Corsair= Κουρσάρος. Vengeance= Εκδίκηση. Corsair Vengeance= η Εκδίκηση των Κουρσάρων; Ωραίος ο συνειρμός αλλά μάλλον η Corsair δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό της όταν "βάφτισε" την σειρά αυτή που κυκλοφορεί εδώ και 2 χρόνια. Η πιο λογική εξήγηση είναι πώς ήθελε κάτι "πιασάρικο", κάτι που θα μπορούσε να εισχωρήσει εύκολα στην κοινότητα των gamers και να έχει και συνέχεια, καθώς οι γνωστές και μη εξαιρετέες Dominator είχαν γίνει πολύ δυνατές αλλά το υπόβαθρο τους τις είχε κάνει να είναι πιο "High Class" μνήμες ιδανικές για Overclockers. Έτσι λοιπόν, βασιζόμενη στο όνομα της λάνσαρε την σειρά Vengeance. Αρχικά κυκλοφόρησαν με μαύρα heatsinks, τρεις μήνες μετά κυκλοφόρησαν με μπλε, αργότερα βγήκαν με κόκκινα και τελευταία με χρυσά. Όπως αναφέρει και η Corsair στο site της, τα διαφορετικά χρώματα, δεν υποδεικνύουν κάτι συγκεκριμένο αλλά δημιουργήθηκαν για να ταιριάζετε καλύτερα τους χρωματικούς συνδυασμούς των hardware parts σας ή να εκφράζετε την προσωπικότητα σας. Να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο; Η σειρά Vengeance πλέον έχει κυκλοφορήσει ακόμα και μνήμες για Notebook καθώς και Low Profile Dimms με μαύρα ή μπλε heatsinks έτσι ώστε να μπορούν να μπαίνουν τόσο σε συστήματα με μεγάλες ψύκτρες αλλά και σε mini-itx μητρικές που ο χώρος είναι περιορισμένος. Να πάμε και στην βαθύτερη ανάλυση των χρωμάτων του κιτ που έχουμε για δοκιμή και μετά να σταματήσουμε με τα χρώματα. Ναι, ο συνδυασμός του μαύρου και του κόκκινου δένει υπέροχα και θυμίζει έντονα μητρικές της σειράς Republic Of Gamers της ASUS. Ακόμα πιο όμορφο είναι το μαύρο χρώμα του PCB που δεν είναι κλασσικά μαύρο αλλά matte! Τέλος με τα χρώματα. Μας συγχωρείτε αλλά είναι το πρώτο κιτάκι Vengeance που θα δοκιμάσουμε και θέλουμε να τα εξηγήσουμε όλα.

Πριν από τρεις εβδομάδες είχαμε την πρώτη επαφή μας με τα Vengeance 1300. Οι πιο παρατηρητικοί από σας, θα θυμούνται ότι στην προσπάθειά μας να πάρουμε τον καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να κρίνουμε το headset χωρίς να τα το αδικήσουμε λόγο "πηγής" είχαμε χρησιμοποιήσει μία διόλου ταπεινή X-FI Xtreme Titanium Fatal1ty για την σύνδεσή τους με το test rig μας. Έτσι, και με την κατάλληλη επιλογή προς ακρόαση υλικού, είχαμε αποκλείσει την περίπτωση να "ξεμείνουμε" από ποιότητα στις αναλογικές μας εξόδους και αφήσαμε το Vengeance 1300 να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε, χωρίς το "bottleneck" μια μέτριας κάρτας ήχου. Το τελευταίο βέβαια, η απόκτηση μίας τίμιας κάρτας ήχου μας έφερε απέναντι σε μία αναντίρρητη πραγματικότητα: Αν κοιτάξετε τα προτεινόμενα συστήματα σε διάφορα forums και μαγαζιά, θα διαπιστώσετε σχεδόν αμέσως ότι πλέον η συντριπτική πλειονοψηφία των συστημάτων απαξιεί να συμπεριλάβει μία κάρτα ήχου στο component list της. Έχουν πια παρέλθει οι εποχές που ο ήχος στα PC ήταν κάτι το εξωτικό για το οποίο ο αγοραστής θα πλήρωνε αδρά την Creative και τις άλλες εταιρίες του χώρου.

Η «θύελλα» των νέων καρτών γραφικών, τουλάχιστον από πλευράς AMD, έφτασε στο αποκορύφωμά της. Και ενώ δεν πέρασε αρκετός καιρός από την παρουσίαση της σειράς HD 7700, ήρθε η ώρα για την συμπλήρωση του παζλ με ένα από τα τελευταία κομμάτια του, την σειρά HD 7800 που φέρουν τον πυρήνα Pitcairn.

Για την Gigabyte έχουμε μιλήσει πολλάκις σε πολλά review και όλοι ξέρετε ποια είναι και τι κάνει αυτή η εταιρία. Θα μπούμε κατευθείαν στο ψητό λοιπόν και θα μιλήσουμε για το συγκεκριμένο review που αφορά την Gigabyte Z77X-UD3H-WB WiFi μητρική. Τι το ξεχωριστό έχει αυτή η μητρική; Όσοι δεν καταλάβατε ήδη απο το όνομα του μοντέλου, είναι μια μητρική βασισμένη επάνω στο ολοκαίνουριο ολοκληρωμένο της Intel που ακούει στο όνομα Intel Z77 Express Chipset και απο τις 8 Απριλίου και μετά θα αποτελέι και επίσημα το High End Chipset του socket LGA 1155 αντικαθιστώντας το Intel Z68 Express Chipset. Μετά τις 29 Απριλίου που θα κυκλοφορήσουν και οι Ivy Bridge επεξεργαστές με λιθογραφική μέθοδο 22nm θα κυκλοφορήσουν επίσης μητρικές με Chipset Z75, H77, Q77, Q75 και τέλος B75 Chipset που θα τους υποστηρίζουν.

Η Intel τον Οκτώβριο του 2009 έκανε το ντεμπούτο της στο χώρο των SSD και έκανε όλο τον πλανήτη να παραμιλάει για τις απίστευτες επιδόσεις που προσέφεραν τα δύο μοντέλα της, ο X25-M και ο X25-E. "Μ" όπως mainstream και ήταν το drive το οποίο χρησιμοποιώντας παράλληλη συνδεσμολογία για κάθε εγκατεστημένη στο drive nand μνήμη εκτόξευσε τις επιδόσεις σε νέα επίπεδα. Ο Χ25-Ε ("E" όπως enterprise) χρησιμοποιούσε την ίδια συνδεσμολογία με μόνη διαφορά από το "μικρό" αδερφάκι του πως έκανε χρήση ακριβής μνήμης SLC.

Η Intel με την παρουσίαση του τελευταίου της chipset Z68 για τους 1155 socket Sandy Bridge επεξεργαστές, προσπάθησε να ενώσει τις 2 κατηγορίες πελατών που δημιούργησε με τα πρώτα 6 series chipsets. Την κατηγορία mainstream με το H67, το οποίο έκανε χρήση της ενσωματωμένης κάρτας γραφικών στον επεξεργαστή Sandy Bridge και την κατηγορία Enthusiast με το chipset P67, το οποίο δεν είχε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την ενσωματωμένη κάρτα γραφικών, αλλά μπορούσε να κάνει overclocking στους ξεκλείδωτους από άποψης multiplier επεξεργαστές. To Ζ68 λοιπόν ήρθε να ενώσει τις 2 αυτές κατηγορίες και μαζί έφερε και 2 νέα features.

Η τεχνολογία είναι σαν τη μόδα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα υπάρχουν διάφορες τάσεις, θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς. Τον τελευταίο καιρό γίνεται λόγος για τις κάρτες γραφικών και γενικότερα για την επεξεργασία της εικόνας. Οι κατηγορίες και οι διαγωνιζόμενοι πολλοί. Τι όμως είναι αυτό που πραγματικά έχει τάση το αγοραστικό κοινό; Έχουμε την άποψη πως το μεγαλύτερος μέρος του καταναλωτικού κοινού τείνει στο να αγοράζει πολλά-σε-ένα πράγματα. Τι εννοούμε, μια μητρική που θα της λείπουν μόνο τα βασικά (επεξεργαστής και μνήμη RAM), θα έχει δηλαδή ενσωματωμένη κάρτα γραφικών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της κατηγορίας αυτής είναι τα συστήματα με Llano της AMD και η πλατφόρμα H61/67 της Intel. Ικανοποιούν όμως τις ανάγκες του χρήστη σε βαθμό ίσο με αυτό με μια ξεχωριστή κάρτα γραφικών;

H AVerMedia είναι μία εταιρεία που στη χώρα μας είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια στην πλειοψηφία των χρηστών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, με μια πλειάδα προϊόντων, κυρίως σε ότι σχετίζεται με ήχο και εικόνα μέσω Η/Υ. Ιδρύθηκε το 1990 και μόλις το 2000 έγινε δημόσια. Είναι ένας βασικός διεθνής παίκτης στο τομέα σχεδιασμού, κατασκευής και marketing ηλεκτρονικών καταναλωτικών συσκευών και προϊόντων που σχετίζονται με πολυμέσα και Internet TV. Γνώμονάς της είναι η χρήση προηγμένης τεχνολογίας (άρρηκτα συνδεδεμένη με το τρίπτυχο: προστασία του περιβάλλοντος, εργονομία και φιλικότητα προς τον χρήστη) για ανάπτυξη πρωτοποριακών και υψηλής ποιότητας προϊόντων, στοχεύοντας πάντα την παγκόσμια αγορά, σε τιμές προσιτές στον μέσο καταναλωτή.

Κοιτάζοντας την ΙΤ αγορά αυτή την στιγμή, είναι αρκετά δύσκολο να εντοπίσουμε ένα brand που να ξεπερνάει σαφώς σε επιτυχία αυτό της Corsair. Δεν είναι μόνο τα καλά τροφοδοτικά, δεν είναι μόνο οι θρυλικές, κατά καιρούς, μνήμες RAM, ούτε τα εντυπωσιακά cases και οι γρήγοροι SSDs. Είναι ότι αυτή η εταιρία, τόσο με την μεγάλη γκάμα προϊόντων της όσο και με το πολύ καλό service της έχει, δίκαια, πείσει την αγορά για το ότι ξέρει τι κάνει. Τον τελευταίο ένα περίπου χρόνο, η Corsair έδωσε το παρόν της και στα ηχεία με τα 2.1 SP2200 και SP2500 τα οποία στα review, απέσπασαν πολύ καλές βαθμολογίες προς έκπληξη των επιφυλακτικότερων χρηστών, που αφορίζουν τις εταιρίες που καταπιάνονται με τα πάντα. Μαζί σχεδόν με τα παραπάνω speaker sets, η Corsair είχε παρουσιάσει και τα headsets HS1A & HS1 τα οποία έτυχαν και αυτά καλής αντιμετώπισής, τηρουμένων των αναλογιών.

Ο χώρος του consumer IT είναι συχνά θέατρο εταιριών που εμφανίζονται τόσο γρήγορα όσο και εξαφανίζονται. Εταιρίες με μικρή γκάμα προϊόντων, εταιρίες με "δύσκολα" δίκτυα retailers, εταιρίες που είδαμε μία μόνο φορά σε κάποια έκθεση και έχουμε ήδη ξεχάσει το όνομά τους ή και εταιρίες που απλά δεν ασχολούνται με την Ευρώπη. Διάττοντες αστέρες, σε έναν ουρανό με κάποια πραγματικά δυνατά ονόματα που μεσουρανούν εδώ και χρόνια. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η Cooler Master είναι μία από τις τελευταίες. Σχεδόν 20 χρόνια τώρα, κατασκευάζει cases, coolers, τροφοδοτικά και περιφερικά και διαθέτει την εξής ιδιαιτερότητα: Αφενός να κάνει αίσθηση και να αποκτά “οπαδούς” με τα flagship της, αλλά και αφετέρου, η συντριπτική πλειονότητα των προϊόντων της να κινείται σε τόσο καλά επίπεδα ποιότητας και απόδοσης, που δεν θα ήταν υπερβολή να σας πούμε ότι υπάρχουν αγοραστές που επιλέγουν με κλειστά μάτια, οτιδήποτε φέρει το λογότυπό της. Το τελευταίο, η συνέπεια ποιότητας & απόδοσης δηλαδή, σε όλη την γκάμα προϊόντων της, είναι ένα χαρακτηριστικό πολύ ποθητό για όλες τις εταιρίες, μιας και τροφοδοτεί brand loyalty συμπεριφορές οι οποίες φέρνουν στρωτούς και παχυλούς τζίρους. Η διατήρηση δε, του καλού ονόματος και στα προϊόντα “κάτω” από τα flagships είναι άκρως κρίσιμη, μιας και τα flagships αντιπροσωπεύουν πολύ μικρά ποσοστά των κύκλων εργασιών αυτών των εταιριών: τα πολλά χρήματα βρίσκονται στο middle και στο low end.

To 2012 είναι η χρονιά που η AMD ξεκίνησε δυναμικά με σκοπό την ανάκτηση της πρωτοκαθεδρίας στην αγορά των καρτών γραφικών, δίνοντας στην κυκλοφορία τις πρώτες flagship GPUs της με κλίμακα κατασκευής τα 28nm. Το πρώτο βήμα έγινε με τον πυρήνα Tahiti, ο οποίος είναι ενσωματωμένος στις Radeon HD 7970 και 7950, και όπως μπορέσαμε να δούμε πριν λίγο καιρό, τα καταφέρνει άψογα από άποψης επιδόσεων χωρίς ταυτόχρονα να έχει μεγάλες ενεργειακές απαιτήσεις, αφήνοντάς μας άψογες εντυπώσεις και φυσικά με ένα χαμόγελο για το τι μέλλει γενέσθαι.

H ιστορία της Indilinx ξεκινάει τον Οκτώβριο του 2006. Μετά την ίδρυσή της, ήταν η πρώτη εταιρία που στάθηκε απέναντι στην Intel (Χ25-Μ, Χ25-Ε) το 2009 με τον Indilinx Barefoot controller. Τότε εταιρίες όπως η Corsair, Crucial, Patriot, GSkill, OCZ, Mushkin, Supertalent, χρησιμοποίησαν τον Barefoot controller για να παρουσιάσουν τις δικές τους SSD υλοποιήσεις απέναντι στον X25-M και Χ25-Ε με πλεονεκτήματα την καλύτερη τιμή και την αυξημένη διαθεσιμότητα.

Πρέπει να ήταν τέλη καλοκαιριού του 2011 όπου άρχισε να φαίνεται αμυδρά πως η Cooler Master έχει κάτι καινούριο στα σκαριά. Οι εικόνες, θολές και χωρίς υπογραφή, ξεκίνησαν την περιοδεία τους σε όλο το διαδίκτυο δυο με τρεις μήνες αργότερα και η αγωνία κορυφωνόταν. Κανείς δεν ήταν σίγουρος περί τίνος επρόκειτο, πέρα από την πληροφορία ότι ένα καινούριο μέλος της οικογενείας Cosmos θα έβλεπε το φως της δημοσιότητας σχετικά σύντομα. Πολλές εικασίες είχαν ακουστεί για τη μεγαλοπρέπεια, τις απόλυτες καμπύλες και τη στιβαρότητα του νέου παιδιού της CM. Ήταν όμως αληθινές; Το μυστήριο βρήκε τη λύση τρεις μέρες μετά την αλλαγή του χρόνου και ο κόσμος είδε ένα ακόμα δημιούργημα να ορθώνεται μπροστά του για να καλύψει κάθε ανάγκη και επιθυμία. Το Cooler Master Cosmos II έκτοτε φιλοδοξεί να δείξει γιατί η Cooler Master βρίσκεται τόσα χρόνια ψηλά στις καρδιές των Power Users.

Η πλειοψηφία των αναγνωστών μας, αν όχι όλοι, φαντάζομαι γνωρίζουν για την εξαγορά της ΑΤΙ από την AMD. Το πάντρεμα των δύο κολοσσών ανακοινώθηκε στις 24 Ιουλίου 2006 και όπως έδειξε ο χρόνος είχε πολλαπλούς σκοπούς. Mε την βοήθεια της ΑMD, η ΑΤΙ θα στεκόταν αρκετά πιο ανταγωνιστικά απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο που ακούει στο όνομα NVIDIA. Αδιαμφισβήτητα η AMD θα έβγαζε κέρδος όχι μόνο από την επένδυση στην αγορά καρτών γραφικών αλλά και από την εμβάθυνση στην ίδια την τεχνολογία κατασκευής GPUs. Για παράδειγμα τα ιδιαίτερα αποδοτικά APUs (βλέπε A6-3650 Llano review) είναι καρπός της εν λόγω συνεργασίας. Λαμβάνοντας υπόψη και τις αναρίθμητες πωλήσεις των Llano APUs, συμπεραίνουμε ότι η low end αγορά είναι πολύ προσοδοφόρα για την εταιρεία. Τι γίνεται όμως με τους power users; Ικανοποιήθηκαν άραγε οι απαιτήσεις τους; Ένας power user που σέβεται τον εαυτό του επιζητά όσο το δυνατόν πιο ποιοτικά και γρήγορα προϊόντα. Τώρα αν ένας επεξεργαστής ή μία κάρτα γραφικών συνδυάζει τα παραπάνω και με καλύτερο λόγο τιμής/απόδοσης, τότε το τελικό αποτέλεσμα βρίσκει αμέσως μια θέση στην λίστα αγοράς του. Αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος της AMD με τις οικογένειες Radeon HD 5xxx και Radeon HD 6xxx. Η ανταπόκριση του καταναλωτικού κοινού ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική, πράγμα που σημαίνει ότι πέτυχε το σκοπό της.