The story so far...

Τι είναι αυτό που κάνει μια μητρική να "κατατάσσεται" ως Gaming; Σε μια πραγματικά ανθίζουσα αγορά η οποία έχει "κατακλυστεί" από τέτοιου είδους προϊόντα, οι κατασκευαστές μητρικών δεν μας έχουν δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση. Αυτό που είναι σαφές πως μια μητρική μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι όταν διαθέτει το κατάλληλο σετ χαρακτηριστικών, το οποίο έχει ως συνήθως το εξής μοτίβο: "Επιθετική" εμφάνιση (κατά προτίμηση σε μαύρο-κόκκινο color scheme), πιο ενισχυμένο από το τυπικά κύκλωμα ήχου το οποίο δίνει έμφαση στο υψηλό output impedance, το Atheros Killer E2200 της Qualcomm στον ρόλο του ελεγκτή δικτύου, μια πληθώρα hardware λύσεων με έμφαση στην ποιότητα και την ανθεκτικότητα της μητρικής και άλλη μια μεγάλη λίστα από software λύσεις που επιτρέπουν την βέλτιστη παραμετροποίηση της στα μέτρα του Gamer. Έκτοτε, είναι στο χέρι του κατασκευαστή αναλόγως το market segment που στοχεύει, να την εμπλουτίσει με το αντίστοιχο bundle, δικαιολογώντας φυσικά την αυξημένη τιμή της.

Πάει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που είδαμε κάποια εναλλακτική λύση όσον αφορά την aftermarket ψύξη μιας κάρτας γραφικών. Για την ακρίβεια η πρόοδος που έγινε τα τελευταία χρόνια πάνω στον τομέα της ψύξης σημειώθηκε πρωτίστως από τους κατασκευαστές GPU οι οποίοι αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν ένα έξτρα selling point στα προϊόντα τους, εξελίσσοντας την default - εργοστασιακή ψύξη που παρέχουν στην κάρτα τους η οποία φτάνει στα ράφια των καταστημάτων. Πράγματι, τα τελευταία χρόνια έχουμε δει περίτεχνα σχέδια και λύσεις από τους κατασκευαστές, οι οποίοι εφόσον αποτυγχάνουν να διαφοροποιηθούν σημαντικά από τους αντιπάλους τους στον τομέα των επιδόσεων ελέω των περιορισμών – guidelines που θέτουν οι AMD και nVidia για τα τσιπ τους, στρέφουν το ενδιαφέρον και σε άλλα έξτρα χαρακτηριστικά. Αν σας λένε τίποτα τα ονόματα DirectCU, TwinFrozr και Vapor-X, για παράδειγμα, τότε αντιλαμβάνεται κανείς πως οι κατασκευαστές όπως η ASUS και η MSI επένδυσαν αρκετά ώστε να εξελίξουν τον branding των προϊόντων τους.

Άλλη μια μητρική βασισμένη στο H97 chipset ήρθε στα εργαστήρια του HwBox από την ASRock. Αλλά προτού ξεκινήσουμε με την αναλυτική παρουσίαση, ας ρίξουμε μια ματιά πως οδηγηθήκαμε στην συγκεκριμένη μητρική. Τα Z97 και H97 αποτελούν τα μοναδικά chipset ελέγχου για τα Haswell και Devil's Canyon s1150 CPUs που κυκλοφορούν αυτήν την στιγμή στην αγορά, με την Intel να έχει ανακοινώσει πως δεν έχει περαιτέρω σχέδια για συμπληρωματικά chipset, όπως τα H81 και B85 που είδαμε στην 8η σειρά. Έτσι, το Z97 στοχεύει εξ' ολοκλήρου στην high - end και enthusiast κατηγορία, ενώ το H97 αναλαμβάνει να καλύψει τις ανάγκες της mainstream και της entry κατηγορίας με μητρικές οι οποίες έχουν δώσει έμφαση στο value αλλά φέρουν μερικά χαρακτηριστικά λιγότερα.

H εποχή που ζούμε είναι η εποχή της πληροφορίας. Αμέτρητα δεδομένα αποθηκεύονται κάθε λεπτό σε όλες τι μορφές μνήμης που υπάρχουν, μαγνητικά και οπτικά μέσα, μνήμες flash, μνήμες ROM. Οι ανάγκες στη καθημερινότητά μας συνεχώς αυξάνονται, με αποτέλεσμα η ποσότητα της μνήμης που πριν μερικά χρόνια μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε έναν υπολογιστή, πλέον να μην φτάνει ούτε για την αποθήκευση ενός αρχείου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η SanDisk, είδε αρκετά μπροστά και παρουσίασε πρώτη, με πατέντα που κατοχύρωσε το 1997, τo πρώτο αφαιρούμενο drive που βασίζεται σε flash μνήμη. Το 1990 βγάζει στο εμπόριο το πρώτο flash disk drive με χωρητικότητα 4MB. Ένα χρόνο αργότερα, το 1991, βγάζει σε παραγωγή και δίνει στην IBM, το πρώτο Solid State Drive, χωρητικότητας 20MB. Δυστυχώς το κόστος ήταν τόσο μεγάλο (1000$ μόνο για το drive ή αλλιώς 50$ το MB) που η ιδέα δεν προχώρησε και τόσο πολύ. To 1999 η εταιρεία σε συνεργασία με την Toshiba παρουσιάζουν την πρώτη MLC NAND flash μνήμη και το 2000, αλλάζει ολοκληρωτικά την παραγωγή του εργοστασίου της σε προϊόντα NAND flash. Η αρχή είχε γίνει...

Το "κολπάκι" των κατασκευαστών μητρικών είναι πλέον γνωστό: για να καταφέρουν να διαχωρίσουν τις value H97 μητρικές από την high-end Z97 κατηγορία και ελέω έλλειψης άλλων επιλογών, συνηθίζουν να κρατάνε όλα τα "δυνατά" χαρακτηριστικά ως έξτρα επιλογές υπέρ της ανώτερης τιμολογιακά κατηγορίας, αφήνοντας τις H97 μητρικές να δείχνουν "συνειδητά" φτωχότερες. Ίσως ένα τεχνητό "κενό" μεταξύ των mainstream και του mainstream και του high-end να φαντάζει λογική επιλογή ώστε εν μέρει να αποφεύγεται το "overlapping" μεταξύ του product stack μιας εταιρίας - αλλά δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις εκείνων που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν μερικά χαρακτηριστικά που δεν χρειάζονται έναντι κάποιων άλλων που μπορούν να τους φανούν πιο χρήσιμα.

Πριν το 2009 τα πράγματα για το Ελληνικό αγοραστικό κοινό των cooling προϊόντων ήταν αρκετά απλά: αν δεν ήξερες σε τι ακριβώς αναφερόμαστε λέγοντας "cooling" τότε πιθανότατα ο επεξεργαστής σου να ήταν κάτω από το box coolerάκι του κατασκευαστή του. Αν ήξερες και είχες value ανησυχίες, ένα φθηνό single tower cooler σε έκανε φτωχότερο κατά περίπου ?40 και αλλά και πολύ πιο άνετο με τις θερμοκρασίες. Αν ήθελες το κάτι παραπάνω, οι flagship αερόψυκτρες των ?70 και ?80 θα έδιναν την λύση και αν ήσουν πραγματικά άρρωστος ξεκινούσες το μεγάλο ταξίδι της custom υδρόψηξης, το οποίο σε έβαζε σε έναν ολόκληρο νέο κόσμο με reviews για blocks, reviews για rads, ανησυχίες για συντήρηση, προβλήματα διάβρωσης μετάλλων ή και ανάπτυξης μικροοργανισμών και άλλα τέτοια τρομερά, έτσι ώστε μαζί με τα τριψήφια ποσά που απαιτούνταν και τα λιγοστά και ακριβά τότε κατάλληλα cases, έκαναν την μετάβαση "στα νερά" μεγάλη απόφαση που αφορούσε ένα πραγματικά μικρό μόνο ποσοστό χρηστών εκεί έξω.

Η κυκλοφορία των Devil's Canyon της Intel επέφερε και μερικές αλλαγές όσον αφορά την "νοοτροπία" των μητρικών που κυκλοφορούν στην αγορά. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, οι κατασκευαστές έχουν δημιουργήσει ένα market segmentation βασίζοντας τα προϊόντα τους στα αντίστοιχα chipsets που τους προσφέρει η Intel. Στα πλαίσια αυτής της "τακτικής", είχε δημιουργηθεί μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του mainstream και του high-end, με την δεύτερη κατηγορία να λαμβάνει ως de facto το Z97 σαν chipset, και την πρώτη να περιορίζεται σε stripped-down εκδοχές του όπως τα H91, H97 και B85. Αυτό οδήγησε στο εξής φαινόμενο: Εάν δεν ήσασταν πιθανός αγοραστής ενός εκ των 4670K και 4770K, δεν δικαιολογούταν η αγορά μιας Z97 μητρικής.

Για όσους θυμούνται, η Plextor ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα στο χώρο των προσωπικών υπολογιστών στα μέσα της δεκαετίας του '80. Τα προσωπικής χρήσης CD-Recorders που παρήγαγε η εταιρεία, έγιναν τόσο γνωστά στο ευρύ κοινό, κυρίως λόγω της αξιοπιστίας τους αλλά και της ποιότητας κατασκευής τους.

Θα ξεκινήσουμε το παρόν review όπως κλείσαμε με το ακριβώς προηγούμενο. Για ένα απλό "φρεσκάρισμα" στην μνήμη σας, θα σας αναφέρουμε (για μια ακόμα φορά) περί του marketing segmentation και πως οι εταιρίες - κατασκευαστές επιλέγουν να μεταβάλλουν το πλήθος των χαρακτηριστικών που προσφέρει μια μητρική με απώτερο στόχο να διαφοροποιήσουν τα προϊόντα μεταξύ τους - εφόσον δεν έχουν σχεδόν κανέναν έλεγχο όσον αφορά τις επιδόσεις ενός συστήματος - και να βελτιστοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την τελική τιμή. Όπως λοιπόν αναμένουμε πλέον από μια εταιρία να διαθέσει στην αγορά ένα πλούσιο σε χαρακτηριστικά motherboard, έτσι είμαστε σχεδόν βέβαιοι για την κυκλοφορία ενός φτηνότερου board εντός της ίδιας σειράς προϊόντων.

Από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης του Z97 chipset, το οποίο ήρθε σε συνδυασμό με τους νέους Devil's Canyon επεξεργαστές της Intel, το RnD κομμάτι της Asrock αναμφίβολα ήταν από τα πιο δραστήρια. Η συγκεκριμένη εταιρία μας έχει "καλομάθει" εξάλλου σε μητρικές οι οποίες δεν "διστάζουν" να φέρουν μπόλικα χαρακτηριστικά και ένα εξαιρετικό σύνολο στην πιο ανταγωνιστική τιμή της αγοράς - όπως έχουν αποδείξει και τα πρόσφατα review μας (Asrock Z97 Pro4 Review, Asrock Fatal1ty Z97X Killer Review, Asrock Z97E-ITX/ac Review).

Στην αρχή του καλοκαιριού, η Cryorig R1 Ultimate μας έδωσε μια πρώιμη δόση δροσιάς μαζί με τις απαραίτητες συστάσεις για το ποιόν μιας αρκετά νέας εταιρίας στον χώρο της ψύξης, που οφείλουμε να δεχτούμε ότι από τα πρώτα της renders και τις φωτογραφίες των PR της, είχε κάνει αρκετή αίσθηση με την angular αισθητική της και τους συνδυασμούς των γκρι αποχρώσεων και μαύρου. Και εκεί που περιμέναμε κυρίως looks, στο πρώτο review είδαμε και αξιόλογο performance. Και εκεί που νομίζαμε ότι η R1 Ultimate παίζει μόνη της για τα χρώματα της Cryorig, εμφανίστηκαν και η R1 Universal - μια αντίστοιχη dual tower με καλύτερη συμβατότητα στις μνήμες RAM λόγω του λεπτού "πρώτου" ανεμιστήρα της - αλλά και η C1, μια top down ψύκτρα άλλης φιλοσοφίας, με αιχμή του δόρατος το χαμηλότερο απαιτούμενο πλάτος του case αλλά και την παρεχόμενη ψύξη στις περί του socket περιοχές.

Καλό είναι τα reviews να ξεκινάνε σε στέρεα βάση και να μην τρέφουν στους αναγνώστες λάθος προσδοκίες. Επομένως, όσοι ανοίξατε το παρόν και περιμένετε να φτάσετε στην τελευταία σελίδα όπου ευθαρσώς θα σας προτρέπουμε σε αγορά ή το αντίθετο, θα πρέπει να αναθεωρήσετε καθώς σήμερα θα δούμε ένα νέο gaming in ear headset της CM Storm και όπως σε όλα τα in ear το θέμα εργονομία είναι σημείο αμφιλεγόμενο για ένα μεγάλος μέρος χρηστών εκεί έξω: υπάρχουν άτομα που χρησιμοποιούν τέτοια headsets έξι και πλέον ώρες την ημέρα αδιαμαρτύρητα και άλλοι που στα έξι λεπτά χρήσης θα πρόδιδαν κρατικά μυστικά προκειμένου να τελειώσει το μαρτύριο και να βγάλουν τους διαόλους (sic) από τα αυτιά τους. Και δεν υπάρχει λόγος να κρύβομαι, νιώθω αρκετά αλληλέγγυος με τους δεύτερους.

Μπορεί ένα mITX σύστημα να ανταγωνιστεί ένα παραδοσιακό ATX desktop μηχάνημα; Αυτό είναι ένα ερώτημα που από μεριάς Intel έχει απαντηθεί καταφατικά εδώ και αρκετό καιρό, τόσο από τους Ivy Bridge αλλά ιδίως από τους Haswell επεξεργαστές της, με το εξαιρετικό efficiency που συντελεί σε χαμηλή κατανάλωση και λιγότερη παραγωγή θερμότητας. Η Intel έχει καταφέρει με τις αρχιτεκτονικές της να ανοίξει νέους "ορίζοντες" όσον αφορά τα μεγέθη των συστημάτων που μπορούμε να έχουμε στα σπίτια μας, ενώ οι επιλογές λύσεις που προσφέρονται πλέον στον Small form factor τομέα να εκτείνονται από τα κουτιά, ψύκτρες μέχρι και τροφοδοτικά, επιτρέποντάς μας την δημιουργία μηχανημάτων που έχουν την δυνατότητα να μην έχουν πολλά να ζηλέψουν από τα μεγαλύτερα ATX "αδέλφια" τους.

Ο Johnathan Wendel, γνωστός περισσότερο με το nickname του "Fatal1ty", ήταν ένας από τους "αυθεντικούς" Pro-Gamers που με τα κατορθώματά τους στα Quake III Arena & 4, Painkiller, Doom 3 και Unreal Tournament 2003 κατάφερε να κάνει τον εαυτό του άρθρο στην Wikipedia και το nickname του ένα επιτυχημένο brand. Ο συμπαθής κατά τα άλλα Johnathan ήταν από τους πρώτους που έκαναν καριέρα στο Online gaming, τα τελευταία όμως κατορθώματα του στον χώρο δεν ξεφεύγουν αργότερα από το 2010. Έχοντας πατήσει για τα καλά τα πρώτα "-άντα", ο Johnathan μπορεί να μην συνεχίζει την επαγγελματική καριέρα στον ρυθμό που το έκανε 13 χρόνια νωρίτερα, όμως συνεχίζει να δίνει το παρόν σε μεγάλες Gaming διοργανώσεις.