Intel Core i7 4960X: Ivy Bridge E-volved
Πέρασαν σχεδόν 2 μιση χρόνια από την κυκλοφορία των Sandy Bridge επεξεργαστών, και σχεδόν 2 ολόκληρα από το τελευταίο refresh της Enthusiastʼs πλατφόρμας, με την κυκλοφορία του socket 2011 και των Sandy Bridge-Ε. Για όλο αυτό το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, είδαμε να τίθενται στην κυκλοφορία όχι μια, αλλά δύο γενιές στην High-End πλατφόρμα, με τους Ivy Bridge να αποτελεί το die shrink των Sandy από τα 32 στα 22nm, και τους Haswell να φέρουν ακόμα μια νέα πλατφόρμα και μια νέα αρχιτεκτονική. Πέρασαν σχεδόν 2 μιση χρόνια από την κυκλοφορία των Sandy Bridge επεξεργαστών, και σχεδόν 2 ολόκληρα από το τελευταίο refresh της Enthusiastʼs πλατφόρμας, με την κυκλοφορία του socket 2011 και των Sandy Bridge-Ε. Για όλο αυτό το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, είδαμε να τίθενται στην κυκλοφορία όχι μια, αλλά δύο γενιές στην High-End πλατφόρμα, με τους Ivy Bridge να αποτελεί το die shrink των Sandy από τα 32 στα 22nm, και τους Haswell να φέρουν ακόμα μια νέα πλατφόρμα και μια νέα αρχιτεκτονική.
Παρʼ όλα αυτά, τα πράγματα στην enthusiast κατηγορία παρέμεναν στάσιμα, με τον Core i7 3960X να αποτελεί ότι πιο γρήγορο έχουμε αυτή την στιγμή από άποψης ταχύτητας επεξεργαστή για Home Users. Όμως, απʼ ότι φαίνεται η Enthusiasts "δίψασαν" και θέλουν κάτι νέο, και κάτι καινούριο. Ήρθε η ώρα για τον 3960X να ξεβολευτεί από τον θρόνο του!
Πλέον ήρθε η ώρα για τον αντικαταστάτη του. Κυρίες και κύριοι, ο Intel Core i7 4960X είναι εδώ!
Τα θεμέλια
Όντας μια “ground-breaking” αρχιτεκτονική, οι Sandy Bridge εκτόξευσαν με τον σχεδιασμό τους σε άλλα επίπεδα αυτό που ονομάζουμε “Performance per Watt” αναλογία, ώντας σχεδιασμένοι να έχουν αρκετά βελτιωμένη απόδοση ανα κύκλο ρολογιού (IPC – Instruction per Second). Έτσι, κατάφεραν να παραδίδουν στον τελικό χρήστη αρκετά καλύτερη απόδοση χωρίς μεγάλη κατανάλωση. Σύμφωνα λοιπόν με τον “Tick – Tock” κανόνα της Intel, η αρχιτεκτονική αυτή υπέστη Die Shrink, δηλαδή η ίδια αρχιτεκτονική θα τυπωνόταν στο πυρίτιο με μικρότερη κλίμακα ολοκλήρωσης, και πιο συγκεκριμένα στα 22nm. Επιπροσθέτως, η Intel ενσωμάτωσε μια νέα τεχνολογία στην εκτύπωση των transistors, τα Hi-K Tri-Gate Transistors. Η Intel ισχυρίζεται ότι τα 22nm transistors της μπορούν να λειτουργήσουν με το 75 - 80% της τάσης που απαιτούν τα αντίστοιχα 32nm.
Deeper into the core
Όπως και παλιότερα (45nm με high-k/metal gate το 2007) έτσι και τώρα η Intel διαγράφει την πορεία της πρωτιάς στο θέμα του fabrication, καθώς τα 22nm Tri-Gate δεν πλεονεκτούν μόνο σε "διαστάσεις" αλλά και λόγω σχεδιασμού, με σαφώς μικρότερο leakage σε σχέση με τα παλιότερα 2D planar chip αλλά και με καλύτερο Gate Delay. Ακόμα, η Intel αύξησε τα ορισμένα power states έτσι το chip μπορεί να απαιτεί περισσότερες διαφορετικές τάσεις σε σχέση με τις τρεις που είχαμε στους Sandy (ονομαστική, turbo, idle). Επίσης, μέσω πολύ εξελιγμένων τεχνικών Power Aware διακοπών και μίας ολοκαίνουργια configurable TDP (cTDP) προσέγγισης, μην ξαφνιαστείτε αν δείτε φορητές συσκευές γύρω από την Ivy Bridge αρχιτεκτονική που να μπορούν να αλλάζουν το TDP στόχο τους, ανάλογα με τις συνθήκες (θερμοκρασία, κατάσταση μπαταρία κτλ). Δεν θα σας κουράσουμε με επιπλέον τεχνικά θέματα, αν κάτι αρκεί να θυμάστε είναι ότι μια πληθώρα χαρακτηριστικών που αφορούν την κατανάλωση αλλά και τις επιδόσεις, είναι σε state of art επίπεδο, χωρίς διάθεση κολακείας.
Ενώ οι Sandy Bridge-E ήταν ένα 8-core die με δύο πυρήνες απενεργοποιημένους, οι Ivy Bridge E φαίνεται να είναι μια εγγενής εξα-πύρινη μονάδα, κάτι που σημαίνει πως η Intel δεν χρειάζεται να κάνει die-harvesting για να διαχωρίσει τα καλά από τα κακά κομμάτια – όλα τα τρανζίστορ είναι πλήρως λειτουργικά. Το αποτέλεσμα είναι μια σημαντική μείωση στην περιοχή που καταλαμβάνει το die, και ποιο συγκεκριμένα από τα 435mm^2 των Sandy Bridge-E να πέφτει στα 257mm^2, όσο περίπου και τα desktop κομμάτια.
Αρχιτεκτονικά, το chip μοιράζεται χαρακτηριστικά με τα Sandy Bridge καθώς παραμένει και πάλι ένα CPU + PCH. Ακόμα, κλασικά, ο memory controller και ο PCI-E controller παραμένουν εντός, ενώ υπάρχουν αλλαγές στον τρόπο που δουλεύει το Hyper Threading και αυτές είναι στην κατεύθυνση να υπάρχει καλύτερη single thread απόδοση όταν το σενάριο το απαιτεί, απελευθερώνοντας και προσφέροντας δομές του ΗΤ, που στους Sandy ήταν στατικές, όταν τρέχουν μη-πολυνηματικά processes. Βελτιωμένο είναι ακόμα το IPC σε πυρήνες, LLC και Memory controller, το οποίο δίνει θεωρητικό προβάδισμα ακόμα και σε clock to clock συγκρίσεις με τα Sandy Bridge καθώς και μία πλειάδα νέων χαρακτηριστικών που βελτιώνουν την ασφάλεια: Μία νέα γεννήτρια τυχαίων αριθμών και το προστατευμένο περιβάλλον εκτέλεσης σε Supervisor Mode, υπόσχονται επιπλέον ασφάλεια για τον εκτελούμενο κώδικα. Τέλος, αν τα γρηγορότερα Tri-Gate Transistor δεν σας προϊδέασαν επαρκώς, για το overclock θα αρκεστούμε να σας πούμε το εξής: ο μέγιστος πολλαπλασιαστής πήγε στα 63x (από τα 57x που ήταν στα Sandy)!
A better understanding
Κατανοώντας καλύτερα τον λόγο για τον οποίο έχουμε τους Ivy Bridg- E τώρα αντί για Haswell-E, η εξήγηση είναι αρκετά απλή, ότι τα Extreme-desktop κομμάτια προέρχονται από την οικογένεια Xeon. Οι Sandy Bridge-E δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα 6 -core Sandy Bridge EP ( Xeon E5 ), το ίδιο ισχύει και για τους Ivy Bridge-E. Στην αγορά των επεξεργαστών Xeon , οι Business - Server πελάτες της Intel απαιτούν από την εταιρία να κρατήσει κάθε socket για τουλάχιστον δύο γενιές, με σκοπό την αύξηση της μακροζωίας των επενδύσεων τους στην συγκεκριμένη πλατφόρμα . Ως εκ τούτου έχουμε δύο γενιές Xeon επεξεργαστές ( SNB-E/EP και IVB-E/EP ), τα οποία αξιοποιούν το socket LGA-2011 . Λόγω της χρονολογίας που εισήχθαν οι SNB - Ε, η οικογένεια των LGA – 2011 επεξεργαστών καταλήγει να βρίσκεται εκτός φάσης σε σχέση με τις desktop αρχιτεκτονικές κατά περίπου ένα χρόνο . Έτσι έχουμε τους IVB - Ε το 2013 , ενώ οι οικιακοί πελάτες της αγοράς των PC έχουν αποκτήσει τους Haswell και οδεύουν προς τα 14nm και τους Broadwell περίπου το 2014, όταν η Extreme desktop / Server αγορά θα αποκτήσει 22nm Haswell - E .
Τα μεγάλα πλεονεκτήματα που φέρουν οι IVB - Ε είναι ο αρκετά υψηλός αριθμός PCI-e lanes , quad -channel memory interface και 2 περισσότερους πυρήνες στα κορυφαία SKUs. Ενώ οι mainstream desktop Sandy Bridge , Ivy Bridge και Haswell επεξεργαστές διαθέτουν 16 λωρίδες PCI-e από τον ενσωματωμένο ελεγκτή , τα Extreme κομμάτια ( SNB-E/IVB-E ) έχουν πάνω από το διπλάσιο. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν 40 συνολικά PCIe 3.0 lanes που ελέγχονται από τον Ivy Bridge E. Εφόσον IVB - Ε και SNB - E είναι συμβατά όσον αφορά τα sockets, είναι ο ίδιος αριθμός lanes που είχαμε και στην προηγούμενη γενιά. Η διαφορά όμως αυτή τη φορά είναι πως ο ελεγκτής PCIe των IVB -E είναι εναρμονισμένος με το PCI-e gen 3.0 πρότυπο. Παρόλο που και ο Sandy Bridge E υποστήριξε τεχνικά PCIe 3.0, ο controller είχε οριστικοποιηθεί πριν από την έλευση των PCIe 3.0 συσκευών, και επομένως δεν είχε επικυρωθεί ότι λειτουργεί απρόσκοπτα με κάποια από αυτές.
Η μνήμη cache επίσης παραμένη αμετάβλητη. Το High-End SKU διαθέτει μια πλήρη 15MB L3 cache, ενώ το mid-range SKU έρχεται με 12MB και το entry-level τετραπύρινο κομμάτι έχει μόνο 10MB. Επιπλέον, η Intel προσθέτει επίσημη υποστήριξη για DDR3-1866 (1 DIMM ανά κανάλι) σε σχέση με τα DDR3-1600 των Sandy Bridge-Ε και Haswell. Το TDP ανέρχεται στα 130W, ανασύρωντας μνήμες από το παρελθόν των high-end desktop SKUs, καθώς στις μέρες μας ότι θεωρούμε πως είναι high-end κυμαίνεται αρκετά κάτω από τα 100W.
Τέλος, ο επεξεργαστής γραφικών είναι απών στους Ivy Bridge-E σε σχέση με τα desktop κομμάτια. Εφόσον οι Ivy Bridge-E διατηρούν το ίδιο socket με τους Sandy Bridge-Ε, απουσιάζουν τα απαραίτητα pins που προορίζονται για πράγματα όπως η έξοδος βίντεο / γραφικών.
Gigabyte X79-UD3
Λίγο πριν περάσουμε στον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήσαμε τις δοκιμές μας, ας ρίξουμε πρώτα και μια ματιά στην μητρική την οποία στηρίχθηκε όλο το σύστημα των δοκιμών μας. Η Gigabyte μας έκανε μια ευγενική παραχώρηση, δίνοντάς μας την X79-UD3, ένα high-end μοντέλο το οποίο προορίζεται για την LGA-2011 πλατφόρμα.
Όπως όλα τα κορυφαία μοντέλα της Gigabyte, έτσι και η X70-UD3 απολαμβάνει πλήρη χαρακτηριστικά. Ερχόμενη στο τυπικό μαύρο ματ PCB της Gigabyte, η X79-UD3 απαριθμεί διόλου ευάριθμα features: GIGABYTE 3D Power, ένας συνδυασμός software και hardware για την βέλτιστη διαχείριση και παράδοση ενέργειας από τις μνήμες και το PWM, 3D BIOS - ένα εύχρηστο UEFI BIOS με ένα easy-to-use UI, ενώ δυο BIOS chips θα σας εξασφαλίσουν απρόσκοπτα και failsafe BIOS updates. Gigabyte 333 Onboard Acceleration, μία μίξη από high-powerd USB 3.0 ports και ταχύτατες SATA Gen III θύρες, Quick Charge και On/Off charge για να φορτίζετε ταχύτερα τις φορητές συσκευές σας. Επιπλέον, η X79-UD3 διαθέτει κατασκευή από υψηλής ποιότητας υλικά τα οποία επιτρέπουν το καλύτερο overclocking, βελτιωμένη κατανάλωση και διαχείριση ενέργειας κάτι το οποίο επιφέρει και χαμηλότερες θερμοκρασίες συστήματος. Όλα αυτά είναι γνωστά ως Ultra Durable™ 3 και περιλαμβάνουν Ιαπωνικούς Solid πυκνωτές, PowerPAK MOSFETs και Ferrite Chokes.
Η X79-UD3 διαθέτει το LGA - 2011 socket υποστηρίζοντας όλους τους Sandy Bridge και Ivy Bridge "E" επεξεργαστές με το X79 Express Chipset να βρίσκεται στον έλεγχο των υποσυστημάτων. 4 DDR3 slots εξασφαλίζουν υποστήριξη για Quad Channel μνήμες για έως 32GB RAM, ενώ για τις θύρες επέκτασης διατίθενται 4 PCI - Express slots x16 (2 x 16x ηλεκτρικά και 2 x 8x ηλεκτρικά), ακόμα 2 PCI-e 1x slots καθώς και μια legacy PCI. Τέλος, η X79-UD3 διαθέτει 6x SATA Gen III (6 Gbps) θύρες και άλλες 6 Gen II (3 Gbps), ενώ στις I/O θύρες υπάρχουν 8 USB 2.0 και 2 USB 3.0 θύρες, ενώ συνολικά προσφέρονται έως 14 USB 2.0 και 4 USB 3.0 χρησιμοποιώντας τα εσωτερικά headers.
Μεθοδολογία δοκιμών
Σκοπός μας σε αυτή την παρουσίαση ήταν να δοκιμάσουμε τον Ivy Bridge - E 4960X σε όσο περισσότερες εφαρμογές και μετροπρογράμματα μπορούμε. Εκτός από το AIDA64 λοιπόν, χρησιμοποιήσαμε το SiSoftware Sandra για να δούμε πως τα πηγαίνει σε εργασίες multi-media, στην κρυπτογραφία, αλλά και πόσο παραγωγικοί και power efficient είναι οι 4 πυρήνες του. Έπειτα έρχονται τα κλασικά πλέον SuperPi και wPrime που χρησιμοποιούμε σε κάθε review γιατί έχουμε το benchmarking μικρόβιο μέσα μας. Βέβαια εδώ και καιρό τα έχουμε εμπλουτίσει με το y-Cruncher, το οποίο και υποβάλαμε στην καταμέτρηση 32 εκατομμυρίων ψηφίων μετά την υποδιαστολή του π. Συνεπώς μπορείτε να μάθετε από πρώτο χέρι για ποιο λόγο το SuperPi 32M θεωρείται παρωχημένο benchmark, ενώ το y-Cruncher γίνεται ολοένα και πιο διάσημο, αφού εκμεταλλεύεται τα τελευταία instruction sets και τους έξτρα πυρήνες επεξεργασίας.
Συνεχίζοντας το διάβασμα του review σας δίνεται η ευκαιρία να μάθετε πως τα πηγαίνει ο 4960Χ στα Cinebench R11.5, x264 Encode, Mathematica 8 Benchmark, UCBench 2011 και Photoshop Bench, που είναι πιο αντιπροσωπευτικά των δυνατοτήτων του Haswell σε πραγματικές συνθήκες φόρτου. Λόγω του ότι benchάραμε όλα τα προγράμματα σε τρεις διαφορετικές συχνότητες, θα δούμε πόσο είναι το scaling του i7 4960Χ όταν overclockάρεται και εν τέλει αν αξίζει το overclocking ή όχι. Αναφορικά με το WinRAR, 7-Zip και το PCMark7 δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι. Το WinRAR και το 7-Zip είναι δύο από τα πιο γνωστά προγράμματα συμπίεσης/αποσυμπίεσης. Το PCMark7 αναλαμβάνει να δοκιμάσει το σύστημά μας σε ποικίλες διεργασίες όπως video playback & transcoding, Image Manipulation, Web browsing & decrypting, Graphics, Windows Defender, importing pictures και gaming, ώστε να σχηματίσουμε μια overall άποψη για τους Haswell. Προσθέστε στα παραπάνω τα 3DMark Vantage, 3DMark 11 και Excel Benchmark and we are good to go!
Να περάσουμε τώρα στο σύστημα που χρησιμοποιήσαμε και τις συχνότητες που επιλέξαμε.
- Memory Latency, Read, Write, Copy
Το AIDA64 (Downloads | AIDA64) κατασκευάστηκε για να κάνει ευκολότερη την ζωή των home users αφού αποτελεί ένα διαγνωστικό πρόγραμμα με πλούσια σουίτα benchmarks. Η Extreme έκδοσή του περιλαμβάνει μεγάλη γκάμα features που αδιαμφισβήτητα θα βοηθήσουν στο overclocking, την διάγνωση τυχόν λαθών, τον βασανιστικό και συνάμα ενδελεχή έλεγχο σταθερότητας όπως επίσης και το monitoring θερμοκρασιών, memory bandwidth, memory timings και πολλά ακόμα! Ανά πάσα στιγμή θα μπορείτε να γνωρίζετε όλες τις πληροφορίες γύρω από τον επεξεργαστή, την μνήμη του συστήματος και τους σκληρούς δίσκους, ενώ παράλληλα είναι πλήρως συμβατό με 32-bit και 64-bit Microsoft Windows 7/Server 2008 R2 λειτουργικά συστήματα.
Αναφορικά με τα 64-bit benchmarks, να πούμε ότι εν ολίγοις μετράνε το πόσο καλά αποδίδει ο υπολογιστής στην επεξεργασία δεδομένων και στους μαθηματικούς υπολογισμούς. Τα Memory & Cache Benchmarks αναλύουν το εύρος μνήμης και το latency. Τα Processor Benchmarks χρησιμοποιούν τις εντολές MMX, 3DNow! και SSE, με το scaling να ανεβαίνει ασταμάτητα, ακόμα και με 32 πυρήνες επεξεργασίας. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι το benchmarking suite του AIDA64 αντιπροσωπεύει μια από τις καλύτερες λύσεις για να καταλάβουμε πόσο επαναστατική είναι η δεύτερη γενιά Core επεξεργαστών της Intel.
Ξεκινάμε με τα Memory Bandwidth Benchmarks, δηλαδή τα Memory Read, Memory Write, Memory Copy και Latency. Ο κώδικας των εν λόγω benchmarks έχει γραφθεί με σωστή μεθοδολογία ώστε να εκμεταλλεύεται τις κατάλληλες x86, MMX, 3DNow!, SSE, SSE3 ή SSE4.1 instructions. Το Latency από την άλλη μετράει την χρονική καθυστέρηση που έχουμε όταν ο επεξεργαστής διαβάζει δεδομένα από την μνήμη του συστήματος. Δηλαδή το χρόνο από την εντολή Read, μέχρι να φτάσουν οι πληροφορίες στις εσωτερικές registers του CPU.
- Advanced Encryption Standard
Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει την επίδοση του CPU χρησιμοποιώντας τη μέθοδο κρυπτογράφησης δεδομένων AES (γνωστή και ως Rijndael). Χρησιμοποιεί τον C κώδικα σε ECB Mode των Vincent Rijmen, Antoon Bosselaers και Paulo Barreto (http://www.esat.kuleuven.ac.be/~rijm...el-fst-3.0.zip).
Το CPU AES test χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές x86 εντολές και είναι hardware-accelerated πάνω στη μηχανή VIA PadLock Security Engine με τους επεξεργαστές VIA C3 και VIA C7. Το τεστ καταναλώνει 48 ΜΒ μνήμης και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP).
- Αλγόριθμος SHA1
To CPU Hash Benchmark μετράει τις επιδόσεις του επεξεργαστή χρησιμοποιώντας τον διάσημο αλγόριθμο SHA1. Ο κώδικας της μεθόδου αυτής γράφτηκε με γλώσσα προγραμματισμού Assembly και είναι άρτια παραμετροποιημένος για οποιοδήποτε AMD, Intel ή VIA επεξεργαστή. Φυσικά διαχειρίζεται και εκμεταλλεύεται όπως πρέπει τις MMX, MMX+/SSE, SSE2, SSSE3 και AVX instructions.
- Digital Photo Editing
Το CPU PhotoWorxx κάνει αυτόματα τις τυπικές διεργασίες που θα έκανε ένας επαγγελματίας φωτογράφος κατά την διαδικασία επεξεργασίας των ψηφιακών του φωτογραφιών. Παίρνει λοιπόν μια πολύ μεγάλη RGB εικόνα και κάνει τα εξής: Fill, Flip, Rotate 90 Degrees CW, Rotate 90 Degress CCW, Fill the image with random coloured pixels, Colour to black & white conversion, difference, crop. Εκτός από τον επεξεργαστή, το PhotoWorxx είναι μια καλή ευκαιρία στρεσαρίσματος και των μνημών σας. Μοναδικό αρνητικό του είναι το γεγονός ότι επειδή αυξάνει απίστευτα πολύ το ρυθμό ανάγνωσης/εγγραφής δεδομένων στην μνήμη RAM, οι πολυπύρηνοι επεξεργαστές "τρώνε" bottleneck και συμπεριφέρονται σαν διπύρηνοι ή τετραπύρηνοι.
- Queens Problem
Το CPU Queen test μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Βρίσκει λύσεις για το κλασικό "Queens problem" σε μια σκακιέρα 10 x 10. Να ξεκαθαρίσουμε ότι στο CPU Queen Test σε συγκρίσεις clock-per-clock έχουν πλεονέκτημα οι επεξεργαστές με μικρότερα pipeline. Για παράδειγμά ένας Pentium 4 Northwood με 20-step pipeline αποδίδει καλύτερα από έναν Pentium 4 Prescott με 31-step pipeline
- ZLib Compression Library
Συνδυάζοντας επεξεργαστή και μνήμες RAM, το Zlib benchmark του AIDA64 χρησιμοποιεί την public ZLib compression library. Υποστηρίζει κανονικά και με το νόμο HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP).
- FPU Julia, FPU Mandel, FPU SinJulia & FPU VP8
Ανάμεσα στα διάφορα benchmarks του AIDA64 συναντά κανείς και το FPU Julia. Το συγκεκριμένο μετράει με ακρίβεια το 32-bit floating-point performance μέσα από σειρά frames του γνωστού Julia fractal. Έπειτα έχουμε το FPU Mandel Benchmark που μετράει με ακρίβεια το 64-bit floating-point performance μέσα από μια σειρά frames του γνωστού Mandelbrot fractal. Τρίτο κατά σειρά έρχεται το FPU SinJulia που μετράει το extended precision (80-bit) floating-point performance ενός μονού frame του Julia fractal. Όλα τα προαναφερθέντα tests είναι παραμετροποιημένα κατάλληλα τόσο για Intel όσο και για AMD επεξεργαστές και επίσης χρησιμοποιούν τις κατάλληλες MMX, MMX+/SSE, SSE2, SSE3 και AVX instructions.
Τελευταίο benchmark του AIDA64 suite είναι το FPU V8 που μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τις δυνατότητες που έχει ο Sandy Bridge στην συμπίεση βίντεο. Χρησιμοποιεί τον ευρέως διαδεδομένο Google VP8 (WebM) video codec v0.9.5 προκειμένου να κάνει encode ενός 1280 x 720 HD video σε 1-pass mode @ 8192 Kbps bitrate (βέλτιστη ποιότητα).
- Processor Arithmetic & Multimedia
Το Sandra της SiSoftware (SiSoftware Zone) αποτελεί εδώ και χρόνια ένα από τα πιο έγκυρα διαγνωστικά προγράμματα, που ταυτόχρονα προσφέρουν και πληροφορίες για τον ηλεκτρονικό σας υπολογιστή. Μπορείτε να μάθετε ό,τι θέλετε για το hardware, το software και όλες τις υπόλοιπες συσκευές - ένα χέρι βοηθείας με λίγα λόγια. Sandra σημαίνει System Analyser, Diganostic and Reporting Assistant. Οι δημιουργοί του εμπνεύστηκαν την ονομασία από το Ελληνικό γυναικείο όνομα Σάντρα που σημαίνει υπερασπίστρια, βοηθός των ανθρώπων. Ταιριάζει έτσι; Μπορεί να προσφέρει πάνω κάτω τις ίδιες πληροφορίες με άλλα προγράμματα όπως το AIDA64 ή το Tune Up Utilities, όμως είναι πολύ πιο λεπτομερές. Σε κανένα άλλο πρόγραμμα δεν θα βρείτε τα ακριβή χαρακτηριστικά components όπως CPU, chipset, VGA, ports, printers, sound card, memory, network, Windows internals, AGP, PCI, PCI-X, PCIe, database, USB, USB 2.0, USB 3.0, 1394/Firewire κ.τ.λ. Συνεργάζεται άψογα με όλα τα λειτουργικά συστήματα της Microsoft (XP/Vista/7/Server 2003/Server 2008) και υποστηρίζει όλες τις μεγάλες τεχνολογίες όπως: Multiprocessor, MultiCore, HyperThreading, GPGPU, DirectX, OpenGL, NUMA, AMD64/EM64T/x64 και MMX, SSE, SSE2, SSE3, SSSE3, SSE 4.1, SSE 4.2, AVX & FMA.
Εμείς επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε benchmarks και για τον επεξεργαστή αλλά και για την ενσωματωμένη κάρτα γραφικών του: Processor Arithmetic, Processor Multimedia, Cryptography, Multi-Core Efficiency, Power Management Efficiency, GP (GPU/CPU/APU) Processing, GP (GPU/CPU/APU) Cryptography και GP (GPU/CPU/APU) Bandwidth.
Το Sandra Processor Arithmetic ζορίζει τα ALU και FPU units του επεξεργαστή. Δείχνει πως ο επεξεργαστής τα βγάζει πέρα με αριθμητικές και floating point εντολές σε σύγκριση με άλλους επεξεργαστές. Υποστηρίζει επεξεργαστές που έχουν μέχρι 32 ή και 64 πυρήνες, οπότε είναι ένα δυνατό test για οποιονδήποτε πολυπύρηνο επεξεργαστή. Από τα αποτελέσματα που βγάζει μας ενδιαφέρουν τα Dhrystone MIPS που προκύπτουν από ALU/SSE(4) εντολές - όσο πιο ψηλά είναι τα MIPS τόσο πιο πολλούς ακέραιους αριθμούς μπορεί να καταμετρά ο επεξεργαστής μας ανά δευτερόλεπτο.
Το processor multi-media benchmark testάρει τα SIMD units του επεξεργαστή. Δείχνει αν αντέχει ο επεξεργαστής να διαχειρίζεται σωστά εντολές και δεδομένα multi-media. Σε πραγματικές συνθήκες, τα SIMD units ενός επεξεργαστή υποβάλλονται σε δοκιμασίες όταν επεξεργαζόμαστε εικόνες, κάνουμε μετατροπή video και παίζουμε παιχνίδια. Για αυτό έχει μεγάλη σημασία να αποδίδει σωστά στο εν λόγω test.
- Cryptography
Κρυπτογράφηση, αποκρυπτογράφηση και κατακερματισμός. Αυτές είναι οι δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ένας επεξεργαστής που υποβάλλεται στο Cryptography test του Sandra. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται στις δύο πρώτες περιπτώσεις είναι η γνωστή AES256, ενώ στην περίπτωση του κατακερματισμού χρησιμοποιείται ο διάσημος αλγόριθμος SHA. Το αποτέλεσμα που προκύπτει μετριέται σε MB/s, όσα περισσότερα, τόσο το καλύτερο.
- Multicore Efficiency
Ένα από τα πιο πρωτότυπα tests του Sandra είναι το Multicore efficiency. Έχετε αναρωτηθεί πόσο αποδοτικοί είναι οι πυρήνες και οι εσωτερικές διασυνδέσεις του επεξεργαστή σας; Η ικανότητα των πυρήνων να επεξεργάζονται blocks δεδομένων και κατόπιν να τα μεταφέρουν σε άλλον πυρήνα για την τελική επεξεργασία είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, οπότε πρέπει να καταμετρήσουμε διαφορετικά μεγέθη data blocks. Εκτός όμως από το efficiency του κάθε πυρήνα, στο Multicore test μετράει και ο αριθμός των πυρήνων ενός επεξεργαστή. Όσο περισσότεροι τόσο περισσότερα είναι και τα data buffers που δύναται να επεξεργαστούν ταυτόχρονα (in flight mode). Οι πραγματικά πολυπύρηνοι επεξεργαστές διαμοιράζονται L2/L3 Cache - συνεπώς αποδίδουν πολύ καλύτερα από τους απλούς επεξεργαστές που έχουν ξεχωριστές Cache οι οποίες συνδέονται με το παραδοσιακό FSB.
- Power Management Efficiency
Ακόμα ένα τεστ που παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον. Το Power Management Efficiency λαμβάνει ουσιαστικά υπόψη του το λόγο κατανάλωσης/απόδοσης ενός επεξεργαστή και βαθμολογεί ανάλογα. Η ικανότητα των σημερινών επεξεργαστών να αυξομειώνουν την τάση και συχνότητα λειτουργίας αναλόγως το φορτίο δύναται πλέον να μετρηθεί και μάλιστα με ακρίβεια. Το Sandra ζορίζει τον επεξεργαστή με συγκεκριμένο workload - όσο πιο πολύ κατέβει σε frequency και voltage ο επεξεργαστής, τόσο πιο καλό είναι το score. Έπειτα το workload αυξάνεται γραμμικά και το test σταματάει όταν πλέον δεν αντέχει ο επεξεργαστής και έχει πιάσει το 100%, δηλαδή το μέγιστο δυνατό efficiency. Η επεξεργαστική ισχύς δεν παίζει μεγάλο ρόλο εδώ - το ΜΟΝΟ που μετράει είναι η προσαρμογή του CPU σε διαφορετικά φορτία και το πόσο αποδοτικός είναι σε κάθε ένα από αυτά. Πρόκειται για ένα αρκετά ζόρικο test. Φανταστείτε ότι ένας Pentium 4 χρειάζεται σχεδόν 5 λεπτά για να το φέρει εις πέρας. Το score που προκύπτει είναι συναρτήσει των Dhrystone MIPS και των Whetstone MFLOPS.
- WinRAR
Η πλειοψηφία των χρηστών το έχει εγκατεστημένο και το χρησιμοποιεί, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν για το ενσωματωμένο benchmark το οποίο διαθέτει. Ο λόγος για το WinRAR, το δημοφιλέστατο πρόγραμμα συμπίεσης αρχείων, το οποίο ξεχώρισε χάρη στην ευκολία χρήσης και τις επιδόσεις του, ενώ μας δίνει και έναν πολύ καλό τρόπο για να συγκρίνουμε τις επιδόσεις των επεξεργαστών μας, εφόσον το benchmark που περιλαμβάνει, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ισχύ των σύγχρονων CPU και των πολλαπλών πυρήνων τους. Το Benchmark & Hardware Test του WinRAR μετράει πόσα είναι τα μέγιστα KB/s που μπορεί να συμπιέσει ο υπολογιστής μας. Για να προσαρμόσουμε το WinRAR σε πιο real life συνθήκες, μαζέψαμε φωτογραφίες συνολικής χωρητικότητας 1GB και τις συμπιέσαμε χρησιμοποιώντας το Best compression method - χρονομετρώντας πόσο χρόνο χρειάστηκε το PC.
- 7-Zip
Πρόκειται για ένα από τα πιο ξακουστά και διαδεδομένα προγράμματα συμπίεσης. Κατά πολλούς είναι καλύτερο και πιο αξιόπιστο από το WinRAR και το WinZip λόγω της υψηλής αναλογίας συμπίεσης σε μορφή αρχείων 7z, με την βοήθεια των αλγόριθμων LZMA και LZMA2. Συγκρίνοντάς το αριθμητικά με τα αντίπαλα προγράμματα, δύναται να προσφέρει έως και 10% καλύτερη συμπίεση! Όπως θα ήταν φυσικό, συνοδεύεται από πληθώρα features και ένα benchmark. Διατίθεται δωρεάν και μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
- UCBench
Το UCBench 2011 είναι ένα σχετικά καινούριο benchmark που χαρακτηρίζεται κυρίως από δύο πράγματα: Ταχύτητα και Multi-threading υποστήριξη! Κατασκευασμένο από τον anrieff, ουσιαστικά αποτελεί μια προσομοίωση του πως θα εντόπιζε ο επεξεργαστής έναν κωδικό archive, αποτελούμενο από 6 χαρακτήρες. Εκμεταλλεύεται πλήρως όλους τους διαθέσιμους πυρήνες, υποστηρίζει τις AVX instructions που πρωτοεμφανίστηκαν με τους Intel Sandy Bridge, όπως επίσης και τις SSE2/SSE3/SSE4.1. Μπορεί με την πρώτη ματιά να μοιάζει εύκολο σαν benchmark, όμως στην πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα βαρύ και "γονατίζει" ακόμα και τους καλύτερους επεξεργαστές. Λόγω της σταθερότητάς του αλλά και των άμεσα συγκρίσιμων αποτελεσμάτων, το UCBench συμπεριλαμβάνεται εδώ και μερικούς μήνες στα official benchmarks του HWBOT.
- SuperPi
Το SuperPi (http://www.xtremesystems.com/pi/) είναι ένα πρόγραμμα που μετρά π (pi) μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό ψηφίων μετά την υποδιαστολή. Ο μέγιστος αριθμός π (pi) που δύναται να μετρήσει αγγίζει τα 32 εκατομμύρια. Όπου π εννοούμε φυσικά τον γνωστό αριθμό 3.141592653589793238462643383279502884197169399375 10 (συνεχίζεται επ' άπειρον) ο οποίος προκύπτει αν διαιρέσουμε την περιφέρεια ενός κύκλου με την διάμετρό του. Σύμφωνα με τον Αρχιμήδη και επειδή ακριβώς το π δεν τελειώνει ποτέ, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ουσιαστικά το όριο του πηλίκου Πν/δ όταν το ν πλησιάζει στο άπειρο (όπου Π = Περίμετρος του κύκλου και δ = διάμετρος του κύκλου).
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρησιμοποιείται στις μέρες μας από πολλούς overclockers, προκειμένου να test-άρεις τις επιδόσεις και την σταθερότητα του υπολογιστικού συστήματος. Στην ευρύτερη κοινότητα των overclockers, το SuperPi είναι ένα μέσον επίδειξης των δυνατοτήτων του κάθε overclocker, αφού ο ένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον χρόνο του άλλου. Όπως όμως προαναφέραμε, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα large tests του SuperPi (16M, 32M) για να δει αν το σύστημά του είναι αρκετά σταθερό σε μία συγκεκριμένη συχνότητα του επεξεργαστή. Αν ο υπολογιστής καταφέρει να μετρήσει επιτυχώς τα π στο τριακοστό δεύτερο εκατομμυριοστό ψηφίο μετά την υποδιαστολή (32M) τότε το σύστημα θεωρείται ότι είναι σταθερό όχι μόνο αναφορικά με τον επεξεργαστή, αλλά και την μνήμη RAM. Εμείς εδώ στο hwbox, επιλέξαμε να το χρησιμοποιήσουμε μιας και πρόκειται από τα διασημότερα προγράμματα (αν όχι το διασημότερο) στην κοινότητα των overclockers.
- wPrime
Φτάσαμε στο multi-threaded wPrime (Measure Computer Performance | wPrime Multithreaded Benchmark) σιγά-σιγά. Εδώ τα πράγματα γίνονται αρκετά περίπλοκα. Το wPrime χρησιμοποιεί μία παρόμοια προσέγγιση με την μέθοδο του Νεύτωνα προκειμένου να υπολογίζει συναρτήσεις. Έτσι έχουμε την f(x) = x^2 - k (όπου k είναι ο αριθμός που τετραγωνίζουμε), μέχρι η Sgn[f(x)-f'(x)] να μην επαναλαμβάνεται πια, ξεκινώντας ξανά τον υπολογισμό της συνάρτησης με το k/2. Από 'κει και πέρα το πρόγραμμα επικαλείται ξανά την επανάληψη της ίδιας μεθόδου για ένα συγκεκριμένο αριθμό επαναλήψεων έτσι ώστε να αυξηθεί στο μέγιστο η ακρίβεια του τελικού αποτελέσματος (μία εναλλακτική μέθοδος επαλήθευσης). Στο τελικό στάδιο πράξεων, το πρόγραμμα επιβεβαιώνει ότι ισχύει η ισότητα n(k)^2 = k έτσι ώστε να είναι 100% σίγουρο για το αποτέλεσμα. Η διαδικασία αυτή επαληθεύεται ανάλογα με το νήμα που θα επιλέξει ο χρήστης. Στην overclocking community όταν πρόκειται ο overclocker να τρέξει το 32M Test επιλέγει σαν αριθμό threads το 2, ενώ στο 1024M Test το 4.
- y-Cruncher
Το y-Cruncher δημιουργήθηκε τον Μάρτη του 2009 από τον poke349, μέλος του XtremeSystems Forums. Είναι μακράν το καλύτερο multi-threaded Pi Benchmark για πολυπύρηνα συστήματα. Ο λόγος ύπαρξης του εν λόγω προγράμματος βασίζεται στο ότι το SuperPi είναι πλέον ξεπερασμένο και δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές επιδόσεις ενός πολυπύρηνου επεξεργαστή. Αναλογιστείτε μονάχα ότι το SuperPi γράφτηκε το 1995, ενώ το y-Crucher το 2009. Στην καταμέτρηση 32 εκατομμυρίων ψηφίων μετά την υποδιαστολή του π, είναι 60x πιο γρήγορο από το SuperPi 32M με Intel Core i7 επεξεργαστή και 5x πιο γρήγορο από το PiFast (10 εκατομμύρια ψηφία). Η τελευταία του έκδοση είναι πλήρως παραμετροποιημένη για να υποστηρίζει τις νεότερες AVX εφαρμογές, οπότε δουλεύει σωστά τόσο σε SandyBridge όσο και σε Bulldozer επεξεργαστές. Ταυτόχρονα, είναι backwards compatible με x64 SSE4.1, x64 SSE3, x86 SSE3 και x85 instructions.
- Cinebench R11.5
Το CINEBENCH είναι μία σειρά real-world tests τα οποία υπολογίζουν συγκεντρωτικά τις επιδόσεις του υπολογιστή σας. Βασίζεται στo animation software CINEMA 4D (σχεδιασμένο από την award-winning MAXON), που χρησιμοποιείται εκτεταμένα από studios και εταιρείες παραγωγής παγκοσμίως για να δημιουργείται περιεχόμενο 3D. Προγράμματα της MAXON συμμετείχαν στην προσπάθεια δημιουργίας κινηματογραφικών ταινιών που έσπασαν τα ταμία όπως τα: Spider Man, Star Wars, The Chronicles of Narnia και πολλά άλλα. Καταλαβαίνεται λοιπόν το κύρος που έχει σαν πρόγραμμα το CINEBNECH.
Ο επεξεργαστής και η κάρτα γραφικών παίζουν καθοριστικό ρόλο στο τελικό score που θα πάρετε. Είναι από τα λίγα benchmarks που δύναται να χρησιμοποιήσουν μέχρι και 64 processor threads, προκειμένου να μετρήσουν τα 2.000 αντικείμενα και 300.000 συνολικά πολύγωνα του CPU test scene. Τα εφέ που στρατολογήθηκαν για να κάνουν τον επεξεργαστή σας να υποφέρει στο test αυτό περιλαμβάνουν sharp και blurred reflections, area lights και shadows, procedural shaders, antialising και πολλά ακόμα.
- x264 HD Encode
Αυτό το πρόγραμμα μπορείτε να το βρείτε εδώ και διαθέτει ένα default αρχείο το οποίο το περνάει από δύο περάσματα, κάνοντάς το εκείνη την ώρα encode σε 720p video. Ο λόγος για τον οποίο εκτελεί δύο περάσματα, είναι επειδή δίνουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα σε ποιότητα, εφόσον το πρώτο σκανάρει την ταινία για να κάνει μια ανάλυση, ώστε το δεύτερο πέρασμα να βρει τα σημεία που χρειάζονται περισσότερη προσοχή στη λεπτομέρεια και το αρχείο μας τελικά να έχει τη μέγιστη δυνατή ποιότητα, για τη συμπίεση που επιλέξαμε.
- Photoshop Bench V3
Για πολλά χρόνια, οι απανταχού enthusiasts σύγκριναν τις επιδόσεις των συστημάτων τους χρησιμοποιώντας 2D & 3D μετροπρογράμματα όπως το SuperPi, το PiFast και τα επιτυχημένα 3DMark της Futuremark. Τι γίνεται όμως με τις επιδόσεις των συστημάτων σε πραγματικές εφαρμογές; Προγράμματα που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα και ζορίζουν το σύστημά μας. Βοηθά άραγε το overclocking σε αυτά; Η απάντηση είναι φυσικά και ναι. Επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε το Photoshop Bench V3 του HardwareHeaven.com. Το script του είναι πλήρως συμβατό με όλες τις πλατφόρμες, συμπεριλαμβανομένων των Apple Macintosh. Το 11.8MB ZIP αρχείο περιλαμβάνει ένα action ATN file που περνάμε στο photoshop και μία φωτογραφία μεγέθους 12.3MB και ανάλυσης 7000 x 5443 pixels. Η φωτογραφία περνά από διάφορα κύματα μέχρι να τελειώσει το action: Texturizer, CMYK Color Conversion, RGB Color Conversion, Ink Outlines, Dust & Stratches, Watercolor, Texturizer, Stained Glass, Lightning, Mosiac, Extrude, Smart Bluer, Underpainting, Palette και Sponge. Νικητής θα είναι ο επεξεργαστής ή το CPU Frequency με τον μικρότερο συνολικό χρόνο - όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο.
- Excel Benchmark
Το Excel benchmark αναλαμβάνει να μετρήσει το πόσο γρήγορα μπορεί ο επεξεργαστής να φέρει εις πέρας πολύπλοκες λειτουργίες διαπραγμάτευσης, παρουσιάζοντας το performance σε 6 Excel/VBA tests κάθε ένα από τα οποία έχει τον δικό του ξεχωριστό ρόλο. Έτσι λοιπόν το Test 1 μετρά τον χρόνο που χρειάζεται ο CPU για να δημιουργήσει 5 στήλες * 65535 γραμμές με τυχαία δεδομένα αλλαγής τιμών, ενώ το Test 2, μετρά τον χρόνο που χρειάζεται η VBA για να λογαριάσει τον δείκτη MACD για τα παραπάνω δεδομένα. Στο test 3 καταμετρείται ο μέγιστος αριθμός ticks (αλλαγές τιμών) που μπορούν να παρουσιαστούν σε 30 δευτερόλεπτα. Να σημειωθεί ότι το test 3 ήταν γρηγορότερο στο Excel 2003 και πιο αργό στα Excel 2007/2010, για αυτό το λόγο ο δημιουργός του benchmark το περιόρισε στα 30 δευτερόλεπτα. Αφού έχουν γίνει 63.000 αλλαγές τιμών, το Test 4 αναλαμβάνει να μετατρέψει τα δεδομένα tick σε δεδομένα OHLC. Το 5ο Test ξεκινά με 5.000 μπάρες OHLC δεδομένων και μία σειρά formula-based δεικτών. Η τελική τιμή αλλάζει στο κελί Ε5000 όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, περιμένοντας κατόπιν όλες τις formulas να τελειώσουν τον υπολογισμό σε κάθε αλλαγή τιμής. Ως συνέπεια του προηγουμένου, το αποτέλεσμα του 5ου test αντιπροσωπεύει τον αριθμό των price changes που μπορούν να ολοκληρωθούν με formula recalculations μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. Στο Test 6 ακολουθείται η ίδια διαδικασία, μόνο που όλες οι formulas εξαρτώνται άμεσα από το κελί που αλλάζει συνεχώς, το Ε5000. Έτσι δοκιμάζεται σε πραγματικές συνθήκες η Smart Recalculation Engine που προωθεί η Microsoft ως ένα από τα δυνατότερα χαρακτηριστικά του Excel.
- 3DMark 11
To 3DMark11 είναι η τελευταία έκδοση της πασίγνωστης Futuremark 3DMark suite. Επηρεάζεται κατά συντριπτικό ποσοστό από την κάρτα γραφικών και εκμεταλλεύεται features τελευταίας τεχνολογίας όπως DirectX 11, tesselation, compute shaders και multi-threading. Τα Graphics Test περιλαμβάνουν πολυάριθμες αντανακλάσεις, έξυπνο φωτισμό με πληθώρα shadow casting lights, βαρύ tesselations και physics simulation με πολλά αντικείμενα. Αντιπροσωπεύει μία σίγουρη λύση για να δοκιμάσετε αν αντέχει η κάρτα γραφικών σας στις overclocked συχνότητες που καταλήξατε, καθώς μπορεί να μην φτάνει σε load το Furmark ή το MSI Kombustor, αλλά στο Extreme Preset είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Έπειτα έχετε κατά νου ότι το load των Furmark και MSI Kombustor είναι απλησίαστο ακόμα και στα πιο βαριά games, οπότε είναι αμαρτία να ζορίζετε την VGA σας χωρίς λόγο.
- 3DMark Vantage
Τα χρόνια πέρασαν και μπήκαμε στην εποχή του DirectX 10 και του PhysX. Η Futuremark έπρεπε κάποια στιγμή να ανανεώσει τα benchmark της με κάτι νέο, το οποίο θα ήταν όχι μόνο DX10 compatible, αλλά θα έδειχνε και ξεκάθαρα πλέον τις διαφορές με τη χρήση πολλαπλών καρτών. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το 3DMark Vantage, που κατάφερε να ξεσηκώσει και μια θύελλα συζητήσεων γύρω από την ενσωμάτωση του PhysX στα CPU Tests.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή - το τεστ έχει 3 διαφορετικά Presets: Το Performance, το High και το Extreme. Στο hwbot.org αυτό που μετράει είναι το Performance, όμως αρκετοί είναι αυτοί που τα τρέχουν όλα για να κάνουν ακόμα καλύτερη επίδειξη των δυνατοτήτων του hardware τους. Τι συνέβη λοιπόν με το PhysX? Μετά από πιέσεις της nVIDIA, η Futuremark επέτρεψε τη χρήση του PhysX ως GPU Accelerator στο τελευταίο CPU τεστ, που έδινε μια τεράστια ώθηση στο τελικό σκορ, κάτι που φυσικά, καθότι δεν είχαν οι κάρτες της ATi σαν δυνατότητα, δε μέτρησε σαν έγκυρο στο hwbot.org.
Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτές οι διαφωνίες για το Vantage - αρκετοί αμφισβήτησαν την ποιότητα των γραφικών του, τα οποία όντως φαίνονται ξεπερασμένα στο 1ο τεστ, αλλά μας αποζημίωσε και με το παραπάνω με το εντυπωσιακότατο 2ο τεστ, το οποίο αξίζει κάποιος να το τρέξει μόνο και μόνο για να ζήσει "χολιγουντιανές" στιγμές στο PC του.
Ένα από τα θετικά της Enthusiast πλατφόρμας s2011 σε συνδυασμό με το X79 chipset είναι η μεγάλη ελευθερία που επιτρέπει όσον αφορά το Overclocking. Αν μη τι άλλο, θα ήταν πραγματικά κρίμα να αγοράζαμε έναν τόσο ακριβό επεξεργαστή και να μην μπορούσαμε να τον... "ξεζουμίσουμε" όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται.
Ας κάνουμε όμως μια μικρή εισαγωγή πρώτα, ώστε να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε λίγο καλύτερα τα αποτελέσματα. Από την εισαγωγή του s2011 επανήλθαν πάλι στο προσκήνιο τα λεγόμενα Straps. Εν ολίγοις, είχαμε στα χέρια μας την δυνατότητα να ορίζουμε ελεύθερα των διαιρέτη των μνημών με βάση το BCLK (Baseclock). Από την άλλη, ως μια γενιά που υπαγόταν στην Sandy Bridge αρχιτεκτονική, υπάκουγε στους ίδιους κανόνες του s1155 – δηλαδή BCLK στα 100MHz και στάνταρ memory dividers, ενώ για το o/c χρειαζόταν να πειράξουμε μόνο τον πολλαπλασιαστή (multiplier) καθώς και να αυξήσουμε την τάση στον πυρήνα. Όπως είναι αναμενόμενο πάντως, και με τους δυο τρόπους μπορούμε να φτάσουμε στα ίδια αποτελέσματα, με τον δεύτερο να δείχνει πάντως αρκετά πιο σαφής και απλός.
Όπως θα θυμάστε πάντως και από την προηγούμενη πλατφόρμα, λόγω της υψηλότερης συγκέντρωσης transistors από τους 6 πυρήνες, οι 39Χ0 δεν έφταναν εύκολα στα 4,7 – 5 GHz που έφταναν οι Sandy Bridge με κάποιες καλές αερόψυκτρες ή AIO Watercooling. Οι θερμοκρασίες απλά δεν το επέτρεπαν. Για να προσθέσουμε και κάτι παραπάνω, οι Ivy Bridge δεν μπορούσαν επίσης να κλοκάρουν τόσο ψηλά, ασχέτως αν και το die shrink επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Χρησιμοποιώντας την Gigabyte X79-UD3 ως την βάση του Overclocking μας, ξεκινήσαμε την αναζήτηση των βέλτιστων ρυθμίσεων, έχοντας πάντα κατά νου ότι σαν ψύξη χρησιμοποιούμε το Corsair H100, όχι την καλύτερη δυνατή επιλογή αλλά σίγουρα αρκετά καλύτερη από οποιαδήποτε αερόψυκτρα της αγοράς.
Τα 4.0GHz ήρθαν αρκετά εύκολα. Για σιγουριά δώσαμε στον πυρήνα "καρφωτή" τάση στα 1.15 Volt, 0.01 δηλαδή περισσότερο από την “Auto” ρύθμιση της X79-UD3. Παράλληλα, διαλέξαμε και το XMP Profile στις Kingston HyperX Blu μας, και ευθύς αμέσως ήρθαν και τα 2133MHz στις μνήμες. Γρήγορα, εύκολα και αποτελεσματικά!
Οπότε στην συνέχεια τραβήξαμε για την ανηφόρα των 4.5GHz. Εκεί μπορώ να πω πως τα πράγματα μας δυσκόλεψαν, όχι από άποψης ρυθμίσεων αλλά από το πόσο παραπάνω τάση απαιτούσε το CPU. Οι s1155 Ivys καθώς και οι νεότεροι Haswell δείχνουν να υποφέρουν από ένα συγκεκριμένο φαινόμενο: Μέχρι κάποια λογική αύξηση (πχ 1.2 V) δείχνουν να "ακούνε" καλά στο ρεύμα, όμως παραπέρα τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν αρκετά, καθώς οι υψηλότερες τάσεις φέρνουν και ακόμα υψηλότερες θερμοκρασίες. Για να κλείσουμε τα των ρυθμίσεων, να προσθέσουμε πως και το κομμάτι μας (το οποίο ήταν pre-release batch) έδειχνε αρκετά κακό –ή και κακομεταχειρισμένο – καθώς για να πιάσει τα 4.5GHz απαιτούσε 1.45V (!), και ακόμα και εκεί ήταν στα όρια του “stable” με τις θερμοκρασίες να ξεπερνάνε τους 90 βαθμούς σε πλήρες φόρτο, αρκετά κοντά στα όρια του TJMAX.
Η πλατφόρμα δεν έδειξε ιδιαίτερα ζητήματα σχετικά με την συμβατότητα σε μνήμες. Η Intel έχει κάνει αποτελεσματική δουλειά στον IMC του 4960X με αποτέλεσμα όλες να μπορούν να "σκαρφαλώσουν" πιο ψηλά από τα 2133MHz - κάτι που τουλάχιστον αποτελεί σημαντική βελτίωση καθώς η προηγούμενη SNB-E γενιά είχε τα δικά της θέματα. Δοκιμάζοντας επίσης και ακόμα πιο ψηλά στα 2400MHz το σύστημα bootαρε απροβλημάτιστα! Το μόνο που μένει να αποδειχθεί, είναι πόσο ψηλά μπορούν να κρατηθούν η μνήμες όσο το ρολόι του πυρήνα ανεβαίνει - σαφώς θα χρειαστεί να χαλαρώσετε τις μνήμες όσο πιο ψηλά ανεβαίνετε στον πυρήνα, εκτός και αν έχετε πέσει σε κάποια περίπτωση εξαιρετικού IMC.
Η αλήθεια είναι πως θα θέλαμε να είχαμε στα χέρια μας ένα αρκετά καλύτερο κομμάτι, αλλά ξέρουμε πως αυτό δεν είναι εύκολο. Σε κάθε περίπτωση, θα συνιστούσαμε αν επιθυμείτε 24/7 overclocking στο σύστημά σας, θα ήταν σοφό να περιοριζόσασταν κάπου τριγύρω στα 4.2 – 4.3 GHz και τάση περίπου στο 1.25V, αλλά για κάτι παραπάνω θα πρέπει να είσαστε λιγάκι τυχεροί.
Final thoughts...
Αναλύσεις επί αναλύσεων, μετρήσεις επί μετρήσεων, αλλά ήρθε η ώρα να φτάσουμε στο δια ταύτα… Core i7 4960X λοιπόν και έχοντας όλα τα δεδομένα μπροστά μας, ήρθε η ώρα να αποτυπώσουμε την τελευταία μας εντύπωση.
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να σας πούμε πως ο 4960Χ είναι το κορυφαίο CPU, είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι γιʼ αυτό, και αν έχετε περίπου τα 1000? που ζητά τότε να τα δώσετε… Είναι όμως έτσι;
Η αλήθεια είναι πως, κατά την προσωπική μου γνώμη, την γνώμη ενός Enthusiast που θα έπρεπε να απευθύνεται αυτή η κατηγορία των CPUs, θα περίμενα κάτι παραπάνω. Δεν είναι πως ένιωσα απογοητευμένος ή κάτι τέτοιο – αντίθετα τα νούμερα που μπορεί να παράγει αυτό το CPU είναι τα καλύτερα δυνατά που έχουμε δει μέχρι στιγμής. Όμως, όταν τα συγκρίνουμε με την προηγούμενη γενιά και βλέπουμε πολύ ελαφριά βελτίωση, προκύπτει μόλις ένα χαλαρό μειδίασμα στα χείλη. Του τύπου "ωραία θα ήταν να τον είχα, αλλά και ο 4770Κ δεν είναι τόσο κακός μπροστά του".
Και όταν αρχίσουν οι συγκρίσεις με τον 4770Κ, είναι που ξαφνικά αρχίζεις να πέφτεις σε ένα δίλλημα, που ενδέχεται να καταλήξει σε infinite loop.
Και ξάφνου αρχίζει η αναζήτηση στο τι τελικά αξίζει για εμένα τον gamer, τον enthusiast, τον overclocker, εμένα που θέλω και απαιτώ κάτι περισσότερο από το σύστημά μου και δεν το έχω απλά για browsing στο facebook. Ας δούμε λοιπόν τα δεδομένα: Όπως είπαμε και στον πρόλογο, από την παρουσίαση της πλατφόρμας s2011 μεσολάβησαν 2 γενιές mainstream επεξεργαστών, ο Ivy Bridge και ο Haswell. Αυτή την στιγμή έχουμε την Enthusiast πλατφόρμα να μένει μια γενιά πίσω σε σχέση με αυτή που θεωρείται ως... “mainstream”. Πως ανταποκρίνεται αυτό στον Enthusiast, αυτόν που θέλει να έχει πάντα το καλύτερο στο σύστημά του; Και ακόμα χειρότερα, που είναι επιτέλους οι Home πραγματικοί οχταπύρηνοι που έταζε η Intel τόσο καιρό; Η πλατφόρμα μοιάζει να πήρε μόνο μια σμίκρυνση όσον αφορά τα CPU της, απέκτησε καλύτερο ελεγκτή μνήμης και εγγενή υποστήριξη PCI-e 3.0… Και ως εκεί. Και όλα αυτά, κρατώντας την ίδια τιμή που είχε και η προηγούμενη γενιά. Μοιάζει σαν να μην είχαμε και καμία ιδιαίτερη βελτίωση που θα περίμενε κανείς. Ξαφνικά, μοιάζει η enthusiast πλατφόρμα να έχασε τον... ενθουσιασμό της.
Οπότε που καταλήγουμε; Αφενός μεν συνεχίζει η Intel να είναι αυτή που κατασκευάζει τον κορυφαίο επεξεργαστή. Για τον επαγγελματία, υπάρχει πάντα φυσικά η Workstation σειρά. Για το σπίτι, υπάρχουν και οι mainstream Haswell. Οπότε, δεδομένου της κατηγορίας στην οποία εμπίπτει η s2011 πλατφόρμα, μιλάμε για ένα σαφώς λιγότερο αγοραστικό κοινό. Πόσο είναι αυτό; Περίπου στο 5% των πωλήσεων της Intel. Για να μην συνεχίσω την... "μιζέρια", θα πω το εξής κλείνοντας: Αν είναι να αγοράσετε CPU των 1000?, τότε το καλό που σας θέλω είναι να τον αξιοποιείτε στα μέγιστα του: Video Rendering, CAD, Ray-tracing και οτιδήποτε γενικότερα είναι ικανό να "τερματίσει" και τους έξι πυρήνες του επεξεργαστή σας.
Σαφώς και, αν κάνουμε σύγκριση του 4960Χ με την προηγούμενη γενιά, τα χρήματά του δεν τα αξίζει, αν για παρόμοιες επιδόσεις έχουν ακριβώς την ίδια τιμή. Αλλά το point είναι ένα, και ο 4960X δείχνει να το φωνάζει δυνατά: “My way, or the high way”!
Ευχαριστούμε θερμά την Intel και την Gigabyte για την παραχώρηση των δειγμάτων!
Παρʼ όλα αυτά, τα πράγματα στην enthusiast κατηγορία παρέμεναν στάσιμα, με τον Core i7 3960X να αποτελεί ότι πιο γρήγορο έχουμε αυτή την στιγμή από άποψης ταχύτητας επεξεργαστή για Home Users. Όμως, απʼ ότι φαίνεται η Enthusiasts "δίψασαν" και θέλουν κάτι νέο, και κάτι καινούριο. Ήρθε η ώρα για τον 3960X να ξεβολευτεί από τον θρόνο του!
Πλέον ήρθε η ώρα για τον αντικαταστάτη του. Κυρίες και κύριοι, ο Intel Core i7 4960X είναι εδώ!
Τα θεμέλια
Όντας μια “ground-breaking” αρχιτεκτονική, οι Sandy Bridge εκτόξευσαν με τον σχεδιασμό τους σε άλλα επίπεδα αυτό που ονομάζουμε “Performance per Watt” αναλογία, ώντας σχεδιασμένοι να έχουν αρκετά βελτιωμένη απόδοση ανα κύκλο ρολογιού (IPC – Instruction per Second). Έτσι, κατάφεραν να παραδίδουν στον τελικό χρήστη αρκετά καλύτερη απόδοση χωρίς μεγάλη κατανάλωση. Σύμφωνα λοιπόν με τον “Tick – Tock” κανόνα της Intel, η αρχιτεκτονική αυτή υπέστη Die Shrink, δηλαδή η ίδια αρχιτεκτονική θα τυπωνόταν στο πυρίτιο με μικρότερη κλίμακα ολοκλήρωσης, και πιο συγκεκριμένα στα 22nm. Επιπροσθέτως, η Intel ενσωμάτωσε μια νέα τεχνολογία στην εκτύπωση των transistors, τα Hi-K Tri-Gate Transistors. Η Intel ισχυρίζεται ότι τα 22nm transistors της μπορούν να λειτουργήσουν με το 75 - 80% της τάσης που απαιτούν τα αντίστοιχα 32nm.
Deeper into the core
Όπως και παλιότερα (45nm με high-k/metal gate το 2007) έτσι και τώρα η Intel διαγράφει την πορεία της πρωτιάς στο θέμα του fabrication, καθώς τα 22nm Tri-Gate δεν πλεονεκτούν μόνο σε "διαστάσεις" αλλά και λόγω σχεδιασμού, με σαφώς μικρότερο leakage σε σχέση με τα παλιότερα 2D planar chip αλλά και με καλύτερο Gate Delay. Ακόμα, η Intel αύξησε τα ορισμένα power states έτσι το chip μπορεί να απαιτεί περισσότερες διαφορετικές τάσεις σε σχέση με τις τρεις που είχαμε στους Sandy (ονομαστική, turbo, idle). Επίσης, μέσω πολύ εξελιγμένων τεχνικών Power Aware διακοπών και μίας ολοκαίνουργια configurable TDP (cTDP) προσέγγισης, μην ξαφνιαστείτε αν δείτε φορητές συσκευές γύρω από την Ivy Bridge αρχιτεκτονική που να μπορούν να αλλάζουν το TDP στόχο τους, ανάλογα με τις συνθήκες (θερμοκρασία, κατάσταση μπαταρία κτλ). Δεν θα σας κουράσουμε με επιπλέον τεχνικά θέματα, αν κάτι αρκεί να θυμάστε είναι ότι μια πληθώρα χαρακτηριστικών που αφορούν την κατανάλωση αλλά και τις επιδόσεις, είναι σε state of art επίπεδο, χωρίς διάθεση κολακείας.
Ενώ οι Sandy Bridge-E ήταν ένα 8-core die με δύο πυρήνες απενεργοποιημένους, οι Ivy Bridge E φαίνεται να είναι μια εγγενής εξα-πύρινη μονάδα, κάτι που σημαίνει πως η Intel δεν χρειάζεται να κάνει die-harvesting για να διαχωρίσει τα καλά από τα κακά κομμάτια – όλα τα τρανζίστορ είναι πλήρως λειτουργικά. Το αποτέλεσμα είναι μια σημαντική μείωση στην περιοχή που καταλαμβάνει το die, και ποιο συγκεκριμένα από τα 435mm^2 των Sandy Bridge-E να πέφτει στα 257mm^2, όσο περίπου και τα desktop κομμάτια.
Αρχιτεκτονικά, το chip μοιράζεται χαρακτηριστικά με τα Sandy Bridge καθώς παραμένει και πάλι ένα CPU + PCH. Ακόμα, κλασικά, ο memory controller και ο PCI-E controller παραμένουν εντός, ενώ υπάρχουν αλλαγές στον τρόπο που δουλεύει το Hyper Threading και αυτές είναι στην κατεύθυνση να υπάρχει καλύτερη single thread απόδοση όταν το σενάριο το απαιτεί, απελευθερώνοντας και προσφέροντας δομές του ΗΤ, που στους Sandy ήταν στατικές, όταν τρέχουν μη-πολυνηματικά processes. Βελτιωμένο είναι ακόμα το IPC σε πυρήνες, LLC και Memory controller, το οποίο δίνει θεωρητικό προβάδισμα ακόμα και σε clock to clock συγκρίσεις με τα Sandy Bridge καθώς και μία πλειάδα νέων χαρακτηριστικών που βελτιώνουν την ασφάλεια: Μία νέα γεννήτρια τυχαίων αριθμών και το προστατευμένο περιβάλλον εκτέλεσης σε Supervisor Mode, υπόσχονται επιπλέον ασφάλεια για τον εκτελούμενο κώδικα. Τέλος, αν τα γρηγορότερα Tri-Gate Transistor δεν σας προϊδέασαν επαρκώς, για το overclock θα αρκεστούμε να σας πούμε το εξής: ο μέγιστος πολλαπλασιαστής πήγε στα 63x (από τα 57x που ήταν στα Sandy)!
A better understanding
Κατανοώντας καλύτερα τον λόγο για τον οποίο έχουμε τους Ivy Bridg- E τώρα αντί για Haswell-E, η εξήγηση είναι αρκετά απλή, ότι τα Extreme-desktop κομμάτια προέρχονται από την οικογένεια Xeon. Οι Sandy Bridge-E δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα 6 -core Sandy Bridge EP ( Xeon E5 ), το ίδιο ισχύει και για τους Ivy Bridge-E. Στην αγορά των επεξεργαστών Xeon , οι Business - Server πελάτες της Intel απαιτούν από την εταιρία να κρατήσει κάθε socket για τουλάχιστον δύο γενιές, με σκοπό την αύξηση της μακροζωίας των επενδύσεων τους στην συγκεκριμένη πλατφόρμα . Ως εκ τούτου έχουμε δύο γενιές Xeon επεξεργαστές ( SNB-E/EP και IVB-E/EP ), τα οποία αξιοποιούν το socket LGA-2011 . Λόγω της χρονολογίας που εισήχθαν οι SNB - Ε, η οικογένεια των LGA – 2011 επεξεργαστών καταλήγει να βρίσκεται εκτός φάσης σε σχέση με τις desktop αρχιτεκτονικές κατά περίπου ένα χρόνο . Έτσι έχουμε τους IVB - Ε το 2013 , ενώ οι οικιακοί πελάτες της αγοράς των PC έχουν αποκτήσει τους Haswell και οδεύουν προς τα 14nm και τους Broadwell περίπου το 2014, όταν η Extreme desktop / Server αγορά θα αποκτήσει 22nm Haswell - E .
Τα μεγάλα πλεονεκτήματα που φέρουν οι IVB - Ε είναι ο αρκετά υψηλός αριθμός PCI-e lanes , quad -channel memory interface και 2 περισσότερους πυρήνες στα κορυφαία SKUs. Ενώ οι mainstream desktop Sandy Bridge , Ivy Bridge και Haswell επεξεργαστές διαθέτουν 16 λωρίδες PCI-e από τον ενσωματωμένο ελεγκτή , τα Extreme κομμάτια ( SNB-E/IVB-E ) έχουν πάνω από το διπλάσιο. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν 40 συνολικά PCIe 3.0 lanes που ελέγχονται από τον Ivy Bridge E. Εφόσον IVB - Ε και SNB - E είναι συμβατά όσον αφορά τα sockets, είναι ο ίδιος αριθμός lanes που είχαμε και στην προηγούμενη γενιά. Η διαφορά όμως αυτή τη φορά είναι πως ο ελεγκτής PCIe των IVB -E είναι εναρμονισμένος με το PCI-e gen 3.0 πρότυπο. Παρόλο που και ο Sandy Bridge E υποστήριξε τεχνικά PCIe 3.0, ο controller είχε οριστικοποιηθεί πριν από την έλευση των PCIe 3.0 συσκευών, και επομένως δεν είχε επικυρωθεί ότι λειτουργεί απρόσκοπτα με κάποια από αυτές.
Η μνήμη cache επίσης παραμένη αμετάβλητη. Το High-End SKU διαθέτει μια πλήρη 15MB L3 cache, ενώ το mid-range SKU έρχεται με 12MB και το entry-level τετραπύρινο κομμάτι έχει μόνο 10MB. Επιπλέον, η Intel προσθέτει επίσημη υποστήριξη για DDR3-1866 (1 DIMM ανά κανάλι) σε σχέση με τα DDR3-1600 των Sandy Bridge-Ε και Haswell. Το TDP ανέρχεται στα 130W, ανασύρωντας μνήμες από το παρελθόν των high-end desktop SKUs, καθώς στις μέρες μας ότι θεωρούμε πως είναι high-end κυμαίνεται αρκετά κάτω από τα 100W.
Τέλος, ο επεξεργαστής γραφικών είναι απών στους Ivy Bridge-E σε σχέση με τα desktop κομμάτια. Εφόσον οι Ivy Bridge-E διατηρούν το ίδιο socket με τους Sandy Bridge-Ε, απουσιάζουν τα απαραίτητα pins που προορίζονται για πράγματα όπως η έξοδος βίντεο / γραφικών.
Gigabyte X79-UD3
Λίγο πριν περάσουμε στον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήσαμε τις δοκιμές μας, ας ρίξουμε πρώτα και μια ματιά στην μητρική την οποία στηρίχθηκε όλο το σύστημα των δοκιμών μας. Η Gigabyte μας έκανε μια ευγενική παραχώρηση, δίνοντάς μας την X79-UD3, ένα high-end μοντέλο το οποίο προορίζεται για την LGA-2011 πλατφόρμα.
Photos by @Jason.
Όπως όλα τα κορυφαία μοντέλα της Gigabyte, έτσι και η X70-UD3 απολαμβάνει πλήρη χαρακτηριστικά. Ερχόμενη στο τυπικό μαύρο ματ PCB της Gigabyte, η X79-UD3 απαριθμεί διόλου ευάριθμα features: GIGABYTE 3D Power, ένας συνδυασμός software και hardware για την βέλτιστη διαχείριση και παράδοση ενέργειας από τις μνήμες και το PWM, 3D BIOS - ένα εύχρηστο UEFI BIOS με ένα easy-to-use UI, ενώ δυο BIOS chips θα σας εξασφαλίσουν απρόσκοπτα και failsafe BIOS updates. Gigabyte 333 Onboard Acceleration, μία μίξη από high-powerd USB 3.0 ports και ταχύτατες SATA Gen III θύρες, Quick Charge και On/Off charge για να φορτίζετε ταχύτερα τις φορητές συσκευές σας. Επιπλέον, η X79-UD3 διαθέτει κατασκευή από υψηλής ποιότητας υλικά τα οποία επιτρέπουν το καλύτερο overclocking, βελτιωμένη κατανάλωση και διαχείριση ενέργειας κάτι το οποίο επιφέρει και χαμηλότερες θερμοκρασίες συστήματος. Όλα αυτά είναι γνωστά ως Ultra Durable™ 3 και περιλαμβάνουν Ιαπωνικούς Solid πυκνωτές, PowerPAK MOSFETs και Ferrite Chokes.
Η X79-UD3 διαθέτει το LGA - 2011 socket υποστηρίζοντας όλους τους Sandy Bridge και Ivy Bridge "E" επεξεργαστές με το X79 Express Chipset να βρίσκεται στον έλεγχο των υποσυστημάτων. 4 DDR3 slots εξασφαλίζουν υποστήριξη για Quad Channel μνήμες για έως 32GB RAM, ενώ για τις θύρες επέκτασης διατίθενται 4 PCI - Express slots x16 (2 x 16x ηλεκτρικά και 2 x 8x ηλεκτρικά), ακόμα 2 PCI-e 1x slots καθώς και μια legacy PCI. Τέλος, η X79-UD3 διαθέτει 6x SATA Gen III (6 Gbps) θύρες και άλλες 6 Gen II (3 Gbps), ενώ στις I/O θύρες υπάρχουν 8 USB 2.0 και 2 USB 3.0 θύρες, ενώ συνολικά προσφέρονται έως 14 USB 2.0 και 4 USB 3.0 χρησιμοποιώντας τα εσωτερικά headers.
Μεθοδολογία δοκιμών
Σκοπός μας σε αυτή την παρουσίαση ήταν να δοκιμάσουμε τον Ivy Bridge - E 4960X σε όσο περισσότερες εφαρμογές και μετροπρογράμματα μπορούμε. Εκτός από το AIDA64 λοιπόν, χρησιμοποιήσαμε το SiSoftware Sandra για να δούμε πως τα πηγαίνει σε εργασίες multi-media, στην κρυπτογραφία, αλλά και πόσο παραγωγικοί και power efficient είναι οι 4 πυρήνες του. Έπειτα έρχονται τα κλασικά πλέον SuperPi και wPrime που χρησιμοποιούμε σε κάθε review γιατί έχουμε το benchmarking μικρόβιο μέσα μας. Βέβαια εδώ και καιρό τα έχουμε εμπλουτίσει με το y-Cruncher, το οποίο και υποβάλαμε στην καταμέτρηση 32 εκατομμυρίων ψηφίων μετά την υποδιαστολή του π. Συνεπώς μπορείτε να μάθετε από πρώτο χέρι για ποιο λόγο το SuperPi 32M θεωρείται παρωχημένο benchmark, ενώ το y-Cruncher γίνεται ολοένα και πιο διάσημο, αφού εκμεταλλεύεται τα τελευταία instruction sets και τους έξτρα πυρήνες επεξεργασίας.
Συνεχίζοντας το διάβασμα του review σας δίνεται η ευκαιρία να μάθετε πως τα πηγαίνει ο 4960Χ στα Cinebench R11.5, x264 Encode, Mathematica 8 Benchmark, UCBench 2011 και Photoshop Bench, που είναι πιο αντιπροσωπευτικά των δυνατοτήτων του Haswell σε πραγματικές συνθήκες φόρτου. Λόγω του ότι benchάραμε όλα τα προγράμματα σε τρεις διαφορετικές συχνότητες, θα δούμε πόσο είναι το scaling του i7 4960Χ όταν overclockάρεται και εν τέλει αν αξίζει το overclocking ή όχι. Αναφορικά με το WinRAR, 7-Zip και το PCMark7 δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι. Το WinRAR και το 7-Zip είναι δύο από τα πιο γνωστά προγράμματα συμπίεσης/αποσυμπίεσης. Το PCMark7 αναλαμβάνει να δοκιμάσει το σύστημά μας σε ποικίλες διεργασίες όπως video playback & transcoding, Image Manipulation, Web browsing & decrypting, Graphics, Windows Defender, importing pictures και gaming, ώστε να σχηματίσουμε μια overall άποψη για τους Haswell. Προσθέστε στα παραπάνω τα 3DMark Vantage, 3DMark 11 και Excel Benchmark and we are good to go!
Να περάσουμε τώρα στο σύστημα που χρησιμοποιήσαμε και τις συχνότητες που επιλέξαμε.
- Memory Latency, Read, Write, Copy
Το AIDA64 (Downloads | AIDA64) κατασκευάστηκε για να κάνει ευκολότερη την ζωή των home users αφού αποτελεί ένα διαγνωστικό πρόγραμμα με πλούσια σουίτα benchmarks. Η Extreme έκδοσή του περιλαμβάνει μεγάλη γκάμα features που αδιαμφισβήτητα θα βοηθήσουν στο overclocking, την διάγνωση τυχόν λαθών, τον βασανιστικό και συνάμα ενδελεχή έλεγχο σταθερότητας όπως επίσης και το monitoring θερμοκρασιών, memory bandwidth, memory timings και πολλά ακόμα! Ανά πάσα στιγμή θα μπορείτε να γνωρίζετε όλες τις πληροφορίες γύρω από τον επεξεργαστή, την μνήμη του συστήματος και τους σκληρούς δίσκους, ενώ παράλληλα είναι πλήρως συμβατό με 32-bit και 64-bit Microsoft Windows 7/Server 2008 R2 λειτουργικά συστήματα.
Αναφορικά με τα 64-bit benchmarks, να πούμε ότι εν ολίγοις μετράνε το πόσο καλά αποδίδει ο υπολογιστής στην επεξεργασία δεδομένων και στους μαθηματικούς υπολογισμούς. Τα Memory & Cache Benchmarks αναλύουν το εύρος μνήμης και το latency. Τα Processor Benchmarks χρησιμοποιούν τις εντολές MMX, 3DNow! και SSE, με το scaling να ανεβαίνει ασταμάτητα, ακόμα και με 32 πυρήνες επεξεργασίας. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι το benchmarking suite του AIDA64 αντιπροσωπεύει μια από τις καλύτερες λύσεις για να καταλάβουμε πόσο επαναστατική είναι η δεύτερη γενιά Core επεξεργαστών της Intel.
Ξεκινάμε με τα Memory Bandwidth Benchmarks, δηλαδή τα Memory Read, Memory Write, Memory Copy και Latency. Ο κώδικας των εν λόγω benchmarks έχει γραφθεί με σωστή μεθοδολογία ώστε να εκμεταλλεύεται τις κατάλληλες x86, MMX, 3DNow!, SSE, SSE3 ή SSE4.1 instructions. Το Latency από την άλλη μετράει την χρονική καθυστέρηση που έχουμε όταν ο επεξεργαστής διαβάζει δεδομένα από την μνήμη του συστήματος. Δηλαδή το χρόνο από την εντολή Read, μέχρι να φτάσουν οι πληροφορίες στις εσωτερικές registers του CPU.
- Advanced Encryption Standard
Αυτό το μετροπρόγραμμα μετράει την επίδοση του CPU χρησιμοποιώντας τη μέθοδο κρυπτογράφησης δεδομένων AES (γνωστή και ως Rijndael). Χρησιμοποιεί τον C κώδικα σε ECB Mode των Vincent Rijmen, Antoon Bosselaers και Paulo Barreto (http://www.esat.kuleuven.ac.be/~rijm...el-fst-3.0.zip).
Το CPU AES test χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές x86 εντολές και είναι hardware-accelerated πάνω στη μηχανή VIA PadLock Security Engine με τους επεξεργαστές VIA C3 και VIA C7. Το τεστ καταναλώνει 48 ΜΒ μνήμης και είναι συμβατό με HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP).
- Αλγόριθμος SHA1
To CPU Hash Benchmark μετράει τις επιδόσεις του επεξεργαστή χρησιμοποιώντας τον διάσημο αλγόριθμο SHA1. Ο κώδικας της μεθόδου αυτής γράφτηκε με γλώσσα προγραμματισμού Assembly και είναι άρτια παραμετροποιημένος για οποιοδήποτε AMD, Intel ή VIA επεξεργαστή. Φυσικά διαχειρίζεται και εκμεταλλεύεται όπως πρέπει τις MMX, MMX+/SSE, SSE2, SSSE3 και AVX instructions.
- Digital Photo Editing
Το CPU PhotoWorxx κάνει αυτόματα τις τυπικές διεργασίες που θα έκανε ένας επαγγελματίας φωτογράφος κατά την διαδικασία επεξεργασίας των ψηφιακών του φωτογραφιών. Παίρνει λοιπόν μια πολύ μεγάλη RGB εικόνα και κάνει τα εξής: Fill, Flip, Rotate 90 Degrees CW, Rotate 90 Degress CCW, Fill the image with random coloured pixels, Colour to black & white conversion, difference, crop. Εκτός από τον επεξεργαστή, το PhotoWorxx είναι μια καλή ευκαιρία στρεσαρίσματος και των μνημών σας. Μοναδικό αρνητικό του είναι το γεγονός ότι επειδή αυξάνει απίστευτα πολύ το ρυθμό ανάγνωσης/εγγραφής δεδομένων στην μνήμη RAM, οι πολυπύρηνοι επεξεργαστές "τρώνε" bottleneck και συμπεριφέρονται σαν διπύρηνοι ή τετραπύρηνοι.
- Queens Problem
Το CPU Queen test μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Βρίσκει λύσεις για το κλασικό "Queens problem" σε μια σκακιέρα 10 x 10. Να ξεκαθαρίσουμε ότι στο CPU Queen Test σε συγκρίσεις clock-per-clock έχουν πλεονέκτημα οι επεξεργαστές με μικρότερα pipeline. Για παράδειγμά ένας Pentium 4 Northwood με 20-step pipeline αποδίδει καλύτερα από έναν Pentium 4 Prescott με 31-step pipeline
- ZLib Compression Library
Συνδυάζοντας επεξεργαστή και μνήμες RAM, το Zlib benchmark του AIDA64 χρησιμοποιεί την public ZLib compression library. Υποστηρίζει κανονικά και με το νόμο HyperThreading, Multi-Processor (SMP) και Multi-Core (CMP).
- FPU Julia, FPU Mandel, FPU SinJulia & FPU VP8
Ανάμεσα στα διάφορα benchmarks του AIDA64 συναντά κανείς και το FPU Julia. Το συγκεκριμένο μετράει με ακρίβεια το 32-bit floating-point performance μέσα από σειρά frames του γνωστού Julia fractal. Έπειτα έχουμε το FPU Mandel Benchmark που μετράει με ακρίβεια το 64-bit floating-point performance μέσα από μια σειρά frames του γνωστού Mandelbrot fractal. Τρίτο κατά σειρά έρχεται το FPU SinJulia που μετράει το extended precision (80-bit) floating-point performance ενός μονού frame του Julia fractal. Όλα τα προαναφερθέντα tests είναι παραμετροποιημένα κατάλληλα τόσο για Intel όσο και για AMD επεξεργαστές και επίσης χρησιμοποιούν τις κατάλληλες MMX, MMX+/SSE, SSE2, SSE3 και AVX instructions.
Τελευταίο benchmark του AIDA64 suite είναι το FPU V8 που μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τις δυνατότητες που έχει ο Sandy Bridge στην συμπίεση βίντεο. Χρησιμοποιεί τον ευρέως διαδεδομένο Google VP8 (WebM) video codec v0.9.5 προκειμένου να κάνει encode ενός 1280 x 720 HD video σε 1-pass mode @ 8192 Kbps bitrate (βέλτιστη ποιότητα).
- Processor Arithmetic & Multimedia
Το Sandra της SiSoftware (SiSoftware Zone) αποτελεί εδώ και χρόνια ένα από τα πιο έγκυρα διαγνωστικά προγράμματα, που ταυτόχρονα προσφέρουν και πληροφορίες για τον ηλεκτρονικό σας υπολογιστή. Μπορείτε να μάθετε ό,τι θέλετε για το hardware, το software και όλες τις υπόλοιπες συσκευές - ένα χέρι βοηθείας με λίγα λόγια. Sandra σημαίνει System Analyser, Diganostic and Reporting Assistant. Οι δημιουργοί του εμπνεύστηκαν την ονομασία από το Ελληνικό γυναικείο όνομα Σάντρα που σημαίνει υπερασπίστρια, βοηθός των ανθρώπων. Ταιριάζει έτσι; Μπορεί να προσφέρει πάνω κάτω τις ίδιες πληροφορίες με άλλα προγράμματα όπως το AIDA64 ή το Tune Up Utilities, όμως είναι πολύ πιο λεπτομερές. Σε κανένα άλλο πρόγραμμα δεν θα βρείτε τα ακριβή χαρακτηριστικά components όπως CPU, chipset, VGA, ports, printers, sound card, memory, network, Windows internals, AGP, PCI, PCI-X, PCIe, database, USB, USB 2.0, USB 3.0, 1394/Firewire κ.τ.λ. Συνεργάζεται άψογα με όλα τα λειτουργικά συστήματα της Microsoft (XP/Vista/7/Server 2003/Server 2008) και υποστηρίζει όλες τις μεγάλες τεχνολογίες όπως: Multiprocessor, MultiCore, HyperThreading, GPGPU, DirectX, OpenGL, NUMA, AMD64/EM64T/x64 και MMX, SSE, SSE2, SSE3, SSSE3, SSE 4.1, SSE 4.2, AVX & FMA.
Εμείς επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε benchmarks και για τον επεξεργαστή αλλά και για την ενσωματωμένη κάρτα γραφικών του: Processor Arithmetic, Processor Multimedia, Cryptography, Multi-Core Efficiency, Power Management Efficiency, GP (GPU/CPU/APU) Processing, GP (GPU/CPU/APU) Cryptography και GP (GPU/CPU/APU) Bandwidth.
Το Sandra Processor Arithmetic ζορίζει τα ALU και FPU units του επεξεργαστή. Δείχνει πως ο επεξεργαστής τα βγάζει πέρα με αριθμητικές και floating point εντολές σε σύγκριση με άλλους επεξεργαστές. Υποστηρίζει επεξεργαστές που έχουν μέχρι 32 ή και 64 πυρήνες, οπότε είναι ένα δυνατό test για οποιονδήποτε πολυπύρηνο επεξεργαστή. Από τα αποτελέσματα που βγάζει μας ενδιαφέρουν τα Dhrystone MIPS που προκύπτουν από ALU/SSE(4) εντολές - όσο πιο ψηλά είναι τα MIPS τόσο πιο πολλούς ακέραιους αριθμούς μπορεί να καταμετρά ο επεξεργαστής μας ανά δευτερόλεπτο.
Το processor multi-media benchmark testάρει τα SIMD units του επεξεργαστή. Δείχνει αν αντέχει ο επεξεργαστής να διαχειρίζεται σωστά εντολές και δεδομένα multi-media. Σε πραγματικές συνθήκες, τα SIMD units ενός επεξεργαστή υποβάλλονται σε δοκιμασίες όταν επεξεργαζόμαστε εικόνες, κάνουμε μετατροπή video και παίζουμε παιχνίδια. Για αυτό έχει μεγάλη σημασία να αποδίδει σωστά στο εν λόγω test.
- Cryptography
Κρυπτογράφηση, αποκρυπτογράφηση και κατακερματισμός. Αυτές είναι οι δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ένας επεξεργαστής που υποβάλλεται στο Cryptography test του Sandra. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται στις δύο πρώτες περιπτώσεις είναι η γνωστή AES256, ενώ στην περίπτωση του κατακερματισμού χρησιμοποιείται ο διάσημος αλγόριθμος SHA. Το αποτέλεσμα που προκύπτει μετριέται σε MB/s, όσα περισσότερα, τόσο το καλύτερο.
- Multicore Efficiency
Ένα από τα πιο πρωτότυπα tests του Sandra είναι το Multicore efficiency. Έχετε αναρωτηθεί πόσο αποδοτικοί είναι οι πυρήνες και οι εσωτερικές διασυνδέσεις του επεξεργαστή σας; Η ικανότητα των πυρήνων να επεξεργάζονται blocks δεδομένων και κατόπιν να τα μεταφέρουν σε άλλον πυρήνα για την τελική επεξεργασία είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, οπότε πρέπει να καταμετρήσουμε διαφορετικά μεγέθη data blocks. Εκτός όμως από το efficiency του κάθε πυρήνα, στο Multicore test μετράει και ο αριθμός των πυρήνων ενός επεξεργαστή. Όσο περισσότεροι τόσο περισσότερα είναι και τα data buffers που δύναται να επεξεργαστούν ταυτόχρονα (in flight mode). Οι πραγματικά πολυπύρηνοι επεξεργαστές διαμοιράζονται L2/L3 Cache - συνεπώς αποδίδουν πολύ καλύτερα από τους απλούς επεξεργαστές που έχουν ξεχωριστές Cache οι οποίες συνδέονται με το παραδοσιακό FSB.
- Power Management Efficiency
Ακόμα ένα τεστ που παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον. Το Power Management Efficiency λαμβάνει ουσιαστικά υπόψη του το λόγο κατανάλωσης/απόδοσης ενός επεξεργαστή και βαθμολογεί ανάλογα. Η ικανότητα των σημερινών επεξεργαστών να αυξομειώνουν την τάση και συχνότητα λειτουργίας αναλόγως το φορτίο δύναται πλέον να μετρηθεί και μάλιστα με ακρίβεια. Το Sandra ζορίζει τον επεξεργαστή με συγκεκριμένο workload - όσο πιο πολύ κατέβει σε frequency και voltage ο επεξεργαστής, τόσο πιο καλό είναι το score. Έπειτα το workload αυξάνεται γραμμικά και το test σταματάει όταν πλέον δεν αντέχει ο επεξεργαστής και έχει πιάσει το 100%, δηλαδή το μέγιστο δυνατό efficiency. Η επεξεργαστική ισχύς δεν παίζει μεγάλο ρόλο εδώ - το ΜΟΝΟ που μετράει είναι η προσαρμογή του CPU σε διαφορετικά φορτία και το πόσο αποδοτικός είναι σε κάθε ένα από αυτά. Πρόκειται για ένα αρκετά ζόρικο test. Φανταστείτε ότι ένας Pentium 4 χρειάζεται σχεδόν 5 λεπτά για να το φέρει εις πέρας. Το score που προκύπτει είναι συναρτήσει των Dhrystone MIPS και των Whetstone MFLOPS.
- WinRAR
Η πλειοψηφία των χρηστών το έχει εγκατεστημένο και το χρησιμοποιεί, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν για το ενσωματωμένο benchmark το οποίο διαθέτει. Ο λόγος για το WinRAR, το δημοφιλέστατο πρόγραμμα συμπίεσης αρχείων, το οποίο ξεχώρισε χάρη στην ευκολία χρήσης και τις επιδόσεις του, ενώ μας δίνει και έναν πολύ καλό τρόπο για να συγκρίνουμε τις επιδόσεις των επεξεργαστών μας, εφόσον το benchmark που περιλαμβάνει, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ισχύ των σύγχρονων CPU και των πολλαπλών πυρήνων τους. Το Benchmark & Hardware Test του WinRAR μετράει πόσα είναι τα μέγιστα KB/s που μπορεί να συμπιέσει ο υπολογιστής μας. Για να προσαρμόσουμε το WinRAR σε πιο real life συνθήκες, μαζέψαμε φωτογραφίες συνολικής χωρητικότητας 1GB και τις συμπιέσαμε χρησιμοποιώντας το Best compression method - χρονομετρώντας πόσο χρόνο χρειάστηκε το PC.
- 7-Zip
Πρόκειται για ένα από τα πιο ξακουστά και διαδεδομένα προγράμματα συμπίεσης. Κατά πολλούς είναι καλύτερο και πιο αξιόπιστο από το WinRAR και το WinZip λόγω της υψηλής αναλογίας συμπίεσης σε μορφή αρχείων 7z, με την βοήθεια των αλγόριθμων LZMA και LZMA2. Συγκρίνοντάς το αριθμητικά με τα αντίπαλα προγράμματα, δύναται να προσφέρει έως και 10% καλύτερη συμπίεση! Όπως θα ήταν φυσικό, συνοδεύεται από πληθώρα features και ένα benchmark. Διατίθεται δωρεάν και μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.
- UCBench
Το UCBench 2011 είναι ένα σχετικά καινούριο benchmark που χαρακτηρίζεται κυρίως από δύο πράγματα: Ταχύτητα και Multi-threading υποστήριξη! Κατασκευασμένο από τον anrieff, ουσιαστικά αποτελεί μια προσομοίωση του πως θα εντόπιζε ο επεξεργαστής έναν κωδικό archive, αποτελούμενο από 6 χαρακτήρες. Εκμεταλλεύεται πλήρως όλους τους διαθέσιμους πυρήνες, υποστηρίζει τις AVX instructions που πρωτοεμφανίστηκαν με τους Intel Sandy Bridge, όπως επίσης και τις SSE2/SSE3/SSE4.1. Μπορεί με την πρώτη ματιά να μοιάζει εύκολο σαν benchmark, όμως στην πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα βαρύ και "γονατίζει" ακόμα και τους καλύτερους επεξεργαστές. Λόγω της σταθερότητάς του αλλά και των άμεσα συγκρίσιμων αποτελεσμάτων, το UCBench συμπεριλαμβάνεται εδώ και μερικούς μήνες στα official benchmarks του HWBOT.
- SuperPi
Το SuperPi (http://www.xtremesystems.com/pi/) είναι ένα πρόγραμμα που μετρά π (pi) μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό ψηφίων μετά την υποδιαστολή. Ο μέγιστος αριθμός π (pi) που δύναται να μετρήσει αγγίζει τα 32 εκατομμύρια. Όπου π εννοούμε φυσικά τον γνωστό αριθμό 3.141592653589793238462643383279502884197169399375 10 (συνεχίζεται επ' άπειρον) ο οποίος προκύπτει αν διαιρέσουμε την περιφέρεια ενός κύκλου με την διάμετρό του. Σύμφωνα με τον Αρχιμήδη και επειδή ακριβώς το π δεν τελειώνει ποτέ, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ουσιαστικά το όριο του πηλίκου Πν/δ όταν το ν πλησιάζει στο άπειρο (όπου Π = Περίμετρος του κύκλου και δ = διάμετρος του κύκλου).
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρησιμοποιείται στις μέρες μας από πολλούς overclockers, προκειμένου να test-άρεις τις επιδόσεις και την σταθερότητα του υπολογιστικού συστήματος. Στην ευρύτερη κοινότητα των overclockers, το SuperPi είναι ένα μέσον επίδειξης των δυνατοτήτων του κάθε overclocker, αφού ο ένας προσπαθεί να ξεπεράσει τον χρόνο του άλλου. Όπως όμως προαναφέραμε, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα large tests του SuperPi (16M, 32M) για να δει αν το σύστημά του είναι αρκετά σταθερό σε μία συγκεκριμένη συχνότητα του επεξεργαστή. Αν ο υπολογιστής καταφέρει να μετρήσει επιτυχώς τα π στο τριακοστό δεύτερο εκατομμυριοστό ψηφίο μετά την υποδιαστολή (32M) τότε το σύστημα θεωρείται ότι είναι σταθερό όχι μόνο αναφορικά με τον επεξεργαστή, αλλά και την μνήμη RAM. Εμείς εδώ στο hwbox, επιλέξαμε να το χρησιμοποιήσουμε μιας και πρόκειται από τα διασημότερα προγράμματα (αν όχι το διασημότερο) στην κοινότητα των overclockers.
- wPrime
Φτάσαμε στο multi-threaded wPrime (Measure Computer Performance | wPrime Multithreaded Benchmark) σιγά-σιγά. Εδώ τα πράγματα γίνονται αρκετά περίπλοκα. Το wPrime χρησιμοποιεί μία παρόμοια προσέγγιση με την μέθοδο του Νεύτωνα προκειμένου να υπολογίζει συναρτήσεις. Έτσι έχουμε την f(x) = x^2 - k (όπου k είναι ο αριθμός που τετραγωνίζουμε), μέχρι η Sgn[f(x)-f'(x)] να μην επαναλαμβάνεται πια, ξεκινώντας ξανά τον υπολογισμό της συνάρτησης με το k/2. Από 'κει και πέρα το πρόγραμμα επικαλείται ξανά την επανάληψη της ίδιας μεθόδου για ένα συγκεκριμένο αριθμό επαναλήψεων έτσι ώστε να αυξηθεί στο μέγιστο η ακρίβεια του τελικού αποτελέσματος (μία εναλλακτική μέθοδος επαλήθευσης). Στο τελικό στάδιο πράξεων, το πρόγραμμα επιβεβαιώνει ότι ισχύει η ισότητα n(k)^2 = k έτσι ώστε να είναι 100% σίγουρο για το αποτέλεσμα. Η διαδικασία αυτή επαληθεύεται ανάλογα με το νήμα που θα επιλέξει ο χρήστης. Στην overclocking community όταν πρόκειται ο overclocker να τρέξει το 32M Test επιλέγει σαν αριθμό threads το 2, ενώ στο 1024M Test το 4.
- y-Cruncher
Το y-Cruncher δημιουργήθηκε τον Μάρτη του 2009 από τον poke349, μέλος του XtremeSystems Forums. Είναι μακράν το καλύτερο multi-threaded Pi Benchmark για πολυπύρηνα συστήματα. Ο λόγος ύπαρξης του εν λόγω προγράμματος βασίζεται στο ότι το SuperPi είναι πλέον ξεπερασμένο και δεν αντικατοπτρίζει τις πραγματικές επιδόσεις ενός πολυπύρηνου επεξεργαστή. Αναλογιστείτε μονάχα ότι το SuperPi γράφτηκε το 1995, ενώ το y-Crucher το 2009. Στην καταμέτρηση 32 εκατομμυρίων ψηφίων μετά την υποδιαστολή του π, είναι 60x πιο γρήγορο από το SuperPi 32M με Intel Core i7 επεξεργαστή και 5x πιο γρήγορο από το PiFast (10 εκατομμύρια ψηφία). Η τελευταία του έκδοση είναι πλήρως παραμετροποιημένη για να υποστηρίζει τις νεότερες AVX εφαρμογές, οπότε δουλεύει σωστά τόσο σε SandyBridge όσο και σε Bulldozer επεξεργαστές. Ταυτόχρονα, είναι backwards compatible με x64 SSE4.1, x64 SSE3, x86 SSE3 και x85 instructions.
- Cinebench R11.5
Το CINEBENCH είναι μία σειρά real-world tests τα οποία υπολογίζουν συγκεντρωτικά τις επιδόσεις του υπολογιστή σας. Βασίζεται στo animation software CINEMA 4D (σχεδιασμένο από την award-winning MAXON), που χρησιμοποιείται εκτεταμένα από studios και εταιρείες παραγωγής παγκοσμίως για να δημιουργείται περιεχόμενο 3D. Προγράμματα της MAXON συμμετείχαν στην προσπάθεια δημιουργίας κινηματογραφικών ταινιών που έσπασαν τα ταμία όπως τα: Spider Man, Star Wars, The Chronicles of Narnia και πολλά άλλα. Καταλαβαίνεται λοιπόν το κύρος που έχει σαν πρόγραμμα το CINEBNECH.
Ο επεξεργαστής και η κάρτα γραφικών παίζουν καθοριστικό ρόλο στο τελικό score που θα πάρετε. Είναι από τα λίγα benchmarks που δύναται να χρησιμοποιήσουν μέχρι και 64 processor threads, προκειμένου να μετρήσουν τα 2.000 αντικείμενα και 300.000 συνολικά πολύγωνα του CPU test scene. Τα εφέ που στρατολογήθηκαν για να κάνουν τον επεξεργαστή σας να υποφέρει στο test αυτό περιλαμβάνουν sharp και blurred reflections, area lights και shadows, procedural shaders, antialising και πολλά ακόμα.
- x264 HD Encode
Αυτό το πρόγραμμα μπορείτε να το βρείτε εδώ και διαθέτει ένα default αρχείο το οποίο το περνάει από δύο περάσματα, κάνοντάς το εκείνη την ώρα encode σε 720p video. Ο λόγος για τον οποίο εκτελεί δύο περάσματα, είναι επειδή δίνουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα σε ποιότητα, εφόσον το πρώτο σκανάρει την ταινία για να κάνει μια ανάλυση, ώστε το δεύτερο πέρασμα να βρει τα σημεία που χρειάζονται περισσότερη προσοχή στη λεπτομέρεια και το αρχείο μας τελικά να έχει τη μέγιστη δυνατή ποιότητα, για τη συμπίεση που επιλέξαμε.
- Photoshop Bench V3
Για πολλά χρόνια, οι απανταχού enthusiasts σύγκριναν τις επιδόσεις των συστημάτων τους χρησιμοποιώντας 2D & 3D μετροπρογράμματα όπως το SuperPi, το PiFast και τα επιτυχημένα 3DMark της Futuremark. Τι γίνεται όμως με τις επιδόσεις των συστημάτων σε πραγματικές εφαρμογές; Προγράμματα που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα και ζορίζουν το σύστημά μας. Βοηθά άραγε το overclocking σε αυτά; Η απάντηση είναι φυσικά και ναι. Επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε το Photoshop Bench V3 του HardwareHeaven.com. Το script του είναι πλήρως συμβατό με όλες τις πλατφόρμες, συμπεριλαμβανομένων των Apple Macintosh. Το 11.8MB ZIP αρχείο περιλαμβάνει ένα action ATN file που περνάμε στο photoshop και μία φωτογραφία μεγέθους 12.3MB και ανάλυσης 7000 x 5443 pixels. Η φωτογραφία περνά από διάφορα κύματα μέχρι να τελειώσει το action: Texturizer, CMYK Color Conversion, RGB Color Conversion, Ink Outlines, Dust & Stratches, Watercolor, Texturizer, Stained Glass, Lightning, Mosiac, Extrude, Smart Bluer, Underpainting, Palette και Sponge. Νικητής θα είναι ο επεξεργαστής ή το CPU Frequency με τον μικρότερο συνολικό χρόνο - όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο.
- Excel Benchmark
Το Excel benchmark αναλαμβάνει να μετρήσει το πόσο γρήγορα μπορεί ο επεξεργαστής να φέρει εις πέρας πολύπλοκες λειτουργίες διαπραγμάτευσης, παρουσιάζοντας το performance σε 6 Excel/VBA tests κάθε ένα από τα οποία έχει τον δικό του ξεχωριστό ρόλο. Έτσι λοιπόν το Test 1 μετρά τον χρόνο που χρειάζεται ο CPU για να δημιουργήσει 5 στήλες * 65535 γραμμές με τυχαία δεδομένα αλλαγής τιμών, ενώ το Test 2, μετρά τον χρόνο που χρειάζεται η VBA για να λογαριάσει τον δείκτη MACD για τα παραπάνω δεδομένα. Στο test 3 καταμετρείται ο μέγιστος αριθμός ticks (αλλαγές τιμών) που μπορούν να παρουσιαστούν σε 30 δευτερόλεπτα. Να σημειωθεί ότι το test 3 ήταν γρηγορότερο στο Excel 2003 και πιο αργό στα Excel 2007/2010, για αυτό το λόγο ο δημιουργός του benchmark το περιόρισε στα 30 δευτερόλεπτα. Αφού έχουν γίνει 63.000 αλλαγές τιμών, το Test 4 αναλαμβάνει να μετατρέψει τα δεδομένα tick σε δεδομένα OHLC. Το 5ο Test ξεκινά με 5.000 μπάρες OHLC δεδομένων και μία σειρά formula-based δεικτών. Η τελική τιμή αλλάζει στο κελί Ε5000 όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, περιμένοντας κατόπιν όλες τις formulas να τελειώσουν τον υπολογισμό σε κάθε αλλαγή τιμής. Ως συνέπεια του προηγουμένου, το αποτέλεσμα του 5ου test αντιπροσωπεύει τον αριθμό των price changes που μπορούν να ολοκληρωθούν με formula recalculations μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. Στο Test 6 ακολουθείται η ίδια διαδικασία, μόνο που όλες οι formulas εξαρτώνται άμεσα από το κελί που αλλάζει συνεχώς, το Ε5000. Έτσι δοκιμάζεται σε πραγματικές συνθήκες η Smart Recalculation Engine που προωθεί η Microsoft ως ένα από τα δυνατότερα χαρακτηριστικά του Excel.
- 3DMark 11
To 3DMark11 είναι η τελευταία έκδοση της πασίγνωστης Futuremark 3DMark suite. Επηρεάζεται κατά συντριπτικό ποσοστό από την κάρτα γραφικών και εκμεταλλεύεται features τελευταίας τεχνολογίας όπως DirectX 11, tesselation, compute shaders και multi-threading. Τα Graphics Test περιλαμβάνουν πολυάριθμες αντανακλάσεις, έξυπνο φωτισμό με πληθώρα shadow casting lights, βαρύ tesselations και physics simulation με πολλά αντικείμενα. Αντιπροσωπεύει μία σίγουρη λύση για να δοκιμάσετε αν αντέχει η κάρτα γραφικών σας στις overclocked συχνότητες που καταλήξατε, καθώς μπορεί να μην φτάνει σε load το Furmark ή το MSI Kombustor, αλλά στο Extreme Preset είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Έπειτα έχετε κατά νου ότι το load των Furmark και MSI Kombustor είναι απλησίαστο ακόμα και στα πιο βαριά games, οπότε είναι αμαρτία να ζορίζετε την VGA σας χωρίς λόγο.
- 3DMark Vantage
Τα χρόνια πέρασαν και μπήκαμε στην εποχή του DirectX 10 και του PhysX. Η Futuremark έπρεπε κάποια στιγμή να ανανεώσει τα benchmark της με κάτι νέο, το οποίο θα ήταν όχι μόνο DX10 compatible, αλλά θα έδειχνε και ξεκάθαρα πλέον τις διαφορές με τη χρήση πολλαπλών καρτών. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε το 3DMark Vantage, που κατάφερε να ξεσηκώσει και μια θύελλα συζητήσεων γύρω από την ενσωμάτωση του PhysX στα CPU Tests.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή - το τεστ έχει 3 διαφορετικά Presets: Το Performance, το High και το Extreme. Στο hwbot.org αυτό που μετράει είναι το Performance, όμως αρκετοί είναι αυτοί που τα τρέχουν όλα για να κάνουν ακόμα καλύτερη επίδειξη των δυνατοτήτων του hardware τους. Τι συνέβη λοιπόν με το PhysX? Μετά από πιέσεις της nVIDIA, η Futuremark επέτρεψε τη χρήση του PhysX ως GPU Accelerator στο τελευταίο CPU τεστ, που έδινε μια τεράστια ώθηση στο τελικό σκορ, κάτι που φυσικά, καθότι δεν είχαν οι κάρτες της ATi σαν δυνατότητα, δε μέτρησε σαν έγκυρο στο hwbot.org.
Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτές οι διαφωνίες για το Vantage - αρκετοί αμφισβήτησαν την ποιότητα των γραφικών του, τα οποία όντως φαίνονται ξεπερασμένα στο 1ο τεστ, αλλά μας αποζημίωσε και με το παραπάνω με το εντυπωσιακότατο 2ο τεστ, το οποίο αξίζει κάποιος να το τρέξει μόνο και μόνο για να ζήσει "χολιγουντιανές" στιγμές στο PC του.
Ένα από τα θετικά της Enthusiast πλατφόρμας s2011 σε συνδυασμό με το X79 chipset είναι η μεγάλη ελευθερία που επιτρέπει όσον αφορά το Overclocking. Αν μη τι άλλο, θα ήταν πραγματικά κρίμα να αγοράζαμε έναν τόσο ακριβό επεξεργαστή και να μην μπορούσαμε να τον... "ξεζουμίσουμε" όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται.
Ας κάνουμε όμως μια μικρή εισαγωγή πρώτα, ώστε να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε λίγο καλύτερα τα αποτελέσματα. Από την εισαγωγή του s2011 επανήλθαν πάλι στο προσκήνιο τα λεγόμενα Straps. Εν ολίγοις, είχαμε στα χέρια μας την δυνατότητα να ορίζουμε ελεύθερα των διαιρέτη των μνημών με βάση το BCLK (Baseclock). Από την άλλη, ως μια γενιά που υπαγόταν στην Sandy Bridge αρχιτεκτονική, υπάκουγε στους ίδιους κανόνες του s1155 – δηλαδή BCLK στα 100MHz και στάνταρ memory dividers, ενώ για το o/c χρειαζόταν να πειράξουμε μόνο τον πολλαπλασιαστή (multiplier) καθώς και να αυξήσουμε την τάση στον πυρήνα. Όπως είναι αναμενόμενο πάντως, και με τους δυο τρόπους μπορούμε να φτάσουμε στα ίδια αποτελέσματα, με τον δεύτερο να δείχνει πάντως αρκετά πιο σαφής και απλός.
Όπως θα θυμάστε πάντως και από την προηγούμενη πλατφόρμα, λόγω της υψηλότερης συγκέντρωσης transistors από τους 6 πυρήνες, οι 39Χ0 δεν έφταναν εύκολα στα 4,7 – 5 GHz που έφταναν οι Sandy Bridge με κάποιες καλές αερόψυκτρες ή AIO Watercooling. Οι θερμοκρασίες απλά δεν το επέτρεπαν. Για να προσθέσουμε και κάτι παραπάνω, οι Ivy Bridge δεν μπορούσαν επίσης να κλοκάρουν τόσο ψηλά, ασχέτως αν και το die shrink επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Χρησιμοποιώντας την Gigabyte X79-UD3 ως την βάση του Overclocking μας, ξεκινήσαμε την αναζήτηση των βέλτιστων ρυθμίσεων, έχοντας πάντα κατά νου ότι σαν ψύξη χρησιμοποιούμε το Corsair H100, όχι την καλύτερη δυνατή επιλογή αλλά σίγουρα αρκετά καλύτερη από οποιαδήποτε αερόψυκτρα της αγοράς.
Τα 4.0GHz ήρθαν αρκετά εύκολα. Για σιγουριά δώσαμε στον πυρήνα "καρφωτή" τάση στα 1.15 Volt, 0.01 δηλαδή περισσότερο από την “Auto” ρύθμιση της X79-UD3. Παράλληλα, διαλέξαμε και το XMP Profile στις Kingston HyperX Blu μας, και ευθύς αμέσως ήρθαν και τα 2133MHz στις μνήμες. Γρήγορα, εύκολα και αποτελεσματικά!
Οπότε στην συνέχεια τραβήξαμε για την ανηφόρα των 4.5GHz. Εκεί μπορώ να πω πως τα πράγματα μας δυσκόλεψαν, όχι από άποψης ρυθμίσεων αλλά από το πόσο παραπάνω τάση απαιτούσε το CPU. Οι s1155 Ivys καθώς και οι νεότεροι Haswell δείχνουν να υποφέρουν από ένα συγκεκριμένο φαινόμενο: Μέχρι κάποια λογική αύξηση (πχ 1.2 V) δείχνουν να "ακούνε" καλά στο ρεύμα, όμως παραπέρα τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν αρκετά, καθώς οι υψηλότερες τάσεις φέρνουν και ακόμα υψηλότερες θερμοκρασίες. Για να κλείσουμε τα των ρυθμίσεων, να προσθέσουμε πως και το κομμάτι μας (το οποίο ήταν pre-release batch) έδειχνε αρκετά κακό –ή και κακομεταχειρισμένο – καθώς για να πιάσει τα 4.5GHz απαιτούσε 1.45V (!), και ακόμα και εκεί ήταν στα όρια του “stable” με τις θερμοκρασίες να ξεπερνάνε τους 90 βαθμούς σε πλήρες φόρτο, αρκετά κοντά στα όρια του TJMAX.
Η πλατφόρμα δεν έδειξε ιδιαίτερα ζητήματα σχετικά με την συμβατότητα σε μνήμες. Η Intel έχει κάνει αποτελεσματική δουλειά στον IMC του 4960X με αποτέλεσμα όλες να μπορούν να "σκαρφαλώσουν" πιο ψηλά από τα 2133MHz - κάτι που τουλάχιστον αποτελεί σημαντική βελτίωση καθώς η προηγούμενη SNB-E γενιά είχε τα δικά της θέματα. Δοκιμάζοντας επίσης και ακόμα πιο ψηλά στα 2400MHz το σύστημα bootαρε απροβλημάτιστα! Το μόνο που μένει να αποδειχθεί, είναι πόσο ψηλά μπορούν να κρατηθούν η μνήμες όσο το ρολόι του πυρήνα ανεβαίνει - σαφώς θα χρειαστεί να χαλαρώσετε τις μνήμες όσο πιο ψηλά ανεβαίνετε στον πυρήνα, εκτός και αν έχετε πέσει σε κάποια περίπτωση εξαιρετικού IMC.
Η αλήθεια είναι πως θα θέλαμε να είχαμε στα χέρια μας ένα αρκετά καλύτερο κομμάτι, αλλά ξέρουμε πως αυτό δεν είναι εύκολο. Σε κάθε περίπτωση, θα συνιστούσαμε αν επιθυμείτε 24/7 overclocking στο σύστημά σας, θα ήταν σοφό να περιοριζόσασταν κάπου τριγύρω στα 4.2 – 4.3 GHz και τάση περίπου στο 1.25V, αλλά για κάτι παραπάνω θα πρέπει να είσαστε λιγάκι τυχεροί.
Final thoughts...
Αναλύσεις επί αναλύσεων, μετρήσεις επί μετρήσεων, αλλά ήρθε η ώρα να φτάσουμε στο δια ταύτα… Core i7 4960X λοιπόν και έχοντας όλα τα δεδομένα μπροστά μας, ήρθε η ώρα να αποτυπώσουμε την τελευταία μας εντύπωση.
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να σας πούμε πως ο 4960Χ είναι το κορυφαίο CPU, είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι γιʼ αυτό, και αν έχετε περίπου τα 1000? που ζητά τότε να τα δώσετε… Είναι όμως έτσι;
Η αλήθεια είναι πως, κατά την προσωπική μου γνώμη, την γνώμη ενός Enthusiast που θα έπρεπε να απευθύνεται αυτή η κατηγορία των CPUs, θα περίμενα κάτι παραπάνω. Δεν είναι πως ένιωσα απογοητευμένος ή κάτι τέτοιο – αντίθετα τα νούμερα που μπορεί να παράγει αυτό το CPU είναι τα καλύτερα δυνατά που έχουμε δει μέχρι στιγμής. Όμως, όταν τα συγκρίνουμε με την προηγούμενη γενιά και βλέπουμε πολύ ελαφριά βελτίωση, προκύπτει μόλις ένα χαλαρό μειδίασμα στα χείλη. Του τύπου "ωραία θα ήταν να τον είχα, αλλά και ο 4770Κ δεν είναι τόσο κακός μπροστά του".
Και όταν αρχίσουν οι συγκρίσεις με τον 4770Κ, είναι που ξαφνικά αρχίζεις να πέφτεις σε ένα δίλλημα, που ενδέχεται να καταλήξει σε infinite loop.
Και ξάφνου αρχίζει η αναζήτηση στο τι τελικά αξίζει για εμένα τον gamer, τον enthusiast, τον overclocker, εμένα που θέλω και απαιτώ κάτι περισσότερο από το σύστημά μου και δεν το έχω απλά για browsing στο facebook. Ας δούμε λοιπόν τα δεδομένα: Όπως είπαμε και στον πρόλογο, από την παρουσίαση της πλατφόρμας s2011 μεσολάβησαν 2 γενιές mainstream επεξεργαστών, ο Ivy Bridge και ο Haswell. Αυτή την στιγμή έχουμε την Enthusiast πλατφόρμα να μένει μια γενιά πίσω σε σχέση με αυτή που θεωρείται ως... “mainstream”. Πως ανταποκρίνεται αυτό στον Enthusiast, αυτόν που θέλει να έχει πάντα το καλύτερο στο σύστημά του; Και ακόμα χειρότερα, που είναι επιτέλους οι Home πραγματικοί οχταπύρηνοι που έταζε η Intel τόσο καιρό; Η πλατφόρμα μοιάζει να πήρε μόνο μια σμίκρυνση όσον αφορά τα CPU της, απέκτησε καλύτερο ελεγκτή μνήμης και εγγενή υποστήριξη PCI-e 3.0… Και ως εκεί. Και όλα αυτά, κρατώντας την ίδια τιμή που είχε και η προηγούμενη γενιά. Μοιάζει σαν να μην είχαμε και καμία ιδιαίτερη βελτίωση που θα περίμενε κανείς. Ξαφνικά, μοιάζει η enthusiast πλατφόρμα να έχασε τον... ενθουσιασμό της.
Οπότε που καταλήγουμε; Αφενός μεν συνεχίζει η Intel να είναι αυτή που κατασκευάζει τον κορυφαίο επεξεργαστή. Για τον επαγγελματία, υπάρχει πάντα φυσικά η Workstation σειρά. Για το σπίτι, υπάρχουν και οι mainstream Haswell. Οπότε, δεδομένου της κατηγορίας στην οποία εμπίπτει η s2011 πλατφόρμα, μιλάμε για ένα σαφώς λιγότερο αγοραστικό κοινό. Πόσο είναι αυτό; Περίπου στο 5% των πωλήσεων της Intel. Για να μην συνεχίσω την... "μιζέρια", θα πω το εξής κλείνοντας: Αν είναι να αγοράσετε CPU των 1000?, τότε το καλό που σας θέλω είναι να τον αξιοποιείτε στα μέγιστα του: Video Rendering, CAD, Ray-tracing και οτιδήποτε γενικότερα είναι ικανό να "τερματίσει" και τους έξι πυρήνες του επεξεργαστή σας.
Σαφώς και, αν κάνουμε σύγκριση του 4960Χ με την προηγούμενη γενιά, τα χρήματά του δεν τα αξίζει, αν για παρόμοιες επιδόσεις έχουν ακριβώς την ίδια τιμή. Αλλά το point είναι ένα, και ο 4960X δείχνει να το φωνάζει δυνατά: “My way, or the high way”!
Ευχαριστούμε θερμά την Intel και την Gigabyte για την παραχώρηση των δειγμάτων!
