Akasa Venom Medusa Review: All Out Performance!
Η Akasa είναι μια από εκείνες τις εταιρίες που ενώ μας απασχολεί αρκετά χρόνια, με την παρουσία της στην Ελληνική αγορά να πηγαίνει και πίσω από το 2000, στερούνταν flagship προϊόντων για αρκετό καιρό. Σύμφωνοι, κατά καιρούς είχαμε δει value coolers, τίμια cases καθώς και πολλά storage περιφερικά και αξεσουάρ, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία των προϊόντων της εταιρίας δεν θα μπορέσουμε να εντοπίσουμε τις δικές της "Dominator", το δικό της "Cosmos" ή την δική της "NH-D14". Αυτή λοιπόν την κατά μια ανάγνωση αδυναμία, κατά άλλη στρατηγική επιλογή, φαίνεται να προσπαθεί να αλλάξει η Ταϊβανέζικη εταιρία και σήμερα είναι η στιγμή που το HwBox θα ρίξει μια ματιά σε ένα από τα προϊόντα που υπόσχεται να είναι το πρώτο βήμα για τη στροφή της σε πιο high end κομμάτια της αγοράς.
Η Akasa είναι μια από εκείνες τις εταιρίες που ενώ μας απασχολεί αρκετά χρόνια, με την παρουσία της στην Ελληνική αγορά να πηγαίνει και πίσω από το 2000, στερούνταν flagship προϊόντων για αρκετό καιρό. Σύμφωνοι, κατά καιρούς είχαμε δει value coolers, τίμια cases καθώς και πολλά storage περιφερικά και αξεσουάρ, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία των προϊόντων της εταιρίας δεν θα μπορέσουμε να εντοπίσουμε τις δικές της "Dominator", το δικό της "Cosmos" ή την δική της "NH-D14". Αυτή λοιπόν την κατά μια ανάγνωση αδυναμία, κατά άλλη στρατηγική επιλογή, φαίνεται να προσπαθεί να αλλάξει η Ταϊβανέζικη εταιρία και σήμερα είναι η στιγμή που το HwBox θα ρίξει μια ματιά σε ένα από τα προϊόντα που υπόσχεται να είναι το πρώτο βήμα για τη στροφή της σε πιο high end κομμάτια της αγοράς.
H Akasa Venom Medusa της σημερινής δοκιμής είναι μια cooling πρόταση για τον επεξεργαστή σας, κάθε άλλο παρά διακριτική και μετριοπαθής. Με μεγάλο κόστος απόκτησης, εντυπωσιακά χρώματα, δύο ανεμιστήρες και μεικτό βάρος σαφώς πάνω από το ψυχολογικό όριο του 1 kg η Akasa κλείνει το μάτι τόσο σε gamers όσο και σε επιθετικούς overclockers και με την συγκεκριμένη πρόταση μπαίνει στην μάχη των μεγάλων dual tower, στο υψηλότερο tier των air coolers. Η αλήθεια είναι ότι μας αρέσει όταν μια εταιρία προσπαθεί να τα βάλει στα ίσια με τα big boys του ανταγωνισμού, πόσο μάλλον όταν δεν μας έχει συνηθίσει σε αυτόν τον ρόλο. Πάμε λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά στα επιγραμματικά χαρακτηριστικά της ψύκτρας, στον παρακάτω πίνακα...
...και ελάτε στην επόμενη σελίδα, για την φωτογραφική της επισκόπηση.
Με ένα πρώτο βλέμμα στην συσκευασία, θα διστάζαμε να πούμε ότι η εικόνα της Venom Medusa στο ράφι θα είναι το δυνατό της σημείο. Πολλές πληροφορίες, διαφορετικές γραμματοσειρές και μια αρκετά παρδαλή χρωματική παλέτα καθιστούν την εξωτερική εικόνα της μονάδας μάλλον "φορτωμένη". Παρ' όλα αυτά στο πλαϊνό μέρος θα βρείτε χρήσιμες αναφορές σε διαστάσεις αλλά και σε υποστηριζόμενα sockets και έτσι δεν μπορούμε να πούμε κάτι το μεμπτό για το χρηστικό κομμάτι της συσκευασίας. Πόσο μάλλον που και εντός, το σώμα της ψύκτρας είναι αγκαλιασμένο με μαλακό αφρό και θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν αρκετοί πλανήτες για να παραλάβετε χτυπημένο ένα τόσο καλά συσκευασμένο προϊόν.
Το σώμα της Venom Medusa κινείται στα γνώριμα μονοπάτια των προτάσεων που έχουμε δει και από τον ανταγωνισμό στο παρελθόν: έχουμε επί της ουσίας μία συμμετρική dual tower διάταξη με 8 heatpipes να περνούν μέσα από την nickel coated χάλκινη βάση. Επιπλέον, τα "ρετιρέ" fins είναι βαμμένα μαύρα δίνοντας ένα πιο επιθετικό αέρα στην ψύκτρα όταν αυτή είναι εγκατεστημένη. Ο μεσαίος Viper (HDB) 140mm ανεμιστήρας πατάει σε λαστιχένιες λεπτομέρειες και το ίδιο θα ισχύει και για τον 120mm που θα βρείτε στο κουτί με τα παρελκόμενα. Τα συρμάτινα clips στήριξης όμως θα μπορούσαν να είχαν πιο μαζεμένα "αυτάκια" μιας και με το πρώτο PCIE να απειλείται σχεδόν πάντα από τις μεγάλες dual tower μονάδες, κανείς δεν επιθυμεί ένα "ύπουλο" αγώγιμο σύρμα πάνω από την ακριβή κάρτα γραφικών του. Επιπλέον, αυτά τα συρμάτινα clips κουμπώνουν σε κάποια μικρά πλαστικά Τ για να προσαρτηθούν στις τρύπες του ανεμιστήρα: δεν υπάρχει κάτι το εγγενώς λάθος σε αυτή την προσέγγιση, αλλά σίγουρα έχουμε δει και κομψότερες λύσεις στο παρελθόν. Με αυτή την μικρή γκρίνια όμως στην άκρη, θα ήμασταν άδικοι αν δεν επισημαίναμε τις καλές κολλήσεις, τα σωστά πάχη των υλικών και το πολύ καλό φινίρισμα της μονάδας, ακόμα και στο σημείο επαφής της με το IHS του επεξεργαστή σας.
Στα του mounting, τα κυριότερα κομμάτια είναι μεταλλικά, στιβαρά και με την σωστή λογική κατά την εγκατάσταση. Επιπλέον, κοιτώντας στα παρελκόμενα θα βρείτε ένα σακουλάκι με την ένδειξη "spare parts" που αφορά την εγκατάσταση ενός τρίτου (μη παρεχόμενου) ανεμιστήρα: εκτιμούμε ότι ένας τρίτος ανεμιστήρας θα ήταν υπερβολή αλλά οφείλουμε να επαινέσουμε την Akasa για την παροχή αυτών των επιπλέον parts καθώς και για τις εποπτικές οδηγίες, το PWM splitter και το αντίστοιχο καλώδιο με την αντίσταση, που θα φανεί χρήσιμο με όσους δεν χρησιμοποιήσουν PWM λειτουργία για τους ανεμιστήρες της.
Η εγκατάσταση προχωράει εύκολα, με το backplate να πείθει για την αντοχή του, ενώ με την Venom Medusa εγκατεστημένη να υπολογίζετε κάτι λιγότερο από 5 cm για το πρώτο σας DIMM slot (καλύπτεται από fins στην μητρική των δοκιμών μας) καθώς και ότι σε αρκετές (κυρίως mATX) μητρικές που η πρώτη PCIE είναι η x16 της κάρτα γραφικών σας, θα υπάρξουν ...στενές επαφές. Στην δική μας περίπτωση όμως (Maximus V Formula) η πρώτη PCIE είναι μία άδεια x4 και έτσι όλα "έδεσαν" άνετα και χωρίς προβλήματα μιας και η συγκεκριμένη ψύκτρα είναι αρκετά μαζεμένη γύρω από τον χώρο του socket έτσι που δεν βρίσκει ακόμα και σε μία μητρική με τόσο μεγάλο σύστημα ψύξης για τα VRM της, όπως η ASUS των δοκιμών μας.
Και σε αυτή την δοκιμή μας, ο δημοφιλής Ivy Bridge i5 3570K δίνει το παρόν. Κρίναμε σκόπιμο να πάρουμε μετρήσεις από δύο συχνότητες λειτουργίας. Μία στο εργοστασιακό 34x100 (3.4GHz) με τάση vcore 1 Volt, ορισμένη manually από το bios, και μία στο σχετικά εύκολο 45x100 (4.5GHz) με τάση vcore 1.2 Volts και πάλι ορισμένο με τον ίδιο τρόπο. Οι μνήμες έπαιξαν στα 1600MHz με χρονισμούς 9-9-9-24 και τάση vdimm 1.5 volts. Όλες οι επιλογές εξοικονόμησης ενέργειας και διόρθωσης (compensation) τάσεων ήταν απενεργοποιημένες και οι υπόλοιπες τάσεις αφέθηκαν στο auto.
Παρατηρήσεις
Για τις δοκιμές χρησιμοποιήθηκε η bundled πάστα, ενώ για τα πρώτα δύο αποτελέσματα οι ανεμιστήρες λειτουργούσαν στα 12 Volts χάριν "καθαρότερων" και λιγότερο platform dependent (pwm) αποτελεσμάτων. Κατόπιν ρυθμίσαμε τους ανεμιστήρες έτσι ώστε να μετράμε 50db στα δέκα εκατοστά από αυτούς και επαναλάβαμε τις μετρήσεις για το o/c τεστ μας. Γιατί; Είναι ένα επίπεδο θορύβου όπου η πλειοψηφία των χρηστών θεωρεί αποδεκτό και αποφασίσαμε να περιλάβουμε ένα baseline test με βάση τον θόρυβο, για να σας παρουσιάζουμε από εδώ και πέρα, πως αποδίδει η κάθε cooling λύση, σε ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο σενάριο λειτουργίας. Όλα τα test επαναλαμβάνονταν δις για την αποφυγή σφαλμάτων.
Δοκιμές
Προκειμένου να δημιουργήσουμε load χρησιμοποιήσαμε τις τελευταίες εκδόσεις του linpack κάτω από το Linx. Στην περίπτωση του Ivy Bridge ανανεώσαμε κατάλληλα τις εφαρμογές μας, ώστε να αξιοποιηθεί το AVX instruction set του. Έτσι, καταγράψαμε μέσω του coretemp τις μέγιστες θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν σε διάστημα 10 λεπτών τρέχοντας διαδοχικές 2048MB loops του LinX. Κατόπιν υπολογίστηκε και παρουσιάστηκε ο μέσος όρος max θερμοκρασίας των τεσσάρων πυρήνων.
Με το πέρας του δεκάλεπτου stressing και κλείνοντας το LinX – αφήναμε το σύστημα σε κατάσταση ηρεμίας για 15 ακόμα λεπτά και καταγράφαμε τις θερμοκρασίες στις οποίες επανήλθε ο επεξεργαστής. Αυτό, θα είναι το idle temperature που αναφέρουμε στα γραφήματα που ακολουθούν.
Αυτό το ζευγάρι load και idle θερμοκρασιών, είναι εν γένει αρκετό για να σας δώσει μία σαφή άποψη για την αποτελεσματικότητα, ή μη, της ψύκτρας. Πάμε λοιπόν στο σημαντικότερο τμήμα του review.
Ας δούμε τι συνέβη με τον συνήθη i5 3570k σε ρόλο loader. Για να έχετε σημεία αναφοράς, βάλαμε στα γραφήματα δύο τελείως αντίστοιχες προτάσεις του ανταγωνισμού που είχαμε συναντήσει σε review μας, στο παρελθόν. Η πρώτη είναι η flagship πρόταση της Noctua, ενώ η δεύτερη η αντίστοιχη flagship (Ultimate) της Cryorig.
Με τα πάντα στα 12v βλέπουμε την Venom Medusa να παρέχει πρακτικά ίδιο performance με τις δύο προτάσεις του ανταγωνισμού στο stock test και να παραχωρεί ένα υπαρκτό προβάδισμα μόνο στην Noctua, στο test με τις αυξημένες τάσεις και συχνότητες. Και πάλι όμως πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα και στο 100% η ψύκτρα είναι πιο ήσυχη απ' όσο θα περιμένατε από τα RPMs που αναφέρουμε στην πρώτη σελίδα, αφού τα κάπως αραιά fins και οι ανεμιστήρες συνεργάζονται στην κατεύθυνση αυτή. Και όπως και να έχει είναι δύσκολο να κατηγορήσεις μία ψύκτρα που από το πρώτο ακόμα test πριονίζει τις θέσεις 240 AIO μονάδων του ανταγωνισμού...
Με τον παραγόμενο θόρυβο "κλειδωμένο" στα 50dB και τις overclocked ρυθμίσεις για τον επεξεργαστή τα ευρήματα συγκλίνουν σε αυτό που αναφέραμε και προηγουμένως: η Venom Medusa αποδίδει πολύ καλά σε συνάρτηση με τον θόρυβο που παράγει. Βλέπουμε ότι σε αυτό το test - που είναι και το πιο ουσιαστικό για καθημερινή overclocked χρήση - καταφέρνει και κλείνει αισθητά την ψαλίδα σε σχέση με την NH-D15. Τόσο που αν σκεφτούμε ότι αυτή είναι η πρώτη performer ψύκτρα που έχουμε δει από την Akasa - κρατάμε την ανάσα μας για την επόμενη, μιας και προβλέπεται μάχη!
Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του review μας οι εντυπώσεις και οι παρατηρήσεις είναι κάθε άλλο παρά μοιρασμένες. Ξεκινήσαμε το review προετοιμασμένοι να εξετάσουμε το νέο βήμα της Akasa αλλά η Venom Medusa αποδείχτηκε να αποτελεί ένα - χωρίς υπερβολές - άλμα σε αυτά που η εταιρία μας είχε συνηθίσει. Η Venom Medusa μπορεί να σας ξενίζει με τις χρωματικές επιλογές της, αλλά δεν θα σας δώσει κανένα άλλον λόγο για περαιτέρω αμφισβητήσεις. Είναι μια ογκώδης ψύκτρα με ότι αυτό συνεπάγεται, αλλά οι επιδόσεις της δεν χωράνε δεύτερες αναγνώσεις: η Venom Medusa δαγνώνει!
Με την ποιότητα κατασκευής και φινιρίσματος σε άκρως ανταγωνιστικά επίπεδα, τους παρεχόμενους ανεμιστήρες να αποδεικνύονται ιδιαιτέρως αποδοτικοί ακόμα και στο τεστ με τον κλειδωμένο θόρυβο και το mounting - αν και όχι τέλειο - να μην κρύβει κακές εκπλήξεις, η Venom Medusa είναι μια επιλογή που θα δικαιώσει τον χρήστη που θα θελήσει να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητές της. Αν θέλαμε, θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε δύο μικρά αγκάθια στην όλη πρόταση, με πρώτο αυτό των επιλεγμένων χρωμάτων που σίγουρα δεν είναι για τον καθένα και δεύτερο αυτό της παρεχόμενης πάστας που οι περαιτέρω δοκιμές μας έδειξαν ότι δεν είναι η απόλυτη performer που έχουμε δει, αν και το τελευταίο μπορεί να αναγνωσθεί και αντίστροφα: η Venom Medusa ίσως να επικρατούσε ακόμα πιο εντυπωσιακά με μία καλύτερη θερμοαγώγιμη. Παρά τα δύο αυτά πταίσματα όμως, μην σας μένει κανένας ενδοιασμός, η Venom Medusa δεν είναι "ακόμα ένα Akasa cooler". Είναι μια ψύκτρα που χωρίς περιστροφές δαγκώνει μανιασμένα Noctua, Corsair, Cooler Master και λοιπές εταιρίες που έχουν με τον καιρό γίνει συνυφασμένες με το high end cooling. Είναι μια ψύκτρα που αν η Akasa καταφέρει να επικοινωνήσει την απόδοσή της μπορεί να γίνει το προϊόν ορόσημο για την μελλοντική πορεία της εταιρίας και τέλος είναι ένα προϊόν από εκείνα που επιβεβαιώνουν την πάγια παρακίνηση των reviewers: μην είστε brand loyals - η αγορά κρύβει εκπλήξεις!
Η Akasa είναι μια από εκείνες τις εταιρίες που ενώ μας απασχολεί αρκετά χρόνια, με την παρουσία της στην Ελληνική αγορά να πηγαίνει και πίσω από το 2000, στερούνταν flagship προϊόντων για αρκετό καιρό. Σύμφωνοι, κατά καιρούς είχαμε δει value coolers, τίμια cases καθώς και πολλά storage περιφερικά και αξεσουάρ, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία των προϊόντων της εταιρίας δεν θα μπορέσουμε να εντοπίσουμε τις δικές της "Dominator", το δικό της "Cosmos" ή την δική της "NH-D14". Αυτή λοιπόν την κατά μια ανάγνωση αδυναμία, κατά άλλη στρατηγική επιλογή, φαίνεται να προσπαθεί να αλλάξει η Ταϊβανέζικη εταιρία και σήμερα είναι η στιγμή που το HwBox θα ρίξει μια ματιά σε ένα από τα προϊόντα που υπόσχεται να είναι το πρώτο βήμα για τη στροφή της σε πιο high end κομμάτια της αγοράς.
H Akasa Venom Medusa της σημερινής δοκιμής είναι μια cooling πρόταση για τον επεξεργαστή σας, κάθε άλλο παρά διακριτική και μετριοπαθής. Με μεγάλο κόστος απόκτησης, εντυπωσιακά χρώματα, δύο ανεμιστήρες και μεικτό βάρος σαφώς πάνω από το ψυχολογικό όριο του 1 kg η Akasa κλείνει το μάτι τόσο σε gamers όσο και σε επιθετικούς overclockers και με την συγκεκριμένη πρόταση μπαίνει στην μάχη των μεγάλων dual tower, στο υψηλότερο tier των air coolers. Η αλήθεια είναι ότι μας αρέσει όταν μια εταιρία προσπαθεί να τα βάλει στα ίσια με τα big boys του ανταγωνισμού, πόσο μάλλον όταν δεν μας έχει συνηθίσει σε αυτόν τον ρόλο. Πάμε λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά στα επιγραμματικά χαρακτηριστικά της ψύκτρας, στον παρακάτω πίνακα...
Με ένα πρώτο βλέμμα στην συσκευασία, θα διστάζαμε να πούμε ότι η εικόνα της Venom Medusa στο ράφι θα είναι το δυνατό της σημείο. Πολλές πληροφορίες, διαφορετικές γραμματοσειρές και μια αρκετά παρδαλή χρωματική παλέτα καθιστούν την εξωτερική εικόνα της μονάδας μάλλον "φορτωμένη". Παρ' όλα αυτά στο πλαϊνό μέρος θα βρείτε χρήσιμες αναφορές σε διαστάσεις αλλά και σε υποστηριζόμενα sockets και έτσι δεν μπορούμε να πούμε κάτι το μεμπτό για το χρηστικό κομμάτι της συσκευασίας. Πόσο μάλλον που και εντός, το σώμα της ψύκτρας είναι αγκαλιασμένο με μαλακό αφρό και θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν αρκετοί πλανήτες για να παραλάβετε χτυπημένο ένα τόσο καλά συσκευασμένο προϊόν.
Το σώμα της Venom Medusa κινείται στα γνώριμα μονοπάτια των προτάσεων που έχουμε δει και από τον ανταγωνισμό στο παρελθόν: έχουμε επί της ουσίας μία συμμετρική dual tower διάταξη με 8 heatpipes να περνούν μέσα από την nickel coated χάλκινη βάση. Επιπλέον, τα "ρετιρέ" fins είναι βαμμένα μαύρα δίνοντας ένα πιο επιθετικό αέρα στην ψύκτρα όταν αυτή είναι εγκατεστημένη. Ο μεσαίος Viper (HDB) 140mm ανεμιστήρας πατάει σε λαστιχένιες λεπτομέρειες και το ίδιο θα ισχύει και για τον 120mm που θα βρείτε στο κουτί με τα παρελκόμενα. Τα συρμάτινα clips στήριξης όμως θα μπορούσαν να είχαν πιο μαζεμένα "αυτάκια" μιας και με το πρώτο PCIE να απειλείται σχεδόν πάντα από τις μεγάλες dual tower μονάδες, κανείς δεν επιθυμεί ένα "ύπουλο" αγώγιμο σύρμα πάνω από την ακριβή κάρτα γραφικών του. Επιπλέον, αυτά τα συρμάτινα clips κουμπώνουν σε κάποια μικρά πλαστικά Τ για να προσαρτηθούν στις τρύπες του ανεμιστήρα: δεν υπάρχει κάτι το εγγενώς λάθος σε αυτή την προσέγγιση, αλλά σίγουρα έχουμε δει και κομψότερες λύσεις στο παρελθόν. Με αυτή την μικρή γκρίνια όμως στην άκρη, θα ήμασταν άδικοι αν δεν επισημαίναμε τις καλές κολλήσεις, τα σωστά πάχη των υλικών και το πολύ καλό φινίρισμα της μονάδας, ακόμα και στο σημείο επαφής της με το IHS του επεξεργαστή σας.
Στα του mounting, τα κυριότερα κομμάτια είναι μεταλλικά, στιβαρά και με την σωστή λογική κατά την εγκατάσταση. Επιπλέον, κοιτώντας στα παρελκόμενα θα βρείτε ένα σακουλάκι με την ένδειξη "spare parts" που αφορά την εγκατάσταση ενός τρίτου (μη παρεχόμενου) ανεμιστήρα: εκτιμούμε ότι ένας τρίτος ανεμιστήρας θα ήταν υπερβολή αλλά οφείλουμε να επαινέσουμε την Akasa για την παροχή αυτών των επιπλέον parts καθώς και για τις εποπτικές οδηγίες, το PWM splitter και το αντίστοιχο καλώδιο με την αντίσταση, που θα φανεί χρήσιμο με όσους δεν χρησιμοποιήσουν PWM λειτουργία για τους ανεμιστήρες της.
Η εγκατάσταση προχωράει εύκολα, με το backplate να πείθει για την αντοχή του, ενώ με την Venom Medusa εγκατεστημένη να υπολογίζετε κάτι λιγότερο από 5 cm για το πρώτο σας DIMM slot (καλύπτεται από fins στην μητρική των δοκιμών μας) καθώς και ότι σε αρκετές (κυρίως mATX) μητρικές που η πρώτη PCIE είναι η x16 της κάρτα γραφικών σας, θα υπάρξουν ...στενές επαφές. Στην δική μας περίπτωση όμως (Maximus V Formula) η πρώτη PCIE είναι μία άδεια x4 και έτσι όλα "έδεσαν" άνετα και χωρίς προβλήματα μιας και η συγκεκριμένη ψύκτρα είναι αρκετά μαζεμένη γύρω από τον χώρο του socket έτσι που δεν βρίσκει ακόμα και σε μία μητρική με τόσο μεγάλο σύστημα ψύξης για τα VRM της, όπως η ASUS των δοκιμών μας.
Και σε αυτή την δοκιμή μας, ο δημοφιλής Ivy Bridge i5 3570K δίνει το παρόν. Κρίναμε σκόπιμο να πάρουμε μετρήσεις από δύο συχνότητες λειτουργίας. Μία στο εργοστασιακό 34x100 (3.4GHz) με τάση vcore 1 Volt, ορισμένη manually από το bios, και μία στο σχετικά εύκολο 45x100 (4.5GHz) με τάση vcore 1.2 Volts και πάλι ορισμένο με τον ίδιο τρόπο. Οι μνήμες έπαιξαν στα 1600MHz με χρονισμούς 9-9-9-24 και τάση vdimm 1.5 volts. Όλες οι επιλογές εξοικονόμησης ενέργειας και διόρθωσης (compensation) τάσεων ήταν απενεργοποιημένες και οι υπόλοιπες τάσεις αφέθηκαν στο auto.
Παρατηρήσεις
Για τις δοκιμές χρησιμοποιήθηκε η bundled πάστα, ενώ για τα πρώτα δύο αποτελέσματα οι ανεμιστήρες λειτουργούσαν στα 12 Volts χάριν "καθαρότερων" και λιγότερο platform dependent (pwm) αποτελεσμάτων. Κατόπιν ρυθμίσαμε τους ανεμιστήρες έτσι ώστε να μετράμε 50db στα δέκα εκατοστά από αυτούς και επαναλάβαμε τις μετρήσεις για το o/c τεστ μας. Γιατί; Είναι ένα επίπεδο θορύβου όπου η πλειοψηφία των χρηστών θεωρεί αποδεκτό και αποφασίσαμε να περιλάβουμε ένα baseline test με βάση τον θόρυβο, για να σας παρουσιάζουμε από εδώ και πέρα, πως αποδίδει η κάθε cooling λύση, σε ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο σενάριο λειτουργίας. Όλα τα test επαναλαμβάνονταν δις για την αποφυγή σφαλμάτων.
Δοκιμές
Προκειμένου να δημιουργήσουμε load χρησιμοποιήσαμε τις τελευταίες εκδόσεις του linpack κάτω από το Linx. Στην περίπτωση του Ivy Bridge ανανεώσαμε κατάλληλα τις εφαρμογές μας, ώστε να αξιοποιηθεί το AVX instruction set του. Έτσι, καταγράψαμε μέσω του coretemp τις μέγιστες θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν σε διάστημα 10 λεπτών τρέχοντας διαδοχικές 2048MB loops του LinX. Κατόπιν υπολογίστηκε και παρουσιάστηκε ο μέσος όρος max θερμοκρασίας των τεσσάρων πυρήνων.
Με το πέρας του δεκάλεπτου stressing και κλείνοντας το LinX – αφήναμε το σύστημα σε κατάσταση ηρεμίας για 15 ακόμα λεπτά και καταγράφαμε τις θερμοκρασίες στις οποίες επανήλθε ο επεξεργαστής. Αυτό, θα είναι το idle temperature που αναφέρουμε στα γραφήματα που ακολουθούν.
Αυτό το ζευγάρι load και idle θερμοκρασιών, είναι εν γένει αρκετό για να σας δώσει μία σαφή άποψη για την αποτελεσματικότητα, ή μη, της ψύκτρας. Πάμε λοιπόν στο σημαντικότερο τμήμα του review.
Ας δούμε τι συνέβη με τον συνήθη i5 3570k σε ρόλο loader. Για να έχετε σημεία αναφοράς, βάλαμε στα γραφήματα δύο τελείως αντίστοιχες προτάσεις του ανταγωνισμού που είχαμε συναντήσει σε review μας, στο παρελθόν. Η πρώτη είναι η flagship πρόταση της Noctua, ενώ η δεύτερη η αντίστοιχη flagship (Ultimate) της Cryorig.
Με τα πάντα στα 12v βλέπουμε την Venom Medusa να παρέχει πρακτικά ίδιο performance με τις δύο προτάσεις του ανταγωνισμού στο stock test και να παραχωρεί ένα υπαρκτό προβάδισμα μόνο στην Noctua, στο test με τις αυξημένες τάσεις και συχνότητες. Και πάλι όμως πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμα και στο 100% η ψύκτρα είναι πιο ήσυχη απ' όσο θα περιμένατε από τα RPMs που αναφέρουμε στην πρώτη σελίδα, αφού τα κάπως αραιά fins και οι ανεμιστήρες συνεργάζονται στην κατεύθυνση αυτή. Και όπως και να έχει είναι δύσκολο να κατηγορήσεις μία ψύκτρα που από το πρώτο ακόμα test πριονίζει τις θέσεις 240 AIO μονάδων του ανταγωνισμού...
Με τον παραγόμενο θόρυβο "κλειδωμένο" στα 50dB και τις overclocked ρυθμίσεις για τον επεξεργαστή τα ευρήματα συγκλίνουν σε αυτό που αναφέραμε και προηγουμένως: η Venom Medusa αποδίδει πολύ καλά σε συνάρτηση με τον θόρυβο που παράγει. Βλέπουμε ότι σε αυτό το test - που είναι και το πιο ουσιαστικό για καθημερινή overclocked χρήση - καταφέρνει και κλείνει αισθητά την ψαλίδα σε σχέση με την NH-D15. Τόσο που αν σκεφτούμε ότι αυτή είναι η πρώτη performer ψύκτρα που έχουμε δει από την Akasa - κρατάμε την ανάσα μας για την επόμενη, μιας και προβλέπεται μάχη!
Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του review μας οι εντυπώσεις και οι παρατηρήσεις είναι κάθε άλλο παρά μοιρασμένες. Ξεκινήσαμε το review προετοιμασμένοι να εξετάσουμε το νέο βήμα της Akasa αλλά η Venom Medusa αποδείχτηκε να αποτελεί ένα - χωρίς υπερβολές - άλμα σε αυτά που η εταιρία μας είχε συνηθίσει. Η Venom Medusa μπορεί να σας ξενίζει με τις χρωματικές επιλογές της, αλλά δεν θα σας δώσει κανένα άλλον λόγο για περαιτέρω αμφισβητήσεις. Είναι μια ογκώδης ψύκτρα με ότι αυτό συνεπάγεται, αλλά οι επιδόσεις της δεν χωράνε δεύτερες αναγνώσεις: η Venom Medusa δαγνώνει!
Με την ποιότητα κατασκευής και φινιρίσματος σε άκρως ανταγωνιστικά επίπεδα, τους παρεχόμενους ανεμιστήρες να αποδεικνύονται ιδιαιτέρως αποδοτικοί ακόμα και στο τεστ με τον κλειδωμένο θόρυβο και το mounting - αν και όχι τέλειο - να μην κρύβει κακές εκπλήξεις, η Venom Medusa είναι μια επιλογή που θα δικαιώσει τον χρήστη που θα θελήσει να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητές της. Αν θέλαμε, θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε δύο μικρά αγκάθια στην όλη πρόταση, με πρώτο αυτό των επιλεγμένων χρωμάτων που σίγουρα δεν είναι για τον καθένα και δεύτερο αυτό της παρεχόμενης πάστας που οι περαιτέρω δοκιμές μας έδειξαν ότι δεν είναι η απόλυτη performer που έχουμε δει, αν και το τελευταίο μπορεί να αναγνωσθεί και αντίστροφα: η Venom Medusa ίσως να επικρατούσε ακόμα πιο εντυπωσιακά με μία καλύτερη θερμοαγώγιμη. Παρά τα δύο αυτά πταίσματα όμως, μην σας μένει κανένας ενδοιασμός, η Venom Medusa δεν είναι "ακόμα ένα Akasa cooler". Είναι μια ψύκτρα που χωρίς περιστροφές δαγκώνει μανιασμένα Noctua, Corsair, Cooler Master και λοιπές εταιρίες που έχουν με τον καιρό γίνει συνυφασμένες με το high end cooling. Είναι μια ψύκτρα που αν η Akasa καταφέρει να επικοινωνήσει την απόδοσή της μπορεί να γίνει το προϊόν ορόσημο για την μελλοντική πορεία της εταιρίας και τέλος είναι ένα προϊόν από εκείνα που επιβεβαιώνουν την πάγια παρακίνηση των reviewers: μην είστε brand loyals - η αγορά κρύβει εκπλήξεις!
Ευχαριστούμε θερμά την Akasa για την παραχώρηση του δείγματος!
