πιο στρωτά μονοπάτια.
Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ ότι πρέπει οπωσδήποτε να του απονείμουμε το performance award.
Η δέ τελική βαθμολογία διαμορφώνεται όπως παρακάτω:
Η δέ τελική βαθμολογία διαμορφώνεται όπως παρακάτω:
